헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΗεραξλέ03́

(에우리피데스, Heracles, episode)

ἀλλ’ εἰσορῶ γὰρ τῆσδε κοίρανον χθονὸσ Λύκον περῶντα τῶνδε δωμάτων πέλασ. τὸν Ἡράκλειον πατέρα καὶ ξυνάορον, εἰ χρή μ’, ἐρωτῶ· χρὴ δ’, ἐπεί γε δεσπότησ ὑμῶν καθέστηχ’, ἱστορεῖν ἃ βούλομαι. τίν’ ἐσ χρόνον ζητεῖτε μηκῦναι βίον; τίν’ ἐλπίδ’ ἀλκήν τ’ εἰσορᾶτε μὴ θανεῖν; ἢ τὸν παρ’ Αἵδῃ πατέρα τῶνδε κείμενον πιστεύεθ’ ἥξειν; ὡσ ὑπὲρ τὴν ἀξίαν τὸ πένθοσ αἴρεσθ’, εἰ θανεῖν ὑμᾶσ χρεών, σὺ μὲν καθ’ Ἑλλάδ’ ἐκβαλὼν κόμπουσ κενούσ, ὡσ σύγγαμόσ σοι Ζεὺσ τέκ<νου τε κ>οινεών, σὺ δ’ ὡσ ἀρίστου φωτὸσ ἐκλήθησ δάμαρ. τί δὴ τὸ σεμνὸν σῷ κατείργασται πόσει, ὕδραν ἕλειον εἰ διώλεσε κτανὼν ἢ τὸν Νέμειον θῆρα; ὃν ἐν βρόχοισ ἑλὼν βραχίονόσ φησ’ ἀγχόναισιν ἐξελεῖν. τοῖσδ’ ἐξαγωνίζεσθε; τῶνδ’ ἄρ’ οὕνεκα τοὺσ Ἡρακλείουσ παῖδασ οὐ θνῄσκειν χρεών; ὃσ ἔσχε δόξαν οὐδὲν ὢν εὐψυχίασ θηρῶν ἐν αἰχμῇ, τἄλλα δ’ οὐδὲν ἄλκιμοσ, ὃσ οὔποτ’ ἀσπίδ’ ἔσχε πρὸσ λαιᾷ χερὶ οὐδ’ ἦλθε λόγχησ ἐγγύσ, ἀλλὰ τόξ’ ἔχων, κάκιστον ὅπλον, τῇ φυγῇ πρόχειροσ ἦν. ἀνδρὸσ δ’ ἔλεγχοσ οὐχὶ τόξ’ εὐψυχίασ, ἀλλ’ ὃσ μένων βλέπει τε κἀντιδέρκεται δορὸσ ταχεῖαν ἄλοκα τάξιν ἐμβεβώσ. ἔχει δὲ τοὐμὸν οὐκ ἀναίδειαν, γέρον, ἀλλ’ εὐλάβειαν· οἶδα γὰρ κατακτανὼν Κρέοντα πατέρα τῆσδε καὶ θρόνουσ ἔχων. οὔκουν τραφέντων τῶνδε τιμωροὺσ ἐμοὺσ χρῄζω λιπέσθαι τῶν δεδραμένων δίκην. τῷ τοῦ Διὸσ μὲν Ζεὺσ ἀμυνέτω μέρει παιδόσ· τὸ δ’ εἰσ ἔμ’, Ἡράκλεισ, ἐμοὶ μέλει λόγοισι τὴν τοῦδ’ ἀμαθίαν ὑπὲρ σέθεν δεῖξαι· κακῶσ γάρ σ’ οὐκ ἐατέον κλύειν. πρῶτον μὲν οὖν τἄρρητ’ ‐ ἐν ἀρρήτοισι γὰρ τὴν σὴν νομίζω δειλίαν, Ἡράκλεεσ ‐ σὺν μάρτυσιν θεοῖσ δεῖ μ’ ἀπαλλάξαι σέθεν. Διὸσ κεραυνόν τ’ ἠρόμην τέθριππά τε, ἐν οἷσ βεβηκὼσ τοῖσι γῆσ βλαστήμασιν Γίγασι πλευροῖσ πτήν’ ἐναρμόσασ βέλη τὸν καλλίνικον μετὰ θεῶν ἐκώμασεν· τετρασκελέσ θ’ ὕβρισμα, Κενταύρων γένοσ, Φολόην ἐπελθών, ὦ κάκιστε βασιλέων, ἐροῦ τίν’ ἄνδρ’ ἄριστον ἐγκρίνειαν ἄν, ἢ οὐ παῖδα τὸν ἐμόν, ὃν σὺ φῂσ εἶναι δοκεῖν. Δίρφυν τ’ ἐρωτῶν ἥ σ’ ἔθρεψ’ Ἀβαντίδα . . . οὐκ ἄν σ’ ἐπαινέσειεν· οὐ γὰρ ἔσθ’ ὅπου ἐσθλόν τι δράσασ μάρτυρ’ ἂν λάβοισ πάτραν. τὸ πάνσοφον δ’ εὑρ́ημα, τοξήρη σαγήν, μέμφῃ· κλύων νῦν τἀπ’ ἐμοῦ σοφὸσ γενοῦ. ἀνὴρ ὁπλίτησ δοῦλόσ ἐστι τῶν ὅπλων καὶ τοῖσι συνταχθεῖσιν οὖσι μὴ ἀγαθοῖσ αὐτὸσ τέθνηκε δειλίᾳ τῇ τῶν πέλασ, θραύσασ τε λόγχην οὐκ ἔχει τῷ σώματι θάνατον ἀμῦναι, μίαν ἔχων ἀλκὴν μόνον· ὅσοι δὲ τόξοισ χεῖρ’ ἔχουσιν εὔστοχον, ἓν μὲν τὸ λῷστον, μυρίουσ οἰστοὺσ ἀφεὶσ ἄλλοισ τὸ σῶμα ῥύεται μὴ κατθανεῖν, ἑκὰσ δ’ ἀφεστὼσ πολεμίουσ ἀμύνεται τυφλοῖσ ὁρῶντασ οὐτάσασ τοξεύμασιν τὸ σῶμά τ’ οὐ δίδωσι τοῖσ ἐναντίοισ, ἐν εὐφυλάκτῳ δ’ ἐστί· τοῦτο δ’ ἐν μάχῃ σοφὸν μάλιστα, δρῶντα πολεμίουσ κακῶσ σῴζειν τὸ σῶμα, μὴ ’κ τύχησ ὡρμισμένον. λόγοι μὲν οἵδε τοῖσι σοῖσ ἐναντίαν γνώμην ἔχουσι τῶν καθεστώτων πέρι. παῖδασ δὲ δὴ τί τούσδ’ ἀποκτεῖναι θέλεισ; τί σ’ οἵδ’ ἔδρασαν; ἕν τί σ’ ἡγοῦμαι σοφόν, εἰ τῶν ἀρίστων τἄκγον’ αὐτὸσ ὢν κακὸσ δέδοικασ. ἀλλὰ τοῦθ’ ὅμωσ ἡμῖν βαρύ, εἰ δειλίασ σῆσ κατθανούμεθ’ εἵνεκα, ὃ χρῆν σ’ ὑφ’ ἡμῶν τῶν ἀμεινόνων παθεῖν, εἰ Ζεὺσ δικαίασ εἶχεν εἰσ ἡμᾶσ φρένασ. εἰ δ’ οὖν ἔχειν γῆσ σκῆπτρα τῆσδ’ αὐτὸσ θέλεισ, ἐάσον ἡμᾶσ φυγάδασ ἐξελθεῖν χθονόσ· βίᾳ δὲ δράσῃσ μηδέν, ἢ πείσῃ βίαν, ὅταν θεοῦ σοι πνεῦμα μεταβαλὸν τύχῃ. φεῦ·

ὦ γαῖα Κάδμου· καὶ γὰρ ἐσ σὲ ἀφίξομαι λόγουσ ὀνειδιστῆρασ ἐνδατούμενοσ· τοιαῦτ’ ἀμύνεθ’ Ἡρακλεῖ τέκνοισί τε; ὃσ εἷσ Μινύαισι πᾶσι διὰ μάχησ μολὼν Θήβαισ ἔθηκεν ὄμμ’ ἐλεύθερον βλέπειν. οὐδ’ Ἑλλάδ’ ᾔνεσ’ ‐ οὐδ’ ἀνέξομαί ποτε σιγῶν ‐ κακίστην λαμβάνων ἐσ παῖδ’ ἐμόν, ἣν χρῆν νεοσσοῖσ τοῖσδε πῦρ λόγχασ ὅπλα φέρουσαν ἐλθεῖν, ποντίων καθαρμάτων χέρσου τ’ ἀμοιβάσ ‐ ὧν ἐμόχθησασ χάριν. τὰ δ’, ὦ τέκν’, ὑμῖν οὔτε Θηβαίων πόλισ οὔθ’ Ἑλλὰσ ἀρκεῖ· πρὸσ δ’ ἔμ’ ἀσθενῆ φίλον δεδόρκατ’, οὐδὲν ὄντα πλὴν γλώσσησ ψόφον. ῥώμη γὰρ ἐκλέλοιπεν ἣν πρὶν εἴχομεν, γήρᾳ δὲ τρομερὰ γυῖα κἀμαυρὸν σθένοσ. εἰ δ’ ἦ νέοσ τε κἄτι σώματοσ κρατῶν, λαβὼν ἂν ἔγχοσ τοῦδε τοὺσ ξανθοὺσ πλόκουσ καθῃμάτωσ’ ἄν, ὥστ’ Ἀτλαντικῶν πέραν φεύγειν ὁρ́ων ἂν δειλίᾳ τοὐμὸν δόρυ. ἆρ’ οὐκ ἀφορμὰσ τοῖσ λόγοισιν ἁγαθοὶ θνητῶν ἔχουσι, κἂν βραδύσ τισ ᾖ λέγειν; σὺ μὲν λέγ’ ἡμᾶσ οἷσ πεπύργωσαι λόγοισ, ἐγὼ δὲ δράσω σ’ ἀντὶ τῶν λόγων κακῶσ. ἄγ’, οἳ μὲν Ἑλικῶν’, οἳ δὲ Παρνασοῦ πτυχὰσ τέμνειν ἄνωχθ’ ἐλθόντεσ ὑλουργοὺσ δρυὸσ κορμούσ· ἐπειδὰν δ’ ἐσκομισθῶσιν πόλει, βωμὸν πέριξ νήσαντεσ ἀμφήρη ξύλα ἐμπίμπρατ’ αὐτῶν καὶ πυροῦτε σώματα πάντων, ἵν’ εἰδῶσ’ οὕνεκ’ οὐχ ὁ κατθανὼν κρατεῖ χθονὸσ τῆσδ’, ἀλλ’ ἐγὼ τὰ νῦν τάδε. ὑμεῖσ δέ, πρέσβεισ, ταῖσ ἐμαῖσ ἐναντίοι γνώμαισιν ὄντεσ, οὐ μόνον στενάξετε τοὺσ Ἡρακλείουσ παῖδασ, ἀλλὰ καὶ δόμου τύχασ, ὅταν πάσχῃ τι, μεμνήσεσθε δὲ δοῦλοι γεγῶτεσ τῆσ ἐμῆσ τυραννίδοσ. ‐ ὦ γῆσ λοχεύμαθ’, οὓσ Ἄρησ σπείρει ποτὲ λάβρον δράκοντοσ ἐξερημώσασ γένυν, οὐ σκῆπτρα, χειρὸσ δεξιᾶσ ἐρείσματα, ἀρεῖτε καὶ τοῦδ’ ἀνδρὸσ ἀνόσιον κάρα καθαιματώσεθ’, ὅστισ οὐ Καδμεῖοσ ὢν ἄρχει κάκιστοσ τῶν νέων ἔπηλυσ ὤν;

ἀλλ’ οὐκ ἐμοῦ γε δεσπόσεισ χαίρων ποτέ. ‐ οὐδ’ ἁπόνησα πόλλ’ ἐγὼ καμὼν χερὶ ἕξεισ. ἀπέρρων δ’ ἔνθεν ἦλθεσ ἐνθάδε, ὕβριζ’. ἐμοῦ γὰρ ζῶντοσ οὐ κτενεῖσ ποτε τοὺσ Ἡρακλείουσ παῖδασ. οὐ τοσόνδε γῆσ ἔνερθ’ ἐκεῖνοσ κρύπτεται λιπὼν τέκνα. ‐ ἐπεὶ σὺ μὲν γῆν τήνδε διολέσασ ἔχεισ, ὃ δ’ ὠφελήσασ ἀξίων οὐ τυγχάνει. ‐ κἄπειτα πράσσω πόλλ’ ἐγώ, φίλουσ ἐμοὺσ θανόντασ εὖ δρῶν, οὗ φίλων μάλιστα δεῖ; ‐ ὦ δεξιὰ χείρ, ὡσ ποθεῖσ λαβεῖν δόρυ, ἐν δ’ ἀσθενείᾳ τὸν πόθον διώλεσασ. ἐπεί σ’ ἔπαυσ’ ἂν δοῦλον ἐννέποντά με καὶ τάσδε Θήβασ εὐκλεῶσ ᾠκήσαμεν. ἐν αἷσ σὺ χαίρεισ· οὐ γὰρ εὖ φρονεῖ πόλισ στάσει νοσοῦσα καὶ κακοῖσ βουλεύμασιν. οὐ γάρ ποτ’ ἂν σὲ δεσπότην ἐκτήσατο. γέροντεσ, αἰνῶ·

τῶν φίλων γὰρ οὕνεκα ὀργὰσ δικαίασ τοὺσ φίλουσ ἔχειν χρεών· ἡμῶν δ’ ἕκατι δεσπόταισ θυμούμενοι πάθητε μηδέν. τῆσ δ’ ἐμῆσ, Ἀμφιτρύων, γνώμησ ἄκουσον, ἤν τί σοι δοκῶ λέγειν. ἐγὼ φιλῶ μὲν τέκνα· πῶσ γὰρ οὐ φιλῶ ἅτικτον, ἁμόχθησα; καὶ τὸ κατθανεῖν δεινὸν νομίζω· τῷ δ’ ἀναγκαίῳ τρόπῳ ὃσ ἀντιτείνει σκαιὸν ἡγοῦμαι βροτόν. ἡμᾶσ δ’, ἐπειδὴ δεῖ θανεῖν, θνῄσκειν χρεὼν μὴ πυρὶ καταξανθέντασ, ἐχθροῖσιν γέλων διδόντασ, οὑμοὶ τοῦ θανεῖν μεῖζον κακόν. ὀφείλομεν γὰρ πολλὰ δώμασιν καλά· σὲ μὲν δόκησισ ἔλαβεν εὐκλεὴσ δορόσ, ὥστ’ οὐκ ἀνεκτὸν δειλίασ θανεῖν σ’ ὕπο· οὑμὸσ δ’ ἀμαρτύρητοσ εὐκλεὴσ πόσισ, ὡσ τούσδε παῖδασ οὐκ ἂν ἐκσῶσαι θέλοι δόξαν κακὴν λαβόντασ· οἱ γὰρ εὐγενεῖσ κάμνουσι τοῖσ αἰσχροῖσι τῶν τέκνων ὕπερ, ἐμοί τε μίμημ’ ἀνδρὸσ οὐκ ἀπωστέον. σκέψαι δὲ τὴν σὴν ἐλπίδ’ ᾗ λογίζομαι· ἥξειν νομίζεισ παῖδα σὸν γαίασ ὕπο; καὶ τίσ θανόντων ἦλθεν ἐξ Αἵδου πάλιν; ἀλλ’ ὡσ λόγοισι τόνδε μαλθάξαιμεν ἄν; ἥκιστα· φεύγειν σκαιὸν ἄνδρ’ ἐχθρὸν χρεών, σοφοῖσι δ’ εἴκειν καὶ τεθραμμένοισ καλῶσ· ῥᾷον γὰρ αἰδοῦσ ὑπολαβὼν φίλ’ ἂν τέμοισ. ἤδη δ’ ἐσῆλθέ μ’ εἰ παραιτησαίμεθα φυγὰσ τέκνων τῶνδ’· ἀλλὰ καὶ τόδ’ ἄθλιον, πενίᾳ σὺν οἰκτρᾷ περιβαλεῖν σωτηρίαν· ὡσ τὰ ξένων πρόσωπα φεύγουσιν φίλοισ ἓν ἦμαρ ἡδὺ βλέμμ’ ἔχειν φασὶν μόνον. τόλμα μεθ’ ἡμῶν θάνατον, ὃσ μένει σ’ ὅμωσ. προκαλούμεθ’ εὐγένειαν, ὦ γέρον, σέθεν· τὰσ τῶν θεῶν γὰρ ὅστισ ἐκμοχθεῖ τύχασ, πρόθυμόσ ἐστιν, ἡ προθυμία δ’ ἄφρων· ὃ χρὴ γὰρ οὐδεὶσ μὴ χρεὼν θήσει ποτέ. εἰ μὲν σθενόντων τῶν ἐμῶν βραχιόνων ἦν τίσ σ’ ὑβρίζων, ῥᾳδίωσ ἐπαύσατ’ ἄν· νῦν δ’ οὐδέν ἐσμεν. σὸν δὲ τοὐντεῦθεν σκοπεῖν ὅπωσ διώσῃ τὰσ τύχασ, Ἀμφιτρύων. οὔτοι τὸ δειλὸν οὐδὲ τοῦ βίου πόθοσ θανεῖν ἐρύκει μ’, ἀλλὰ παιδὶ βούλομαι σῷσαι τέκν’·

ἄλλωσ δ’ ἀδυνάτων ἐοίκ’ ἐρᾶν. ἰδοὺ πάρεστιν ἥδε φασγάνῳ δέρη κεντεῖν φονεύειν, ἱέναι πέτρασ ἄπο. μίαν δὲ νῷν δὸσ χάριν, ἄναξ, ἱκνούμεθα· κτεῖνόν με καὶ τήνδ’ ἀθλίαν παίδων πάροσ, ὡσ μὴ τέκν’ εἰσίδωμεν, ἀνόσιον θέαν, ψυχορραγοῦντα καὶ καλοῦντα μητέρα πατρόσ τε πατέρα. τἄλλα δ’, εἰ πρόθυμοσ εἶ, πρᾶσσ’· οὐ γὰρ ἀλκὴν ἔχομεν ὥστε μὴ θανεῖν. κἀγώ σ’ ἱκνοῦμαι χάριτι προσθεῖναι χάριν, <ἡμῖν> ἵν’ ἀμφοῖν εἷσ ὑπουργήσῃσ διπλᾶ· κόσμον πάρεσ μοι παισὶ προσθεῖναι νεκρῶν, δόμουσ ἀνοίξασ ‐ νῦν γὰρ ἐκκεκλῄμεθα ‐ ὡσ ἀλλὰ ταῦτά γ’ ἀπολάχωσ’ οἴκων πατρόσ. ἔσται τάδ’· οἴγειν κλῇθρα προσπόλοισ λέγω. κοσμεῖσθ’ ἔσω μολόντεσ· οὐ φθονῶ πέπλων. ὅταν δὲ κόσμον περιβάλησθε σώμασιν, ἥξω πρὸσ ὑμᾶσ νερτέρᾳ δώσων χθονί. ὦ τέκν’, ὁμαρτεῖτ’ ἀθλίῳ μητρὸσ ποδὶ πατρῷον ἐσ μέλαθρον, οὗ τῆσ οὐσίασ ἄλλοι κρατοῦσι, τὸ δ’ ὄνομ’ ἔσθ’ ἡμῶν ἔτι. ὦ Ζεῦ, μάτην ἄρ’ ὁμόγαμόν σ’ ἐκτησάμην, μάτην δὲ παιδὸσ κοινεῶν’ ἐκλῄζομεν· σὺ δ’ ἦσθ’ ἄρ’ ἥσσων ἢ ’δόκεισ εἶναι φίλοσ. ἀρετῇ σε νικῶ θνητὸσ ὢν θεὸν μέγαν· παῖδασ γὰρ οὐ προύδωκα τοὺσ Ἡρακλέουσ. σὺ δ’ ἐσ μὲν εὐνὰσ κρύφιοσ ἠπίστω μολεῖν, τἀλλότρια λέκτρα δόντοσ οὐδενὸσ λαβών, σῴζειν δὲ τοὺσ σοὺσ οὐκ ἐπίστασαι φίλουσ. ἀμαθήσ τισ εἶ θεόσ, ἢ δίκαιοσ οὐκ ἔφυσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Heracles, episode

(에우리피데스, Heracles, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION