헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΗεραξλέ01́

(에우리피데스, Heracles, episode)

Τίσ τὸν Διὸσ σύλλεκτρον οὐκ οἶδεν βροτῶν, Ἀργεῖον Ἀμφιτρύων’, ὃν Ἀλκαῖόσ ποτε ἔτιχθ’ ὁ Περσέωσ, πατέρα τόνδ’ Ἡρακλέουσ; ὃσ τάσδε Θήβασ ἔσχον, ἔνθ’ ὁ γηγενὴσ σπαρτῶν στάχυσ ἔβλαστεν, ὧν γένουσ Ἄρησ ἔσωσ’ ἀριθμὸν ὀλίγον, οἳ Κάδμου πόλιν τεκνοῦσι παίδων παισίν. ἔνθεν ἐξέφυ Κρέων Μενοικέωσ παῖσ, ἄναξ τῆσδε χθονόσ. Κρέων δὲ Μεγάρασ τῆσδε γίγνεται πατήρ, ἣν πάντεσ ὑμεναίοισι Καδμεῖοί ποτε λωτῷ συνηλάλαξαν, ἡνίκ’ εἰσ ἐμοὺσ δόμουσ ὁ κλεινὸσ Ἡρακλῆσ νιν ἤγετο. λιπὼν δὲ Θήβασ, οὗ κατῳκίσθην ἐγώ, Μεγάραν τε τήνδε πενθερούσ τε παῖσ ἐμὸσ Ἀργεῖα τείχη καὶ Κυκλωπίαν πόλιν ὠρέξατ’ οἰκεῖν, ἣν ἐγὼ φεύγω κτανὼν Ἠλεκτρύωνα· συμφορὰσ δὲ τὰσ ἐμὰσ ἐξευμαρίζων καὶ πάτραν οἰκεῖν θέλων, καθόδου δίδωσι μισθὸν Εὐρυσθεῖ μέγαν, ἐξημερῶσαι γαῖαν, εἴθ’ Ἥρασ ὕπο κέντροισ δαμασθεὶσ εἴτε τοῦ χρεὼν μέτα. καὶ τοὺσ μὲν ἄλλουσ ἐξεμόχθησεν πόνουσ, τὸ λοίσθιον δὲ Ταινάρου διὰ στόμα βέβηκ’ ἐσ Αἵδου, τὸν τρισώματον κύνα ἐσ φῶσ ἀνάξων, ἔνθεν οὐχ ἥκει πάλιν. γέρων δὲ δή τισ ἔστι Καδμείων λόγοσ ὡσ ἦν πάροσ Δίρκησ τισ εὐνήτωρ Λύκοσ τὴν ἑπτάπυργον τήνδε δεσπόζων πόλιν, τὼ λευκοπώλω πρὶν τυραννῆσαι χθονὸσ Ἀμφίον’ ἠδὲ Ζῆθον, ἐκγόνω Διόσ.

ἧσ μήποθ’ ὅστισ καὶ μέσωσ εὔνουσ ἐμοὶ τύχοι, φίλων ἔλεγχον ἀψευδέστατον. οὗ ταὐτὸν ὄνομα παῖσ πατρὸσ κεκλημένοσ, Καδμεῖοσ οὐκ ὤν, ἀλλ’ ἀπ’ Εὐβοίασ μολών, κτείνει Κρέοντα καὶ κτανὼν ἄρχει χθονόσ, στάσει νοσοῦσαν τήνδ’ ἐπεσπεσὼν πόλιν. ἡμῖν δὲ κῆδοσ ἐσ Κρέοντ’ ἀνημμένον κακὸν μέγιστον, ὡσ ἐοίκε, γίγνεται. τοὐμοῦ γὰρ ὄντοσ παιδὸσ ἐν μυχοῖσ χθονὸσ ὁ καινὸσ οὗτοσ τῆσδε γῆσ ἄρχων Λύκοσ τοὺσ Ἡρακλείουσ παῖδασ ἐξελεῖν θέλει κτανὼν δάμαρτά <θ’>, ὡσ φόνῳ σβέσῃ φόνον, κἄμ’ ‐ εἴ τι δὴ χρὴ κἄμ’ ἐν ἀνδράσιν λέγειν γέροντ’ ἀχρεῖον ‐ μή ποθ’ οἵδ’ ἠνδρωμένοι μήτρωσιν ἐκπράξωσιν αἵματοσ δίκην. ἐγὼ δέ ‐ λείπει γάρ με τοῖσδ’ ἐν δώμασιν τροφὸν τέκνων οἰκουρόν, ἡνίκα χθονὸσ μέλαιναν ὄρφνην εἰσέβαινε, παῖσ ἐμόσ ‐ σὺν μητρί, τέκνα μὴ θάνωσ’ Ἡρακλέουσ, βωμὸν καθίζω τόνδε σωτῆροσ Διόσ, ὃν καλλινίκου δορὸσ ἄγαλμ’ ἱδρύσατο Μινύασ κρατήσασ οὑμὸσ εὐγενὴσ τόκοσ. πάντων δὲ χρεῖοι τάσδ’ ἕδρασ φυλάσσομεν, σίτων ποτῶν ἐσθῆτοσ, ἀστρώτῳ πέδῳ πλευρὰσ τιθέντεσ· ἐκ γὰρ ἐσφραγισμένοι δόμων καθήμεθ’ ἀπορίᾳ σωτηρίασ. φίλων δὲ τοὺσ μὲν οὐ σαφεῖσ ὁρῶ φίλουσ, οἳ δ’ ὄντεσ ὀρθῶσ ἀδύνατοι προσωφελεῖν. τοιοῦτον ἀνθρώποισιν ἡ δυσπραξία· ὦ πρέσβυ, Ταφίων ὅσ ποτ’ ἐξεῖλεσ πόλιν στρατηλατήσασ κλεινὰ Καδμείων δορόσ, ὡσ οὐδὲν ἀνθρώποισι τῶν θείων σαφέσ.

ἐγὼ γὰρ οὔτ’ ἐσ πατέρ’ ἀπηλάθην τύχησ, ὃσ οὕνεκ’ ὄλβου μέγασ ἐκομπάσθη ποτέ, ἔχων τυραννίδ’, ἧσ μακραὶ λόγχαι πέρι πηδῶσ’ ἔρωτι σώματ’ εἰσ εὐδαίμονα, ἔχων δὲ τέκνα· κἄμ’ ἔδωκε παιδὶ σῷ ἐπίσημον εὐνὴν Ἡρακλεῖ συνοικίσασ. καὶ νῦν ἐκεῖνα μὲν θανόντ’ ἀνέπτατο, ἐγὼ δὲ καὶ σὺ μέλλομεν θνῄσκειν, γέρον, οἵ θ’ Ἡράκλειοι παῖδεσ, οὓσ ὑπὸ πτεροῖσ σῴζω νεοσσοὺσ ὄρνισ ὣσ ὑφειμένη. οἳ δ’ εἰσ ἔλεγχον ἄλλοσ ἄλλοθεν πίτνων, Ὦ μῆτερ, αὐδᾷ, ποῖ πατὴρ ἄπεστι γῆσ; τί δρᾷ, πόθ’ ἥξει; τῷ νέῳ δ’ ἐσφαλμένοι ζητοῦσι τὸν τεκόντ’· ἐγὼ δὲ διαφέρω λόγοισι, μυθεύουσα. θαυμάζων δ’ ὅταν πύλαι ψοφῶσι, πᾶσ ἀνίστησιν πόδα, ὡσ πρὸσ πατρῷον προσπεσούμενοι γόνυ. νῦν οὖν τίν’ ἐλπίδ’ ἢ πέδον σωτηρίασ ἐξευμαρίζῃ, πρέσβυ; πρὸσ σὲ γὰρ βλέπω. ὡσ οὔτε γαίασ ὁρ́ι’ ἂν ἐκβαῖμεν λάθρᾳ· φυλακαὶ γὰρ ἡμῶν κρείσσονεσ κατ’ ἐξόδουσ· οὔτ’ ἐν φίλοισιν ἐλπίδεσ σωτηρίασ ἔτ’ εἰσὶν ἡμῖν. ἥντιν’ οὖν γνώμην ἔχεισ λέγ’ ἐσ τὸ κοινόν, μὴ θανεῖν ἕτοιμον ᾖ. ὦ θύγατερ, οὔτοι ῥᾴδιον τὰ τοιάδε φαύλωσ παραινεῖν, σπουδάσαντ’ ἄνευ πόνου· χρόνον δὲ μηκύνωμεν ὄντεσ ἀσθενεῖσ. λύπησ τι προσδεῖσ ἢ φιλεῖσ οὕτω φάοσ; καὶ τῷδε χαίρω καὶ φιλῶ τὰσ ἐλπίδασ. κἀγώ· δοκεῖν δὲ τἀδόκητ’ οὐ χρή, γέρον. ἐν ταῖσ ἀναβολαῖσ τῶν κακῶν ἔνεστ’ ἄκη. ὁ δ’ ἐν μέσῳ με λυπρὸσ ὢν δάκνει χρόνοσ. ἔτ’ ἂν γένοιτ’, ὦ θύγατερ, οὔριοσ δρόμοσ ἐκ τῶν παρόντων τῶνδ’ ἐμοὶ καὶ σοὶ κακῶν, ἔλθοι τ’ ἔτ’ ἂν παῖσ οὑμόσ, εὐνήτωρ δὲ σόσ. ἀλλ’ ἡσύχαζε καὶ δακρυρρόουσ τέκνων πηγὰσ ἀφαίρει καὶ παρευκήλει λόγοισ, κλέπτουσα μύθοισ ἀθλίουσ κλοπὰσ ὅμωσ. κάμνουσι γάρ τοι καὶ βροτῶν αἱ συμφοραί, καὶ πνεύματ’ ἀνέμων οὐκ ἀεὶ ῥώμην ἔχει· οἵ τ’ εὐτυχοῦντεσ διὰ τέλουσ οὐκ εὐτυχεῖσ. ἐξίσταται γὰρ πάντ’ ἀπ’ ἀλλήλων δίχα. οὗτοσ δ’ ἀνὴρ ἄριστοσ ὅστισ ἐλπίσι πέποιθεν αἰεί· τὸ δ’ ἀπορεῖν ἀνδρὸσ κακοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Heracles, episode

(에우리피데스, Heracles, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION