Euripides, Helen, episode 2:

(에우리피데스, Helen, episode 2:)

αὕτη, τί πέπλουσ μέλανασ ἐξήψω χροὸσ λευκῶν ἀμείψασ’ ἔκ τε κρατὸσ εὐγενοῦσ κόμασ σίδηρον ἐμβαλοῦσ’ ἀπέθρισασ χλωροῖσ τε τέγγεισ δάκρυσι σὴν παρηίδα κλαίουσα; πότερον ἐννύχοισ πεπεισμένη στένεισ ὀνείροισ, ἢ φάτιν τιν’ οἴκοθεν κλύουσα λύπῃ σὰσ διέφθαρσαι φρένασ; ὦ δέσποτ’ ‐ ἤδη γὰρ τόδ’ ὀνομάζω σ’ ἔποσ ‐ ὄλωλα· φροῦδα τἀμὰ κοὐδέν εἰμ’ ἔτι. ἐν τῷ δὲ κεῖσαι συμφορᾶσ; τίσ ἡ τύχη; Μενέλαοσ ‐ οἴμοι, πῶσ φράσω; ‐ τέθνηκέ μοι. οὐδέν τι χαίρω σοῖσ λόγοισ, τὰ δ’ εὐτυχῶ. πῶσ <δ’> οἶσθα; μῶν σοι Θεονόη λέγει τάδε; κείνη τε φησὶν ὅ τε παρὼν ὅτ’ ὤλλυτο. ἥκει γὰρ ὅστισ καὶ τάδ’ ἀγγέλλει σαφῆ; ἥκει· μόλοι γὰρ οἷ σφ’ ἐγὼ χρῄζω μολεῖν. τίσ ἐστι; ποῦ ’στιν; ἵνα σαφέστερον μάθω. ὅδ’ ὃσ κάθηται τῷδ’ ὑποπτήξασ τάφῳ. Ἄπολλον, ὡσ ἐσθῆτι δυσμόρφῳ πρέπει. οἴμοι, δοκῶ μὲν κἀμὸν ὧδ’ ἔχειν πόσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION