Euripides, Helen, episode

(에우리피데스, Helen, episode)

ὦ χαῖρε, πατρὸσ μνῆμ’· ἐπ’ ἐξόδοισι γὰρ ἔθαψα, Πρωτεῦ, σ’ ἕνεκ’ ἐμῆσ προσρήσεωσ· ἀεὶ δέ σ’ ἐξιών τε κἀσιὼν δόμουσ Θεοκλύμενοσ παῖσ ὅδε προσεννέπει, πάτερ. ὑμεῖσ μὲν οὖν κύνασ τε καὶ θηρῶν βρόχουσ, δμῶεσ, κομίζετ’ ἐσ δόμουσ τυραννικούσ· ἐγὼ δ’ ἐμαυτὸν πόλλ’ ἐλοιδόρησα δή· οὐ γάρ τι θανάτῳ τοὺσ κακοὺσ κολάζομεν; καὶ νῦν πέπυσμαι φανερὸν Ἑλλήνων τινὰ ἐσ γῆν ἀφῖχθαι καὶ λεληθέναι σκοπούσ, ἤτοι κατόπτην ἢ κλοπαῖσ θηρώμενον Ἑλένην· θανεῖται δ’, ἤν γε δὴ ληφθῇ μόνον. ἐά· ἀλλ’, ὡσ ἐοίκε, πάντα διαπεπραγμένα ηὑρ́ηκα· τύμβου γὰρ κενὰσ λιποῦσ’ ἕδρασ ἡ Τυνδαρὶσ παῖσ ἐκπεπόρθμευται χθονόσ. ὠή, χαλᾶτε κλῇθρα· λύεθ’ ἱππικὰ φάτνησ, ὀπαδοί, κἀκκομίζεθ’ ἁρ́ματα, ὡσ ἂν πόνου γ’ ἕκατι μὴ λάθῃ με γῆσ τῆσδ’ ἐκκομισθεῖσ’ ἄλοχοσ, ἧσ ἐφίεμαι. ‐ ἐπίσχετ’· εἰσορῶ γὰρ οὓσ διώκομεν παρόντασ ἐν δόμοισι κοὐ πεφευγότασ.

αὕτη, τί πέπλουσ μέλανασ ἐξήψω χροὸσ λευκῶν ἀμείψασ’ ἔκ τε κρατὸσ εὐγενοῦσ κόμασ σίδηρον ἐμβαλοῦσ’ ἀπέθρισασ χλωροῖσ τε τέγγεισ δάκρυσι σὴν παρηίδα κλαίουσα;

πότερον ἐννύχοισ πεπεισμένη στένεισ ὀνείροισ, ἢ φάτιν τιν’ οἴκοθεν κλύουσα λύπῃ σὰσ διέφθαρσαι φρένασ; ὦ δέσποτ’ ‐ ἤδη γὰρ τόδ’ ὀνομάζω σ’ ἔποσ ‐ ὄλωλα· φροῦδα τἀμὰ κοὐδέν εἰμ’ ἔτι. ἐν τῷ δὲ κεῖσαι συμφορᾶσ; τίσ ἡ τύχη; Μενέλαοσ ‐ οἴμοι, πῶσ φράσω; ‐ τέθνηκέ μοι. οὐδέν τι χαίρω σοῖσ λόγοισ, τὰ δ’ εὐτυχῶ. πῶσ <δ’> οἶσθα; μῶν σοι Θεονόη λέγει τάδε; κείνη τε φησὶν ὅ τε παρὼν ὅτ’ ὤλλυτο. ἥκει γὰρ ὅστισ καὶ τάδ’ ἀγγέλλει σαφῆ; ἥκει· μόλοι γὰρ οἷ σφ’ ἐγὼ χρῄζω μολεῖν. τίσ ἐστι; ποῦ ’στιν; ἵνα σαφέστερον μάθω. ὅδ’ ὃσ κάθηται τῷδ’ ὑποπτήξασ τάφῳ. Ἄπολλον, ὡσ ἐσθῆτι δυσμόρφῳ πρέπει. οἴμοι, δοκῶ μὲν κἀμὸν ὧδ’ ἔχειν πόσιν. ποδαπὸσ δ’ ὅδ’ ἁνὴρ καὶ πόθεν κατέσχε γῆν;

Ἕλλην, Ἀχαιῶν εἷσ ἐμῷ σύμπλουσ πόσει. θανάτῳ δὲ ποίῳ φησὶ Μενέλεων θανεῖν; οἰκτρόταθ’, ὑγροῖσιν ἐν κλυδωνίοισ ἁλόσ. ποῦ βαρβάροισι πελάγεσιν ναυσθλούμενον; Λιβύησ ἀλιμένοισ ἐκπεσόντα πρὸσ πέτραισ. καὶ πῶσ ὅδ’ οὐκ ὄλωλε κοινωνῶν πλάτησ; ἐσθλῶν κακίουσ ἐνίοτ’ εὐτυχέστεροι. λιπὼν δὲ ναὸσ ποῦ πάρεστιν ἔκβολα; ὅπου κακῶσ ὄλοιτο, Μενέλεωσ δὲ μή. ὄλωλ’ ἐκεῖνοσ. ἦλθε δ’ ἐν ποίῳ σκάφει; ναῦταί σφ’ ἀνείλοντ’ ἐντυχόντεσ, ὡσ λέγει. ποῦ δὴ τὸ πεμφθὲν ἀντὶ σοῦ Τροίᾳ κακόν; νεφέλησ λέγεισ ἄγαλμα; ἐσ αἰθέρ’ οἴχεται. ὦ Πρίαμε καὶ γῆ Τρῳάσ, <ὡσ> ἔρρεισ μάτην. κἀγὼ μετέσχον Πριαμίδαισ δυσπραξίασ. πόσιν δ’ ἄθαπτον ἔλιπεν ἢ κρύπτει χθονί; ἄθαπτον· οἲ ἐγὼ τῶν ἐμῶν τλήμων κακῶν. τῶνδ’ οὕνεκ’ ἔταμεσ βοστρύχουσ ξανθῆσ κόμησ· φίλοσ γάρ ἐστιν, ὅσ ποτ’ ἐστίν, ἐνθάδ’ ὤν. ὀρθῶσ μὲν ἥδε συμφορὰ δακρύεται ‐ ἐν εὐμαρεῖ γοῦν σὴν κασιγνήτην λαθεῖν. οὐ δῆτα. πῶσ οὖν; τόνδ’ ἔτ’ οἰκήσεισ τάφον; τί κερτομεῖσ με, τὸν θανόντα δ’ οὐκ ἐᾷσ; πιστὴ γὰρ εἶ σὺ σῷ πόσει φεύγουσά με. ἀλλ’ οὐκέτ’· ἤδη δ’ ἄρχε τῶν ἐμῶν γάμων. χρόνια μὲν ἦλθεν, ἀλλ’ ὅμωσ αἰνῶ τάδε. οἶσθ’ οὖν ὃ δρᾶσον; τῶν πάροσ λαθώμεθα. ἐπὶ τῷ; χάρισ γὰρ ἀντὶ χάριτοσ ἐλθέτω. σπονδὰσ τέμωμεν καὶ διαλλάχθητί μοι. μεθίημι νεῖκοσ τὸ σόν, ἴτω δ’ ὑπόπτερον. πρόσ νύν σε γονάτων τῶνδ’, ἐπείπερ εἶ φίλοσ ‐ τί χρῆμα θηρῶσ’ ἱκέτισ ὠρέχθησ ἐμοῦ; τὸν κατθανόντα πόσιν ἐμὸν θάψαι θέλω. τί δ’; ἔστ’ ἀπόντων τύμβοσ; ἢ θάψεισ σκιάν; Ἕλλησίν ἐστι νόμοσ, ὃσ ἂν πόντῳ θάνῃ ‐ τί δρᾶν; σοφοί τοι Πελοπίδαι τὰ τοιάδε. κενοῖσι θάπτειν ἐν πέπλων ὑφάσμασιν. κτέριζ’· ἀνίστη τύμβον οὗ χρῄζεισ χθονόσ. οὐχ ὧδε ναύτασ ὀλομένουσ τυμβεύομεν. πῶσ δαί; λέλειμμαι τῶν ἐν Ἕλλησιν νόμων. ἐσ πόντον ὅσα χρὴ νέκυσιν ἐξορμίζομεν. τί σοι παράσχω δῆτα τῷ τεθνηκότι; ὅδ’ οἶδ’, ἐγὼ δ’ ἄπειροσ, εὐτυχοῦσα πρίν. ὦ ξένε, λόγων μὲν κληδόν’ ἤνεγκασ φίλην.

οὔκουν ἐμαυτῷ γ’ οὐδὲ τῷ τεθνηκότι. πῶσ τοὺσ θανόντασ θάπτετ’ ἐν πόντῳ νεκρούσ; ὡσ ἂν παρούσησ οὐσίασ ἕκαστοσ ᾖ. πλούτου λέγ’ οὕνεχ’ ὅ τι θέλεισ ταύτησ χάριν. προσφάζεται μὲν αἷμα πρῶτα νερτέροισ. τίνοσ; σύ μοι σήμαινε, πείσομαι δ’ ἐγώ. αὐτὸσ σὺ γίγνωσκ’· ἀρκέσει γὰρ ἃν διδῷσ. ἐν βαρβάροισ μὲν ἵππον ἢ ταῦρον νόμοσ. διδούσ γε μὲν δὴ δυσγενὲσ μηδὲν δίδου. οὐ τῶνδ’ ἐν ἀγέλαισ ὀλβίαισ σπανίζομεν. καὶ στρωτὰ φέρεται λέκτρα σώματοσ κενά. ἔσται· τί δ’ ἄλλο προσφέρειν νομίζεται; χαλκήλαθ’ ὅπλα· καὶ γὰρ ἦν φίλοσ δορί. ἄξια τάδ’ ἔσται Πελοπιδῶν ἃ δώσομεν. καὶ τἄλλ’ ὅσα χθὼν καλὰ φέρει βλαστήματα. πῶσ οὖν; ἐσ οἶδμα τίνι τρόπῳ καθίετε; ναῦν δεῖ παρεῖναι κἀρετμῶν ἐπιστάτασ. πόσον δ’ ἀπείργει μῆκοσ ἐκ γαίασ δόρυ; ὥστ’ ἐξορᾶσθαι ῥόθια χερσόθεν μόλισ. τί δή; τόδ’ Ἑλλὰσ νόμιμον ἐκ τίνοσ σέβει; ὡσ μὴ πάλιν γῇ λύματ’ ἐκβάλῃ κλύδων. Φοίνισσα κώπη ταχύποροσ γενήσεται. καλῶσ ἂν εἰή Μενέλεῴ τε πρὸσ χάριν. οὔκουν σὺ χωρὶσ τῆσδε δρῶν ἀρκεῖσ τάδε; μητρὸσ τόδ’ ἔργον ἢ γυναικὸσ ἢ τέκνων. ταύτησ ὁ μόχθοσ, ὡσ λέγεισ, θάπτειν πόσιν. ἐν εὐσεβεῖ γοῦν νόμιμα μὴ κλέπτειν νεκρῶν. ἴτω· πρὸσ ἡμῶν ἄλοχον εὐσεβῆ τρέφειν. ἐλθὼν δ’ ἐσ οἴκουσ ἐξελοῦ κόσμον νεκρῷ· καὶ σὲ οὐ κεναῖσι χερσὶ γῆσ ἀποστελῶ, δράσαντα τῇδε πρὸσ χάριν· φήμασ δ’ ἐμοὶ ἐσθλὰσ ἐνεγκὼν ἀντὶ τῆσ ἀχλαινίασ ἐσθῆτα λήψῃ σῖτά θ’, ὥστε σ’ ἐσ πάτραν ἐλθεῖν, ἐπεὶ νῦν γ’ ἀθλίωσ ἔχονθ’ ὁρῶ. σὺ δ’, ὦ τάλαινα, μὴ ’πὶ τοῖσ ἀνηνύτοισ τρύχουσα σαυτήν ‐ Μενέλεωσ δ’ ἔχει πότμον, κοὐκ ἂν δύναιτο ζῆν ὁ κατθανὼν πόσισ. σὸν ἔργον, ὦ νεᾶνι· τὸν παρόντα μὲν στέργειν πόσιν χρή, τὸν δὲ μηκέτ’ ὄντ’ ἐᾶν· ἄριστα γάρ σοι ταῦτα πρὸσ τὸ τυγχάνον. ἢν δ’ Ἑλλάδ’ ἔλθω καὶ τύχω σωτηρίασ, παύσω ψόγου σε τοῦ πρίν, ἢν γυνὴ γένῃ οἱάν γενέσθαι χρή σε σῷ ξυνευνέτῃ. ἔσται τάδ’· οὐδὲ μέμψεται πόσισ ποτὲ ἡμῖν· σὺ δ’ αὐτὸσ ἐγγὺσ ὢν εἴσῃ τάδε. ἀλλ’, ὦ τάλασ, εἴσελθε καὶ λουτρῶν τύχε ἐσθῆτά τ’ ἐξάλλαξον. οὐκ ἐσ ἀμβολὰσ εὐεργετήσω σ’· εὐμενέστερον γὰρ ἂν τῷ φιλτάτῳ μοι Μενέλεῳ τὰ πρόσφορα δρῴησ ἄν, ἡμῶν τυγχάνων οἱών σε χρή.

상위

Euripides (에우리피데스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION