Euripides, Helen, episode

(에우리피데스, Helen, episode)

Νείλου μὲν αἵδε καλλιπάρθενοι ῥοαί, ὃσ ἀντὶ δίασ ψακάδοσ Αἰγύπτου πέδον λευκῆσ τακείσησ χιόνοσ ὑγραίνει γύασ. Πρωτεὺσ δ’ ὅτ’ ἔζη τῆσδε γῆσ τύραννοσ ἦν, Φάρον μὲν οἰκῶν νῆσον, Αἰγύπτου δ’ ἄναξ, ὃσ τῶν κατ’ οἶδμα παρθένων μίαν γαμεῖ, Ψαμάθην, ἐπειδὴ λέκτρ’ ἀφῆκεν Αἰακοῦ. τίκτει δὲ τέκνα δισσὰ τοῖσδε δώμασι, Θεοκλύμενον ἄρσεν’ ὅτι δὴ θεοὺσ σέβων βίον διήνεγκ’ εὐγενῆ τε παρθένον Εἰδώ, τὸ μητρὸσ ἀγλάισμ’, ὅτ’ ἦν βρέφοσ· ἐπεὶ δ’ ἐσ ἥβην ἦλθεν ὡραίαν γάμων, καλοῦσιν αὐτὴν Θεονόην· τὰ θεῖα γὰρ τά τ’ ὄντα καὶ μέλλοντα πάντ’ ἠπίστατο, προγόνου λαβοῦσα Νηρέωσ τιμὰσ πάρα. ἡμῖν δὲ γῆ μὲν πατρὶσ οὐκ ἀνώνυμοσ Σπάρτη, πατὴρ δὲ Τυνδάρεωσ·

ἔστιν δὲ δὴ λόγοσ τισ ὡσ Ζεὺσ μητέρ’ ἔπτατ’ εἰσ ἐμὴν Λήδαν κύκνου μορφώματ’ ὄρνιθοσ λαβών, ὃσ δόλιον εὐνὴν ἐξέπραξ’ ὑπ’ αἰετοῦ δίωγμα φεύγων, εἰ σαφὴσ οὗτοσ λόγοσ· Ἑλένη δ’ ἐκλήθην. ἃ δὲ πεπόνθαμεν κακὰ λέγοιμ’ ἄν. ἦλθον τρεῖσ θεαὶ κάλλουσ πέρι Ἰδαῖον ἐσ κευθμῶν’ Ἀλέξανδρον πάρα, Ἥρα Κύπρισ τε διογενήσ τε παρθένοσ, μορφῆσ θέλουσαι διαπεράνασθαι κρίσιν. τοὐμὸν δὲ κάλλοσ, εἰ καλὸν τὸ δυστυχέσ, Κύπρισ προτείνασ’ ὡσ Ἀλέξανδροσ γαμεῖ, νικᾷ. λιπὼν δὲ βούσταθμ’ Ἰδαῖοσ Πάρισ Σπάρτην ἀφίκεθ’ ὡσ ἐμὸν σχήσων λέχοσ. Ἥρα δὲ μεμφθεῖσ’ οὕνεκ’ οὐ νικᾷ θεάσ, ἐξηνέμωσε τἄμ’ Ἀλεξάνδρῳ λέχη, δίδωσι δ’ οὐκ ἔμ’, ἀλλ’ ὁμοιώσασ’ ἐμοὶ εἴδωλον ἔμπνουν οὐρανοῦ ξυνθεῖσ’ ἄπο, Πριάμου τυράννου παιδί·

καὶ δοκεῖ μ’ ἔχειν ‐ κενὴν δόκησιν, οὐκ ἔχων. τὰ δ’ αὖ Διὸσ βουλεύματ’ ἄλλα τοῖσδε συμβαίνει κακοῖσ· πόλεμον γὰρ εἰσήνεγκεν Ἑλλήνων χθονὶ καὶ Φρυξὶ δυστήνοισιν, ὡσ ὄχλου βροτῶν πλήθουσ τε κουφίσειε μητέρα χθόνα γνωτόν τε θείη τὸν κράτιστον Ἑλλάδοσ. Φρυγῶν δ’ ἐσ ἀλκὴν προυτέθην ἐγὼ μὲν οὔ, τὸ δ’ ὄνομα τοὐμόν, ἆθλον Ἕλλησιν δορόσ. λαβὼν δέ μ’ Ἑρμῆσ ἐν πτυχαῖσιν αἰθέροσ νεφέλῃ καλύψασ ‐ οὐ γὰρ ἠμέλησέ μου Ζεύσ ‐ τόνδ’ ἐσ οἶκον Πρωτέωσ ἱδρύσατο, πάντων προκρίνασ σωφρονέστατον βροτῶν, ἀκέραιον ὡσ σῴσαιμι Μενέλεῳ λέχοσ. κἀγὼ μὲν ἐνθάδ’ εἴμ’, ὁ δ’ ἄθλιοσ πόσισ στράτευμ’ ἀθροίσασ τὰσ ἐμὰσ ἀναρπαγὰσ θηρᾷ πορευθεὶσ Ἰλίου πυργώματα. ψυχαὶ δὲ πολλαὶ δι’ ἔμ’ ἐπὶ Σκαμανδρίοισ ῥοαῖσιν ἔθανον· ἡ δὲ πάντα τλᾶσ’ ἐγὼ κατάρατόσ εἰμι καὶ δοκῶ προδοῦσ’ ἐμὸν πόσιν συνάψαι πόλεμον Ἕλλησιν μέγαν. τί δῆτ’ ἔτι ζῶ; θεοῦ τόδ’ εἰσήκουσ’ ἔποσ Ἑρμοῦ, τὸ κλεινὸν ἔτι κατοικήσειν πέδον Σπάρτησ σὺν ἀνδρί, γνόντοσ ὡσ ἐσ Ἴλιον οὐκ ἦλθον, ἵνα μὴ λέκτρ’ ὑποστρώσω τινί. ἑώσ μὲν οὖν φῶσ ἡλίου τόδ’ ἔβλεπεν Πρωτεύσ, ἄσυλοσ ἦ γάμων· ἐπεὶ δὲ γῆσ σκότῳ κέκρυπται, παῖσ ὁ τοῦ τεθνηκότοσ θηρᾷ γαμεῖν με. τὸν πάλαι δ’ ἐγὼ πόσιν τιμῶσα Πρωτέωσ μνῆμα προσπίτνω τόδε ἱκέτισ, ἵν’ ἀνδρὶ τἀμὰ διασῴσῃ λέχη, ὡσ, εἰ καθ’ Ἑλλάδ’ ὄνομα δυσκλεὲσ φέρω, μή μοι τὸ σῶμά γ’ ἐνθάδ’ αἰσχύνην ὄφλῃ. τίσ τῶνδ’ ἐρυμνῶν δωμάτων ἔχει κράτοσ;

Πλούτου γὰρ οἶκοσ ἄξιοσ προσεικάσαι, βασίλειά τ’ ἀμφιβλήματ’ εὔθριγκοί θ’ ἕδραι. ἐά· ὦ θεοί, τίν’ εἶδον ὄψιν; ἐχθίστην ὁρῶ γυναικὸσ εἰκὼ φόνιον, ἥ μ’ ἀπώλεσεν πάντασ τ’ Ἀχαιούσ. θεοί σ’, ὅσον μίμημ’ ἔχεισ Ἑλένησ, ἀποπτύσειαν. εἰ δὲ μὴ ’ν ξένῃ γαίᾳ πόδ’ εἶχον, τῷδ’ ἂν εὐστόχῳ πτερῷ ἀπόλαυσιν εἰκοῦσ ἔθανεσ ἂν Διὸσ κόρησ. τί δ’, ὦ ταλαίπωρ’ ‐ ὅστισ ὤν μ’ ἀπεστράφησ καὶ ταῖσ ἐκείνησ συμφοραῖσ ἐμὲ στυγεῖσ; ἥμαρτον· ὀργῇ δ’ εἶξα μᾶλλον ἤ με χρῆν· μισεῖ γὰρ Ἑλλὰσ πᾶσα τὴν Διὸσ κόρην. σύγγνωθι δ’ ἡμῖν τοῖσ λελεγμένοισ, γύναι. τίσ δ’ εἶ; πόθεν γῆσ τῆσδ’ ἐπεστράφησ πέδον; εἷσ τῶν Ἀχαιῶν, ὦ γύναι, τῶν ἀθλίων. οὐ τἄρα σ’ Ἑλένην εἰ στυγεῖσ θαυμαστέον. ἀτὰρ τίσ εἶ πόθεν; τίνοσ δ’ αὐδᾶν σε χρή; ὄνομα μὲν ἡμῖν Τεῦκροσ, ὁ δὲ φύσασ πατὴρ Τελαμών, Σαλαμὶσ δὲ πατρὶσ ἡ θρέψασά με. τί δῆτα Νείλου τούσδ’ ἐπιστρέφῃ γύασ; φυγὰσ πατρῴασ ἐξελήλαμαι χθονόσ. τλήμων ἂν εἰήσ· τίσ δέ σ’ ἐκβάλλει πάτρασ; Τελαμὼν ὁ φύσασ. τίν’ ἂν ἔχοισ μᾶλλον φίλον; ἐκ τοῦ; τὸ γάρ τοι πρᾶγμα συμφορὰν ἔχει. Αἰάσ μ’ ἀδελφὸσ ὤλεσ’ ἐν Τροίᾳ θανών. πῶσ; οὔ τί που σῷ φασγάνῳ βίον στερείσ; οἰκεῖον αὐτὸν ὤλεσ’ ἅλμ’ ἐπὶ ξίφοσ. μανέντ’; ἐπεὶ τίσ σωφρονῶν τλαίη τάδ’ ἄν; τὸν Πηλέωσ τιν’ οἶσθ’ Ἀχιλλέα γόνον; ναί· μνηστήρ ποθ’ Ἑλένησ ἦλθεν, ὡσ ἀκούομεν. θανὼν ὅδ’ ὅπλων ἔριν ἔθηκε συμμάχοισ. καὶ δὴ τί τοῦτ’ Αἰάντι γίγνεται κακόν; ἄλλου λαβόντοσ ὅπλ’ ἀπηλλάχθη βίου. σὺ τοῖσ ἐκείνου δῆτα πήμασιν νοσεῖσ; ὁθούνεκ’ αὐτῷ γ’ οὐ ξυνωλόμην ὁμοῦ. ἦλθεσ γάρ, ὦ ξέν’, Ἰλίου κλεινὴν πόλιν; καὶ ξύν γε πέρσασ αὐτὸσ ἀνταπωλόμην. ἤδη γὰρ ἧπται καὶ κατείργασται πυρί; ὥστ’ οὐδ’ ἴχνοσ γε τειχέων εἶναι σαφέσ. ὦ τλῆμον Ἑλένη, διὰ σ’ ἀπόλλυνται Φρύγεσ. καὶ πρόσ γ’ Ἀχαιοί· μεγάλα δ’ εἴργασται κακά. πόσον χρόνον γὰρ διαπεπόρθηται πόλισ; ἑπτὰ σχεδόν τι καρπίμουσ ἐτῶν κύκλουσ. χρόνον δ’ ἐμείνατ’ ἄλλον ἐν Τροίᾳ πόσον; πολλὰσ σελήνασ, δέκα διελθούσασ ἔτη. ἦ καὶ γυναῖκα Σπαρτιᾶτιν εἵλετε;

Μενέλαοσ αὐτὴν ἦγ’ ἐπισπάσασ κόμησ. εἶδεσ σὺ τὴν δύστηνον; ἢ κλύων λέγεισ; ὥσπερ γε σέ, οὐδὲν ἧσσον, ὀφθαλμοῖσ ὁρῶ. σκοπεῖτε μὴ δόκησιν εἴχετ’ ἐκ θεῶν. ἄλλου λόγου μέμνησο, μὴ κείνησ ἔτι. οὕτω δοκεῖτε τὴν δόκησιν ἀσφαλῆ; αὐτὸσ γὰρ ὄσσοισ εἰδόμην· καὶ νοῦσ ὁρᾷ. ἤδη δ’ ἐν οἴκοισ σὺν δάμαρτι Μενέλεωσ; οὔκουν ἐν Ἄργει <γ’> οὐδ’ ἐπ’ Εὐρώτα ῥοαῖσ. αἰαῖ· κακὸν τόδ’ εἶπασ οἷσ κακὸν λέγεισ. ὡσ κεῖνοσ ἀφανὴσ σὺν δάμαρτι κλῄζεται. οὐ πᾶσι πορθμὸσ αὑτὸσ Ἀργείοισιν ἦν; ἦν, ἀλλὰ χειμὼν ἄλλοσ’ ἄλλον ὡρ́ισεν. ποίοισιν ἐν νώτοισι ποντίασ ἁλόσ; μέσον περῶσι πέλαγοσ Αἰγαίου πόρου. κἀκ τοῦδε Μενέλαν οὔτισ εἶδ’ ἀφιγμένον; οὐδείσ· θανὼν δὲ κλῄζεται καθ’ Ἑλλάδα. ἀπωλόμεσθα· Θεστιὰσ δ’ ἔστιν κόρη; Λήδαν ἔλεξασ; οἴχεται θανοῦσα δή. οὔ πού νιν Ἑλένησ αἰσχρὸν ὤλεσεν κλέοσ; φασίν, βρόχῳ γ’ ἅψασαν εὐγενῆ δέρην. οἱ Τυνδάρειοι δ’ εἰσὶν ἢ οὐκ εἰσὶν κόροι; τεθνᾶσι καὶ οὐ τεθνᾶσι· δύο δ’ ἐστὸν λόγω. πότεροσ ὁ κρείσσων; ὦ τάλαιν’ ἐγὼ κακῶν. ἄστροισ σφ’ ὁμοιωθέντε φάσ’ εἶναι θεώ. καλῶσ ἔλεξασ τοῦτο· θάτερον δὲ τί; σφαγαῖσ ἀδελφῆσ οὕνεκ’ ἐκπνεῦσαι βίον. ἅλισ δὲ μύθων· οὐ διπλᾶ χρῄζω στένειν. ὧν δ’ οὕνεκ’ ἦλθον τούσδε βασιλείουσ δόμουσ, τὴν θεσπιῳδὸν Θεονόην χρῄζων ἰδεῖν, σὺ προξένησον, ὡσ τύχω μαντευμάτων ὅπῃ νεὼσ στείλαιμ’ ἂν οὔριον πτερὸν ἐσ γῆν ἐναλίαν Κύπρον, οὗ μ’ ἐθέσπισεν οἰκεῖν Ἀπόλλων, ὄνομα νησιωτικὸν Σαλαμῖνα θέμενον τῆσ ἐκεῖ χάριν πάτρασ. πλοῦσ, ὦ ξέν’, αὐτὸσ σημανεῖ· σὺ δ’ ἐκλιπὼν γῆν τήνδε φεῦγε πρίν σε παῖδα Πρωτέωσ ἰδεῖν, ὃσ ἄρχει τῆσδε γῆσ· ἄπεστι δὲ κυσὶν πεποιθὼσ ἐν φοναῖσ θηροκτόνοισ· κτείνει γὰρ Ἕλλην’ ὅντιν’ ἂν λάβῃ ξένον. ὅτου δ’ ἕκατι, μήτε σὺ ζήτει μαθεῖν ἐγώ τε σιγῶ· τί γὰρ ἂν ὠφελοῖμί σε; καλῶσ ἔλεξασ, ὦ γύναι· θεοὶ δέ σοι ἐσθλῶν ἀμοιβὰσ ἀντιδωρησαίατο. Ἑλένῃ δ’ ὅμοιον σῶμ’ ἔχουσ’ οὐ τὰσ φρένασ ἔχεισ ὁμοίασ, ἀλλὰ διαφόρουσ πολύ. κακῶσ δ’ ὄλοιτο μηδ’ ἐπ’ Εὐρώτα ῥοὰσ ἔλθοι· σὺ δ’ εἰήσ εὐτυχὴσ ἀεί, γύναι.

상위

Euripides (에우리피데스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION