Euripides, episode 2:

(에우리피데스, episode 2:)

λέγοιμ’ ἄν, εἰ χρή ‐ χρὴ δὲ πρὸσ φίλον λέγειν ‐ τύχασ βαρείασ τὰσ ἐμὰσ κἀμοῦ πατρόσ. ‐ ταῦτ’ ἀπὼν ὑβρίζεται. ἐπεὶ δὲ κινεῖσ μῦθον, ἱκετεύω, ξένε, ἄγγελλ’ Ὀρέστῃ τἀμὰ καὶ κείνου κακά, πρῶτον μὲν οἱοίσ ἐν πέπλοισ αὐλίζομαι, πίνῳ θ’ ὅσῳ βέβριθ’, ὑπὸ στέγαισί τε οἱαίσι ναίω βασιλικῶν ἐκ δωμάτων, αὐτὴ μὲν ἐκμοχθοῦσα κερκίσιν πέπλουσ, ἢ γυμνὸν ἕξω σῶμα κἀστερήσομαι, αὐτὴ δὲ πηγὰσ ποταμίουσ φορουμένη, ἀνέορτοσ ἱερῶν καὶ χορῶν τητωμένη. ἀναίνομαι γυναῖκασ οὖσα παρθένοσ, ἀναίνομαι δὲ Κάστορ’, ᾧ πρὶν ἐσ θεοὺσ ἐλθεῖν ἔμ’ ἐμνήστευον, οὖσαν ἐγγενῆ. μήτηρ δ’ ἐμὴ Φρυγίοισιν ἐν σκυλεύμασιν θρόνῳ κάθηται, πρὸσ δ’ ἕδραισιν Ἀσίδεσ δμωαὶ στατίζουσ’, ἃσ ἔπερσ’ ἐμὸσ πατήρ, Ἰδαῖα φάρη χρυσέαισ ἐζευγμέναι πόρπαισιν. αἷμα δ’ ἔτι πατρὸσ κατὰ στέγασ μέλαν σέσηπεν, ὃσ δ’ ἐκεῖνον ἔκτανεν, ἐσ ταὐτὰ βαίνων ἁρ́ματ’ ἐκφοιτᾷ πατρί, καὶ σκῆπτρ’ ἐν οἷσ Ἕλλησιν ἐστρατηλάτει μιαιφόνοισι χερσὶ γαυροῦται λαβών. Ἀγαμέμνονοσ δὲ τύμβοσ ἠτιμασμένοσ οὔπω χοάσ ποτ’ οὐδὲ κλῶνα μυρσίνησ ἔλαβε, πυρὰ δὲ χέρσοσ ἀγλαϊσμάτων. μέθῃ δὲ βρεχθεὶσ τῆσ ἐμῆσ μητρὸσ πόσισ ὁ κλεινόσ, ὡσ λέγουσιν, ἐνθρῴσκει τάφῳ πέτροισ τε λεύει μνῆμα λάινον πατρόσ, καὶ τοῦτο τολμᾷ τοὔποσ εἰσ ἡμᾶσ λέγειν· ποῦ παῖσ Ὀρέστησ; ἆρά σοι τύμβῳ καλῶσ παρὼν ἀμύνει;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION