Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 17

(디오니시오스, De Isocrate, chapter 17)

ταῦτα προειπὼν καὶ οὕτω διαθεὶσ τοὺσ ἀκούοντασ πρὸσ τὸν μέλλοντα λόγον ἐπιτηδείωσ ἐγκώμιόν τε κάλλιστον τῆσ δικαιοσύνησ διαθέμενοσ καὶ τὰ καθεστηκότα πράγματα μεμψάμενοσ ἐπιτίθησι τούτοισ τὴν σύγκρισιν τῶν τότε ἀνθρώπων πρὸσ τοὺσ προγόνουσ· τούτου δὲ ἕνεκα ταῦτα προεῖπον, ὅτι περὶ τῶν λοιπῶν οὐδὲν ὑποστειλάμενοσ ἀλλὰ παντάπασιν ἀνειμένωσ μέλλω τοὺσ λόγουσ ποιεῖσθαι πρὸσ ὑμᾶσ. τίσ γὰρ ἂν ἄλλοθεν ἐπελθὼν καὶ μὴ συνδιεφθαρμένοσ ἡμῖν, ἀλλ’ ἐξαίφνησ ἐπιστὰσ τοῖσ γινομένοισ οὐκ ἂν μαίνεσθαι καὶ παραφρονεῖν ἡμᾶσ νομίσειεν, οἳ φιλοτιμούμεθα μὲν ἐπὶ τοῖσ τῶν προγόνων ἔργοισ καὶ τὴν πόλιν ἐκ τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν, οὐδὲν δὲ τῶν αὐτῶν ἐκείνοισ πράττομεν, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον; οἳ μὲν γὰρ ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων τοῖσ βαρβάροισ πολεμοῦντεσ διετέλεσαν, ἡμεῖσ δὲ τοὺσ ἐκ τῆσ Ἀσίασ τὸν βίον ποριζομένουσ ἐκεῖθεν ἀναστήσαντεσ ἐπὶ τοὺσ Ἕλληνασ ἠγάγομεν. κἀκεῖνοι μὲν ἐλευθεροῦντεσ τὰσ πόλεισ τὰσ Ἑλληνίδασ καὶ βοηθοῦντεσ αὐταῖσ τῆσ ἡγεμονίασ ἠξιώθησαν, ἡμεῖσ δὲ καταδουλούμενοι καὶ τἀναντία τοῖσ τότε πράττοντεσ ἀγανακτοῦμεν, εἰ μὴ τὴν αὐτὴν τιμὴν ἐκείνοισ ἕξομεν, οἳ τοσοῦτον ἀπολελείμμεθα καὶ τοῖσ ἔργοισ καὶ ταῖσ διανοίαισ τῶν κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον γενομένων, ὅσον οἳ μὲν ὑπὲρ τῆσ φροντίζομεν· ἓν γὰρ ἀκούσαντεσ γνώσεσθε καὶ περὶ τῶν ἄλλων· ὡσ θανάτου τῆσ ζημίασ ἐπικειμένησ, ἤν τισ ἁλῷ δεκάζων, τοὺσ τοῦτο φανερώτατα ποιοῦντασ στρατηγοὺσ χειροτονοῦμεν καὶ τὸν πλείστουσ διαφθεῖραι δυνηθέντα τῶν πολιτῶν τοῦτον ἐπὶ τὰ μέγιστα τῶν πραγμάτων καθίσταμεν. σπουδάζοντεσ δὲ περὶ τὴν πολιτείαν οὐχ ἧττον ἢ περὶ τὴν σωτηρίαν ὅλησ τῆσ πόλεωσ καὶ τὴν δημοκρατίαν εἰδότεσ ἐν μὲν ταῖσ ἡσυχίαισ καὶ ταῖσ ἀσφαλείαισ αὐξομένην καὶ διαμένουσαν, ἐν δὲ τοῖσ πολέμοισ δὶσ ἤδη καταλυθεῖσαν, πρὸσ μὲν τοὺσ τῆσ εἰρήνησ ἐπιθυμοῦντασ ὡσ πρὸσ ὀλιγαρχικοὺσ ὄντασ δυσκόλωσ ἔχομεν, τοὺσ δὲ τὸν πόλεμον ἀγαπῶντασ ὡσ τῆσ δημοκρατίασ κηδομένουσ εὔνουσ εἶναι νομίζομεν.

ἐμπειρότατοι δὲ λόγων καὶ πραγμάτων ὄντεσ οὕτωσ ἀλογίστωσ ἔχομεν, ὥστε περὶ τῶν αὐτῶν τῆσ αὐτῆσ ἡμέρασ οὐ ταὐτὰ γινώσκομεν, ἀλλ’ ὧν πρὶν εἰσ τὴν ἐκκλησίαν ἀναβῆναι κατηγοροῦμεν, ταῦτα συνελθόντεσ χειροτονοῦμεν, οὐ πολὺν δὲ χρόνον διαλιπόντεσ τοῖσ ψηφισθεῖσιν, ἐπειδὰν ἀπίωμεν, πάλιν ἐπιτιμῶμεν. προσποιούμενοι δὲ σωφρονέστατοι τῶν Ἑλλήνων εἶναι, τοιούτοισ χρώμεθα συμβούλοισ, ὧν οὐκ ἔστιν ὅστισ οὐκ ἂν καταφρονήσειε, καὶ τοὺσ αὐτοὺσ τούτουσ κυρίουσ ἁπάντων τῶν κοινῶν καθίσταμεν, οἷσ οὐδεὶσ οὐδὲν ἂν τῶν ἰδίων ἐπιτρέψειε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION