Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 14

(디오니시오스, De Isocrate, chapter 14)

τῷ γὰρ μὴ ἐν καιρῷ γίνεσθαι μηδὲ ἐν ὡρ́ᾳ προσίστασθαί φημι ταῖσ ἀκοαῖσ. ἐν γοῦν τῷ πανηγυρικῷ τῷ περιβοήτῳ λόγῳ πολύσ ἐστιν ἐν τοῖσ τοιούτοισ· πλείστων μὲν οὖν ἀγαθῶν αἰτίουσ καὶ μεγίστων ἐπαίνων ἀξίουσ ἡγοῦμαι· καὶ οὐδὲ μικρὸν διαλιπὼν ἐπιφέρει τούτοισ· ἐνταῦθα γὰρ οὐ μόνον τῷ κώλῳ τὸ κῶλον ἴσον, ἀλλὰ καὶ τὰ ὀνόματα τοῖσ ὀνόμασι, τῷ μὲν πλείστων τὸ μεγίστων, τῷ δ’ ἀγαθῶν τὸ ἐπαίνων, τῷ δὲ αἰτίουσ τὸ ἀξίουσ. καὶ αὖθισ· οὐδὲ ἀπέλαυον μὲν ὡσ ἰδίων, ἠμέλουν δὲ ὡσ ἀλλοτρίων· τό τε γὰρ κῶλον τὸ δεύτερον τῷ κώλῳ πάρισον καὶ τῶν ὀνομάτων τῷ μὲν ἀπέλαυον τὸ ἠμέλουν ἀντίθετον, τῷ δὲ ἰδίων τὸ ἀλλοτρίων. οἷσ ἐπιτίθησιν· ἀλλὰ ἐκήδοντο μὲν ὡσ οἰκείων, ἀπείχοντο δὲ ὥσπερ χρὴ τῶν μηδὲν προσηκόντων. ἀντίκειται δὴ πάλιν κἀνταῦθα τῷ μὲν ἐκήδοντο τὸ ἀπείχοντο, τῷ δὲ οἰκείων τὸ μηδὲν προσηκόντων. καὶ οὔπω ταῦθ’ ἱκανά, ἀλλ’ ἐν τῇ μετὰ ταῦτα περιόδῳ πάλιν ἀντιστρέφει τῷ μὲν αὐτόσ τε μέλλοι μάλιστα εὐδοκιμήσειν τὸ ἐπιφερόμενον καὶ τοῖσ παισὶ μεγάλην δόξαν καταλείψειν, τῷ δὲ οὐδὲ τὰσ θρασύτητασ τὰσ ἀλλήλων ἐζήλουν τὸ συναπτόμενον αὐτῷ οὐδὲ τὰσ τόλμασ τὰσ αὑτῶν ἤσκουν. ἀλλὰ δεινότερον μὲν ἐνόμιζον εἶναι κακῶσ ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἀκούειν ἢ καλῶσ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ ἀποθνῄσκειν.

οὐκοῦν καὶ δεύτερον τῷ μὲν καλῶσ τὸ κακῶσ ἀντίστροφον, τῷ δὲ ἀκούειν τὸ ἀποθνῄσκειν πάρισον. εἰ μέτριοσ εἰή μέχρι δεῦρο, ἀνεκτόσ, ἀλλ’ οὐκ ἀνήσει. πάλιν γοῦν ἐν τῇ μετ’ αὐτὴν περιόδῳ τίθησιν· ὅτι τοῖσ ἀγαθοῖσ τῶν ἀνθρώπων οὐδὲν δεήσει πολλῶν γραμμάτων ἀλλ’ ὀλίγων συνθημάτων, καὶ περὶ τῶν κοινῶν καὶ περὶ τῶν ἰδίων ὁμονοήσουσιν. οὐκοῦν τὸ γραμμάτων καὶ συνθημάτων πάρισον καὶ τὸ πολλῶν καὶ ὀλίγων καὶ κοινῶν καὶ ἰδίων ἀντίθετα. ἔπειθ’ ὥσπερ οὐδὲν εἰρηκὼσ τοιοῦτον ἀθρόαισ ἐπικλύσει ταῖσ παρισώσεσιν, ἐπιφέρων ταυτί· καὶ τὰ τῶν ἄλλων διῴκουν θεραπεύοντεσ ἀλλ’ οὐχ ὑβρίζοντεσ τοὺσ Ἕλληνασ καὶ στρατηγεῖν οἰόμενοι δεῖν αὐτῶν ἀλλὰ μὴ τυραννεῖν αὐτῶν καὶ μᾶλλον ἐπιθυμοῦντεσ ἡγεμόνεσ ἢ δεσπόται προσαγορεύεσθαι καὶ σωτῆρεσ ἀλλὰ μὴ λυμεῶνεσ ἀποκαλεῖσθαι, τῷ ποιεῖν εὖ προσαγόμενοι τὰσ πόλεισ ἀλλ’ οὐ βίᾳ καταστρεφόμενοι, πιστοτέροισ μὲν τοῖσ λόγοισ ἢ νῦν τοῖσ ὁρ́κοισ χρώμενοι, ταῖσ δὲ συνθήκαισ ὥσπερ ἀνάγκαισ ἐμμένειν ἀξιοῦντεσ. καὶ τί δεῖ τὰ καθ’ ἕκαστα διεξιόντα μηκύνειν;

ὀλίγου γὰρ ἅπασ ὁ λόγοσ ὑπὸ τῶν τοιούτων αὐτῷ κεκόμψευται σχημάτων. οἱ μέντοι γε ἐπὶ τελευτῇ τοῦ βίου γραφέντεσ λόγοι ἧττόν εἰσι μειρακιώδεισ, ὡσ ἂν οἶμαι τελείαν ἀπειληφότεσ τὴν φρόνησιν παρὰ τοῦ χρόνου. καὶ περὶ μὲν τούτων ἱκανὰ ταῦτα. ὡρ́α δὲ ἂν εἰή καὶ τῶν παραδειγμάτων ἅψασθαι καὶ δεῖξαι τούτοισ τίσ ἐστιν ἡ τοῦ ῥήτοροσ ἰσχύσ.

ἅπαντα μὲν οὖν τὰ γένη τῶν προβλημάτων καὶ πάσασ τὰσ ἰδέασ τῶν λόγων ἀμήχανον ἐν ὀλίγῳ δηλῶσαι, ἀρκεῖ δὲ μία τε δημηγορία παραληφθεῖσα καὶ λόγοσ εἷσ ἐκ τῶν δικανικῶν. ὁ μὲν οὖν συμβουλευτικὸσ λόγοσ ἔστω, ἐν ᾧ παρακαλεῖ τοὺσ Ἀθηναίουσ διαλύσασθαι μὲν τὸν συμμαχικὸν κληθέντα πόλεμον, ὃν ἐπολέμουν πρὸσ αὐτοὺσ Χῖοί τε καὶ Ῥόδιοι καὶ οἱ τούτων σύμμαχοι, παύσασθαι δὲ πλεονεκτοῦντασ καὶ τῆσ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν ἐπιθυμοῦντασ ἀρχῆσ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION