Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 3 2:

(디오니시오스, De Isocrate, chapter 3 2:)

καίτοι γε ἀνθηρόσ ἐστιν, εἰ καί τισ ἄλλοσ, καὶ ἐπαγωγὸσ ἡδονῇ τῶν ἀκροωμένων Ἰσοκράτησ, ἀλλ’ οὐκ ἔχει τὴν αὐτὴν χάριν ἐκείνῳ. τοσοῦτον δὲ αὐτοῦ λείπεται κατὰ ταύτην τὴν ἀρετήν, ὅσον τῶν φύσει καλῶν σωμάτων τὰ συνερανιζόμενα κόσμοισ ἐπιθέτοισ. πέφυκε γὰρ ἡ Λυσίου λέξισ ἔχειν τὸ χαρίεν, ἡ δὲ Ἰσοκράτουσ βούλεται. ταύταισ μὲν δὴ ταῖσ ἀρεταῖσ ὑστερεῖ Λυσίου κατὰ γοῦν τὴν ἐμὴν γνώμην. προτερεῖ δέ γε ἐν ταῖσ μελλούσαισ λέγεσθαι· ὑψηλότερόσ ἐστιν ἐκείνου κατὰ τὴν ἑρμηνείαν καὶ μεγαλοπρεπέστεροσ μακρῷ καὶ ἀξιωματικώτεροσ. θαυμαστὸν γὰρ δὴ καὶ μέγα τὸ τῆσ Ἰσοκράτουσ κατασκευῆσ ὕψοσ, ἡρωϊκῆσ μᾶλλον ἢ ἀνθρωπίνησ φύσεωσ οἰκεῖον. δοκεῖ δή μοι μὴ ἄπο σκοποῦ τισ ἂν εἰκάσαι τὴν μὲν Ἰσοκράτουσ ῥητορικὴν τῇ Πολυκλείτου τε καὶ Φειδίου τέχνῃ κατὰ τὸ σεμνὸν καὶ μεγαλότεχνον καὶ ἀξιωματικόν, τὴν δὲ Λυσίου τῇ Καλάμιδοσ καὶ Καλλιμάχου τῆσ λεπτότητοσ ἕνεκα καὶ τῆσ χάριτοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION