Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 3 1:

(디오니시오스, De Isocrate, chapter 3 1:)

ταῦτα μέντοι καὶ μακροτέραν αὐτῷ ποιεῖ τὴν λέξιν πολλάκισ, λέγω δὲ τό τε εἰσ περιόδουσ ἐναρμόττειν ἅπαντα τὰ νοήματα καὶ τὸ τοῖσ αὐτοῖσ τύποισ τῶν σχημάτων τὰσ περιόδουσ περιλαμβάνειν καὶ τὸ διώκειν ἐκ παντὸσ τὴν εὐρυθμίαν. οὐ γὰρ ἅπαντα δέχεται οὔτε μῆκοσ τὸ αὐτὸ οὔτε σχῆμα τὸ παραπλήσιον οὔτε ῥυθμὸν τὸν ἴσον. ὥστε ἀνάγκη παραπληρώμασι λέξεων οὐδὲν ὠφελουσῶν χρῆσθαι καὶ ἀπομηκύνειν πέρα τοῦ χρησίμου τὸν λόγον. λέγω δὲ οὐχ ὡσ διαπαντὸσ αὐτοῦ ταῦτα ποιοῦντοσ οὐχ οὕτωσ μαίνομαι· καὶ γὰρ συντίθησί ποτε ἀφελῶσ τὰ ὀνόματα καὶ λύει τὴν περίοδον εὐγενῶσ καὶ τὰ περίεργα σχήματα καὶ φορτικὰ φεύγει καὶ μάλιστα ἐν τοῖσ συμβουλευτικοῖσ τε καὶ δικανικοῖσ λόγοισ, ἀλλ’ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ τῷ ῥυθμῷ δουλεύοντοσ καὶ τῷ κύκλῳ τῆσ περιόδου καὶ τὸ κάλλοσ τῆσ ἀπαγγελίασ ἐν τῷ περιττῷ τιθεμένου κοινότερον εἴρηκα περὶ αὐτοῦ. κατὰ δὴ ταῦτά φημι τὴν Ἰσοκράτουσ λέξιν λείπεσθαι τῆσ Λυσίου καὶ ἔτι κατὰ τὴν χάριν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION