Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 1

(디오니시오스, De Isocrate, chapter 1)

Ἰσοκράτησ Ἀθηναῖοσ ἐγεννήθη μὲν ἐπὶ τῆσ ὀγδοηκοστῆσ καὶ ἕκτησ Ὀλυμπιάδοσ ἄρχοντοσ Ἀθήνησι Λυσιμάχου πέμπτῳ πρότερον ἔτει τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου, δυσὶ καὶ εἴκοσιν ἔτεσι νεώτεροσ Λυσίου, πατρὸσ δὲ ἦν Θεοδώρου, τινὸσ τῶν μετρίων πολιτῶν, θεράποντασ αὐλοποιοὺσ κεκτημένου καὶ τὸν βίον ἀπὸ ταύτησ ἔχοντοσ τῆσ ἐργασίασ. ἀγωγῆσ δὲ τυχὼν εὐσχήμονοσ καὶ παιδευθεὶσ οὐδενὸσ Ἀθηναίων χεῖρον, ἐπειδὴ τάχιστα ἀνὴρ ἐγένετο, φιλοσοφίασ ἐπεθύμησε. γενόμενοσ δὲ ἀκουστὴσ Προδίκου τε τοῦ Κείου καὶ Γοργίου τοῦ Λεοντίνου καὶ Τισίου τοῦ Συρακουσίου, τῶν τότε μέγιστον ὄνομα ἐν τοῖσ Ἕλλησιν ἐχόντων ἐπὶ σοφίᾳ, ὡσ δέ τινεσ ἱστοροῦσι, καὶ Θηραμένουσ τοῦ ῥήτοροσ, ὃν οἱ τριάκοντα ἀπέκτειναν δημοτικὸν εἶναι δοκοῦντα, σπουδὴν μὲν ἐποιεῖτο πράττειν τε καὶ λέγειν τὰ πολιτικά, ὡσ δὲ ἡ φύσισ ἠναντιοῦτο, τὰ πρῶτα καὶ κυριώτατα τοῦ ῥήτοροσ ἀφελομένη, τόλμαν τε καὶ φωνῆσ μέγεθοσ, ὧν χωρὶσ οὐχ οἱο͂́ν τε ἦν ἐν ὄχλῳ λέγειν, ταύτησ μὲν ἀπέστη τῆσ προαιρέσεωσ· ἐπιθυμῶν δὲ δόξησ καὶ τοῦ πρωτεῦσαι παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν ἐπὶ σοφίᾳ, καθάπερ αὐτὸσ εἴρηκεν, ἐπὶ τὸ γράφειν ἃ διανοηθείη κατέφυγεν, οὐ περὶ μικρῶν τὴν προαίρεσιν ποιούμενοσ οὐδὲ περὶ τῶν ἰδίων συμβολαίων οὐδὲ ὑπὲρ ὧν ἄλλοι τινὲσ τῶν τότε σοφιστῶν, περὶ δὲ τῶν Ἑλληνικῶν καὶ βασιλικῶν καὶ πολιτικῶν πραγμάτων, ἐξ ὧν ὑπελάμβανε τάσ τε πόλεισ ἄμεινον οἰκήσεσθαι καὶ τοὺσ ἰδιώτασ ἐπίδοσιν ἕξειν πρὸσ ἀρετὴν. ταῦτα γὰρ ἐν τῷ Παναθηναϊκῷ λόγῳ περὶ αὑτοῦ γράφει. πεφυρμένην τε παραλαβὼν τὴν ἄσκησιν τῶν λόγων ὑπὸ τῶν περὶ Γοργίαν καὶ Πρωταγόραν σοφιστῶν πρῶτοσ ἐχώρησεν ἀπὸ τῶν ἐριστικῶν τε καὶ φυσικῶν ἐπὶ τοὺσ πολιτικοὺσ καὶ περὶ αὐτὴν σπουδάζων τὴν ἐπιστήμην διετέλεσεν, ἐξ ἧσ, ὥσ φησιν αὐτόσ, τὸ βουλεύεσθαι καὶ λέγειν καὶ πράττειν τὰ συμφέροντα παραγίνεται τοῖσ μαθοῦσιν.

ἐπιφανέστατοσ δὲ γενόμενοσ τῶν κατὰ τὸν αὐτὸν ἀκμασάντων χρόνον καὶ τοὺσ κρατίστουσ τῶν Ἀθήνησί τε καὶ ἐν τῇ ἄλλῃ Ἑλλάδι νέων παιδεύσασ, ὧν οἳ μὲν ἐν τοῖσ δικανικοῖσ ἐγένοντο ἄριστοι λόγοισ, οἳ δ’ ἐν τῷ πολιτεύεσθαι καὶ τὰ κοινὰ πράττειν διήνεγκαν, ἄλλοι δὲ τὰσ κοινὰσ τῶν Ἑλλήνων τε καὶ βαρβάρων πράξεισ ἀνέγραψαν, καὶ τῆσ Ἀθηναίων πόλεωσ εἰκόνα ποιήσασ τὴν ἑαυτοῦ σχολὴν κατὰ τὰσ ἀποικίασ τῶν λόγων, πλοῦτον ὅσον οὐδεὶσ τῶν ἀπὸ φιλοσοφίασ χρηματισαμένων περιποιησάμενοσ, ἐτελεύτα τὸν βίον ἐπὶ Χαιρωνίδου ἄρχοντοσ ὀλίγαισ ἡμέραισ ὕστερον τῆσ ἐν Χαιρωνείᾳ μάχησ δυεῖν δέοντα βεβιωκὼσ ἑκατὸν ἔτη, γνώμῃ χρησάμενοσ ἅμα τοῖσ ἀγαθοῖσ τῆσ πόλεωσ συγκαταλῦσαι τὸν ἑαυτοῦ βίον, ἀδήλου ἔτι ὄντοσ, πῶσ χρήσεται τῇ τύχῃ Φίλιπποσ παραλαβὼν τὴν ἀρχὴν τῶν Ἑλλήνων. τὰ μὲν οὖν ἱστορούμενα περὶ αὐτοῦ κεφαλαιωδῶσ ταῦτ’ ἐστίν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION