헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 51-61, Πρὸσ Νικόστρατον Περὶ Ἀνδραπόδων Ἀπογραφῆσ Ἀρεθουσίου)

ὅτι μὲν οὐ συκοφαντῶν, ἀλλ’ ἀδικούμενοσ καὶ ὑβριζόμενοσ ὑπὸ τούτων καὶ οἰόμενοσ δεῖν τιμωρεῖσθαι τὴν ἀπογραφὴν ἐποιησάμην, μέγιστον ὑμῖν ἔστω τεκμήριον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τό τε μέγεθοσ τῆσ ἀπογραφῆσ, καὶ ὅτι αὐτὸσ ἐγὼ ἀπέγραψα. οὐ γὰρ δήπου συκοφαντεῖν γε βουλόμενοσ ἀπέγραψα μὲν ἂν πένθ’ ἡμιμναίων ἄξια ἀνδράποδα, ὡσ αὐτὸσ ὁ ἀμφισβητῶν τετίμηται αὐτά, ἐκινδύνευον δ’ ἂν περί τε χιλίων δραχμῶν καὶ τοῦ μηδέποτε μηδένα αὖθισ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ γράψασθαι· οὐδ’ αὖ οὕτωσ ἄποροσ ἦν οὐδ’ ἄφιλοσ ὥστε οὐκ ἂν ἐξευρεῖν τὸν ἀπογράψοντα·

ἀλλὰ τῶν ἐν ἀνθρώποισ ἁπάντων ἡγησάμενοσ δεινότατον εἶναι ἀδικεῖσθαι μὲν αὐτόσ, ἕτερον δ’ ὑπὲρ ἐμοῦ τοῦ ἀδικουμένου τοὔνομα παρέχειν, καὶ εἶναι ἄν τι τούτοισ τοῦτο τεκμήριον, ὁπότε ἐγὼ λέγοιμι τὴν ἔχθραν πρὸσ ὑμᾶσ, ὡσ ψεύδομαι οὐ γὰρ ἄν ποτε ἕτερον ἀπογράψαι, εἴπερ ἐγὼ αὐτὸσ ἠδικούμην, διὰ μὲν ταῦτα ἀπέγραψα. ἀπογράψασ δὲ ἐὰν ἀποδείξω τὰ ἀνδράποδα Ἀρεθουσίου ὄντα, οὗπερ ἐγέγραπτο εἶναι, τὰ μὲν τρία μέρη, ἃ ἐκ τῶν νόμων τῷ ἰδιώτῃ τῷ ἀπογράψαντι γίγνεται, τῇ πόλει ἀφίημι, αὐτῷ δ’ ἐμοὶ τετιμωρῆσθαι ἀρκεῖ μόνον. εἰ μὲν οὖν μοι ἦν ἱκανὸν τὸ ὕδωρ διηγήσασθαι πρὸσ ὑμᾶσ τὰ ἐξ ἀρχῆσ, ὅσ’ ἀγαθὰ πεπονθότεσ ὑπ’ ἐμοῦ οἱᾶ́ με εἰργασμένοι εἰσίν, εὖ οἶδ’ ὅτι ὑμεῖσ τ’ ἄν μοι ἔτι μᾶλλον συγγνώμην εἴχετε τοῦ ὀργίζεσθαι αὐτοῖσ, τούτουσ τ’ ἀνοσιωτάτουσ ἀνθρώπων ἡγήσασθε εἶναι·

νῦν δ’ οὐδὲ διπλάσιόν μοι τούτου ὕδωρ ἱκανὸν ἂν γένοιτο. τὰ μὲν οὖν μέγιστα καὶ περιφανῆ τῶν ἀδικημάτων, καὶ ὁπόθεν ἡ ἀπογραφὴ αὕτη γέγονεν, ἐρῶ πρὸσ ὑμᾶσ, τὰ δὲ πολλὰ ἐάσω. Νικόστρατοσ γὰρ οὑτοσί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, γείτων μοι ὢν ἐν ἀγρῷ καὶ ἡλικιώτησ, γνωρίμωσ μέν μοι εἶχεν καὶ πάλαι, ἐπειδὴ δὲ ἐτελεύτησεν ὁ πατὴρ καὶ ἐγὼ ἐν ἀγρῷ κατῴκουν, οὗπερ καὶ νῦν οἰκῶ, καὶ μᾶλλον ἀλλήλοισ ἤδη ἐχρώμεθα διὰ τὸ γείτονέσ τε εἶναι καὶ ἡλικιῶται.

χρόνου δὲ προβαίνοντοσ καὶ πάνυ οἰκείωσ διεκείμεθα, καὶ ἐγώ τε οὕτωσ οἰκείωσ διεκείμην πρὸσ τοῦτον, ὥστ’ οὐδενὸσ πώποτε ὧν ἐδεήθη οὗτοσ ἐμοῦ ἀπέτυχεν, οὗτόσ τε αὖ ἐμοὶ οὐκ ἄχρηστοσ ἦν πρὸσ τὸ ἐπιμεληθῆναι καὶ διοικῆσαι, καὶ ὁπότε ἐγὼ ἀποδημοίην ἢ δημοσίᾳ τριηραρχῶν ἢ ἰδίᾳ κατ’ ἄλλο τι, κύριον τῶν ἐν ἀγρῷ τοῦτον ἁπάντων κατέλειπον. συμβαίνει δή μοι τριηραρχία περὶ Πελοπόννησον, ἐκεῖθεν δὲ εἰσ Σικελίαν ἔδει τοὺσ πρέσβεισ ἄγειν, οὓσ ὁ δῆμοσ ἐχειροτόνησεν.

ἡ οὖν ἀναγωγὴ διὰ ταχέων ἐγίγνετό μοι. ἐπιστέλλω δὴ αὐτῷ ὅτι αὐτὸσ μὲν ἀνῆγμαι καὶ οὐχ οἱο͂́σ τε ἦν οἴκαδε ἀφικέσθαι, ἵνα μὴ κατακωλύοιμι τοὺσ πρέσβεισ· τούτῳ δὲ προσέταξα ἐπιμελεῖσθαί τε τῶν οἴκοι καὶ διοικεῖν, ὥσπερ καὶ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ. ἐν δὲ τῇ ἐμῇ ἀποδημίᾳ ἀποδιδράσκουσιν αὐτὸν οἰκέται τρεῖσ ἐξ ἀγροῦ παρὰ τούτου, οἱ μὲν δύο ὧν ἐγὼ ἔδωκα αὐτῷ, ὁ δὲ εἷσ ὧν αὐτὸσ ἐκτήσατο.

διώκων οὖν ἁλίσκεται ὑπὸ τριήρουσ καὶ κατήχθη εἰσ Αἴγιναν, καὶ ἐκεῖ ἐπράθη. ἐπειδὴ δὲ κατέπλευσα ἐγὼ τριηραρχῶν, προσέρχεταί μοι Δείνων ὁ ἀδελφὸσ ὁ τούτου, λέγων τήν τε τούτου συμφοράν, αὐτόσ τε ὅτι δι’ ἀπορίαν ἐφοδίων οὐ πεπορευμένοσ εἰή ἐπὶ τοῦτον πέμποντοσ τούτου αὐτῷ ἐπιστολάσ, καὶ ἅμα λέγων πρὸσ ἐμὲ ὡσ ἀκούοι αὐτὸν δεινῶσ διακεῖσθαι. ἀκούσασ δ’ ἐγὼ ταῦτα καὶ συναχθεσθεὶσ ἐπὶ τῇ ἀτυχίᾳ τῇ τούτου, ἀποστέλλω τὸν Δείνωνα τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ εὐθὺσ ἐπὶ τοῦτον, δοὺσ ἐφόδιον αὐτῷ τριακοσίασ δραχμάσ.

ἀφικόμενοσ δ’ οὗτοσ καὶ ἐλθὼν ὡσ ἐμὲ πρῶτον μὲν ἠσπάζετο καὶ ἐπῄνει ὅτι παρέσχον τὰ ἐφόδια τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, καὶ ὠδύρετο τὴν αὑτοῦ συμφοράν, καὶ κατηγορῶν ἅμα τῶν ἑαυτοῦ οἰκείων ἐδεῖτό μου βοηθῆσαι αὑτῷ, ὥσπερ καὶ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ ἦν περὶ αὐτὸν ἀληθινὸσ φίλοσ· καὶ κλάων ἅμα, καὶ λέγων ὅτι ἓξ καὶ εἴκοσι μνῶν λελυμένοσ εἰή, εἰσενεγκεῖν αὑτῷ τι ἐκέλευέ με εἰσ τὰ λύτρα. ταῦτα δὲ ἐγὼ ἀκούων καὶ ἐλεήσασ τοῦτον, καὶ ἅμα ὁρῶν κακῶσ διακείμενον καὶ δεικνύοντα ἕλκη ἐν ταῖσ κνήμαισ ὑπὸ δεσμῶν, ὧν ἔτι τὰσ οὐλὰσ ἔχει, καὶ ἐὰν κελεύσητε αὐτὸν δεῖξαι, οὐ μὴ ’θελήσῃ, ἀπεκρινάμην αὐτῷ ὅτι καὶ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ εἰήν αὐτῷ φίλοσ ἀληθινόσ, καὶ νῦν ἐν τῇ συμφορᾷ βοηθήσοιμι αὐτῷ, καὶ τάσ τε τριακοσίασ, ἃσ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἔδωκα ἐφόδιον ὅτε ἐπορεύετο ἐπὶ τοῦτον, ἀφιείην αὐτῷ, χιλίασ τε δραχμὰσ ἔρανον αὐτῷ εἰσ τὰ λύτρα εἰσοίσοιμι.

καὶ τοῦτο οὐ λόγῳ μὲν ὑπεσχόμην, ἔργῳ δὲ οὐκ ἐποίησα, ἀλλ’ ἐπειδὴ οὐκ ηὐπόρουν ἀργυρίου διὰ τὸ διαφόρωσ ἔχειν τῷ Φορμίωνι καὶ ἀποστερεῖσθαι ὑπ’ αὐτοῦ τὴν οὐσίαν ἥν μοι ὁ πατὴρ κατέλιπεν, κομίσασ ὡσ Θεοκλέα τὸν τότε τραπεζιτεύοντα ἐκπώματα καὶ στέφανον χρυσοῦν, ἃ παρ’ ἐμοὶ ἐκ τῶν πατρῴων ὄντα ἐτύγχανεν, ἐκέλευσα δοῦναι τούτῳ χιλίασ δραχμάσ, καὶ τοῦτο ἔδωκα δωρεὰν αὐτῷ τὸ ἀργύριον, καὶ ὁμολογῶ δεδωκέναι.

ἡμέραισ δὲ οὐ πολλαῖσ ὕστερον προσελθών μοι κλάων ἔλεγεν, ὅτι οἱ ξένοι ἀπαιτοῖεν αὑτόν, οἱ δανείσαντεσ τὰ λύτρα, τὸ λοιπὸν ἀργύριον, καὶ ἐν ταῖσ συγγραφαῖσ εἰή τριάκονθ’ ἡμερῶν αὐτὸν ἀποδοῦναι ἢ διπλάσιον ὀφείλειν, καὶ ὅτι τὸ χωρίον τὸ ἐν γειτόνων μοι τοῦτο οὐδεὶσ ἐθέλοι οὔτε πρίασθαι οὔτε θέσθαι·

ὁ γὰρ ἀδελφὸσ ὁ Ἀρεθούσιοσ, οὗ τἀνδράποδ’ ἐστὶ ταῦτα ἃ νῦν ἀπογέγραπται, οὐδένα ἐῴη οὔτε ὠνεῖσθαι οὔτε τίθεσθαι, ὡσ ἐνοφειλομένου αὑτῷ ἀργυρίου. σὺ οὖν μοι, ἔφη, πόρισον τὸ ἐλλεῖπον τοῦ ἀργυρίου, πρὶν τὰσ τριάκονθ’ ἡμέρασ παρελθεῖν, ἵνα μὴ ὅ τε ἀποδέδωκα, ἔφη, τὰσ χιλίασ δραχμάσ, ἀπόληται, καὶ αὐτὸσ ἀγώγιμοσ γένωμαι.

συλλέξασ δ’, ἔφη, τὸν ἔρανον, ἐπειδὰν τοὺσ ξένουσ ἀπαλλάξω, σοὶ ἀποδώσω ὃ ἄν μοι χρήσῃσ. οἶσθα δ’, ἔφη, ὅτι καὶ οἱ νόμοι κελεύουσιν τοῦ λυσαμένου ἐκ τῶν πολεμίων εἶναι τὸν λυθέντα, ἐὰν μὴ ἀποδιδῷ τὰ λύτρα. ἀκούων δὲ αὐτοῦ ταῦτα καὶ δοκῶν οὐ ψεύδεσθαι, ἀπεκρινάμην αὐτῷ ἅπερ ἂν νέοσ τε ἄνθρωποσ καὶ οἰκείωσ χρώμενοσ, οὐκ ἂν νομίσασ ἀδικηθῆναι, ὅτι ὦ Νικόστρατε, καὶ ἐν τῷ πρὸ τοῦ σοι χρόνῳ φίλοσ ἦν ἀληθινόσ, καὶ νῦν ἐν ταῖσ συμφοραῖσ σου, καθ’ ὅσον ἐγὼ ἐδυνάμην, βεβοήθηκα.

ἐπειδὴ δὲ ἐν τῷ παρόντι οὐ δύνασαι πορίσαι ἅπαντα τὰ χρήματα, ἀργύριον μὲν ἐμοὶ οὐ πάρεστιν, οὐδ’ ἔχω οὐδ’ αὐτόσ, τῶν δὲ κτημάτων σοι τῶν ἐμῶν κίχρημι ὅ τι βούλει, θέντα τοῦ ἐπιλοίπου ἀργυρίου ὅσου ἐνδεῖ σοι, ἐνιαυτὸν ἀτόκῳ χρῆσθαι τῷ ἀργυρίῳ καὶ ἀποδοῦναι τοῖσ ξένοισ. συλλέξασ δὲ ἔρανον, ὥσπερ αὐτὸσ φήσ, λῦσαί μοι. ἀκούσασ δ’ οὗτοσ ταῦτα καὶ ἐπαινέσασ με, ἐκέλευσε τὴν ταχίστην πρᾶξαι, πρὶν ἐξήκειν τὰσ ἡμέρασ ἐν αἷσ ἔφη δεῖν τὰ λύτρα καταθεῖναι.

τίθημι οὖν τὴν συνοικίαν ἑκκαίδεκα μνῶν Ἀρκέσαντι Παμβωτάδῃ, ὃν αὐτὸσ οὗτοσ προὐξένησεν, ἐπὶ ὀκτὼ ὀβολοῖσ τὴν μνᾶν δανείσαντι τοῦ μηνὸσ ἑκάστου. λαβὼν δὲ τὸ ἀργύριον οὐχ ὅπωσ χάριν τινά μοι ἀποδίδωσιν ὧν εὖ ἔπαθεν, ἀλλ’ εὐθέωσ ἐπεβούλευέ μοι, ἵνα ἀποστερήσειε τὸ ἀργύριον καὶ εἰσ ἔχθραν κατασταίη, καὶ ἀπορούμενοσ ἐγὼ τοῖσ πράγμασιν νέοσ ὢν ὅ τι χρησαίμην καὶ ἄπειροσ πραγμάτων, ὅπωσ μὴ εἰσπράττοιμι αὐτὸν τὸ ἀργύριον οὗ ἡ συνοικία ἐτέθη, ἀλλ’ ἀφείην αὐτῷ. πρῶτον μὲν οὖν ἐπιβουλεύει μοι μετὰ τῶν ἀντιδίκων, καὶ πίστιν αὐτοῖσ δίδωσιν·

ἔπειτ’ ἀγώνων μοι συνεστηκότων πρὸσ αὐτούσ, τούσ τε λόγουσ ἐκφέρει μου εἰδώσ, καὶ ἐγγράφει τῷ δημοσίῳ ἀπρόσκλητον ἐξ ἐμφανῶν καταστάσεωσ ἐπιβολὴν ἑξακοσίασ καὶ δέκα δραχμάσ, διὰ Λυκίδου τοῦ μυλωθροῦ ποιησάμενοσ τὴν δίκην. κλητῆρα δὲ κατ’ ἐμοῦ τόν τε ἀδελφὸν τὸν αὑτοῦ τὸν Ἀρεθούσιον τοῦτον ἐπιγράφεται, οὗπέρ ἐστιν τὰ ἀνδράποδα ταῦτα, καὶ ἄλλον τινά· καὶ παρεσκευάζοντο, εἰ ἀνακρινοίμην κατὰ τῶν οἰκείων τῶν ἀδικούντων με τὰσ δίκασ ἃσ εἰλήχειν αὐτοῖσ, ἐνδεικνύναι με ὡσ ὀφείλοντα τῷ δημοσίῳ καὶ ἐμβάλλειν εἰσ τὸ δεσμωτήριον. ἔτι δὲ πρὸσ τούτοισ ὁ Ἀρεθούσιοσ ἀπρόσκλητόν μου <ἑξακοσίων καὶ> δέκα δραχμῶν δίκην καταδικασάμενοσ <καὶ ψευδεῖσ> κλητῆρασ ἐπιγραψάμενοσ, καὶ εἰσελθὼν εἰσ τὴν οἰκίαν βίᾳ τὰ σκεύη πάντα ἐξεφόρησεν, πλέον ἢ εἴκοσι μνῶν ἄξια, καὶ οὐδ’ ὁτιοῦν κατέλιπεν.

ὅτε δὲ τιμωρεῖσθαι ᾤμην δεῖν, καὶ ἐκτείσασ τῷ δημοσίῳ τὸ ὄφλημα, ἐπειδὴ ἐπυθόμην τὴν ἐπιβουλήν, ἐβάδιζον ἐπὶ τὸν κλητῆρα τὸν ὁμολογοῦντα κεκλητευκέναι, τὸν Ἀρεθούσιον, τῆσ ψευδοκλητείασ κατὰ τὸν νόμον, ἐλθὼν εἰσ τὸ χωρίον τῆσ νυκτόσ, ὅσα ἐνῆν φυτὰ ἀκροδρύων γενναῖα ἐμβεβλημένα καὶ τὰσ ἀναδενδράδασ ἐξέκοψε, καὶ φυτευτήρια ἐλαῶν περιστοίχων κατέκλασεν, οὕτωσ δεινῶσ ὡσ οὐδ’ ἂν οἱ πολέμιοι διαθεῖεν. πρὸσ δὲ τούτοισ μεθ’ ἡμέραν παιδάριον ἀστὸν εἰσπέμψαντεσ διὰ τὸ γείτονεσ εἶναι καὶ ὅμορον τὸ χωρίον, ἐκέλευον τὴν ῥοδωνιὰν βλαστάνουσαν ἐκτίλλειν, ἵνα, εἰ καταλαβὼν αὐτὸν ἐγὼ δήσαιμι ἢ κατάξαιμι ὡσ δοῦλον ὄντα, γραφήν με γράψαιντο ὕβρεωσ.

ὡσ δὲ τούτου διήμαρτον, καὶ ἐγὼ μάρτυρασ μὲν ὧν ἔπασχον ἐποιούμην, αὐτὸσ δὲ οὐδὲν ἐξημάρτανον εἰσ αὐτούσ, ἐνταῦθα ἤδη μοι ἐπιβουλεύουσι τὴν μεγίστην ἐπιβουλήν· ἀνακεκριμένου γὰρ ἤδη μου κατ’ αὐτοῦ τὴν τῆσ ψευδοκλητείασ γραφὴν καὶ μέλλοντοσ εἰσιέναι εἰσ τὸ δικαστήριον, τηρήσασ με ἀνιόντα ἐκ Πειραιῶσ ὀψὲ περὶ τὰσ λιθοτομίασ παίει τε πὺξ καὶ ἁρπάζει μέσον καὶ ἐώθει με εἰσ τὰσ λιθοτομίασ, εἰ μή τινεσ προσιόντεσ, βοῶντόσ μου ἀκούσαντεσ, παρεγένοντο καὶ ἐβοήθησαν.

ἡμέραισ δὲ οὐ πολλαῖσ ὕστερον εἰσελθὼν εἰσ τὸ δικαστήριον πρὸσ ἡμέραν διαμεμετρημένην, καὶ ἐξελέγξασ αὐτὸν τὰ ψευδῆ κεκλητευκότα καὶ τὰ ἄλλα ὅσα εἴρηκα ἠδικηκότα, εἷλον. καὶ ἐν τῇ τιμήσει βουλομένων τῶν δικαστῶν θανάτου τιμῆσαι αὐτῷ, ἐδεήθην ἐγὼ τῶν δικαστῶν μηδὲν δι’ ἐμοῦ τοιοῦτον πρᾶξαι, ἀλλὰ συνεχώρησα ὅσουπερ αὐτοὶ ἐτιμῶντο, ταλάντου, οὐχ ἵνα μὴ ἀποθάνῃ ὁ Ἀρεθούσιοσ ἄξια γὰρ αὐτῷ θανάτου εἴργαστο εἰσ ἐμέ, ἀλλ’ ἵνα ἐγὼ Πασίωνοσ ὢν καὶ κατὰ ψήφισμα πολίτησ μηδένα Ἀθηναίων ἀπεκτονὼσ εἰήν.

ὡσ δ’ ἀληθῆ εἴρηκα πρὸσ ὑμᾶσ, τούτων ὑμῖν πάντων τοὺσ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ ἃ μὲν τοίνυν ἀδικούμενοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὑπ’ αὐτῶν τὴν ἀπογραφὴν ἐποιησάμην, δεδήλωκα ὑμῖν· ὡσ δ’ ἔστιν Ἀρεθουσίου τὰ ἀνδράποδα ταῦτα καὶ ὄντα ἐν τῇ οὐσίᾳ τῇ ἐκείνου ἀπέγραψα, ἐπιδείξω ὑμῖν.

τὸν μὲν γὰρ Κέρδωνα ἐκ μικροῦ παιδαρίου ἐξεθρέψατο· καὶ ὡσ ἦν Ἀρεθουσίου, τούτων ὑμῖν τοὺσ εἰδότασ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ παρ’ οἷσ τοίνυν ἠργάσατο πώποτε, ὡσ τοὺσ μισθοὺσ Ἀρεθούσιοσ ἐκομίζετο ὑπὲρ αὐτοῦ, καὶ δίκασ ἐλάμβανε καὶ ἐδίδου, ὁπότε κακόν τι ἐργάσαιτο, ὡσ δεσπότησ ὤν, τούτων ὑμῖν τοὺσ εἰδότασ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ τὸν δὲ Μάνην, δανείσασ ἀργύριον Ἀρχεπόλιδι τῷ Πειραιεῖ, ἐπειδὴ οὐχ οἱο͂́σ τ’ ἦν αὐτῷ ἀποδοῦναι ὁ Ἀρχέπολισ οὔτε τὸν τόκον οὔτε τὸ ἀρχαῖον ἅπαν, ἐναπετίμησεν αὐτῷ.

καὶ ὅτι ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν τοὺσ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ ἔτι τοίνυν καὶ ἐκ τῶνδε γνώσεσθε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι εἰσὶν Ἀρεθουσίου οἱ ἄνθρωποι.

ὁπότε γὰρ οἱ ἄνθρωποι οὗτοι ἢ ὀπώραν πρίαιντο ἢ θέροσ μισθοῖντο ἐκθερίσαι ἢ ἄλλο τι τῶν περὶ γεωργίαν ἔργων ἀναιροῖντο, Ἀρεθούσιοσ ἦν ὁ ὠνούμενοσ καὶ μισθούμενοσ ὑπὲρ αὐτῶν.

ὡσ δ’ ἀληθῆ λέγω, καὶ τούτων ὑμῖν τοὺσ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ ὅσασ μὲν τοίνυν μαρτυρίασ παρασχέσθαι εἶχον ὑμῖν, ὡσ ἔστιν Ἀρεθουσίου τὰ ἀνδράποδα, δεδήλωκα ὑμῖν. βούλομαι δὲ καὶ περὶ τῆσ προκλήσεωσ εἰπεῖν, ἣν οὗτοί με προὐκαλέσαντο καὶ ἐγὼ τούτουσ. οὗτοι μὲν γάρ με προὐκαλέσαντο, ὅτε ἡ πρώτη ἀνάκρισισ ἦν, φάσκοντεσ ἕτοιμοι εἶναι παραδιδόναι ἐμοὶ αὐτῷ τὰ ἀνδράποδα βασανίσαι, βουλόμενοι μαρτυρίαν τινὰ αὑτοῖσ ταύτην γενέσθαι.

ἐγὼ δὲ ἀπεκρινάμην αὐτοῖσ ἐναντίον μαρτύρων, ὅτι ἕτοιμόσ εἰμι ἰέναι εἰσ τὴν βουλὴν μετ’ αὐτῶν καὶ παραλαμβάνειν μετ’ ἐκείνησ ἢ μετὰ τῶν ἕνδεκα, λέγων ὅτι, εἰ μὲν ἰδίαν δίκην ἐδικαζόμην αὐτοῖσ, εἰ ἐμοὶ ἐξεδίδοσαν, παρελάμβανον ἄν, νῦν δὲ τῆσ πόλεωσ εἰή τὰ ἀνδράποδα καὶ ἡ ἀπογραφή·

δεῖν οὖν δημοσίᾳ βασανίζεσθαι. ἡγούμην γὰρ οὐ προσήκειν ἐμοὶ ἰδιώτῃ ὄντι τοὺσ δημοσίουσ βασανίζειν·

οὔτε γὰρ τῆσ βασάνου κύριοσ ἐγιγνόμην, οὔτε καλῶσ ἔχειν τὰ λεγόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐμὲ κρίνειν, ἡγούμην τε δεῖν τὴν ἀρχὴν ἢ τοὺσ ᾑρημένουσ ὑπὸ τῆσ βουλῆσ γράφεσθαι, καὶ κατασημηναμένουσ τὰσ βασάνουσ, ὅ τι εἴποιεν οἱ ἄνθρωποι, παρέχειν εἰσ τὸ δικαστήριον, ἵν’ ἀκούσαντεσ ἐκ τούτων ἐψηφίσασθε ὁποῖόν τι ὑμῖν ἐδόκει. ἰδίᾳ μὲν γὰρ βασανιζομένων τῶν ἀνθρώπων ὑπ’ ἐμοῦ ἀντελέγετ’ ἂν ἅπαντα ὑπὸ τούτων, εἰ δὲ δημοσίᾳ, ἡμεῖσ μὲν ἂν ἐσιωπῶμεν, οἱ δ’ ἄρχοντεσ ἢ οἱ ᾑρημένοι ὑπὸ τῆσ βουλῆσ ἐβασάνιζον ἂν μέχρι οὗ αὐτοῖσ ἐδόκει.

ταῦτα δ’ ἐμοῦ ἐθέλοντοσ, οὐκ ἂν ἔφασαν τῇ ἀρχῇ παραδοῦναι, οὐδ’ εἰσ τὴν βουλὴν ἤθελον ἀκολουθεῖν. ὡσ οὖν ἀληθῆ λέγω, κάλει μοι τούτων τοὺσ μάρτυρασ. Μάρτυρεσ κατὰ πολλὰ μὲν οὖν ἔμοιγε δοκοῦσιν εἶναι ἀναίσχυντοι ἀμφισβητοῦντεσ τῶν ὑμετέρων, οὐχ ἥκιστα δὲ ὑμῖν αὐτοὺσ ἐπιδείξω ἐκ τῶν νόμων τῶν ὑμετέρων. οὗτοι γάρ, ὅτε οἱ δικασταὶ ἐβούλοντο θανάτου τιμῆσαι τῷ Ἀρεθουσίῳ, ἐδέοντο τῶν δικαστῶν χρημάτων τιμῆσαι καὶ ἐμοῦ συγχωρῆσαι, καὶ ὡμολόγησαν αὐτοὶ συνεκτείσειν.

τοσούτου δὴ δέουσιν ἐκτίνειν καθ’ ἃ ἠγγυήσαντο, ὥστε καὶ τῶν ὑμετέρων ἀμφισβητοῦσι.

καίτοι οἵ γε νόμοι κελεύουσι τὴν οὐσίαν εἶναι δημοσίαν, ὃσ ἂν ἐγγυησάμενόσ τι τῶν τῆσ πόλεωσ μὴ ἀποδιδῷ τὴν ἐγγύην· ὥστε καὶ εἰ τούτων ἦν τὰ ἀνδράποδα, προσῆκεν αὐτὰ δημόσια εἶναι, εἴπερ τι τῶν νόμων ὄφελοσ. καὶ πρὶν μὲν ὀφείλειν τῷ δημοσίῳ, ὁ Ἀρεθούσιοσ ὡμολογεῖτο τῶν ἀδελφῶν εὐπορώτατοσ εἶναι·

ἐπειδὴ δὲ οἱ νόμοι κελεύουσιν τἀκείνου ὑμέτερα εἶναι, τηνικαῦτα πένησ ὢν φαίνεται ὁ Ἀρεθούσιοσ, καὶ τῶν μὲν ἡ μήτηρ ἀμφισβητεῖ, τῶν δὲ οἱ ἀδελφοί. χρῆν δ’ αὐτούσ, εἴπερ ἐβούλοντο δικαίωσ προσφέρεσθαι πρὸσ ὑμᾶσ, ἀποδείξαντασ ἅπασαν τὴν οὐσίαν τὴν ἐκείνου, τὰ τούτων αὐτῶν εἴ τισ ἀπέγραφεν, ἀμφισβητεῖν. ἐὰν οὖν ἐνθυμηθῆτε, ὅτι οὐδέποτε ἔσται ἀπορία τῶν ἀμφισβητησόντων ὑμῖν περὶ τῶν ὑμετέρων ἢ γὰρ ὀρφανοὺσ ἢ ἐπικλήρουσ κατασκευάσαντεσ ἀξιώσουσιν ἐλεεῖσθαι ὑφ’ ὑμῶν, ἢ γῆρασ καὶ ἀπορίασ καὶ τροφὰσ μητρὶ λέγοντεσ, καὶ ὀδυρόμενοι δι’ ὧν μάλιστα ἐλπίζουσιν ἐξαπατήσειν ὑμᾶσ, πειράσονται ἀποστερῆσαι τὴν πόλιν τοῦ ὀφλήματοσ, ἐὰν οὖν ταῦτα παριδόντεσ πάντα καταψηφίσησθε, ὀρθῶσ βουλεύσεσθε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 51-61, Πρὸσ Νικόστρατον Περὶ Ἀνδραπόδων Ἀπογραφῆσ Ἀρεθουσίου

(데모스테네스, Speeches 51-61, Πρὸσ Νικόστρατον Περὶ Ἀνδραπόδων Ἀπογραφῆσ Ἀρεθουσίου)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION