헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ Ὀνόματοσ.)

οὐδεμιᾷ φιλοπραγμοσύνῃ μὰ τοὺσ θεούσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὴν δίκην ταύτην ἔλαχον Βοιωτῷ, οὐδ’ ἠγνόουν ὅτι πολλοῖσ ἄτοπον δόξει τὸ δίκην ἐμὲ λαγχάνειν, εἴ τισ ἐμοὶ ταὐτὸν ὄνομ’ οἰέται δεῖν ἔχειν· ἀλλ’ ἀναγκαῖον ἦν ἐκ τῶν συμβησομένων, εἰ μὴ τοῦτο διορθώσομαι, ἐν ὑμῖν κριθῆναι. εἰ μὲν οὖν ἑτέρου τινὸσ οὗτοσ ἔφη πατρὸσ εἶναι καὶ μὴ τοῦ ἐμοῦ, περίεργοσ ἂν εἰκότωσ ἐδόκουν εἶναι φροντίζων ὅ τι βούλεται καλεῖν οὗτοσ ἑαυτόν.

νῦν δὲ λαχὼν δίκην τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ καὶ μεθ’ ἑαυτοῦ κατασκευάσασ ἐργαστήριον συκοφαντῶν, Μνησικλέα τε, ὃν ἴσωσ γιγνώσκετε πάντεσ, καὶ Μενεκλέα τὸν τὴν Νῖνον ἑλόντ’ ἐκεῖνον, καὶ τοιούτουσ τινάσ, ἐδικάζεθ’ υἱὸσ εἶναι φάσκων ἐκ τῆσ Παμφίλου θυγατρὸσ καὶ δεινὰ πάσχειν καὶ τῆσ πατρίδοσ ἀποστερεῖσθαι. ὁ πατὴρ δέ πᾶσα γὰρ εἰρήσεται ἡ ἀλήθει’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί ἅμα μὲν φοβούμενοσ εἰσ δικαστήριον εἰσιέναι, μή τισ, οἷ’ ὑπὸ πολιτευομένου, ἑτέρωθί που λελυπημένοσ ἐνταυθοῖ ἀπαντήσειεν αὐτῷ, ἅμα δ’ ἐξαπατηθεὶσ ὑπὸ τῆσ τουτουὶ μητρόσ, ὀμοσάσησ αὐτῆσ ἦ μήν, ἐὰν ὁρ́κον αὐτῇ διδῷ περὶ τούτων, μὴ ὀμεῖσθαι, τούτων δὲ πραχθέντων οὐδὲν ἔτ’ ἔσεσθαι αὐτοῖσ, καὶ μεσεγγυησαμένησ ἀργύριον, ἐπὶ τούτοισ δίδωσι τὸν ὁρ́κον.

ἡ δὲ δεξαμένη, οὐ μόνον τοῦτον, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀδελφὸν τὸν ἕτερον πρὸσ τούτῳ κατωμόσατ’ ἐκ τοῦ πατρὸσ εἶναι τοῦ ἐμοῦ.

ὡσ δὲ τοῦτ’ ἐποίησεν, εἰσάγειν εἰσ τοὺσ φράτερασ ἦν ἀνάγκη τούτουσ καὶ λόγοσ οὐδεὶσ ὑπελείπετο. εἰσήγαγεν, ἐποιήσατο, ἵνα τἀν μέσῳ συντέμω, ἐγγράφει τοῖσ Ἀπατουρίοισ τουτονὶ μὲν Βοιωτὸν εἰσ τοὺσ φράτερασ, τὸν δ’ ἕτερον Πάμφιλον· Μαντίθεοσ δ’ ἐνεγεγράμμην ἐγώ. συμβάσησ δὲ τῷ πατρὶ τῆσ τελευτῆσ πρὶν τὰσ εἰσ τοὺσ δημότασ ἐγγραφὰσ γενέσθαι, ἐλθὼν εἰσ τοὺσ δημότασ οὑτοσὶ ἀντὶ Βοιωτοῦ Μαντίθεον ἐνέγραψεν ἑαυτόν.

τοῦτο δ’ ὅσα βλάπτει ποιῶν πρῶτον μὲν ἐμέ, εἶτα δὲ καὶ ὑμᾶσ, ἐγὼ διδάξω, ἐπειδὰν ὧν λέγω παράσχωμαι μάρτυρασ. Μάρτυρεσ ὃν μὲν τοίνυν τρόπον ἡμᾶσ ἐνέγραψεν ὁ πατήρ, ἀκηκόατε τῶν μαρτύρων· ὅτι δ’ οὐκ οἰομένου τούτου δεῖν ἐμμένειν, δικαίωσ καὶ ἀναγκαίωσ ἔλαχον τὴν δίκην, τοῦτ’ ἤδη δείξω.

ἐγὼ γὰρ οὐχ οὕτω δήπου σκαιόσ εἰμ’ ἄνθρωποσ οὐδ’ ἀλόγιστοσ, ὥστε τῶν μὲν πατρῴων, ἃ πάντ’ ἐμὰ ἐγίγνετο, ἐπειδήπερ ἐποιήσατο τούτουσ ὁ πατήρ, συγκεχωρηκέναι τὸ τρίτον νείμασθαι μέροσ καὶ στέργειν ἐπὶ τούτῳ, περὶ δ’ ὀνόματοσ ζυγομαχεῖν, εἰ μὴ τὸ μὲν ἡμᾶσ μεταθέσθαι μεγάλην ἀτιμίαν ἔφερε καὶ ἀνανδρίαν, τὸ δὲ ταὐτὸν ἔχειν τοῦτον ἡμῖν ὄνομα διὰ πόλλ’ ἀδύνατον ἦν. πρῶτον μὲν γάρ, εἰ δεῖ τὰ κοινὰ τῶν ἰδίων εἰπεῖν πρότερον, τίν’ ἡμῖν ἡ πόλισ ἐπιτάξει τρόπον, ἄν τι δέῃ ποιεῖν;

οἴσουσι νὴ Δί’ οἱ φυλέται τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ καὶ τοὺσ ἄλλουσ. οὐκοῦν Μαντίθεον Μαντίου Θορίκιον οἴσουσιν, ἐὰν χορηγὸν ἢ γυμνασίαρχον ἢ ἑστιάτορ’ ἢ ἐάν τι τῶν ἄλλων φέρωσιν. τῷ δῆλον οὖν ἔσται πότερον σὲ φέρουσιν ἢ ἐμέ; σὺ μὲν γὰρ φήσεισ ἐμέ, ἐγὼ δὲ σέ. καὶ δὴ καλεῖ μετὰ τοῦθ’ ὁ ἄρχων ἢ πρὸσ ὅντιν’ ἂν ᾖ ἡ δίκη.

οὐχ ὑπακούομεν, οὐ λῃτουργοῦμεν. πότεροσ ταῖσ ἐκ τῶν νόμων ἔσται ζημίαισ ἔνοχοσ; τίνα δ’ οἱ στρατηγοὶ τρόπον ἐγγράψουσιν, ἂν εἰσ συμμορίαν ἐγγράφωσιν, ἢ ἂν τριήραρχον καθιστῶσιν; ἢ ἂν στρατεία τισ ᾖ, τῷ δῆλον ἔσται πότερόσ ἐσθ’ ὁ κατειλεγμένοσ; τί δ’, ἂν ἄλλη τισ ἀρχὴ καθιστῇ λῃτουργεῖν, οἱο͂ν ἄρχων, βασιλεύσ, ἀθλοθέται, τί σημεῖον ἔσται πότερον καθιστᾶσιν;

προσπαραγράψουσι νὴ Δία τὸν ἐκ Πλαγγόνοσ, ἂν σὲ ἐγγράφωσιν, ἂν δ’ ἐμέ, τῆσ ἐμῆσ μητρὸσ τοὔνομα. καὶ τίσ ἤκουσε πώποτε, ἢ κατὰ ποῖον νόμον προσπαραγράφοιτ’ ἂν τοῦτο τὸ παράγραμμα ἢ ἄλλο τι πλὴν ὁ πατὴρ καὶ ὁ δῆμοσ; ὧν ὄντων ἀμφοῖν τῶν αὐτῶν πολλὴ ταραχὴ συμβαίνει. φέρε, εἰ δὲ κριτὴσ καλοῖτο Μαντίθεοσ Μαντίου Θορίκιοσ, τί ἂν ποιοῖμεν;

ἢ βαδίζοιμεν ἂν ἄμφω; τῷ γὰρ ἔσται δῆλον πότερον σὲ κέκληκεν ἢ ἐμέ; πρὸσ Διόσ, ἂν δ’ ἀρχὴν ἡντινοῦν ἡ πόλισ κληροῖ, οἱο͂ν βουλῆσ, θεσμοθέτου, τῶν ἄλλων, τῷ δῆλοσ ὁ λαχὼν ἡμῶν ἔσται; πλὴν εἰ σημεῖον, ὥσπερ <ἂν> ἄλλῳ τινί, τῷ χαλκίῳ προσέσται· καὶ οὐδὲ τοῦθ’ ὁποτέρου ἐστὶν οἱ πολλοὶ γνώσονται. οὐκοῦν ὁ μὲν ἑαυτόν, ἐγὼ δ’ ἐμαυτὸν φήσω τὸν εἰληχότ’ εἶναι. λοιπὸν εἰσ τὸ δικαστήριον ἡμᾶσ εἰσιέναι.

οὐκοῦν ἐφ’ ἑκάστῳ τούτων δικαστήριον ἡμῖν ἡ πόλισ καθιεῖ, καὶ τοῦ μὲν κοινοῦ καὶ ἴσου, τοῦ τὸν λαχόντ’ ἄρχειν, ἀποστερησόμεθα, ἀλλήλουσ δὲ πλυνοῦμεν, καὶ ὁ τῷ λόγῳ κρατήσασ ἄρξει. καὶ πότερ’ ἂν βελτίουσ εἰήμεν τῶν ὑπαρχουσῶν δυσκολιῶν ἀπαλλαττόμενοι, ἢ καινὰσ ἔχθρασ καὶ βλασφημίασ ποιούμενοι; ἃσ πᾶσ’ ἀνάγκη συμβαίνειν, ὅταν ἀρχῆσ ἤ τινοσ ἄλλου πρὸσ ἡμᾶσ αὐτοὺσ ἀμφισβητῶμεν. τί δ’, ἂν ἄρα δεῖ γὰρ ἅπαντα ἡμᾶσ ἐξετάσαι ἅτεροσ ἡμῶν πείσασ τὸν ἕτερον, ἐὰν λάχῃ, παραδοῦναι αὑτῷ τὴν ἀρχήν, οὕτω κληρῶται, τὸ δυοῖν πινακίοιν τὸν ἕνα κληροῦσθαι τί ἄλλ’ ἐστίν;

εἶτ’ ἐφ’ ᾧ θάνατον ζημίαν ὁ νόμοσ λέγει, τοῦθ’ ἡμῖν ἀδεῶσ ἐξέσται πράττειν; πάνυ γε· οὐ γὰρ ἂν αὐτὸ ποιήσαιμεν. οἶδα κἀγώ, τὸ γοῦν κατ’ ἐμέ· ἀλλ’ οὐδ’ αἰτίαν τοιαύτησ ζημίασ ἐνίουσ ἔχειν καλόν, ἐξὸν μή. εἰε͂ν.

ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἡ πόλισ βλάπτεται· ἐγὼ δ’ ἰδίᾳ τί; θεάσασθ’ ἡλίκα, καὶ σκοπεῖτ’ ἄν τι δοκῶ λέγειν· πολὺ γὰρ χαλεπώτερα ταῦθ’ ὧν ἀκηκόατ’ ἐστίν. ὁρᾶτε μὲν γὰρ ἅπαντεσ αὐτὸν χρώμενον, ἑώσ μὲν ἔζη, Μενεκλεῖ καὶ τοῖσ περὶ ἐκεῖνον ἀνθρώποισ, νῦν δ’ ἑτέροισ ἐκείνου βελτίοσιν οὐδέν, καὶ τὰ τοιαῦτ’ ἐζηλωκότα καὶ δεινὸν δοκεῖν εἶναι βουλόμενον· καὶ νὴ Δί’ ἴσωσ ἔστιν. ἂν οὖν προϊόντοσ τοῦ χρόνου τῶν αὐτῶν τι ποιεῖν τούτοισ ἐπιχειρῇ ἔστι δὲ ταῦτα γραφαί, φάσεισ, ἐνδείξεισ, ἀπαγωγαί, εἶτ’ ἐπὶ τούτων τινί πολλὰ γάρ ἐστι τἀνθρώπινα, καὶ τοὺσ πάνυ δεινοὺσ ἑκάστοτε, ὅταν πλεονάζωσιν, ἐπίστασθ’ ὑμεῖσ κοσμίουσ ποιεῖν ὄφλῃ τῷ δημοσίῳ, τί μᾶλλον οὗτοσ ἐγγεγραμμένοσ ἔσται ἐμοῦ;

ὅτι νὴ Δί’ εἴσονται πάντεσ πότερόσ ποτ’ ὦφλεν.

καλῶσ. ἂν δέ, ὃ τυχὸν γένοιτ’ ἄν, χρόνοσ διέλθῃ καὶ μὴ ἐκτεισθῇ τὸ ὄφλημα, τί μᾶλλον οἱ τούτου παῖδεσ ἔσονται τῶν ἐμῶν ἐγγεγραμμένοι, ὅταν τοὔνομα καὶ ὁ πατὴρ καὶ ἡ φυλὴ καὶ πάντ’ ᾖ ταὐτά; τί δ’, εἴ τισ δίκην ἐξούλησ αὐτῷ λαχὼν μηδὲν ἐμοὶ φαίη πρὸσ αὑτὸν εἶναι, κυρίαν δὲ ποιησάμενοσ ἐγγράψαι, τί μᾶλλον ἂν εἰή τοῦτον ἢ ἔμ’ ἐγγεγραφώσ; τί δ’, εἴ τινασ εἰσφορὰσ μὴ θείη; τί δ’, εἴ τισ ἄλλη περὶ τοὔνομα γίγνοιτ’ ἢ λῆξισ δίκησ ἢ δόξ’ ὅλωσ ἀηδήσ;

τίσ εἴσεται τῶν πολλῶν πότερόσ ποθ’ οὗτόσ ἐστιν, δυοῖν Μαντιθέοιν ταὐτοῦ πατρὸσ ὄντοιν; φέρε, εἰ δὲ δίκην ἀστρατείασ φεύγοι, χορεύοι δ’ ὅταν στρατεύεσθαι δέῃ; καὶ γὰρ νῦν, ὅτ’ εἰσ Ταμύνασ παρῆλθον οἱ ἄλλοι, ἐνθάδε τοὺσ Χοᾶσ ἄγων ἀπελείφθη καὶ τοῖσ Διονυσίοισ καταμείνασ ἐχόρευεν, ὡσ ἅπαντεσ ἑωρᾶθ’ οἱ ἐπιδημοῦντεσ. ἀπελθόντων δ’ ἐξ Εὐβοίασ τῶν στρατιωτῶν λιποταξίου προσεκλήθη, κἀγὼ ταξιαρχῶν τῆσ φυλῆσ ἠναγκαζόμην κατὰ τοὐνόματοσ τοῦ ἐμαυτοῦ πατρόθεν δέχεσθαι τὴν λῆξιν·

καὶ εἰ μισθὸσ ἐπορίσθη τοῖσ δικαστηρίοισ, εἰσῆγον ἂν δῆλον ὅτι. ταῦτα δ’ εἰ μὴ σεσημασμένων ἤδη συνέβη τῶν ἐχίνων, κἂν μάρτυρασ ὑμῖν παρεσχόμην. εἰε͂ν.

εἰ δὲ ξενίασ προσκληθείη; πολλοῖσ δὲ προσκρούει, καὶ ὃν ἠναγκάσθη τρόπον ὁ πατὴρ ποιήσασθαι αὐτόν, οὐ λέληθεν. ὑμεῖσ δ’, ὅτε μὲν τοῦτον οὐκ ἐποιεῖθ’ ὁ πατήρ, τὴν μητέρ’ ἀληθῆ λέγειν ἡγεῖσθ’ αὐτοῦ· ἐπειδὰν δ’ οὕτωσ γεγονὼσ οὗτοσ ὀχληρὸσ ᾖ, πάλιν ὑμῖν ποτὲ δόξει ’κεῖνοσ ἀληθῆ λέγειν. τί δ’, εἰ ψευδομαρτυρίων ἁλώσεσθαι προσδοκῶν ἐφ’ οἷσ ἐρανίζει τούτοισ τοῖσ περὶ αὑτόν, ἐρήμην ἐάσειεν τελεσθῆναι τὴν δίκην; ἆρά γε μικρὰν ἡγεῖσθε βλάβην, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐν κοινωνίᾳ τὸν ἅπαντα βίον τῆσ τούτου δόξησ καὶ τῶν ἔργων εἶναι; ὅτι τοίνυν οὐδ’ ἃ διεξελήλυθ’ ὑμῖν μάτην φοβοῦμαι, θεωρήσατε.

οὗτοσ γὰρ ἤδη καὶ γραφάσ τινασ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πέφευγεν, ἐφ’ αἷσ οὐδὲν αἴτιοσ ὢν ἐγὼ συνδιαβάλλομαι, καὶ τῆσ ἀρχῆσ ἠμφεσβήτει, ἣν ὑμεῖσ ἔμ’ ἐχειροτονήσατε, καὶ πολλὰ καὶ δυσχερῆ διὰ τοὔνομα συμβέβηκεν ἡμῖν, ὧν, ἵν’ εἰδῆτε, ἑκάστων μάρτυρασ ὑμῖν παρέξομαι. Μάρτυρεσ ὁρᾶτ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὰ συμβαίνοντα, καὶ τὴν ἀηδίαν τὴν ἐκ τοῦ πράγματοσ. εἰ τοίνυν μηδὲν ἀηδὲσ ἦν ἐκ τούτων, μηδ’ ὅλωσ ἀδύνατον ταὐτὸν ἔχειν ὄνομ’ ἡμῖν συνέβαινεν, οὐ δήπου τοῦτον μὲν δίκαιον τὸ μέροσ τῶν ἐμῶν χρημάτων ἔχειν κατὰ τὴν ποίησιν, ἣν ὁ πατὴρ αὐτὸν ἀναγκασθεὶσ ἐποιήσατο, ἐμὲ δ’ ἀφαιρεθῆναι τοὔνομα, ὃ βουλόμενοσ καὶ οὐδ’ ὑφ’ ἑνὸσ βιασθεὶσ ἔθετο.

οὐκ ἔγωγ’ ἡγοῦμαι. ἵνα τοίνυν εἰδῆτε, ὅτι οὐ μόνον εἰσ τοὺσ φράτερασ οὕτωσ, ὡσ μεμαρτύρηται, ὁ πατὴρ τὴν ἐγγραφὴν ἐποιήσατο, ἀλλὰ καὶ τὴν δεκάτην ἐμοὶ ποιῶν τοὔνομα τοῦτ’ ἔθετο, λαβέ μοι καὶ ταύτην τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία ἀκούετ’, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι ἐγὼ μέν εἰμ’ ἐπὶ τοὐνόματοσ τούτου πάντα τὸν χρόνον, τουτονὶ δὲ Βοιωτὸν εἰσ τοὺσ φράτερασ, ἡνίκ’ ἠναγκάσθη, ἐνέγραψεν ὁ πατήρ. ἡδέωσ τοίνυν ἐροίμην ἂν αὐτὸν ἐναντίον ὑμῶν· εἰ μὴ ἐτελεύτησεν ὁ πατήρ, τί ἄν ποτ’ ἐποίεισ πρὸσ τοῖσ δημόταισ;

οὐκ ἂν εἰάσ σεαυτὸν ἐγγράφειν Βοιωτόν; ἀλλ’ ἄτοπον δίκην μὲν λαγχάνειν τούτου, κωλύειν δὲ πάλιν. καὶ μὴν εἴ γ’ εἰάσ αὐτόν, ἐνέγραψεν ἄν σ’ εἰσ τοὺσ δημότασ, ὅπερ εἰσ τοὺσ φράτερασ. οὐκοῦν δεινόν, ὦ γῆ καὶ θεοί, φάσκειν μὲν ἐκεῖνον αὑτοῦ πατέρ’ εἶναι, τολμᾶν δ’ ἄκυρα ποιεῖν ἁκεῖνοσ ἔπραξεν ζῶν. ἐτόλμα τοίνυν πρὸσ τῷ διαιτητῇ πρᾶγμ’ ἀναιδέστατον λέγειν, ὡσ ὁ πατὴρ αὑτοῦ δεκάτην ἐποίησεν ὥσπερ ἐμοῦ καὶ τοὔνομα τοῦτ’ ἔθετ’ αὐτῷ, καὶ μάρτυράσ τινασ παρείχετο, οἷσ ἐκεῖνοσ οὐδεπώποτ’ ὤφθη χρώμενοσ.

ἐγὼ δ’ οὐδέν’ ὑμῶν ἀγνοεῖν οἰόμαι, ὅτι οὔτ’ ἂν ἐποίησε δεκάτην οὐδεὶσ παιδίου μὴ νομίζων αὑτοῦ δικαίωσ εἶναι, οὔτε ποιήσασ καὶ στέρξασ, ὡσ ἂν υἱόν τισ στέρξαι, πάλιν ἔξαρνοσ ἐτόλμησε γενέσθαι. οὐδὲ γὰρ εἴ τι τῇ μητρὶ πρὸσ ὀργὴν ἦλθεν τῇ τούτων, τούτουσ ἂν ἐμίσει, νομίζων αὑτοῦ εἶναι·

πολὺ γὰρ μᾶλλον εἰώθασιν, ὧν ἂν ἑαυτοῖσ διενεχθῶσιν ἀνὴρ καὶ γυνή, διὰ τοὺσ παῖδασ καταλλάττεσθαι ἢ δι’ ἃν ἀδικηθῶσιν ὑφ’ αὑτῶν, τοὺσ κοινοὺσ παῖδασ πρὸσ μισεῖν. οὐ τοίνυν ἐκ τούτων ἔστιν ἰδεῖν μόνον ὅτι ψεύσεται, ταῦτ’ ἂν λέγῃ, ἀλλὰ πρὶν ἡμέτεροσ φάσκειν συγγενὴσ εἶναι, εἰσ Ἱπποθωντίδ’ ἐφοίτα φυλὴν εἰσ παῖδασ χορεύσων. καίτοι τίσ ἂν ὑμῶν οἰέται τὴν μητέρα πέμψαι τοῦτον εἰσ ταύτην τὴν φυλήν, δεινὰ μέν, ὥσ φησιν, ὑπὸ τοῦ πατρὸσ πεπονθυῖαν, δεκάτην δ’ εἰδυῖαν πεποιηκότ’ ἐκεῖνον καὶ πάλιν ἔξαρνον ὄντα;

ἐγὼ μὲν οὐδέν’ ἂν οἶμαι. εἰσ γὰρ τὴν Ἀκαμαντίδ’ ὁμοίωσ ἐξῆν σοι φοιτᾶν, καὶ ἐφαίνετ’ ἂν οὖσ’ ἀκόλουθοσ ἡ φυλὴ τῇ θέσει τοὐνόματοσ. ὡσ τοίνυν ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, τούτων μάρτυρασ ὑμῖν τοὺσ συμφοιτῶντασ καὶ τοὺσ εἰδότασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ οὕτω τοίνυν φανερῶσ παρὰ τὸν τῆσ αὑτοῦ μητρὸσ ὁρ́κον καὶ τὴν τοῦ δόντοσ ἐκείνῃ τὸν ὁρ́κον εὐήθειαν πατρὸσ τετυχηκὼσ καὶ ἀνθ’ Ἱπποθωντίδοσ ἐν Ἀκαμαντίδι φυλῇ γεγονώσ, οὐκ ἀγαπᾷ Βοιωτὸσ οὑτοσί, ἀλλὰ καὶ δίκασ ἐμοὶ δύ’ ἢ τρεῖσ εἴληχεν ἀργυρίου πρὸσ αἷσ καὶ πρότερόν μ’ ἐσυκοφάντει. καίτοι πάντασ οἶμαι τοῦθ’ ὑμᾶσ εἰδέναι, τίσ ἦν χρηματιστὴσ ὁ πατήρ.

ἐγὼ δ’ ἐάσω ταῦτα.

ἀλλ’ εἰ δίκαι’ ὀμώμοκεν ἡ μήτηρ ἡ τούτων, ἐπ’ αὐτοφώρῳ συκοφάντην ἐπιδεικνύει τοῦτον ταῖσ δίκαισ ταύταισ. εἰ γὰρ οὕτω δαπανηρὸσ ἦν, ὥστε γάμῳ γεγαμηκὼσ τὴν ἐμὴν μητέρα, ἑτέραν εἶχε γυναῖκα, ἧσ ὑμεῖσ ἐστέ, καὶ δύ’ οἰκίασ ᾤκει, πῶσ ἂν ἀργύριον τοιοῦτοσ ὢν κατέλιπεν; οὐκ ἀγνοῶ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι Βοιωτὸσ οὑτοσὶ δίκαιον μὲν οὐδὲν ἕξει λέγειν, ἥξει δ’ ἐπὶ ταῦθ’ ἅπερ ἀεὶ λέγει, ὡσ ἐπηρέαζεν ὁ πατὴρ αὐτῷ πειθόμενοσ ὑπ’ ἐμοῦ, ἀξιοῖ δ’ αὐτὸσ ὡσ δὴ πρεσβύτεροσ ὢν τοὔνομ’ ἔχειν τὸ τοῦ πρὸσ πατρὸσ πάππου.

πρὸσ δὴ ταῦτ’ ἀκοῦσαι βέλτιον ὑμᾶσ βραχέα. ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτον, ὅτ’ οὔπω συγγενὴσ ἦν ἐμοί, ὁρῶν ὥσπερ ἂν ἄλλον τιν’ οὑτωσί, νεώτερον ὄντ’ ἐμοῦ καὶ συχνῷ, ὅσ’ ἐξ ὄψεωσ, οὐ μὴν ἰσχυρίζομαι τούτῳ καὶ γὰρ εὐήθεσ· ἀλλ’ εἴ τισ ἔροιτο Βοιωτὸν τουτονί, ὅτ’ ἐν Ἱπποθωντίδι φυλῇ ἠξίουσ χορεύειν, οὔπω τοῦ πατρὸσ εἶναι φάσκων τοῦ ἐμοῦ υἱόσ, τί σαυτὸν ἔχειν δικαίωσ ἂν θείησ ὄνομα;

εἰ γὰρ Μαντίθεον, οὐκ ἂν διὰ τοῦτό γε φαίησ ὅτι πρεσβύτεροσ εἶ ἐμοῦ. ὃσ γὰρ οὐδὲ τῆσ φυλῆσ τότε σοι προσήκειν ἡγοῦ τῆσ ἐμῆσ, πῶσ ἂν τοῦ γε πάππου τοῦ ἐμοῦ ἠμφεσβήτεισ; ἔτι δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὸν μὲν τῶν ἐτῶν χρόνον οὐδεὶσ οἶδεν ὑμῶν ἐγὼ μὲν γὰρ ἐμοὶ πλείονα, οὗτοσ δ’ ἑαυτῷ φήσει, τὸν δὲ τοῦ δικαίου λόγον ἅπαντεσ ἐπίστασθε.

ἔστι δ’ οὗτοσ τίσ; ἀφ’ οὗ παῖδασ ἐποιήσατο τούτουσ ὁ πατήρ, ἀπὸ τούτου καὶ νομίζεσθαι. πρότερον τοίνυν ἔμ’ εἰσ τοὺσ δημότασ ἐνέγραψε Μαντίθεον, πρὶν εἰσαγαγεῖν τοῦτον εἰσ τοὺσ φράτερασ. ὥστ’ οὐ τῷ χρόνῳ μόνον, ἀλλὰ καὶ τῷ δικαίῳ πρεσβεῖον ἔχοιμ’ ἂν ἐγὼ τοὔνομα τοῦτ’ εἰκότωσ. εἰε͂ν.

εἰ δέ τίσ σ’ ἔροιτο, εἰπέ μοι, Βοιωτέ, πόθεν νῦν Ἀκαμαντίδοσ φυλῆσ γέγονασ καὶ τῶν δήμων Θορίκιοσ καὶ υἱὸσ Μαντίου, καὶ τὸ μέροσ τῶν ὑπ’ ἐκείνου καταλειφθέντων ἔχεισ; οὐδὲν ἂν ἄλλ’ ἔχοισ εἰπεῖν, πλὴν ὅτι κἀμὲ ζῶν ἐποιήσατο Μαντίασ. τί τεκμήριον, εἴ τίσ σ’ ἔροιτο, ἢ μαρτύριόν ἐστί σοι τούτου; εἰσ τοὺσ φράτεράσ μ’ εἰσήγαγε, φήσειασ ἄν. τί οὖν σ’ ἐνέγραψεν ὄνομα, εἴ τισ ἔροιτο, Βοιωτὸν ἂν εἴποισ· τοῦτο γὰρ εἰσήχθησ. οὐκοῦν δεινὸν εἰ τῆσ μὲν πόλεωσ καὶ τῶν ὑπ’ ἐκείνου καταλειφθέντων διὰ τοὔνομα τοῦτο μέτεστί σοι, τοῦτο δ’ ἀξιοῖσ ἀφεὶσ ἕτερον μεταθέσθαι σαυτῷ.

φέρ’, εἴ σ’ ὁ πατὴρ ἀξιώσειεν ἀναστάσ, ἢ μένειν ἐφ’ οὗ σ’ αὐτὸσ ἐποιήσατ’ ὀνόματοσ, ἢ πατέρ’ ἄλλον σαυτοῦ φάσκειν εἶναι, ἆρ’ οὐκ ἂν μέτρι’ ἀξιοῦν δοκοίη; ταὐτὰ τοίνυν ταῦτ’ ἐγώ σ’ ἀξιῶ, ἢ πατρὸσ ἄλλου σεαυτὸν παραγράφειν, ἢ τοὔνομ’ ἔχειν ὃ ’κεῖνοσ ἔδωκέ σοι. νὴ Δί’, ἀλλ’ ὕβρει καὶ ἐπηρείᾳ τινὶ τοῦτ’ ἐτέθη σοι.

ἀλλὰ πολλάκισ μέν, ὅτ’ οὐκ ἐποιεῖθ’ ὁ πατὴρ τούτουσ, ἔλεγον οὗτοι ὡσ οὐδὲν χείρουσ εἰσὶν οἱ τῆσ μητρὸσ τῆσ τούτου συγγενεῖσ τῶν τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ. ἔστι δ’ ὁ Βοιωτὸσ ἀδελφοῦ τῆσ τούτου μητρὸσ ὄνομα. ἐπειδὴ δ’ εἰσάγειν ὁ πατὴρ τούτουσ ἠναγκάζετο, ἐμοῦ προεισηγμένου Μαντιθέου, οὕτω τοῦτον εἰσάγει Βοιωτόν, τὸν ἀδελφὸν δ’ αὐτοῦ Πάμφιλον. ἐπεὶ σὺ δεῖξον, ὅστισ Ἀθηναίων ταὐτὸν ὄνομα τοῖσ αὑτοῦ παισὶν ἔθετο δυοῖν· κἂν δείξῃσ, ἐγὼ συγχωρήσω δι’ ἐπήρειάν σοι τοῦτο τοὔνομα θέσθαι τὸν πατέρα. καίτοι εἴ γε τοιοῦτοσ ἦσθα, ὥστε ποιήσασθαι μὲν σαυτὸν ἀναγκάσαι, ἐξ ὅτου δ’ ἀρέσεισ ἐκείνῳ τρόπου μὴ σκοπεῖν, οὐκ ἦσθ’ οἱο͂ν δεῖ τὸν προσήκοντ’ εἶναι περὶ τοὺσ γονέασ, οὐκ ὢν δ’ οὐκ ἐπηρεάζου δικαίωσ ἄν, ἀλλ’ ἀπωλώλεισ.

ἢ δεινόν γ’ ἂν εἰή, εἰ κατὰ μὲν τῶν ὑπὸ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ νομιζομένων παίδων οἱ περὶ τῶν γονέων ἰσχύσουσιν νόμοι, κατὰ δὲ τῶν αὑτοὺσ εἰσβιαζομένων ἄκοντασ ποιεῖσθαι ἄκυροι γενήσονται. ἀλλ’, ὦ χαλεπώτατε Βοιωτέ, μάλιστα μὲν ὧν πράττεισ πάντων παῦσαι, εἰ δ’ ἄρα μὴ βούλει, ἐκεῖνό γε πρὸσ Διὸσ πείθου·

παῦσαι μὲν σαυτῷ παρέχων πράγματα, παῦσαι δ’ ἐμὲ συκοφαντῶν, ἀγάπα δ’ ὅτι σοι πόλισ, οὐσία, πατὴρ γέγονεν. οὐδεὶσ ἀπελαύνει σ’ ἀπὸ τούτων, οὔκουν ἔγωγε. ἀλλ’ ἂν μέν, ὥσπερ εἶναι φὴσ ἀδελφόσ, καὶ τὰ ἔργ’ ἀδελφοῦ ποιῇσ, δόξεισ εἶναι συγγενήσ, ἂν δ’ ἐπιβουλεύῃσ, δικάζῃ, φθονῇσ, βλασφημῇσ, δόξεισ εἰσ ἀλλότρι’ ἐμπεσὼν ὡσ οὐ προσήκουσιν οὕτω χρῆσθαι. ἐπεὶ ἔγωγ’ οὐδ’ εἰ τὰ μάλισθ’ ὁ πατὴρ ὄντα σ’ ἑαυτοῦ μὴ ἐποιεῖτ’ ἀδικῶ.

οὐ γὰρ ἐμοὶ προσῆκεν εἰδέναι, τίνεσ εἰσὶν υἱεῖσ ἐκείνου, ἀλλ’ ἐκείνῳ δεῖξαι, τίν’ ἐμοὶ νομιστέον ἔστ’ ἀδελφόν. ὃν μὲν τοίνυν οὐκ ἐποιεῖτό σε χρόνον, οὐδ’ ἐγὼ προσήκονθ’ ἡγούμην, ἐπειδὴ δ’ ἐποιήσατο, κἀγὼ νομίζω. τί τούτου σημεῖον; τῶν πατρῴων ἔχεισ τὸ μέροσ μετὰ τὴν τοῦ πατρὸσ τελευτήν· ἱερῶν, ὁσίων μετέχεισ· ἀπάγει σ’ οὐδεὶσ ἀπὸ τούτων. τί βούλει; ἂν δὲ φῇ δεινὰ πάσχειν καὶ κλάῃ καὶ ὀδύρηται καὶ κατηγορῇ ἐμοῦ, ἃ μὲν ἂν λέγῃ, μὴ πιστεύετε οὐ γὰρ δίκαιον μὴ περὶ τούτων ὄντοσ τοῦ λόγου νυνί, ἐκεῖνο δ’ ὑπολαμβάνετε, ὅτι οὐδὲν ἔστ’ αὐτῷ ἧττον δίκην λαμβάνειν Βοιωτῷ κληθέντι. τί οὖν φιλονικεῖσ;

μηδαμῶσ· μὴ ἔχ’ οὕτω πρὸσ ἡμᾶσ ἐθελέχθρωσ· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ πρὸσ σέ, ἐπεὶ καὶ νῦν, ἵνα μηδὲ τοῦτο λάθῃ σε, ὑπὲρ σοῦ λέγω μᾶλλον, ἀξιῶν μὴ ταὐτὸν ἔχειν ὄνομ’ ἡμᾶσ. εἰ γὰρ μηδὲν ἄλλο, ἀνάγκη τὸν ἀκούσαντ’ ἐρέσθαι πότεροσ, δύ’ ἂν ὦσιν Μαντίθεοι Μαντίου. οὐκοῦν, ὃν ἠναγκάσθη ποιήσασθαι, σὲ ἂν λέγῃ, ἐρεῖ. τί οὖν ἐπιθυμεῖσ τούτων; ἀνάγνωθι δέ μοι λαβὼν δύο ταυτασὶ μαρτυρίασ, ὡσ ἐμοὶ Μαντίθεον καὶ τούτῳ Βοιωτὸν ὁ πατὴρ ὄνομ’ ἔθετο. Μαρτυρίαι λοιπὸν ἡγοῦμαι τοῦθ’ ὑμῖν ἐπιδεῖξαι, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὡσ οὐ μόνον εὐορκήσετε, ἂν ἁγὼ λέγω ψηφίσησθε, ἀλλὰ καὶ ὡσ οὗτοσ αὐτὸσ αὑτοῦ κατέγνω Βοιωτόν, ἀλλ’ οὐ Μαντίθεον ὄνομα δικαίωσ ἂν ἔχειν. λαχόντοσ γὰρ ἐμοῦ τὴν δίκην ταύτην Βοιωτῷ Μαντίου Θορικίῳ, ἐξ ἀρχῆσ τ’ ἠντεδίκει καὶ ὑπώμνυθ’ ὡσ ὢν Βοιωτόσ, καὶ τὸ τελευταῖον, ἐπεὶ οὐκέτ’ ἐνῆν αὐτῷ διακρούσασθαι, ἐρήμην ἐάσασ καταδιαιτῆσαι, σκέψασθε πρὸσ θεῶν τί ἐποίησεν·

ἀντιλαγχάνει μοι τὴν μὴ οὖσαν Βοιωτὸν αὑτὸν προσαγορεύσασ.

καίτοι ἐξ ἀρχῆσ τ’ ἔδει ἐᾶν αὐτὸν τελέσασθαι τὴν δίκην κατὰ Βοιωτοῦ, εἴπερ μηδὲν προσῆκεν αὐτῷ τοὐνόματοσ, ὕστερόν τε μὴ αὐτὸν φαίνεσθαι ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ ἀντιλαγχάνοντα τὴν μὴ οὖσαν. ὃσ οὖν αὐτὸσ αὑτοῦ κατέγνω δικαίωσ <ἂν> εἶναι Βοιωτόσ, τί ὑμᾶσ ἀξιώσει τοὺσ ὀμωμοκότασ ψηφίζεσθαι; ὡσ δὲ ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, λαβέ μοι τὴν ἀντίληξιν καὶ τὸ ἔγκλημα τουτί. ἈντίληξισἜγκλημα εἰ μὲν τοίνυν οὗτοσ ἔχει δεῖξαι νόμον ὃσ ποιεῖ κυρίουσ εἶναι τοὺσ παῖδασ τοῦ ἑαυτῶν ὀνόματοσ, ἃ λέγει νῦν οὗτοσ ὀρθῶσ ἂν ψηφίζοισθε. εἰ δ’ ὁ μὲν νόμοσ, ὃν πάντεσ ἐπίστασθ’ ὁμοίωσ ἐμοί, τοὺσ γονέασ ποιεῖ κυρίουσ οὐ μόνον θέσθαι τοὔνομ’ ἐξ ἀρχῆσ, ἀλλὰ κἂν πάλιν ἐξαλεῖψαι βούλωνται καὶ ἀποκηρῦξαι, ἐπέδειξα δ’ ἐγὼ τὸν πατέρα, ὃσ κύριοσ ἦν ἐκ τοῦ νόμου, τούτῳ μὲν Βοιωτόν, ἐμοὶ δὲ Μαντίθεον θέμενον, πῶσ ὑμῖν ἔστιν ἄλλο τι πλὴν ἁγὼ λέγω ψηφίσασθαι;

ἀλλὰ μὴν ὧν γ’ ἂν μὴ ὦσι νόμοι, γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ δικάσειν ὀμωμόκατε, ὥστ’ εἰ μηδεὶσ ἦν περὶ τούτων κείμενοσ νόμοσ, κἂν οὕτω δικαίωσ πρὸσ ἐμοῦ τὴν ψῆφον ἔθεσθε.

τίσ γάρ ἐστιν ὑμῶν ὅστισ ταὐτὸν ὄνομα τοῖσ αὑτοῦ παισὶν τέθειται δυοῖν; τίσ δ’, ᾧ μήπω παῖδεσ εἰσί, θήσεται; οὐδεὶσ δήπου.

οὐκοῦν ὃ δίκαιον τῇ γνώμῃ τοῖσ ὑμετέροισ αὐτῶν παισὶν ὑπειλήφατε, τοῦτο καὶ περὶ ἡμῶν εὐσεβὲσ γνῶναι. ὥστε καὶ κατὰ τὴν δικαιοτάτην γνώμην καὶ κατὰ τοὺσ νόμουσ καὶ κατὰ τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ κατὰ τὴν τούτου προσομολογίαν ἐγὼ μὲν μέτρι’ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δέομαι καὶ δίκαι’ ἀξιῶ, οὗτοσ δ’ οὐ μόνον οὐ μέτρια, ἀλλ’ οὐδ’ εἰωθότα γίγνεσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Demosthenes, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ Ὀνόματοσ.

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ Ὀνόματοσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION