헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ τὴν Λάκριτον Παραγραφὴν)

οὐδὲν καινὸν διαπράττονται οἱ Φασηλῖται, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀλλ’ ἅπερ εἰώθασιν. οὗτοι γὰρ δεινότατοι μέν εἰσιν δανείσασθαι χρήματα ἐν τῷ ἐμπορίῳ, ἐπειδὰν δὲ λάβωσιν καὶ συγγραφὴν συγγράψωνται ναυτικήν, εὐθὺσ ἐπελάθοντο καὶ τῶν συγγραφῶν καὶ τῶν νόμων καὶ ὅτι δεῖ ἀποδοῦναι αὐτοὺσ ἃ ἔλαβον, καὶ οἰόνται, ἐὰν ἀποδῶσιν, ὥσπερ τῶν ἰδίων τι τῶν ἑαυτῶν ἀπολωλεκέναι, ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ ἀποδοῦναι σοφίσματα εὑρίσκουσιν καὶ παραγραφὰσ καὶ προφάσεισ, καὶ εἰσὶν πονηρότατοι ἀνθρώπων καὶ ἀδικώτατοι. τεκμήριον δὲ τούτου·

πολλῶν γὰρ ἀφικνουμένων εἰσ τὸ ὑμέτερον ἐμπόριον καὶ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων, πλείουσ δίκαι εἰσὶν ἑκάστοτε αὐτῶν τῶν Φασηλιτῶν ἢ τῶν ἄλλων ἁπάντων. οὗτοι μὲν οὖν τοιοῦτοί εἰσιν·

ἀδελφῷ ὄντι τούτῳ ἐκείνου καὶ ἔχοντι ἅπαντα τὰ Ἀρτέμωνοσ, καὶ ὅσα ἐνθάδε κατέλιπεν καὶ ὅσα ἦν αὐτῷ ἐν τῇ Φασήλιδι, καὶ κληρονόμῳ ὄντι τῶν ἐκείνου ἁπάντων, καὶ οὐκ ἂν ἔχοντοσ τούτου δεῖξαι νόμον ὅστισ αὐτῷ δίδωσιν ἐξουσίαν ἔχειν μὲν τὰ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ διῳκηκέναι ὅπωσ ἐδόκει αὐτῷ, μὴ ἀποδοῦναι δὲ τὰ ἀλλότρια χρήματα, ἀλλὰ λέγειν νῦν ὅτι οὐκ ἔστιν κληρονόμοσ, ἀλλ’ ἀφίσταται τῶν ἐκείνου.

ἡ μὲν τουτουὶ Λακρίτου πονηρία τοιαύτη ἐστίν·

ἐγὼ δ’ ὑμῶν δέομαι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εὐνοϊκῶσ ἀκοῦσαί μου περὶ τοῦ πράγματοσ τουτουί· κἂν ἐξελέγξω αὐτὸν ἀδικοῦντα ἡμᾶσ τε τοὺσ δανείσαντασ καὶ ὑμᾶσ οὐδὲν ἧττον, βοηθεῖτε ἡμῖν τὰ δίκαια. ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, αὐτὸσ μὲν οὐδ’ ὁπωστιοῦν ἐγνώριζον τοὺσ ἀνθρώπουσ τούτουσ·

Θρασυμήδησ δ’ ὁ Διοφάντου υἱόσ, ἐκείνου τοῦ Σφηττίου, καὶ Μελάνωποσ ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ ἐπιτήδειοί μοί εἰσιν, καὶ χρώμεθα ἀλλήλοισ ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα. καὶ ἐδέοντό μου δανεῖσαι χρήματα εἰσ τὸν Πόντον Ἀρτέμωνι τῷ τούτου ἀδελφῷ καὶ Ἀπολλοδώρῳ, ὅπωσ ἂν ἐνεργοὶ ὦσιν, οὐδὲν εἰδώσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐδ’ ὁ Θρασυμήδησ τὴν τούτων πονηρίαν, ἀλλ’ οἰόμενοσ εἶναι ἐπιεικεῖσ ἀνθρώπουσ καὶ οἱοῖ́περ προσεποιοῦντο καὶ ἔφασαν εἶναι, καὶ ἡγούμενοσ ποιήσειν αὐτοὺσ πάντα ὅσαπερ ὑπισχνεῖτο καὶ ἀνεδέχετο Λάκριτοσ οὑτοσί.

πλεῖστον δ’ ἄρα ἦν ἐψευσμένοσ, καὶ οὐδὲν ᾔδει οἱοίσ θηρίοισ ἐπλησίαζε τοῖσ ἀνθρώποισ τούτοισ.

κἀγὼ πεισθεὶσ ὑπὸ τοῦ Θρασυμήδουσ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ Λακρίτου τουτουὶ ἀναδεχομένου μοι πάντ’ ἔσεσθαι τὰ δίκαια παρὰ τῶν ἀδελφῶν τῶν αὑτοῦ, ἐδάνεισα μετὰ ξένου τινὸσ ἡμετέρου Καρυστίου τριάκοντα μνᾶσ ἀργυρίου. βούλομαι οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τῆσ συγγραφῆσ ἀκοῦσαι ὑμᾶσ πρῶτον, καθ’ ἣν ἐδανείσαμεν τὰ χρήματα, καὶ τῶν μαρτύρων τῶν παραγενομένων τῷ δανείσματι·

ἔπειτα περὶ τῶν ἄλλων ἐπιδείξομεν, οἱᾶ ἐτοιχωρύχησαν οὗτοι περὶ τὸ δάνειον. λέγε τὴν συγγραφήν, εἶτα τὰσ μαρτυρίασ. ἐδάνεισαν Ἀνδροκλῆσ Σφήττιοσ καὶ Ναυσικράτησ Καρύστιοσ Ἀρτέμωνι καὶ Ἀπολλοδώρῳ Φασηλίταισ ἀργυρίου δραχμὰσ τρισχιλίασ Ἀθήνηθεν εἰσ Μένδην ἢ Σκιώνην, καὶ ἐντεῦθεν εἰσ Βόσπορον, ἐὰν δὲ βούλωνται, τῆσ ἐπ’ ἀριστερὰ μέχρι Βορυσθένουσ, καὶ πάλιν Ἀθήναζε, ἐπὶ διακοσίαισ εἴκοσι πέντε τὰσ χιλίασ, ἐὰν δὲ μετ’ Ἀρκτοῦρον ἐκπλεύσωσιν ἐκ τοῦ Πόντου ἐφ’ Ιἑρόν, ἐπὶ τριακοσίαισ τὰσ χιλίασ, ἐπὶ οἴνου κεραμίοισ Μενδαίοισ τρισχιλίοισ, ὃσ πλεύσεται ἐκ Μένδησ ἢ Σκιώνησ ἐν τῇ εἰκοσόρῳ ἣν Ὑβλήσιοσ ναυκληρεῖ.

ὑποτιθέασι δὲ ταῦτα, οὐκ ὀφείλοντεσ ἐπὶ τούτοισ ἄλλῳ οὐδενὶ οὐδὲν ἀργύριον, οὐδ’ ἐπιδανείσονται.

καὶ ἀπάξουσι τὰ χρήματα τὰ ἐκ τοῦ Πόντου ἀντιφορτισθέντα Ἀθήναζε πάλιν ἐν τῷ αὐτῷ πλοίῳ ἅπαντα. σωθέντων δὲ τῶν χρημάτων Ἀθήναζε, ἀποδώσουσιν οἱ δανεισάμενοι τοῖσ δανείσασι τὸ γιγνόμενον ἀργύριον κατὰ τὴν συγγραφὴν ἡμερῶν εἴκοσιν, ἀφ’ ἧσ ἂν ἔλθωσιν Ἀθήναζε, ἐντελὲσ πλὴν ἐκβολῆσ, ἣν ἂν οἱ σύμπλοι ψηφισάμενοι κοινῇ ἐκβάλωνται, καὶ ἄν τι πολεμίοισ ἀποτείσωσιν· τῶν δ’ ἄλλων ἁπάντων ἐντελέσ. καὶ παρέξουσι τοῖσ δανείσασι τὴν ὑποθήκην ἀνέπαφον κρατεῖν, ἑώσ ἂν ἀποδῶσι τὸ γιγνόμενον ἀργύριον κατὰ τὴν συγγραφήν. ἐὰν δὲ μὴ ἀποδῶσιν ἐν τῷ συγκειμένῳ χρόνῳ, τὰ ὑποκείμενα τοῖσ δανείσασιν ἐξέστω ὑποθεῖναι καὶ ἀποδόσθαι τῆσ ὑπαρχούσησ τιμῆσ·

καὶ ἐάν τι ἐλλείπῃ τοῦ ἀργυρίου, ὃ δεῖ γενέσθαι τοῖσ δανείσασι κατὰ τὴν συγγραφήν, παρὰ Ἀρτέμωνοσ καὶ Ἀπολλοδώρου ἔστω ἡ πρᾶξισ τοῖσ δανείσασι καὶ ἐκ τῶν τούτων ἁπάντων, καὶ ἐγγείων καὶ ναυτικῶν, πανταχοῦ ὅπου ἂν ὦσι, καθάπερ δίκην ὠφληκότων καὶ ὑπερημέρων ὄντων, καὶ ἑνὶ ἑκατέρῳ τῶν δανεισάντων καὶ ἀμφοτέροισ. ἐὰν δὲ μὴ εἰσβάλωσι, μείναντεσ ἐπὶ κυνὶ ἡμέρασ δέκα ἐν Ἑλλησπόντῳ, ἐξελόμενοι ὅπου ἂν μὴ σῦλαι ὦσιν Ἀθηναίοισ, καὶ ἐντεῦθεν καταπλεύσαντεσ Ἀθήναζε τοὺσ τόκουσ ἀποδόντων τοὺσ πέρυσι γραφέντασ εἰσ τὴν συγγραφήν.

ἐὰν δέ τι ἡ ναῦσ πάθῃ ἀνήκεστον ἐν ᾗ ἂν πλέῃ τὰ χρήματα, σωτηρία δ’ ἔσται τῶν ὑποκειμένων, τὰ περιγενόμενα κοινὰ ἔστω τοῖσ δανείσασιν. κυριώτερον δὲ περὶ τούτων ἄλλο μηδὲν εἶναι τῆσ συγγραφῆσ. Μάρτυρεσ·

Φορμίων Πειραιεύσ, Κηφισόδοτοσ Βοιώτιοσ, Ἡλιόδωροσ Πιθεύσ. λέγε δὴ καὶ τὰσ μαρτυρίασ.

Ἀρχενομίδησ Ἀρχεδάμαντοσ Ἀναγυράσιοσ μαρτυρεῖ συνθήκασ παρ’ ἑαυτῷ καταθέσθαι Ἀνδροκλέα Σφήττιον, Ναυσικράτην Καρύστιον, Ἀρτέμωνα, Ἀπολλόδωρον Φασηλίτασ, καὶ εἶναι παρ’ ἑαυτῷ ἔτι κειμένην τὴν συγγραφήν.

λέγε δὴ καὶ τὴν τῶν παραγενομένων μαρτυρίαν.

Θεόδοτοσ ἰσοτελήσ, Χαρῖνοσ Ἐπιχάρουσ Λευκονοεύσ, Φορμίων Κτησιφῶντοσ Πειραιεύσ, Κηφισόδοτοσ Βοιώτιοσ, Ἡλιόδωροσ Πιθεὺσ μαρτυροῦσι παρεῖναι, ὅτ’ ἐδάνεισεν Ἀνδροκλῆσ Ἀπολλοδώρῳ καὶ Ἀρτέμωνι ἀργυρίου τρισχιλίασ δραχμάσ, καὶ εἰδέναι τὴν συγγραφὴν καταθεμένουσ παρὰ Ἀρχενομίδῃ Ἀναγυρασίῳ.

κατὰ τὴν συγγραφὴν ταύτην, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐδάνεισα τὰ χρήματα Ἀρτέμωνι τῷ τούτου ἀδελφῷ, κελεύοντοσ τούτου καὶ ἀναδεχομένου ἅπαντα ἔσεσθαί μοι τὰ δίκαια κατὰ τὴν συγγραφήν, καθ’ ἣν ἐδάνεισα τούτου αὐτοῦ γράφοντοσ καὶ συσσημηναμένου, ἐπειδὴ ἐγράφη.

οἱ μὲν γὰρ ἀδελφοὶ οἱ τούτου ἔτι νεώτεροι ἦσαν, μειράκια κομιδῇ, οὑτοσὶ δὲ Λάκριτοσ Φασηλίτησ, μέγα πρᾶγμα, Ἰσοκράτουσ μαθητήσ· οὗτοσ ἦν ὁ πάντα διοικῶν, καὶ ἑαυτῷ με τὸν νοῦν προσέχειν ἐκέλευεν·

αὐτὸσ γὰρ ἔφη ποιήσειν μοι τὰ δίκαια ἅπαντα καὶ ἐπιδημήσειν Ἀθήνησιν, τὸν δὲ ἀδελφὸν τὸν ἑαυτοῦ Ἀρτέμωνα πλεύσεσθαι ἐπὶ τοῖσ χρήμασιν. καὶ τότε μέν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτ’ ἐβούλετο τὰ χρήματα λαβεῖν παρ’ ἡμῶν, καὶ ἀδελφὸσ ἔφη εἶναι καὶ κοινωνὸσ τοῦ Ἀρτέμωνοσ, καὶ λόγουσ θαυμασίωσ ὡσ πιθανοὺσ ἔλεγεν· ἐπειδὴ δὲ τάχιστα ἐγκρατεῖσ ἐγένοντο τοῦ ἀργυρίου, τοῦτο μὲν διενείμαντο καὶ ἐχρῶντο ὅ τι ἐδόκει τούτοισ, κατὰ δὲ τὴν συγγραφὴν τὴν ναυτικήν, καθ’ ἣν ἔλαβον τὰ χρήματα, οὔτε μέγα οὔτε μικρὸν ἔπραττον, ὡσ αὐτὸ τὸ ἔργον ἐδήλωσεν.

οὑτοσὶ δὲ Λάκριτοσ ἁπάντων ἦν τούτων ὁ ἐξηγητήσ. καθ’ ἕκαστον δὲ τῶν γεγραμμένων ἐν τῇ συγγραφῇ ἐπιδείξω τούτουσ οὐδ’ ὁτιοῦν πεποιηκότασ ὑγιέσ. πρῶτον μὲν γὰρ γέγραπται ὅτι ἐπ’ οἴνου κεραμίοισ τρισχιλίοισ ἐδανείζοντο παρ’ ἡμῶν τὰσ τριάκοντα μνᾶσ, ὡσ ὑπαρχούσησ αὐτοῖσ ὑποθήκησ ἑτέρων τριάκοντα μνῶν, ὥστε εἰσ τάλαντον ἀργυρίου τὴν τιμὴν εἶναι τοῦ οἴνου καθισταμένην, σὺν τοῖσ ἀναλώμασιν, ὅσα ἔδει ἀναλίσκεσθαι εἰσ τὴν κατασκευὴν τὴν περὶ τὸν οἶνον·

τὰ δὲ τρισχίλια κεράμια ἄγεσθαι ταῦτα εἰσ τὸν Πόντον ἐν τῇ εἰκοσόρῳ ἣν Ὑβλήσιοσ ἐναυκλήρει. γέγραπται μὲν ταῦτα ἐν τῇ συγγραφῇ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἧσ ὑμεῖσ ἀκηκόατε·

οὗτοι δὲ ἀντὶ τῶν τρισχιλίων κεραμίων οὐδὲ πεντακόσια κεράμια εἰσ τὸ πλοῖον ἐνέθεντο, ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ ἠγοράσθαι αὐτοῖσ τὸν οἶνον, ὅσον προσῆκεν, τοῖσ χρήμασιν ἐχρῶντο ὅ τι ἐδόκει τούτοισ, τὰ δὲ κεράμια τὰ τρισχίλια οὐδ’ ἐμέλλησαν οὐδὲ διενοήθησαν ἐνθέσθαι εἰσ τὸ πλοῖον κατὰ τὴν συγγραφήν. ὅτι δ’ ἀληθῆ ταῦτα λέγω, λαβὲ τὴν μαρτυρίαν τῶν συμπλεόντων ἐν τῷ αὐτῷ πλοίῳ τούτοισ. Μαρτυρία Ἐρασικλῆσ μαρτυρεῖ κυβερνᾶν τὴν ναῦν ἣν Ὑβλήσιοσ ἐναυκλήρει, καὶ εἰδέναι Ἀπολλόδωρον ἀγόμενον ἐν τῷ πλοίῳ οἴνου Μενδαίου κεράμια τετρακόσια πεντήκοντα, καὶ οὐ πλείω·

ἄλλο δὲ μηδὲν ἀγώγιμον ἄγεσθαι ἐν τῷ πλοίῳ Ἀπολλόδωρον εἰσ τὸν Πόντον.

Ἱππίασ Ἀθηνίππου Ἁλικαρνασσεὺσ μαρτυρεῖ συμπλεῖν ἐν τῇ Ὑβλησίου νηὶ διοπεύων τὴν ναῦν, καὶ εἰδέναι Ἀπολλόδωρον τὸν Φασηλίτην ἀγόμενον ἐν τῷ πλοίῳ ἐκ Μένδησ εἰσ τὸν Πόντον οἴνου Μενδαίου κεράμια τετρακόσια πεντήκοντα, ἄλλο δὲ μηδὲν φορτίον.

πρὸσ τούσδ’ ἐξεμαρτύρησεν·

Ἀρχιάδησ Μνησωνίδου Ἀχαρνεύσ, Σώστρατοσ Φιλίππου Ἑστιαιόθεν, Εὐμάριχοσ Εὐβοίου Ἑστιαιόθεν, Φιλτάδησ Κτησίου Ξυπεταιών, Διονύσιοσ Δημοκρατίδου Χολλῄδησ. περὶ μὲν οὖν τοῦ πλήθουσ τοῦ οἴνου, ὅσον ἔδει αὐτοὺσ ἐνθέσθαι εἰσ τὸ πλοῖον, ταῦτα διεπράξαντο, καὶ ἤρξαντο εὐθὺσ ἐντεῦθεν ἀπὸ τοῦ πρώτου γεγραμμένου παραβαίνειν καὶ μὴ ποιεῖν τὰ γεγραμμένα.

μετὰ δὲ ταῦτ’ ἔστιν ἐν τῇ συγγραφῇ ὅτι ὑποτιθέασιν ταῦτα ἐλεύθερα καὶ οὐδενὶ οὐδὲν ὀφείλοντεσ, καὶ ὅτι οὐδ’ ἐπιδανείσονται ἐπὶ τούτοισ παρ’ οὐδενόσ. ταῦτα διαρρήδην γέγραπται, ὦ ἄνδρεσ δικασταί. οὗτοι δὲ τί ἐποίησαν;

ἀμελήσαντεσ τῶν γεγραμμένων ἐν τῇ συγγραφῇ δανείζονται παρά τινοσ νεανίσκου, ἐξαπατήσαντεσ ὡσ οὐδενὶ οὐδὲν ὀφείλοντεσ· καὶ ἡμᾶσ τε παρεκρούσαντο καὶ ἔλαθον δανεισάμενοι ἐπὶ τοῖσ ἡμετέροισ, ἐκεῖνόν τε τὸν νεανίσκον τὸν δανείσαντα ἐξηπάτησαν ὡσ ἐπ’ ἐλευθέροισ τοῖσ χρήμασιν δανειζόμενοι· τοιαῦτα τούτων ἐστὶν τὰ κακουργήματα. ταῦτα δὲ πάντ’ ἐστὶν τὰ σοφίσματα Λακρίτου τουτουί. ὅτι δὲ ἀληθῆ λέγω καὶ ἐπεδανείσαντο χρήματα παρὰ τὴν συγγραφήν, μαρτυρίαν ἀναγνώσεται ὑμῖν αὐτοῦ τοῦ ἐπιδανείσαντοσ. λέγε τὴν μαρτυρίαν.

Μαρτυρία Ἄρατοσ Ἁλικαρνασσεὺσ μαρτυρεῖ δανεῖσαι Ἀπολλοδώρῳ ἕνδεκα μνᾶσ ἀργυρίου ἐπὶ τῇ ἐμπορίᾳ, ἣν ἦγεν ἐν τῇ Ὑβλησίου νηὶ εἰσ τὸν Πόντον, καὶ τοῖσ ἐκεῖθεν ἀνταγορασθεῖσι, καὶ μὴ εἰδέναι αὐτὸν δεδανεισμένον παρὰ Ἀνδροκλέουσ ἀργύριον· οὐ γὰρ ἂν δανεῖσαι αὐτὸσ Ἀπολλοδώρῳ τὸ ἀργύριον.

αἱ μὲν πανουργίαι τοιαῦται τῶν ἀνθρώπων τούτων εἰσίν.

γέγραπται δὲ μετὰ ταῦτα ἐν τῇ συγγραφῇ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπειδὰν ἀποδῶνται ἐν τῷ Πόντῳ ἃ ἦγον, πάλιν ἀνταγοράζειν χρήματα καὶ ἀντιφορτίζεσθαι καὶ ἀπάγειν Ἀθήναζε τὰ ἀντιφορτισθέντα, καὶ ἐπειδὰν ἀφίκωνται Ἀθήναζε, ἀποδοῦναι εἴκοσιν ἡμερῶν τὸ ἀργύριον ἡμῖν δόκιμον· ἑώσ δ’ ἂν ἀποδῶσιν, κρατεῖν τῶν χρημάτων ἡμᾶσ, καὶ ἀνέπαφα ταῦτα παρέχειν τούτουσ, ἑώσ ἂν ἀπολάβωμεν. γέγραπται μὲν ταῦτα οὑτωσὶ ἀκριβῶσ ἐν τῇ συγγραφῇ·

οὗτοι δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐνταῦθα καὶ ἐπεδείξαντο μάλιστα τὴν ὕβριν καὶ τὴν ἀναίδειαν τὴν ἑαυτῶν, καὶ ὅτι οὐδὲ μικρὸν προσεῖχον τοῖσ γράμμασι τοῖσ γεγραμμένοισ ἐν τῇ συγγραφῇ, ἀλλ’ ἡγοῦντο εἶναι τὴν συγγραφὴν ἄλλωσ ὕθλον καὶ φλυαρίαν. οὔτε γὰρ ἀντηγόρασαν οὐδὲν ἐν τῷ Πόντῳ οὔτε ἀντεφορτίσαντο ὥστε ἄγειν Ἀθήναζε· ἡμεῖσ τε οἱ δανείσαντεσ τὰ χρήματα ἡκόντων αὐτῶν τούτων ἐκ τοῦ Πόντου οὐκ εἴχομεν ὅτου ἐπιλαβοίμεθα οὐδ’ ὅτου κρατοῖμεν, ἑώσ κομισαίμεθα τὰ ἡμέτερ’ αὐτῶν· οὐδ’ ὁτιοῦν γὰρ εἰσήγαγον εἰσ τὸν λιμένα τὸν ὑμέτερον οὗτοι. ἀλλὰ πεπόνθαμεν καινότατον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί·

ἐν γὰρ τῇ πόλει τῇ ἡμετέρᾳ αὐτῶν, οὐδὲν ἀδικοῦντεσ οὐδὲ δίκην οὐδεμίαν ὠφληκότεσ τούτοισ, σεσυλήμεθα τὰ ἡμέτερ’ αὐτῶν ὑπὸ τούτων Φασηλιτῶν ὄντων, ὥσπερ δεδομένων συλῶν Φασηλίταισ κατ’ Ἀθηναίων. ἐπειδὰν γὰρ μὴ ἐθέλωσιν ἀποδοῦναι ἃ ἔλαβον, τί ἄν τισ ἄλλο ὄνομα ἔχοι θέσθαι τοῖσ τοιούτοισ ἢ ὅτι ἀφαιροῦνται βίᾳ τὰ ἀλλότρια; ἐγὼ μὲν οὐδὲ ἀκήκοα πώποτε πρᾶγμα μιαρώτερον ἢ ὃ οὗτοι διαπεπραγμένοι εἰσὶ περὶ ἡμᾶσ, καὶ ταῦτα ὁμολογοῦντεσ λαβεῖν παρ’ ἡμῶν τὰ χρήματα. ὅσα μὲν γὰρ ἀμφισβητήσιμά ἐστι τῶν συμβολαίων, κρίσεωσ δεῖται, ὦ ἄνδρεσ δικασταί·

τὰ δὲ παρ’ ἀμφοτέρων ὁμολογηθέντα τῶν συντιθεμένων, καὶ περὶ ὧν συγγραφαὶ κεῖνται ναυτικαί, τέλοσ ἔχειν ἅπαντεσ νομίζουσιν, καὶ χρῆσθαι προσήκει τοῖσ γεγραμμένοισ. ὅτι δὲ κατὰ τὴν συγγραφὴν οὐδ’ ὁτιοῦν πεποιήκασιν, ἀλλ’ εὐθὺσ ἀπ’ ἀρχῆσ ἀρξάμενοι ἐκακοτέχνουν καὶ ἐπεβούλευον μηδὲν ὑγιὲσ ποιεῖν, ὑπό τε τῶν μαρτυριῶν καὶ αὐτοὶ ὑφ’ ἑαυτῶν ἐλέγχονται οὑτωσὶ καταφανῶσ. ὃ δὲ πάντων δεινότατον διεπράξατο Λάκριτοσ οὑτοσί, δεῖ ὑμᾶσ ἀκοῦσαι·

οὗτοσ γὰρ ἦν ὁ πάντα ταῦτα διοικῶν. ἐπειδὴ γὰρ ἀφίκοντο δεῦρο, εἰσ μὲν τὸ ὑμέτερον ἐμπόριον οὐ καταπλέουσιν, εἰσ φωρῶν δὲ λιμένα ὁρμίζονται, ὅσ ἐστιν ἔξω τῶν σημείων τοῦ ὑμετέρου ἐμπορίου, καὶ ἔστιν ὅμοιον εἰσ φωρῶν λιμένα ὁρμίσασθαι, ὥσπερ ἂν εἴ τισ εἰσ Αἴγιναν ἢ εἰσ Μέγαρα ὁρμίσαιτο· ἔξεστι γὰρ ἀποπλεῖν ἐκ τοῦ λιμένοσ τούτου ὅποι ἄν τισ βούληται καὶ ὁπηνίκ’ ἂν δοκῇ αὐτῷ. καὶ τὸ μὲν πλοῖον ὡρ́μει ἐνταῦθα πλείουσ ἢ πέντε καὶ εἴκοσιν ἡμέρασ, οὗτοι δὲ περιεπάτουν ἐν τῷ δείγματι τῷ ἡμετέρῳ, καὶ ἡμεῖσ προσιόντεσ διελεγόμεθα, καὶ ἐκελεύομεν τούτουσ ἐπιμελεῖσθαι ὅπωσ ἂν ὡσ τάχιστα ἀπολάβωμεν τὰ χρήματα.

οὗτοι δὲ ὡμολόγουν τε καὶ ἔλεγον ὅτι αὐτὰ ταῦτα περαίνοιεν. καὶ ἡμεῖσ τούτοισ προσῇμεν, καὶ ἅμα ἐπεσκοποῦμεν εἴ τι ἐξαιροῦνταί ποθεν ἐκ πλοίου ἢ πεντηκοστεύονται. ἐπειδὴ δὲ ἡμέραι τε ἦσαν συχναὶ ἐπιδημοῦσι τούτοισ, ἡμεῖσ τε οὐδ’ ὁτιοῦν εὑρίσκομεν οὔτ’ ἐξῃρημένον οὔτε πεπεντηκοστευμένον ἐπὶ τῷ ὀνόματι τῷ τούτων, ἐνταῦθα ἤδη μᾶλλον προσεκείμεθα ἀπαιτοῦντεσ.

καὶ ἐπειδὴ ἠνωχλοῦμεν αὐτοῖσ, ἀποκρίνεται Λάκριτοσ οὑτοσί, ἁδελφὸσ ὁ Ἀρτέμωνοσ, ὅτι οὐκ ἂν οἱοῖ́ τ’ εἰήσαν ἀποδοῦναι, ἀλλ’ ἀπόλωλεν ἅπαντα τὰ χρήματα· καὶ ἔφη Λάκριτοσ δίκαιόν τι ἔχειν λέγειν περὶ τούτων. καὶ ἡμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἠγανακτοῦμεν ἐπὶ τοῖσ λεγομένοισ, πλέον δὲ οὐδὲν ἦν ἀγανακτοῦσιν ἡμῖν·

τούτοισ γὰρ οὐδ’ ὁτιοῦν ἔμελεν. οὐδὲν δ’ ἧττον ἠρωτῶμεν αὐτούσ, ὅντινα τρόπον ἀπολωλότα εἰή τὰ χρήματα. Λάκριτοσ δὲ οὑτοσὶ ναυαγῆσαι ἔφη τὸ πλοῖον παραπλέον ἐκ Παντικαπαίου εἰσ Θεοδοσίαν, ναυαγήσαντοσ δὲ τοῦ πλοίου ἀπολωλέναι τὰ χρήματα τοῖσ ἀδελφοῖσ τοῖσ ἑαυτοῦ, ἃ ἔτυχεν ἐν τῷ πλοίῳ ἐνόντα· ἐνεῖναι δὲ τάριχόσ τε καὶ οἶνον Κῷον καὶ ἄλλ’ ἄττα, καὶ ταῦτα ἔφασαν πάντα ἀντιφορτισθέντα μέλλειν ἀπάγειν Ἀθήναζε, εἰ μὴ ἀπώλετο ἐν τῷ πλοίῳ. καὶ ἃ μὲν ἔλεγεν, ταῦτ’ ἦν·

ἄξιον δὲ ἀκοῦσαι τὴν βδελυρίαν τῶν ἀνθρώπων τούτων καὶ τὴν ψευδολογίαν. πρόσ τε γὰρ τὸ πλοῖον τὸ ναυαγῆσαν οὐδὲν ἦν αὐτοῖσ συμβόλαιον, ἀλλ’ ἦν ἕτεροσ ὁ δεδανεικὼσ Ἀθήνηθεν ἐπὶ τῷ ναύλῳ τῷ εἰσ τὸν Πόντον καὶ ἐπ’ αὐτῷ τῷ πλοίῳ Ἀντίπατροσ ὄνομα ἦν τῷ δεδανεικότι, Κιτιεὺσ τὸ γένοσ· τό τε οἰνάριον τὸ Κῷον ὀγδοήκοντα στάμνοι ἐξεστηκότοσ οἴνου, καὶ τὸ τάριχοσ ἀνθρώπῳ τινὶ γεωργῷ παρεκομίζετο ἐν τῷ πλοίῳ ἐκ Παντικαπαίου εἰσ Θεοδοσίαν τοῖσ ἐργάταισ τοῖσ περὶ τὴν γεωργίαν χρῆσθαι. τί οὖν ταύτασ τὰσ προφάσεισ λέγουσιν; οὐδὲν γὰρ προσήκει. καί μοι λαβὲ τὴν μαρτυρίαν, πρῶτον μὲν τὴν Ἀπολλωνίδου, ὅτι Ἀντίπατροσ ἦν ὁ δανείσασ ἐπὶ τῷ πλοίῳ, τούτοισ δ’ οὐδ’ ὁτιοῦν προσήκει τῆσ ναυαγίασ, ἔπειτα τὴν Ἐρασικλέουσ καὶ τὴν Ἱππίου, ὅτι ὀγδοήκοντα μόνον κεράμια παρήγετο ἐν τῷ πλοίῳ.

Μαρτυρίαι Ἀπολλωνίδησ Ἁλικαρνασσεὺσ μαρτυρεῖ εἰδέναι δανείσαντα Ἀντίπατρον, Κιτιέα τὸ γένοσ, χρήματα Ὑβλησίῳ εἰσ τὸν Πόντον ἐπὶ τῇ νηὶ ἣν Ὑβλήσιοσ ἐναυκλήρει, καὶ τῷ ναύλῳ τῷ εἰσ τὸν Πόντον· κοινωνεῖν δὲ καὶ αὑτὸν τῆσ νεὼσ Ὑβλησίῳ, καὶ συμπλεῖν ἑαυτοῦ οἰκέτασ ἐν τῇ νηί, καὶ ὅτε διεφθάρη ἡ ναῦσ, παρεῖναι τοὺσ οἰκέτασ τοὺσ ἑαυτοῦ καὶ ἀπαγγέλλειν ἑαυτῷ, καὶ ὅτι ἡ ναῦσ κενὴ διεφθάρη παραπλέουσα εἰσ Θευδοσίαν ἐκ Παντικαπαίου.

Ἐρασικλῆσ μαρτυρεῖ συμπλεῖν Ὑβλησίῳ κυβερνῶν τὴν ναῦν εἰσ τὸν Πόντον, καὶ ὅτε παρέπλει ἡ ναῦσ εἰσ Θευδοσίαν ἐκ Παντικαπαίου, εἰδέναι κενὴν τὴν ναῦν παραπλέουσαν, καὶ Ἀπολλοδώρου αὐτοῦ τοῦ φεύγοντοσ νυνὶ τὴν δίκην μὴ εἶναι οἶνον ἐν τῷ πλοίῳ, ἀλλὰ παράγεσθαι τῶν ἐκ Θευδοσίασ τινὶ οἴνου Κῷα κεράμια περὶ ὀγδοήκοντα.

Ἱππίασ Ἀθηνίππου Ἁλικαρνασσεὺσ μαρτυρεῖ συμπλεῖν Ὑβλησίῳ διοπεύων τὴν ναῦν, καὶ ὅτε παρέπλει ἡ ναῦσ εἰσ Θευδοσίαν ἐκ Παντικαπαίου, ἐνθέσθαι Ἀπολλόδωρον εἰσ τὴν ναῦν ἐρίων ἀγγεῖον ἓν ἢ δύο καὶ ταρίχουσ κεράμια ἕνδεκα ἢ δώδεκα καὶ δέρματ’ αἴγεια, δύο δέσμασ ἢ τρεῖσ, ἄλλο δ’ οὐδέν.

πρὸσ τούσδ’ ἐξεμαρτύρησεν·

Εὐφίλητοσ Δαμοτίμου Ἀφιδναῖοσ, Ἱππίασ Τιμοξένου Θυμαιτάδησ, Σώστρατοσ Φιλίππου Ἑστιαιόθεν, Ἀρχενομίδησ Στράτωνοσ Θριάσιοσ, Φιλτάδησ Κτησικλέουσ Ξυπεταιών. ἡ μὲν ἀναίδεια τοιαύτη τῶν ἀνθρώπων τούτων ἐστίν.

ὑμεῖσ δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐνθυμεῖσθε πρὸσ ὑμᾶσ αὐτούσ, εἴ τινασ πώποτ’ ἴστε ἢ ἠκούσατε οἶνον Ἀθήναζε ἐκ τοῦ Πόντου κατ’ ἐμπορίαν εἰσαγαγόντασ, ἄλλωσ τε καὶ Κῷον. πᾶν γὰρ δήπου τοὐναντίον εἰσ τὸν Πόντον ὁ οἶνοσ εἰσάγεται ἐκ τῶν τόπων τῶν περὶ ἡμᾶσ, ἐκ Πεπαρήθου καὶ Κῶ καὶ Θάσιοσ καὶ Μενδαῖοσ καὶ ἐξ ἄλλων τινῶν πόλεων παντοδαπόσ· ἐκ δὲ τοῦ Πόντου ἕτερά ἐστιν ἃ εἰσάγεται δεῦρο. κατεχόμενοι δὲ ὑφ’ ἡμῶν καὶ ἐλεγχόμενοι εἴ τι περιγένοιτο τῶν χρημάτων ἐν τῷ Πόντῳ, ἀπεκρίνατο Λάκριτοσ οὑτοσί, ὅτι ἑκατὸν στατῆρεσ Κυζικηνοὶ περιγένοιντο, καὶ τοῦτο τὸ χρυσίον δεδανεικὼσ εἰή ἁδελφὸσ αὐτοῦ ἐν τῷ Πόντῳ ναυκλήρῳ τινὶ Φασηλίτῃ, πολίτῃ καὶ ἐπιτηδείῳ ἑαυτοῦ, καὶ οὐ δύναιτο κομίσασθαι, ἀλλὰ σχεδόν τι ἀπολωλὸσ εἰή καὶ τοῦτο.

ταῦτ’ ἐστὶν ἃ ἔλεγεν Λάκριτοσ οὑτοσί.

ἡ δὲ συγγραφὴ οὐ ταῦτα λέγει, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀλλ’ ἀντιφορτισαμένουσ ἀπάγειν κελεύει Ἀθήναζε, οὐ δανείζειν τούτουσ ὅτῳ ἂν βούλωνται ἐν τῷ Πόντῳ τὰ ἡμέτερα ἄνευ ἡμῶν, ἀλλ’ Ἀθήναζε παρέχειν ἀνέπαφα ἡμῖν, ἑώσ ἂν ἡμεῖσ ἀπολάβωμεν τὰ χρήματα ὅσα ἐδανείσαμεν. καί μοι ἀναγίγνωσκε τὴν συγγραφὴν πάλιν. πότερον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, δανείζειν κελεύει τούτουσ ἡ συγγραφὴ τὰ ἡμέτερα, καὶ ταῦτα ἀνθρώπῳ ὃν ἡμεῖσ οὔτε γιγνώσκομεν οὔθ’ ἑοράκαμεν πώποτε, ἢ ἀντιφορτισαμένουσ κομίσαι Ἀθήναζε καὶ φανερὰ ποιῆσαι ἡμῖν καὶ ἀνέπαφα παρέχειν;

ἡ μὲν γὰρ συγγραφὴ οὐδὲν κυριώτερον ἐᾷ εἶναι τῶν ἐγγεγραμμένων, οὐδὲ προσφέρειν οὔτε νόμον οὔτε ψήφισμα οὔτ’ ἄλλ’ οὐδ’ ὁτιοῦν πρὸσ τὴν συγγραφήν·

τούτοισ δ’ εὐθὺσ ἐξ ἀρχῆσ οὐδὲν ἐμέλησε τῆσ συγγραφῆσ ταύτησ, ἀλλὰ τοῖσ χρήμασιν ἐχρῶντο τοῖσ ἡμετέροισ ὥσπερ ἰδίοισ οὖσιν αὑτῶν· οὕτωσ εἰσὶν οὗτοι κακοῦργοι σοφισταὶ καὶ ἄδικοι ἄνθρωποι. ἐγὼ δέ, μὰ τὸν Δία τὸν ἄνακτα καὶ τοὺσ θεοὺσ ἅπαντασ, οὐδενὶ πώποτε ἐφθόνησα οὐδ’ ἐπετίμησα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἴ τισ βούλεται σοφιστὴσ εἶναι καὶ Ἰσοκράτει ἀργύριον ἀναλίσκειν·

μαινοίμην γὰρ ἄν, εἴ τί μοι τούτων ἐπιμελὲσ εἰή. οὐ μέντοι μὰ Δία οἶμαί γε δεῖν ἀνθρώπουσ καταφρονοῦντασ καὶ οἰομένουσ δεινοὺσ εἶναι ἐφίεσθαι τῶν ἀλλοτρίων, οὐδὲ ἀφαιρεῖσθαι, τῷ λόγῳ πιστεύοντασ· πονηροῦ γὰρ ταῦτ’ ἐστὶν σοφιστοῦ καὶ οἰμωξομένου. Λάκριτοσ δ’ οὑτοσί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐ τῷ δικαίῳ πιστεύων εἰσελήλυθε ταύτην τὴν δίκην, ἀλλ’ ἀκριβῶσ εἰδὼσ τὰ πεπραγμέν’ αὑτοῖσ περὶ τὸ δάνεισμα τοῦτο, καὶ ἡγούμενοσ δεινὸσ εἶναι καὶ ῥᾳδίωσ λόγουσ ποριεῖσθαι περὶ ἀδίκων πραγμάτων, οἰέται παράξειν ὑμᾶσ ὅποι ἂν βούληται.

ταῦτα γὰρ ἐπαγγέλλεται δεινὸσ εἶναι, καὶ ἀργύριον αἰτεῖ καὶ μαθητὰσ συλλέγει περὶ αὐτῶν τούτων ἐπαγγελλόμενοσ παιδεύειν. καὶ πρῶτον μὲν τοὺσ ἀδελφοὺσ τοὺσ αὑτοῦ ἐπαίδευσεν τὴν παιδείαν ταύτην, ἣν ὑμεῖσ αἰσθάνεσθε πονηρὰν καὶ ἄδικον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, δανείζεσθαι ἐν τῷ ἐμπορίῳ ναυτικὰ χρήματα καὶ ταῦτ’ ἀποστερεῖν καὶ μὴ ἀποδιδόναι.

πῶσ ἂν γένοιντο πονηρότεροι ἄνθρωποι ἢ τοῦ παιδεύοντοσ τὰ τοιαῦτα ἢ αὐτῶν τῶν παιδευομένων; ἐπεὶ δ’ οὖν δεινόσ ἐστιν καὶ πιστεύει τῷ λέγειν καὶ ταῖσ χιλίαισ δραχμαῖσ ἃσ δέδωκεν τῷ διδασκάλῳ, κελεύσατε αὐτὸν διδάξαι ὑμᾶσ, ἢ ὡσ τὰ χρήματα οὐκ ἔλαβον παρ’ ἡμῶν, ἢ ὡσ λαβόντεσ ἀποδεδώκασιν, ἢ ὅτι τὰσ ναυτικὰσ συγγραφὰσ οὐ δεῖ κυρίασ εἶναι, ἢ ὡσ δεῖ ἄλλο τι χρήσασθαι τοῖσ χρήμασιν ἢ ἐφ’ οἷσ ἔλαβον κατὰ τὴν συγγραφήν. τούτων ὅ τι βούλεται πεισάτω ὑμᾶσ. καὶ ἔγωγε καὶ αὐτὸσ συγχωρῶ σοφώτατον εἶναι τοῦτον, ἐὰν ὑμᾶσ πείσῃ τοὺσ περὶ τῶν συμβολαίων τῶν ἐμπορικῶν δικάζοντασ. ἀλλ’ εὖ οἶδ’ ὅτι οὐδὲν ἂν τούτων οἱο͂́σ τ’ εἰή οὗτοσ οὔτε διδάξαι οὔτε πεῖσαι.

χωρὶσ δὲ τούτων, φέρε πρὸσ τῶν θεῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἰ τοὐναντίον συνεβεβήκει, μὴ ὁ τούτου ἀδελφὸσ ὁ τετελευτηκὼσ ἐμοὶ ὤφειλε χρήματα, ἀλλ’ ἐγὼ τῷ τούτου, τάλαντον ἢ ὀγδοήκοντα μνᾶσ ἢ πλέον ἢ ἔλαττον, ἆρ’ ἂν οἰέσθε Λάκριτον τουτονί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοὺσ αὐτοὺσ λόγουσ λέγειν οἷσπερ νυνὶ κατακέχρηται, ἢ φάσκειν αὑτὸν οὐκ εἶναι κληρονόμον ἢ ἀφίστασθαι τῶν τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ οὐκ ἂν πάνυ πικρῶσ εἰσπράττειν με, ὥσπερ καὶ παρὰ τῶν ἄλλων εἰσπέπρακται, εἴ τίσ τι ἐκείνῳ τῷ τετελευτηκότι ὤφειλεν ἢ ἐν Φασήλιδι ἢ ἄλλοθί που;

καὶ εἴ γέ τισ ἡμῶν φεύγων δίκην ὑπὸ τούτου παραγραφὴν ἐτόλμησε παραγράφεσθαι, μὴ εἰσαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην, εὖ οἶδ’ ὅτι ἠγανάκτει ἂν αὐτὸσ καὶ ἐσχετλίαζε πρὸσ ὑμᾶσ, δεινὰ φάσκων πάσχειν καὶ παρανομεῖσθαι, εἰ μή τισ αὐτῷ τὴν δίκην ψηφιεῖται εἰσαγώγιμον εἶναι, ἐμπορικὴν οὖσαν.

ἔπειτα, ὦ Λάκριτε, σοὶ μὲν τοῦτο δίκαιον δοκεῖ εἶναι, ἐμοὶ δὲ διὰ τί οὐκ ἔσται; οὐχ ἅπασιν ἡμῖν οἱ αὐτοὶ νόμοι γεγραμμένοι εἰσὶν καὶ τὸ αὐτὸ δίκαιον περὶ τῶν ἐμπορικῶν δικῶν; ἀλλ’ οὕτωσ βδελυρόσ τίσ ἐστι καὶ ὑπερβάλλων ἅπαντασ ἀνθρώπουσ τῷ πονηρὸσ εἶναι, ὥστ’ ἐπιχειρεῖ πείθειν ὑμᾶσ ψηφίσασθαι μὴ εἰσαγώγιμον εἶναι τὴν ἐμπορικὴν δίκην ταύτην, δικαζόντων ὑμῶν νυνὶ τὰσ ἐμπορικὰσ δίκασ.

ἀλλὰ τί κελεύεισ, ὦ Λάκριτε; μὴ ἱκανὸν εἶναι ἡμᾶσ ἀποστερεῖσθαι ἃ ἐδανείσαμεν χρήματα ὑμῖν, ἀλλὰ καὶ εἰσ τὸ δεσμωτήριον παραδοθῆναι ὑφ’ ὑμῶν προσοφλόντασ τὰ ἐπιτίμια, ἐὰν μὴ ἐκτίνωμεν. καὶ πῶσ οὐκ ἂν δεινὸν εἰή καὶ σχέτλιον καὶ αἰσχρὸν ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἰ οἱ δανείσαντεσ ἐν τῷ ἐμπορίῳ τῷ ὑμετέρῳ χρήματα ναυτικὰ καὶ ἀποστερούμενοι ὑπὸ τῶν δανεισαμένων καὶ ἀποστερούντων ἀπάγοιντο εἰσ τὸ δεσμωτήριον;

ταῦτ’ ἐστίν, ὦ Λάκριτε, ἃ τουτουσὶ πείθεισ. ἀλλὰ ποῦ χρὴ λαβεῖν δίκην, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, περὶ τῶν ἐμπορικῶν συμβολαίων; παρὰ ποίᾳ ἀρχῇ ἢ ἐν τίνι χρόνῳ; παρὰ τοῖσ ἕνδεκα; ἀλλὰ τοιχωρύχουσ καὶ κλέπτασ καὶ τοὺσ ἄλλουσ κακούργουσ τοὺσ ἐπὶ θανάτῳ οὗτοι εἰσάγουσιν. ἀλλὰ παρὰ τῷ ἄρχοντι;

οὐκοῦν ἐπικλήρων καὶ ὀρφανῶν καὶ τῶν τοκέων τῷ ἄρχοντι προστέτακται ἐπιμελεῖσθαι. ἀλλὰ νὴ Δία παρὰ τῷ βασιλεῖ. ἀλλ’ οὐκ ἐσμὲν γυμνασίαρχοι, οὐδὲ ἀσεβείασ οὐδένα γραφόμεθα. ἀλλ’ ὁ πολέμαρχοσ εἰσάξει. ἀποστασίου γε καὶ ἀπροστασίου. οὐκοῦν ὑπόλοιπόν ἐστιν οἱ στρατηγοί. ἀλλὰ τοὺσ τριηράρχουσ καθιστᾶσιν, ἐμπορικὴν δὲ δίκην οὐδεμίαν εἰσάγουσιν. ἐγὼ δ’ εἰμὶ ἔμποροσ, καὶ σὺ ἀδελφὸσ καὶ κληρονόμοσ ἑνὸσ τῶν ἐμπόρων, τοῦ λαβόντοσ παρ’ ἡμῶν τὰ ἐμπορικὰ χρήματα.

ποῖ οὖν δεῖ ταύτην εἰσελθεῖν τὴν δίκην; δίδαξον, ὦ Λάκριτε, μόνον δίκαιόν τι λέγων καὶ κατὰ τοὺσ νόμουσ. ἀλλ’ οὐκ ἔστιν οὕτω δεινὸσ ἄνθρωποσ οὐδεὶσ ὅστισ ἂν περὶ τοιούτων πραγμάτων ἔχοι τι δίκαιον εἰπεῖν. οὐ τοίνυν ταῦτα μόνον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, δεινὰ ἐγὼ πάσχω ὑπὸ Λακρίτου τουτουί, ἀλλὰ καὶ χωρὶσ τοῦ ἀποστερεῖσθαι τὰ χρήματα καὶ εἰσ τοὺσ ἐσχάτουσ ἂν κινδύνουσ ἀφικόμην τὸ τούτου μέροσ, εἰ μή μοι ἡ συγγραφὴ ἐβοήθει ἡ πρὸσ τούτουσ, καὶ ἐμαρτύρει ὅτι εἰσ τὸν Πόντον ἔδωκα τὰ χρήματα καὶ πάλιν Ἀθήναζε.

ἴστε γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὸν νόμον ὡσ χαλεπόσ ἐστιν, ἐάν τισ Ἀθηναίων ἄλλοσέ ποι σιτηγήσῃ ἢ Ἀθήναζε, ἢ χρήματα δανείσῃ εἰσ ἄλλο τι ἐμπόριον ἢ τὸ Ἀθηναίων, οἱαῖ ζημίαι περὶ τούτων εἰσίν, ὡσ μεγάλαι καὶ δειναί. μᾶλλον δὲ αὐτὸν ἀνάγνωθι αὐτοῖσ τὸν νόμον, ἵν’ ἀκριβέστερον μάθωσιν.

ἀργύριον δὲ μὴ ἐξεῖναι ἐκδοῦναι Ἀθηναίων καὶ τῶν μετοίκων τῶν Ἀθήνησι μετοικούντων μηδενί, μηδὲ ὧν οὗτοι κύριοί εἰσιν, εἰσ ναῦν ἥτισ ἂν μὴ μέλλῃ ἄξειν σῖτον Ἀθήναζε, καὶ τἄλλα τὰ γεγραμμένα περὶ ἑκάστου αὐτῶν.

ἐὰν δέ τισ ἐκδῷ παρὰ ταῦτα, εἶναι τὴν φάσιν καὶ τὴν ἀπογραφὴν τοῦ ἀργυρίου πρὸσ τοὺσ ἐπιμελητάσ, καθάπερ τῆσ νεὼσ καὶ τοῦ σίτου εἴρηται, κατὰ ταὐτά. καὶ δίκη αὐτῷ μὴ ἔστω περὶ τοῦ ἀργυρίου, ὃ ἂν ἐκδῷ ἄλλοσέ ποι ἢ Ἀθήναζε, μηδὲ ἀρχὴ εἰσαγέτω περὶ τούτου μηδεμία. ὁ μὲν νόμοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὕτω χαλεπόσ ἐστιν·

οὗτοι δὲ οἱ μιαρώτατοι ἀνθρώπων ἁπάντων, γεγραμμένον διαρρήδην ἐν τῇ συγγραφῇ Ἀθήναζε πάλιν ἥκειν τὰ χρήματα, εἰσ Χίον ἐπέτρεψαν καταχθῆναι ἃ ἐδανείσαντο Ἀθήνηθεν παρ’ ἡμῶν. δανειζομένου γὰρ ἐν τῷ Πόντῳ τοῦ ναυκλήρου τοῦ Φασηλίτου ἕτερα χρήματα παρά τινοσ Χίου ἀνθρώπου, οὐ φάσκοντοσ δὲ τοῦ Χίου δανείσειν, ἐὰν μὴ ὑποθήκην λάβῃ ἅπαντα ὅσα ἦν περὶ τὸν ναύκληρον, καὶ ἐπιτρέπωσι ταῦτα οἱ πρότερον δεδανεικότεσ, ἐπέτρεψαν ταῦτα ὑποθήκην γενέσθαι τῷ Χίῳ τὰ ἡμέτερα καὶ κύριον ἐκεῖνον γενέσθαι ἁπάντων, καὶ οὕτωσ ἀπέπλεον ἐκ τοῦ Πόντου μετὰ τοῦ Φασηλίτου ναυκλήρου καὶ μετὰ τοῦ Χίου τοῦ δεδανεικότοσ, καὶ ὁρμίζονται ἐν φωρῶν λιμένι, εἰσ δὲ τὸ ὑμέτερον ἐμπόριον οὐχ ὡρμίσαντο. καὶ νυνί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὰ Ἀθήνηθεν δανεισθέντα χρήματα εἰσ τὸν Πόντον καὶ πάλιν ἐκ τοῦ Πόντου Ἀθήναζε εἰσ Χίον κατηγμένα ἐστὶν ὑπὸ τούτων.

ὅπερ οὖν ἐν ἀρχῇ ὑπεθέμην τοῦ λόγου, ὅτι καὶ ὑμεῖσ ἀδικεῖσθε οὐδὲν ἧττον τῶν δόντων ἡμῶν τὰ χρήματα.

σκοπεῖτε δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πῶσ οὐκ ἀδικεῖσθε, ἐπειδάν τισ τῶν νόμων τῶν ὑμετέρων κρείττων ἐγχειρῇ εἶναι, καὶ τὰσ συγγραφὰσ τὰσ ναυτικὰσ ἀκύρουσ ποιῇ καὶ καταλύῃ, καὶ τὰ χρήματα τὰ παρ’ ἡμῶν εἰσ Χίον ᾖ διαπεσταλκώσ, πῶσ οὐκ ἀδικεῖ ὁ τοιοῦτοσ ἄνθρωποσ καὶ ὑμᾶσ; ἐμοὶ μὲν οὖν ἐστιν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρὸσ τούτουσ ὁ λόγοσ τούτοισ γὰρ ἔδωκα τὰ χρήματα·

τούτοισ δ’ ἔσται πρὸσ τὸν ναύκληρον ἐκεῖνον τὸν Φασηλίτην, τὸν πολίτην τὸν αὑτῶν, ᾧ φασὶν δανεῖσαι τὰ χρήματα ἄνευ ἡμῶν παρὰ τὴν συγγραφήν· οὐδὲ γὰρ ἡμεῖσ ἴσμεν τίνα ἐστὶν τὰ πεπραγμένα τούτοισ πρὸσ τὸν ἑαυτῶν πολίτην, ἀλλ’ αὐτοὶ οὗτοι ἴσασιν. ταῦτα ἡγούμεθα δίκαια εἶναι, καὶ ὑμῶν δεόμεθα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, βοηθεῖν ἡμῖν τοῖσ ἀδικουμένοισ, καὶ κολάζειν τοὺσ κακοτεχνοῦντασ καὶ σοφιζομένουσ, ὥσπερ οὗτοι σοφίζονται.

καὶ ἐὰν ταῦτα ποιῆτε, ὑμῖν τε αὐτοῖσ τὰ συμφέροντα ἔσεσθε ἐψηφισμένοι, καὶ περιαιρήσεσθε τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων τὰσ πανουργίασ ἁπάσασ, ἃσ ἔνιοι πανουργοῦσι περὶ τὰ συμβόλαια τὰ ναυτικά.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 31-40, Πρὸσ τὴν Λάκριτον Παραγραφὴν

(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ τὴν Λάκριτον Παραγραφὴν)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION