Demosthenes, Speeches 31-40, Πρὸσ Ὀνήτορα Ἐξούλησ Β 19:

ἔπειτα τὸ δεινότατον· εἰ καὶ δεδωκότεσ ἦθ’ ὡσ μάλιστα τὴν προῖκα, ἣν οὐ δεδώκατε, τίσ ὁ τούτων αἴτιοσ; οὐχ ὑμεῖσ, ἐπεὶ <ἐπὶ> τἄμ’ ἔδοτε; οὐχ ὅλοισ ἔτεσιν πρότερον δέκα τἀμὰ λαβὼν εἶχεν ἐκεῖνοσ ὧν ὦφλεν τὴν δίκην, ἢ κηδεστήν σοι γενέσθαι; ἢ σὲ μὲν δεῖ κομίσασθαι πάντα, τὸν δὲ καὶ καταδικασάμενον καὶ δι’ ὀρφανίαν ἠδικημένον καὶ προικὸσ ἀληθινῆσ ἀπεστερημένον, ὃν μόνον ἀνθρώπων οὐδὲ τῆσ ἐπωβελίασ ἄξιον ἦν κινδυνεύειν, ἠναγκάσθαι τοιαῦτα παθεῖν, κεκομισμένον μηδ’ ὁτιοῦν, καὶ ταῦτ’ ἐθέλοντα ποιεῖν <ἐφ’> ὑμῖν αὐτοῖσ, εἴ τι τῶν δεόντων ἐβούλεσθε πράττειν;