헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῶν Συμμοριῶν)

οἱ μὲν ἐπαινοῦντεσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοὺσ προγόνουσ ὑμῶν λόγον εἰπεῖν μοι δοκοῦσι προαιρεῖσθαι κεχαρισμένον, οὐ μὴν συμφέροντά γ’ ἐκείνοισ οὓσ ἐγκωμιάζουσι ποιεῖν· περὶ γὰρ πραγμάτων ἐγχειροῦντεσ λέγειν ὧν οὐδ’ εἷσ ἀξίωσ ἐφικέσθαι τῷ λόγῳ δύναιτο, αὐτοὶ μὲν τοῦ δοκεῖν δύνασθαι λέγειν δόξαν ἐκφέρονται, τὴν δ’ ἐκείνων ἀρετὴν ἐλάττω τῆσ ὑπειλημμένησ παρὰ τοῖσ ἀκούουσιν φαίνεσθαι ποιοῦσιν. ἐγὼ δ’ ἐκείνων μὲν ἔπαινον τὸν χρόνον ἡγοῦμαι μέγιστον, οὗ πολλοῦ γεγενημένου μείζω τῶν ὑπ’ ἐκείνων πραχθέντων οὐδένεσ ἄλλοι παραδείξασθαι δεδύνηνται· αὐτὸσ δὲ πειράσομαι τὸν τρόπον εἰπεῖν ὃν ἄν μοι δοκεῖτε μάλιστα δύνασθαι παρασκευάσασθαι.

καὶ γὰρ οὕτωσ ἔχει· εἰ μὲν ἡμεῖσ ἅπαντεσ οἱ μέλλοντεσ λέγειν δεινοὶ φανείημεν ὄντεσ, οὐδὲν ἂν τὰ ὑμέτερ’ εὖ οἶδ’ ὅτι βέλτιον σχοίη· εἰ δὲ παρελθὼν εἷσ ὁστισοῦν δύναιτο διδάξαι καὶ πεῖσαι, τίσ παρασκευὴ καὶ πόση καὶ πόθεν πορισθεῖσα χρήσιμοσ ἔσται τῇ πόλει, πᾶσ ὁ παρὼν φόβοσ λελύσεται. ἐγὼ δὲ τοῦτ’, ἂν ἄρ’ οἱο͂́σ τ’ ὦ, πειράσομαι ποιῆσαι, μικρὰ προειπὼν ὑμῖν ὡσ ἔχω γνώμησ περὶ τῶν πρὸσ τὸν βασιλέα. ἐγὼ νομίζω κοινὸν ἐχθρὸν ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων εἶναι βασιλέα, οὐ μὴν διὰ τοῦτο παραινέσαιμ’ ἂν μόνοισ τῶν ἄλλων ὑμῖν πόλεμον πρὸσ αὐτὸν ἄρασθαι·

οὐδὲ γὰρ αὐτοὺσ τοὺσ Ἕλληνασ ὁρῶ κοινοὺσ ἀλλήλοισ ὄντασ φίλουσ, ἀλλ’ ἐνίουσ μᾶλλον ἐκείνῳ πιστεύοντασ ἤ τισιν αὑτῶν. ἐκ δὴ τῶν τοιούτων νομίζω συμφέρειν ὑμῖν τὴν μὲν ἀρχὴν τοῦ πολέμου τηρεῖν ὅπωσ ἴση καὶ δικαία γενήσεται, παρασκευάζεσθαι δ’ ἃ προσήκει πάντα καὶ τοῦθ’ ὑποκεῖσθαι. ἡγοῦμαι γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοὺσ Ἕλληνασ, εἰ μὲν ἐναργὲσ τι γένοιτο καὶ σαφὲσ ὡσ βασιλεὺσ αὐτοῖσ ἐπιχειρεῖ, κἂν συμμαχῆσαι καὶ χάριν μεγάλην ἔχειν τοῖσ πρὸ αὐτῶν καὶ μετ’ αὐτῶν ἐκεῖνον ἀμυνομένοισ·

εἰ δ’ ἔτ’ ἀδήλου τούτου καθεστηκότοσ προαπεχθησόμεθ’ ἡμεῖσ, δέδι’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μὴ τούτοισ μετ’ ἐκείνου πολεμεῖν ἀναγκασθῶμεν, ὑπὲρ ὧν προνοούμεθα. ὁ μὲν γὰρ ἐπισχὼν ὧν ὡρ́μηκεν, εἰ ἄρ’ ἐγχειρεῖν ἔγνωκε τοῖσ Ἕλλησι, χρήματα δώσει τισὶν αὐτῶν καὶ φιλίαν προτενεῖται, οἱ δὲ τοὺσ ἰδίουσ πολέμουσ ἐπανορθῶσαι βουλόμενοι καὶ τοῦτον τὸν νοῦν ἔχοντεσ τὴν κοινὴν ἁπάντων σωτηρίαν παρόψονται.

εἰσ δὲ τὴν ταραχὴν ταύτην καὶ τὴν ἀγνωμοσύνην παραινῶ μὴ προκαθεῖναι τὴν πόλιν ἡμῶν. οὐδὲ γὰρ οὐδ’ ἀπ’ ἴσησ ὁρῶ τοῖσ τ’ ἄλλοισ Ἕλλησι καὶ ὑμῖν περὶ τῶν πρὸσ τὸν βασιλέα τὴν βουλὴν οὖσαν, ἀλλ’ ἐκείνων μὲν πολλοῖσ ἐνδέχεσθαί μοι δοκεῖ τῶν ἰδίᾳ τι συμφερόντων διοικουμένοισ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ἀμελῆσαι, ὑμῖν δ’ οὐδ’ ἀδικουμένοισ παρὰ τῶν ἀδικούντων καλόν ἐστιν λαβεῖν ταύτην τὴν δίκην, ἐᾶσαί τινασ αὐτῶν ὑπὸ τῷ βαρβάρῳ γενέσθαι.

ὅτε δ’ οὕτω ταῦτ’ ἔχει, σκεπτέον ὅπωσ μήθ’ ἡμεῖσ ἐν τῷ πολέμῳ γενησόμεθ’ οὐκ ἴσοι, μήτ’ ἐκεῖνοσ, ὃν ἡμεῖσ ἐπιβουλεύειν ἡγούμεθα τοῖσ Ἕλλησι, τὴν τοῦ φίλοσ αὐτοῖσ δοκεῖν εἶναι πίστιν λήψεται.

πῶσ οὖν ταῦτ’ ἔσται; ἂν ἡ μὲν δύναμισ τῆσ πόλεωσ ἐξητασμένη καὶ παρεσκευασμένη πᾶσιν ᾖ φανερά, φαίνηται δὲ δίκαι’ ἐπὶ ταύτῃ φρονεῖν αἱρουμένη. τοῖσ δὲ θρασυνομένοισ καὶ σφόδρ’ ἑτοίμωσ πολεμεῖν κελεύουσιν ἐκεῖνο λέγω, ὅτι οὐκ ἔστιν χαλεπὸν οὔθ’ ὅταν βουλεύεσθαι δέῃ, δόξαν ἀνδρείασ λαβεῖν, οὔθ’ ὅταν κίνδυνόσ τισ ἐγγὺσ ᾖ, δεινὸν εἰπεῖν φανῆναι, ἀλλ’ ἐκεῖνο καὶ χαλεπὸν καὶ προσῆκον, ἐπὶ μὲν τῶν κινδύνων τὴν ἀνδρείαν ἐνδείκνυσθαι, ἐν δὲ τῷ συμβουλεύειν φρονιμώτερα τῶν ἄλλων εἰπεῖν ἔχειν.

ἐγὼ δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, νομίζω τὸν μὲν πόλεμον τὸν πρὸσ βασιλέα χαλεπὸν τῇ πόλει, τὸν δ’ ἀγῶνα τὸν ἐκ τοῦ πολέμου ῥᾴδιον ἂν συμβῆναι.

διὰ τί; ὅτι τοὺσ μὲν πολέμουσ ἅπαντασ ἀναγκαίωσ ἡγοῦμαι τριήρων καὶ χρημάτων καὶ τόπων δεῖσθαι, ταῦτα δὲ πάντ’ ἀφθονώτερ’ ἐκεῖνον ἔχονθ’ ἡμῶν εὑρίσκω· τοὺσ δ’ ἀγῶνασ οὐδενὸσ οὕτω τῶν ἄλλων ὁρῶ δεομένουσ ὡσ ἀνδρῶν ἀγαθῶν, τούτουσ δ’ ἡμῖν καὶ τοῖσ μεθ’ ἡμῶν κινδυνεύουσι πλείουσ ὑπάρχειν νομίζω. τὸν μὲν δὴ πόλεμον διὰ ταῦτα παραινῶ μηδ’ ἐξ ἑνὸσ τρόπου προτέρουσ ἀνελέσθαι, ἐπὶ δὲ τὸν ἀγῶνα ὀρθῶσ φημι παρεσκευασμένουσ ὑπάρχειν χρῆναι.

εἰ μὲν οὖν ἕτεροσ μὲν ἦν τισ τρόποσ δυνάμεωσ ᾗ τοὺσ βαρβάρουσ οἱο͂́ν τ’ ἦν ἀμύνασθαι, ἕτεροσ δέ τισ ᾗ τοὺσ Ἕλληνασ, εἰκότωσ ἂν ἴσωσ φανεροὶ πρὸσ ἐκεῖνον ἐγιγνόμεθ’ ἀντιταττόμενοι· ἐπεὶ δὲ πάσησ ἐστὶ παρασκευῆσ ὁ αὐτὸσ τρόποσ καὶ δεῖ ταὔτ’ εἶναι κεφάλαια τῆσ δυνάμεωσ, τοὺσ ἐχθροὺσ ἀμύνασθαι δύνασθαι, τοῖσ οὖσι συμμάχοισ βοηθεῖν, τὰ ὑπάρχοντ’ ἀγαθὰ σῴζειν, τί τοὺσ ὁμολογουμένωσ ἐχθροὺσ ἔχοντεσ ἑτέρουσ ζητοῦμεν;

ἀλλὰ παρασκευασώμεθα μὲν πρὸσ αὐτούσ, ἀμυνούμεθα δὲ κἀκεῖνον, ἂν ἡμᾶσ ἀδικεῖν ἐπιχειρῇ. καὶ νῦν μὲν καλεῖτε πρὸσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ τοὺσ Ἕλληνασ·

ἂν δ’ ἃ κελεύουσιν οὗτοι μὴ ποιῆτε, οὐχ ἡδέωσ ἐνίων ὑμῖν ἐχόντων, πῶσ χρὴ προσδοκᾶν τιν’ ὑπακούσεσθαι; ὅτι νὴ Δί’ ἀκούσονται παρ’ ἡμῶν ὡσ ἐπιβουλεύει βασιλεὺσ αὐτοῖσ. αὐτοὺσ δ’ οὐ προορᾶν, ὦ πρὸσ τοῦ Διόσ, οἰέσθε τοῦτο; ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι. ἀλλ’ οὔπω μείζων ἔσθ’ ὁ φόβοσ τῶν πρὸσ ὑμᾶσ καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ἐνίοισ διαφορῶν. οὐδὲν οὖν ἀλλ’ ἢ ῥαψῳδήσουσιν οἱ πρέσβεισ περιιόντεσ. τότε δ’, ἂν ἄρ’ ἃ νῦν οἰόμεθ’ ἡμεῖσ πράττηται, οὐδεὶσ δήπου τῶν πάντων Ἑλλήνων τηλικοῦτον ἐφ’ αὑτῷ φρονεῖ, ὅστισ ὁρῶν ὑμῖν χιλίουσ μὲν ἱππέασ, ὁπλίτασ δ’ ὅσουσ ἂν ἐθέλῃ τισ, ναῦσ δὲ τριακοσίασ, οὐχ ἥξει καὶ δεήσεται, μετὰ τούτων ἀσφαλέστατ’ ἂν ἡγούμενοσ σωθῆναι.

οὐκοῦν ἐκ μὲν τοῦ καλεῖν ἤδη τὸ δεῖσθαι κἂν μὴ τύχητ’ ἀφαμαρτεῖν, ἐκ δὲ τοῦ μετὰ τοῦ παρεσκευάσθαι τὰ ὑμέτερ’ αὐτῶν ἐπισχεῖν δεομένουσ σῴζειν καὶ εὖ εἰδέναι πάντασ ἥξοντάσ ἐστιν. ἐγὼ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ταῦτά τε καὶ παραπλήσια τούτοισ λογιζόμενοσ λόγον μὲν οὐδέν’ ἐβουλόμην θρασὺν οὐδ’ ἔχοντα μάταιον μῆκοσ εὑρεῖν·

τὴν μέντοι παρασκευήν, ὅπωσ ὡσ ἄριστα καὶ τάχιστα γενήσεται, πάνυ πολλὰ πράγματ’ ἔσχον σκοπῶν. οἰόμαι δὴ δεῖν ἀκούσαντασ ὑμᾶσ αὐτήν, ἂν ὑμῖν ἀρέσκῃ, ψηφίσασθαι. ἔστι τοίνυν πρῶτον μὲν τῆσ παρασκευῆσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ μέγιστον, οὕτω διακεῖσθαι τὰσ γνώμασ ὑμᾶσ ὡσ ἕκαστον ἑκόντα προθύμωσ ὅ τι ἂν δέῃ ποιήσοντα. ὁρᾶτε γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι, ὅσα μὲν πώποθ’ ἅπαντεσ ἐβουλήθητε καὶ μετὰ ταῦτα τὸ πράττειν αὐτὸσ ἕκαστοσ ἑαυτῷ προσήκειν ἡγήσατο, οὐδὲν πώποθ’ ὑμᾶσ ἐξέφυγεν, ὅσα δ’ ἐβουλήθητε μέν, μετὰ ταῦτα δ’ ἀπεβλέψατ’ εἰσ ἀλλήλουσ ὡσ αὐτὸσ μὲν ἕκαστοσ οὐ ποιήσων, τὸν δὲ πλησίον πράξοντα, οὐδὲν πώποθ’ ὑμῖν ἐγένετο.

ἐχόντων δ’ ὑμῶν οὕτω καὶ παρωξυμμένων, τοὺσ διακοσίουσ καὶ χιλίουσ ἀναπληρῶσαί φημι χρῆναι καὶ ποιῆσαι δισχιλίουσ, ὀκτακοσίουσ αὐτοῖσ προσνείμαντασ·

ἐὰν γὰρ τοῦτ’ ἀποδείξητε τὸ πλῆθοσ, ἡγοῦμαι, τῶν ἐπικλήρων καὶ τῶν ὀρφανῶν καὶ τῶν κληρουχικῶν καὶ τῶν κοινωνικῶν καὶ εἴ τισ ἀδύνατοσ ἀφαιρεθέντων, ἔσεσθαι χίλια καὶ διακόσια ταῦθ’ ὑμῖν σώματα. ἐκ τοίνυν τούτων οἶμαι δεῖν ποιῆσαι συμμορίασ εἴκοσιν, ὥσπερ νῦν εἰσιν, ἑξήκοντα σώματ’ ἔχουσαν ἑκάστην.

τούτων δὲ τῶν συμμοριῶν ἑκάστην διελεῖν κελεύω πέντε μέρη κατὰ δώδεκ’ ἄνδρασ, ἀνταναπληροῦντασ πρὸσ τὸν εὐπορώτατον ἀεὶ τοὺσ ἀπορωτάτουσ. καὶ τὰ μὲν σώμαθ’ οὕτω συντετάχθαι φημὶ δεῖν· δι’ ὃ δ’, εἴσεσθε, ἐπειδὰν ὅλον τὸν τρόπον τῆσ συντάξεωσ ἀκούσητε. τὰσ δὲ τριήρεισ πῶσ;

τὸν ἅπαντ’ ἀριθμὸν κελεύω τριακοσίασ ἀποδείξαντασ, κατὰ πεντεκαιδεκαναί̈αν εἴκοσι ποιῆσαι μέρη, τῶν πρώτων ἑκατὸν πέντε, καὶ τῶν δευτέρων ἑκατὸν πέντε, καὶ τῶν τρίτων ἑκατὸν πένθ’ ἑκάστῳ μέρει διδόντασ, εἶτα συγκληρῶσαι συμμορίᾳ σωμάτων ἑκάστῃ τὴν πεντεκαιδεκαναί̈αν, τὴν δὲ συμμορίαν ἑκάστῳ τῷ μέρει σφῶν αὐτῶν τρεῖσ ἀποδοῦναι τριήρεισ. ὅπωσ, ἂν μὲν ὑμῖν ἑκατὸν δέῃ τριήρων, τὴν μὲν δαπάνην ἑξήκοντα τάλαντα συντελῇ, τριήραρχοι δ’ ὦσι δώδεκα, ἂν δὲ διακοσίων, τριάκοντα μὲν ᾖ τάλαντα τὴν δαπάνην συντελοῦντα, ἓξ δὲ σώματα τριηραρχοῦντα, ἐὰν δὲ τριακοσίων, εἴκοσιν μὲν ᾖ τάλαντα τὴν δαπάνην διαλύοντα, τέτταρα δὲ σώματα τριηραρχοῦντα.

τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ τὰ νῦν ὀφειλόμεν’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῶν σκευῶν ἐπὶ τὰσ τριήρεισ τιμήσαντασ ἅπαντ’ ἐκ τοῦ διαγράμματοσ νεῖμαι κελεύω μέρη εἴκοσιν, ἔπειτα ταῖσ μεγάλαισ ἐπικληρῶσαι συμμορίαισ μέροσ ἓν χρήστων ἑκάστῃ, τὴν δὲ συμμορίαν ἑκάστην διανεῖμαι τῶν αὑτῆσ μερῶν ἑκάστῳ τὸ ἴσον, τοὺσ δὲ δώδεκα τοὺσ ἐν ἑκάστῳ τῷ μέρει ταῦτ’ εἰσπράξαντασ τὰσ τριήρεισ, ἃσ ἂν ἕκαστοι λάχωσι, παρεσκευασμένασ παρέχειν.

τὴν μὲν δαπάνην καὶ τὰ σκάφη καὶ τοὺσ τριηράρχουσ καὶ τὴν τῶν σκευῶν εἴσπραξιν οὕτωσ ἂν ἄρισθ’ ἡγοῦμαι καὶ πορισθῆναι καὶ παρασκευασθῆναι·

πλήρωσιν δ’, ἣ καὶ σαφὴσ ἔσται καὶ ῥᾳδία, μετὰ ταῦτα λέγω. φημὶ τοὺσ στρατηγοὺσ δεῖν διανεῖμαι τόπουσ δέκα τῶν νεωρίων, σκεψαμένουσ ὅπωσ ὡσ ἐγγύτατ’ ἀλλήλων κατὰ τριάκοντ’ ὦσι νεώσοικοι, ἐπειδὰν δὲ τοῦτο ποιήσωσι, δύο συμμορίασ καὶ τριάκοντα τριήρεισ τούτων ἑκάστῳ προσνεῖμαι τῶν τόπων, εἶτ’ ἐπικληρῶσαι τὰσ φυλάσ· τὸν δὲ ταξίαρχον ἕκαστον, ὃν ἂν ἡ φυλὴ τόπον λάχῃ, διελεῖν τρίχα καὶ τὰσ ναῦσ ὡσαύτωσ, εἶτ’ ἐπικληρῶσαι τὰσ τριττῦσ, ὅπωσ ἂν τῶν μὲν ὅλων νεωρίων ἓν ἑκάστῃ μέροσ ᾖ τῶν φυλῶν, τοῦ δὲ μέρουσ ἑκάστου τὸ τρίτον μέροσ ἡ τριττὺσ ἔχῃ, εἰδῆτε δ’, ἄν τι δέῃ, πρῶτον μὲν τὴν φυλήν, ὅπου τέτακται, μετὰ ταῦτα δὲ τὴν τριττύν, εἶτα τριήραρχοι τίνεσ καὶ τριήρεισ ποῖαι, καὶ τριάκοντα μὲν ἡ φυλή, δέκα δ’ ἡ τριττὺσ ἑκάστη τριήρεισ ἔχῃ.

ἐὰν γὰρ ταῦθ’ οὕτωσ εἰσ ὁδὸν καταστῇ, εἴ τι καὶ παραλείπομεν νῦν πάντα γὰρ ἴσωσ εὑρεῖν οὐ ῥᾴδιον, αὐτὸ τὸ πρᾶγμ’ ἑαυτῷ εὑρήσει, καὶ μία σύνταξισ καὶ πασῶν τῶν νεῶν καὶ μέρουσ ἔσται. ὑπὲρ δὲ χρημάτων καὶ πόρου φανεροῦ τινὸσ ἤδη παράδοξον μὲν οἶδα λόγον ὃν μέλλω λέγειν, ὅμωσ δ’ εἰρήσεται·

πιστεύω γάρ, ἐάν τισ ὀρθῶσ σκοπῇ, μόνοσ τἀληθῆ καὶ τὰ γενησόμεν’ εἰρηκὼσ φανεῖσθαι. ἐγώ φημι χρῆναι μὴ λέγειν νυνὶ περὶ χρημάτων· εἶναι γὰρ πόρον, ἂν δέῃ, μέγαν καὶ καλὸν καὶ δίκαιον, ὃν ἂν μὲν ἤδη ζητῶμεν, οὐδ’ εἰσ τόθ’ ὑπάρχειν ἡγησόμεθ’ ἡμῖν· οὕτω πολὺ τοῦ πορίσαι νῦν ἀποσχήσομεν· ἐὰν δ’ ἐῶμεν, ἔσται. τίσ οὖν ἔσθ’ οὗτοσ ὁ νῦν μὲν οὐκ ὤν, ὑπάρξων δ’ εἰσ τότε; αἰνίγματι γὰρ ὅμοιον τοῦτό γε. ἐγὼ φράσω.

ὁρᾶτε τὴν πόλιν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πᾶσαν ταύτην. ἐν ταύτῃ χρήματ’ ἔνεστιν ὀλίγου δέω πρὸσ ἁπάσασ τὰσ ἄλλασ εἰπεῖν πόλεισ. ταῦτα δ’ οἱ κεκτημένοι τοιοῦτον ἔχουσι νοῦν ὥστ’, εἰ πάντεσ οἱ λέγοντεσ φοβοῖεν ὡσ ἥξει βασιλεύσ, ὡσ πάρεστιν, ὡσ οὐδ’ οἱο͂́ν τε ταῦτ’ ἄλλωσ ἔχειν, καὶ μετὰ τῶν λεγόντων ἴσοι τὸ πλῆθοσ τούτοισ χρησμῳδοῖεν, οὐ μόνον οὐκ ἂν εἰσενέγκαιεν, ἀλλ’ οὐδ’ ἂν δόξειαν οὐδ’ ἂν ὁμολογήσαιεν κεκτῆσθαι. εἰ μέντοι τὰ νῦν διὰ τῶν λόγων φοβερὰ ἔργῳ πραττόμεν’ αἴσθοιντο, οὐδεὶσ οὕτωσ ἠλίθιόσ ἐστιν ὅστισ οὐχὶ κἂν δοίη καὶ πρῶτοσ εἰσενέγκαι·

τίσ γὰρ αἱρήσεται μᾶλλον αὐτὸσ καὶ τὰ ὄντ’ ἀπολωλέναι ἢ μέροσ τῶν ὄντων ὑπὲρ αὑτοῦ καὶ τῶν λοιπῶν εἰσενεγκεῖν; χρήματα μὲν δή φημ’ εἶναι τότε, ἂν ὡσ ἀληθῶσ δέῃ, πρότερον δ’ οὔ. διὸ μηδὲ ζητεῖν παραινῶ· ὅσα γὰρ νῦν πορίσαιτ’ ἄν, εἰ προέλοισθε πορίζειν, πλείων ἐστὶ γέλωσ τοῦ μηδενόσ. φέρε γάρ, ἑκατοστήν τισ εἰσφέρειν ἐρεῖ νῦν;

οὐκοῦν ἑξήκοντα τάλαντα. ἀλλὰ πεντηκοστήν τισ ἐρεῖ, τὸ διπλοῦν; οὐκοῦν ἑκατὸν καὶ εἴκοσι. καὶ τί τοῦτ’ ἔστι πρὸσ διακοσίασ καὶ χιλίασ καμήλουσ, ἃσ βασιλεῖ τὰ χρήματ’ ἄγειν φασὶν οὗτοι; ἀλλὰ θῶ βούλεσθε δωδεκάτην ἡμᾶσ εἰσοίσειν, πεντακόσια τάλαντα; ἀλλ’ οὔτ’ ἂν ἀνάσχοισθε οὔτ’, εἰ καταθεῖτε, ἄξια τοῦ πολέμου τὰ χρήματα. δεῖ τοίνυν ὑμᾶσ τὰ μὲν ἄλλα παρασκευάσασθαι, τὰ δὲ χρήματα νῦν μὲν ἐᾶν τοὺσ κεκτημένουσ ἔχειν οὐδαμοῦ γὰρ ἂν ἐν καλλίονι σῴζοιτο τῇ πόλει, ἐὰν δέ ποθ’ οὗτοσ ὁ καιρὸσ ἔλθῃ, τόθ’ ἑκόντων εἰσφερόντων αὐτῶν λαμβάνειν.

ταῦτα δὲ καὶ δυνάτ’ ἐστίν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ πράττειν καλὰ καὶ συμφέροντα καὶ βασιλεῖ περὶ ὑμῶν ἐπιτήδει’ ἀπαγγελθῆναι, καὶ φόβοσ οὐκ ὀλίγοσ γένοιτ’ ἂν ἐκείνῳ διὰ τούτων. οἶδε μέν γε διακοσίαισ τριήρεσιν, ὧν ἑκατὸν παρεσχόμεθ’ ἡμεῖσ, τοὺσ προγόνουσ αὐτοῦ χιλίασ ἀπολέσαντασ ναῦσ, ἀκούσεται δὲ τριακοσίασ αὐτοὺσ ὑμᾶσ νῦν παρεσκευασμένουσ τριήρεισ·

ὥστε μὴ κομιδῇ, μηδ’ εἰ πάνυ μαίνοιτο, νομίσαι ῥᾴδιόν τι τὸ τὴν ἡμετέραν πόλιν ἐχθρὰν ποιήσασθαι. ἀλλὰ μὴν εἴ γ’ ἐπὶ χρήμασιν αὐτῷ μέγ’ ἐπέρχεται φρονεῖν, καὶ ταύτην ἀσθενεστέραν ἀφορμὴν τῆσ ὑμετέρασ εὑρήσει. ὁ μέν γε χρυσίον, ὥσ φασιν, ἄγει πολύ.

τοῦτο δ’ ἂν διαδῷ ζητήσει· καὶ γὰρ τὰσ κρήνασ καὶ τὰ φρέατ’ ἐπιλείπειν πέφυκεν, ἄν τισ ἀπ’ αὐτῶν ἁθρόα πολλὰ λαμβάνῃ. ἡμῖν δὲ τὸ τῆσ χώρασ τίμημ’ ὑπάρχον ἀφορμὴν ἑξακισχίλια τάλαντα ἀκούσεται, ὑπὲρ ἧσ ὡσ μὲν τοὺσ ἐπιόντασ ἐκείνων ἀμυνόμεθα, οἱ Μαραθῶνι τῶν προγόνων αὐτοῦ μάλιστ’ ἂν εἰδεῖεν, ἑώσ δ’ ἂν κρατῶμεν, οὐκ ἔνι δήπου χρήμαθ’ ἡμᾶσ ἐπιλείπειν. καὶ μὴν οὐδ’ ὅ τινεσ δεδίασι, μὴ ξενικὸν πολὺ συστήσηται χρήματ’ ἔχων, ἀληθὲσ εἶναί μοι δοκεῖ.

ἐγὼ γὰρ ἡγοῦμαι ἐπὶ μὲν Αἴγυπτον καὶ Ὀρόνταν καί τινασ τῶν ἄλλων βαρβάρων πολλοὺσ ἂν ἐθελῆσαι τῶν Ἑλλήνων μισθοφορεῖν παρ’ ἐκείνῳ, οὐχ ἵν’ ἐκεῖνοσ ἕλῃ τινὰ τούτων, ἀλλ’ ἵν’ εὐπορίαν τιν’ ἕκαστοσ ἑαυτῷ κτησάμενοσ ἀπαλλαγῇ τῆσ ὑπαρχούσησ πενίασ· ἐπὶ δὲ τὴν Ἑλλάδα Ἕλλην’ οὐδέν’ ἂν ἐλθεῖν ἡγοῦμαι. ποῖ γὰρ αὐτὸσ τρέψεται μετὰ ταῦτα; εἰσ Φρυγίαν ἐλθὼν δουλεύσει;

οὐ γὰρ ὑπὲρ ἄλλου τινόσ ἐστιν ὁ πρὸσ τὸν βάρβαρον πόλεμοσ ἢ περὶ χώρασ καὶ βίου καὶ ἐθῶν καὶ ἐλευθερίασ καὶ πάντων τῶν τοιούτων. τίσ οὖν οὕτωσ δυστυχήσ ἐστιν ὅστισ ἑαυτόν, γονέασ, τάφουσ, πατρίδα εἵνεκα κέρδουσ βραχέοσ προέσθαι βουλήσεται; ἐγὼ μὲν οὐδέν’ ἡγοῦμαι. οὐ μὴν οὐδ’ ἐκείνῳ συμφέρει ξένοισ κρατῆσαι τῶν Ἑλλήνων· οἱ γὰρ ἡμῶν κρατήσαντεσ ἐκείνου γε πάλαι κρείττουσ ὑπάρχουσιν· βούλεται δ’ ἐκεῖνοσ οὐκ ἀνελὼν ἡμᾶσ ἐπ’ ἄλλοισ εἶναι, ἀλλὰ μάλιστα μὲν πάντων, εἰ δὲ μή, τῶν γ’ ὑπαρχόντων δούλων ἑαυτῷ νῦν ἄρχειν. εἰ τοίνυν τισ οἰέται Θηβαίουσ ἔσεσθαι μετ’ ἐκείνου, ἔστι μὲν χαλεπὸσ πρὸσ ὑμᾶσ ὁ περὶ τούτων λόγοσ·

διὰ γὰρ τὸ μισεῖν αὐτοὺσ οὐδ’ ἂν ἀληθὲσ οὐδὲν ἡδέωσ ἀγαθὸν περὶ αὐτῶν ἀκούσαιτε· οὐ μὴν ἀλλὰ δεῖ τοὺσ περὶ πραγμάτων μεγάλων σκοποῦντασ μηδένα συμφέροντα λογισμὸν παραλιπεῖν διὰ μηδεμίαν πρόφασιν. ἐγὼ τοίνυν οἶμαι τοσοῦτ’ ἀπέχειν Θηβαίουσ τοῦ μετ’ ἐκείνου ποτ’ ἂν ἐλθεῖν ἐπὶ τοὺσ Ἕλληνασ, ὥστε πολλῶν ἂν χρημάτων, εἰ ἔχοιεν δοῦναι, πρίασθαι γενέσθαι τιν’ αὐτοῖσ καιρὸν δι’ οὗ τὰσ προτέρασ ἀναλύσονται πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ ἁμαρτίασ. εἰ δ’ ἄρα παντάπασί τισ οὕτωσ οἰέται φύσει δυστυχεῖσ Θηβαίουσ εἶναι, ἐκεῖνό γε δήπουθεν ἅπαντεσ ἐπίστασθε, ὅτι Θηβαίων τἀκείνου φρονούντων, ἀνάγκη τοὺσ τούτων ἐχθροὺσ τὰ τῶν Ἑλλήνων φρονεῖν.

ἡγοῦμαι τοίνυν ἐγὼ ταύτην τὴν τάξιν τοῦ δικαίου καὶ τοὺσ μετ’ αὐτῆσ ὄντασ κρείττουσ τῶν προδοτῶν καὶ τοῦ βαρβάρου ἔσεσθαι πρὸσ ἅπαντα.

ὥστ’ οὔτε φοβεῖσθαί φημι δεῖν πέρα τοῦ μετρίου, οὔθ’ ὑπαχθῆναι προτέρουσ ἐκφέρειν τὸν πόλεμον. καὶ μὴν οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδέν’ ἂν εἰκότωσ Ἑλλήνων φοβηθέντα τὸν πόλεμον τοῦτον ὁρῶ. τίσ γὰρ οὐκ οἶδεν αὐτῶν ὅτι, τέωσ μὲν κοινὸν ἐχθρὸν ἐκεῖνον ὑπειληφότεσ ὡμονόουν ἀλλήλοισ, πολλῶν ἀγαθῶν ἦσαν κύριοι, ἐπειδὴ δὲ φίλον αὐτὸν νομίσαντεσ αὑτοῖσ ὑπάρχειν περὶ τῶν πρὸσ ἑαυτοὺσ διηνέχθησαν διαφόρων, ὅσ’ ἂν οὐδὲ καταρώμενοσ εὑρ͂έ τισ αὐτοῖσ, τοσαῦτα πεπόνθασι κακά;

εἶθ’ ὃν ἡ τύχη καὶ τὸ δαιμόνιον φίλον μὲν ἀλυσιτελῆ, συμφέροντα δ’ ἐχθρὸν ἐμφανίζει, τοῦτον ἡμεῖσ φοβώμεθα; μηδαμῶσ· ἀλλὰ μηδ’ ἀδικῶμεν, αὐτῶν ἡμῶν εἵνεκα καὶ τῆσ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ταραχῆσ καὶ ἀπιστίασ· ἐπεὶ εἴ γ’ ὁμοθυμαδὸν ἦν μετὰ πάντων ἐπιθέσθαι μόνῳ, οὐδ’ ἀδικεῖν ἡμᾶσ ἐκεῖνον ἀδίκημ’ ἂν ἔθηκα.

ἐπειδὴ δὲ τοῦτ’ οὐχ οὕτωσ ἔχει, φυλάττεσθαί φημι δεῖν μὴ πρόφασιν δῶμεν βασιλεῖ τοῦ τὰ δίκαι’ ὑπὲρ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ζητεῖν· ἡσυχίαν μὲν γὰρ ἐχόντων ὑμῶν ὕποπτοσ ἂν εἰή τοιοῦτόν τι πράττων, πόλεμον δὲ ποιησαμένων προτέρων εἰκότωσ ἂν δοκοίη διὰ τὴν πρὸσ ὑμᾶσ ἔχθραν τοῖσ ἄλλοισ φίλοσ εἶναι βούλεσθαι. μὴ οὖν ἐξελέγξηθ’ ὡσ κακῶσ ἔχει τὰ Ἑλληνικά, συγκαλοῦντεσ ὅτ’ οὐ πείσονται, καὶ πολεμοῦντεσ ὅτ’ οὐ δυνήσεσθε·

ἀλλ’ ἔχεθ’ ἡσυχίαν θαρροῦντεσ καὶ παρασκευαζόμενοι, καὶ βούλεσθ’ ἀπαγγέλλεσθαι μὲν περὶ ὑμῶν πρὸσ βασιλέα, μὴ μὰ Δί’ ὡσ ἀποροῦσιν ἢ φοβοῦνται ἢ θορυβοῦνται πάντεσ οἱ Ἕλληνεσ καὶ Ἀθηναῖοι, πολλοῦ γε καὶ δεῖ· ἀλλ’ ὅτι, εἰ μὲν μὴ τοῖσ Ἕλλησιν ὁμοίωσ αἰσχρὸν ἦν τὸ ψεύδεσθαι καὶ ἐπιορκεῖν ὥσπερ ἐκείνῳ καλόν, πάλαι ἂν ἐπ’ αὐτὸν ὑμεῖσ ἐπορεύεσθε, νῦν δὲ τοῦτο μὲν οὐκ ἂν ποιήσαιτε ὑμῶν ἕνεκ’ αὐτῶν, εὔχεσθε δὲ πᾶσι τοῖσ θεοῖσ τὴν αὐτὴν λαβεῖν παράνοιαν ἐκεῖνον ἥνπερ ποτὲ τοὺσ προγόνουσ αὐτοῦ.

καὶ ταῦτ’ ἂν ἐπίῃ σκοπεῖν αὐτῷ, οὐκ ὀλιγώρωσ ὑμᾶσ βουλευομένουσ εὑρήσει. ἐκ μέν γε τῶν πρὸσ τοὺσ ἑαυτοῦ προγόνουσ πολέμων σύνοιδε τὴν πόλιν εὐδαίμονα καὶ μεγάλην γεγενημένην, ἐκ δὲ τῆσ ἡσυχίασ ἧσ ἦγέ ποτε, οὐδεμιᾶσ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων τοσοῦτον ὅσον νῦν ὑπεραίρουσαν.

καὶ μὴν καὶ τοὺσ Ἕλληνασ ὁρᾷ δεομένουσ ἤτοι τινὸσ ἑκουσίου ἢ ἀκουσίου διαλλακτοῦ, τοῦτον δ’ αὑτὸν ἂν οἶδε φανέντ’ αὐτοῖσ, εἰ πόλεμον κινοίη. ὥστε καὶ γνώριμα καὶ πίστ’ αὐτῷ τῶν ἀπαγγελλόντων ἀκούειν ἔσται. ἵνα δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μὴ μακρὰ λίαν λέγων ἐνοχλῶ, τὰ κεφάλαι’ ὧν συμβουλεύω φράσασ ἄπειμι.

παρασκευάζεσθαι μὲν πρὸσ τοὺσ ὑπάρχοντασ ἐχθροὺσ κελεύω, ἀμύνεσθαι δὲ καὶ βασιλέα καὶ πάντασ, ἂν ἀδικεῖν ἐπιχειρῶσι, ταύτῃ τῇ αὐτῇ δυνάμει φημὶ δεῖν, ἄρχειν δὲ μηδενὸσ μήτε λόγου μήτ’ ἔργου ἀδίκου, τὰ δ’ ἔργ’ ἡμῶν ὅπωσ ἄξια τῶν προγόνων ἔσται σκοπεῖν, μὴ τοὺσ ἐπὶ τοῦ βήματοσ λόγουσ. κἂν ταῦτα ποιῆτε, καὶ ὑμῖν αὐτοῖσ καὶ τοῖσ τἀναντία πείθουσι συμφέροντα πράξετε· οὐ γὰρ ὀργιεῖσθ’ αὐτοῖσ ὕστερον, νῦν ἁμαρτόντεσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Demosthenes, Speeches 11-20, Περὶ τῶν Συμμοριῶν

(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῶν Συμμοριῶν)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION