Bacchylides, Οδες ῾Γρεεκ᾿?, dithyrambs, ode 17 Ηίθεοι [ἢ] Θησεύς 4:

κλύε δ ἄμετρον εὐχὰν μεγασθενὴς Ζεύς, ὑπέροχόν τε Μίνωϊ φύτευσε τιμὰν φίλῳ θέλων παιδὶ πανδερκέα θέμεν, ἄστραψέ θ: ὁ δὲ θυμάρμενον ἰδὼν τέρας πέτασε χεῖρας κλυτὰν ἐς αἰθέρα μενεπτόλεμος ἡρ´ως, εἶρέν τε: Θησεῦ, <σὺ> τάδε μὲν βλέπεις σαφῆ Διὸς δῶρα: σὺ δ ὄρνυ ἐς βα- ρύβρομον πέλαγος: Κρονίδας δέ τοι πατὴρ ἄναξ τελεῖ Ποσειδὰν ὑπέρτατον κλέος χθόνα κατ ἠΰδενδρον. ὣς εἶπε: τῷ δ οὐ πάλιν θυμὸς ἀνεκάμπτετ, ἀλλ εὐ- πάκτων ἐπ ἰκρίων σταθεὶς ὄρουσε, πόντιόν τέ νιν δέξατο θελημὸν ἄλσος. τά[φ]εν δὲ Διὸς υἱὸς ἔνδοθεν κέαρ, κέλευσέ τε κατ οὖ- ρον ἴσχεν εὐδαίδαλον νᾶα: μοῖρα δ ἑτέραν ἐπόρσυν ὁδόν.