Arrian, Cynegeticus, chapter 17

(아리아노스, Cynegeticus, chapter 17)

καὶ τὴν κύνα δὲ ἀνακαλεῖν ἀγαθόν· χαίρουσιν γὰρ τὴν φωνὴν τοῦ δεσπότου γνωρίζουσαι, καὶ παραμυθίαν ἴσχουσιν τῶν τόνων τὸ γιγνώσκειν ὅτι θεατὴσ αὐταῖσ πάρεστιν καὶ ὅτι οὐ λανθάνουσιν ἀγωνιζόμεναι καλῶσ. καὶ δὴ τὸ ἐν πρώτῳ μὲν δρόμῳ, ὁσάκισ φίλον, ἀνακαλεῖν οὐ κωλύω·

ἐν δευτέρῳ δὲ ἢ τρίτῳ, ὁπότε εἰκὸσ διαπεπονῆσθαι τὴν κύνα, κωλῦσαι ἄν μοι δοχῶ θαμινὰ ἀνακαλεῖν αὐτὴν ὀνομαστί, μή ποτε ἄρα ὑπὸ μένουσ καὶ προθυμίασ, χαρίζεσθαι τῷ δεσπότῃ ἐθέλουσα, ἔπειτα παρὰ δύναμιν ἐνταθεῖσα ῥήξειέν τι τῶν ἐντόσ. πολλαὶ γὰρ ἤδη οὕτω γε κύνεσ καὶ αἱ γενναιόταται διεφθάρησαν. ἀλλὰ τηνικαῦτα ἀφιέναι διαγωνίζεσθαι, ὅπωσ ἐθέλουσιν·

οὐ γάρ τοι οὐδ̓ ἴσοσ ἁγὼν λαγῷ καὶ κυνί· ἀλλ̓ ὃ μὲν ὅποι βούλεται θεῖ, ἣ δὲ ἐφομαρτεῖ· καὶ ὃ μὲν ἐξελίξασ τὸν δρόμον καὶ διαρρίψασ τὴν κύνα ἱέται τοῦ πρόσω, ἥ δέ, εἰ διαρριφθείη, πλάζεται. καὶ ἀνάγκη φθάσαντα αὖ μεταθεῖν καὶ ἀναλαβεῖν, ὅσον ἐξηνέχθη τοῦ δρόμου. καὶ αἱ δυσχωρίαι δὲ πρὸσ τοὺ λαγὼ μᾶλλόν τί εἰσιν ἢ τῆσ κυνόσ, οἱᾶ τὰ τραχέα καὶ οἱ φελλεῶνεσ καὶ τὰ σιμὰ καὶ τὰ ἀνώμαλα, ὅτι κοῦφόσ τέ ἐστιν καὶ οἱ πόδεσ αὐτῷ ὑπὸ δασύτητοσ οὐ ῥήγνυνται ἐν τοῖσ τραχέσιν.

καὶ τὸ περὶ τὸ περὶ ψυχῆσ δὲ θεῖν ἀφαιρεῖται τὴν αἴσθησιν τῶν δυσκόλων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION