Aristophanes, Wasps, Episode 2:

(아리스토파네스, Wasps, Episode 2:)

κλέπτησ μὲν οὖν οὗτόσ γε καὶ ξυνωμότησ. μὰ Δί’ ἀλλ’ ἄριστόσ ἐστι τῶν νυνὶ κυνῶν οἱο͂́σ τε πολλοῖσ προβατίοισ ἐφεστάναι. τί οὖν ὄφελοσ, τὸν τυρὸν εἰ κατεσθίει; ὅ τι; σοῦ προμάχεται καὶ φυλάττει τὴν θύραν καὶ τἄλλ’ ἄριστόσ ἐστιν· εἰ δ’ ὑφείλετο, ξύγγνωθι. κιθαρίζειν γὰρ οὐκ ἐπίσταται. ἐγὼ δ’ ἐβουλόμην ἂν οὐδὲ γράμματα, ἵνα μὴ κακουργῶν ἐνέγραφ’ ἡμῖν τὸν λόγον. ἄκουσον ὦ δαιμόνιέ μου τῶν μαρτύρων. ἀνάβηθι τυρόκνηστι καὶ λέξον μέγα· σὺ γὰρ ταμιεύουσ’ ἔτυχεσ. ἀπόκριναι σαφῶσ, εἰ μὴ κατέκνησασ τοῖσ στρατιώταισ ἅλαβεσ. φησὶ κατακνῆσαι. νὴ Δί’ ἀλλὰ ψεύδεται. ὦ δαιμόνι’ ἐλέει ταλαιπωρουμένουσ. οὗτοσ γὰρ ὁ Λάβησ καὶ τραχήλι’ ἐσθίει καὶ τὰσ ἀκάνθασ, κοὐδέποτ’ ἐν ταὐτῷ μένει. ὁ δ’ ἕτεροσ οἱο͂́σ ἐστιν οἰκουρὸσ μόνον. αὐτοῦ μένων γὰρ ἅττ’ ἂν εἴσω τισ φέρῃ τούτων μεταιτεῖ τὸ μέροσ· εἰ δὲ μή, δάκνει. αἰβοῖ. τί κακόν ποτ’ ἔσθ’ ὅτῳ μαλάττομαι; κακόν τι περιβαίνει με κἀναπείθομαι. ἴθ’ ἀντιβολῶ σ’· οἰκτίρατ’ αὐτὸν ὦ πάτερε, καὶ μὴ διαφθείρητε. ποῦ τὰ παιδία; ἀναβαίνετ’ ὦ πόνηρα καὶ κνυζούμενα αἰτεῖτε κἀντιβολεῖτε καὶ δακρύετε. κατάβα κατάβα κατάβα κατάβα. καταβήσομαι. καίτοι τὸ κατάβα τοῦτο πολλοὺσ δὴ πάνυ ἐξηπάτηκεν. ἀτὰρ ὅμωσ καταβήσομαι. ἐσ κόρακασ. ὡσ οὐκ ἀγαθόν ἐστι τὸ ῥοφεῖν. ἐγὼ γὰρ ἀπεδάκρυσα νῦν γνώμην ἐμὴν οὐδέν ποτ’ ἀλλ’ ἢ τῆσ φακῆσ ἐμπλήμενοσ. οὔκουν ἀποφεύγει δῆτα; χαλεπὸν εἰδέναι. ἴθ’ ὦ πατρίδιον ἐπὶ τὰ βελτίω τρέπου. τηνδὶ λαβὼν τὴν ψῆφον ἐπὶ τὸν ὕστερον μύσασ παρᾷξον κἀπόλυσον ὦ πάτερ. οὐ δῆτα· κιθαρίζειν γὰρ οὐκ ἐπίσταμαι. φέρε νύν σε τῃδὶ τὴν ταχίστην περιάγω. ὅδ’ ἔσθ’ ὁ πρότεροσ; οὗτοσ· αὕτη ’νταῦθ’ ἔνι. ἐξηπάτηται κἀπολέλυκεν οὐχ ἑκών. φέρ’ ἐξεράσω. πῶσ ἄρ’ ἠγωνίσμεθα; δείξειν ἐοίκεν. ἐκπέφευγασ ὦ Λάβησ. πάτερ πάτερ τί πέπονθασ; οἴμοι· ποῦ ’σθ’ ὕδωρ; ἔπαιρε σαυτόν. εἰπέ νυν ἐκεῖνό μοι, ὄντωσ ἀπέφυγε; νὴ Δί’· οὐδέν εἰμ’ ἄρα. μὴ φροντίσῃσ ὦ δαιμόνι’· ἀλλ’ ἀνίστασο. πῶσ οὖν ἐμαυτῷ τοῦτ’ ἐγὼ ξυνείσομαι, φεύγοντ’ ἀπολύσασ ἄνδρα; τί ποτε πείσομαι; ἀλλ’ ὦ πολυτίμητοι θεοὶ ξύγγνωτέ μοι· ἄκων γὰρ αὔτ’ ἔδρασα κοὐ τοὐμοῦ τρόπου. καὶ μηδὲν ἀγανάκτει γ’. ἐγὼ γάρ σ’ ὦ πάτερ θρέψω καλῶσ, ἄγων μετ’ ἐμαυτοῦ πανταχοῖ, ἐπὶ δεῖπνον, ἐσ ξυμπόσιον, ἐπὶ θεωρίαν, ὥσθ’ ἡδέωσ διάγειν σε τὸν λοιπὸν χρόνον· κοὐκ ἐγχανεῖταί σ’ ἐξαπατῶν Ὑπέρβολοσ. ἀλλ’ εἰσίωμεν. ταῦτά νυν, εἴπερ δοκεῖ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION