헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΩασπσ́01́

(아리스토파네스, Wasps, Prologue)

Οὗτοσ τί πάσχεισ ὦ κακόδαιμον Ξανθία; φυλακὴν καταλύειν νυκτερινὴν διδάσκομαι. κακὸν ἆρα ταῖσ πλευραῖσ τι προὐφείλεισ μέγα. ἆρ’ οἶσθά γ’ οἱο͂ν κνώδαλον φυλάττομεν; οἶδ’, ἀλλ’ ἐπιθυμῶ σμικρὸν ἀπομερμηρίσαι. σὺ δ’ οὖν παρακινδύνευ’, ἐπεὶ καὐτοῦ γ’ ἐμοῦ κατὰ τοῖν κόραιν ὕπνου τι καταχεῖται γλυκύ. ἀλλ’ ἦ παραφρονεῖσ ἐτεὸν ἢ κορυβαντιᾷσ; οὔκ, ἀλλ’ ὕπνοσ μ’ ἔχει τισ ἐκ Σαβαζίου. τὸν αὐτὸν ἄρ’ ἐμοὶ βουκολεῖσ Σαβάζιον. κἀμοὶ γὰρ ἀρτίωσ ἐπεστρατεύσατο Μῆδόσ τισ ἐπὶ τὰ βλέφαρα νυστακτὴσ ὕπνοσ· καὶ δῆτ’ ὄναρ θαυμαστὸν εἶδον ἀρτίωσ. κἄγωγ’ ἀληθῶσ οἱο͂ν οὐδεπώποτε. ἀτὰρ σὺ λέξον πρότεροσ. ἐδόκουν αἰετὸν καταπτόμενον ἐσ τὴν ἀγορὰν μέγαν πάνυ ἀναρπάσαντα τοῖσ ὄνυξιν ἀσπίδα φέρειν ἐπίχαλκον ἀνεκὰσ ἐσ τὸν οὐρανόν, κἄπειτα ταύτην ἀποβαλεῖν Κλεώνυμον. οὐδὲν ἄρα γρίφου διαφέρει Κλεώνυμοσ. πῶσ δή; προσερεῖ τισ τοῖσι συμπόταισ, λέγων τί ταὐτὸν ἐν γῇ τ’ ἀπέβαλεν κἀν οὐρανῷ κἀν τῇ θαλάττῃ θηρίον τὴν ἀσπίδα; οἴμοι τί δῆτά μοι κακὸν γενήσεται ἰδόντι τοιοῦτον ἐνύπνιον; μὴ φροντίσῃσ. οὐδὲν γὰρ ἔσται δεινὸν οὐ μὰ τοὺσ θεούσ. δεινόν γέ ποὔστ’ ἄνθρωποσ ἀποβαλὼν ὅπλα. ἀτὰρ σὺ τὸ σὸν αὖ λέξον. ἀλλ’ ἐστὶν μέγα. περὶ τῆσ πόλεωσ γάρ ἐστι τοῦ σκάφουσ ὅλου. λέγε νυν ἀνύσασ τι τὴν τρόπιν τοῦ πράγματοσ. ἔδοξέ μοι περὶ πρῶτον ὕπνον ἐν τῇ πυκνὶ ἐκκλησιάζειν πρόβατα συγκαθήμενα, βακτηρίασ ἔχοντα καὶ τριβώνια· κἄπειτα τούτοισ τοῖσ προβάτοισι μοὐδόκει δημηγορεῖν φάλαινα πανδοκεύτρια, ἔχουσα φωνὴν ἐμπεπρησμένησ ὑόσ. αἰβοῖ. τί ἔστι; παῦε παῦε, μὴ λέγε· ὄζει κάκιστον τοὐνύπνιον βύρσησ σαπρᾶσ. εἶθ’ ἡ μιαρὰ φάλαιν’ ἔχουσα τρυτάνην ἵστη βόειον δημόν. οἴμοι δείλαιοσ· τὸν δῆμον ἡμῶν βούλεται διιστάναι. ἐδόκει δέ μοι Θέωροσ αὐτῆσ πλησίον χαμαὶ καθῆσθαι τὴν κεφαλὴν κόρακοσ ἔχων. εἶτ’ Ἀλκιβιάδησ εἶπε πρόσ με τραυλίσασ, "ὁλᾷσ; Θέωλοσ τὴν κεφαλὴν κόλακοσ ἔχει. " ὀρθῶσ γε τοῦτ’ Ἀλκιβιάδησ ἐτραύλισεν. οὔκουν ἐκεῖν’ ἀλλόκοτον, ὁ Θέωροσ κόραξ γιγνόμενοσ; ἥκιστ’, ἀλλ’ ἄριστον. πῶσ; ὅπωσ; ἄνθρωποσ ὢν εἶτ’ ἐγένετ’ ἐξαίφνησ κόραξ· οὔκουν ἐναργὲσ τοῦτο συμβαλεῖν, ὅτι ἀρθεὶσ ἀφ’ ἡμῶν ἐσ κόρακασ οἰχήσεται; εἶτ’ οὐκ ἐγὼ δοὺσ δύ’ ὀβολὼ μισθώσομαι οὕτωσ ὑποκρινόμενον σοφῶσ ὀνείρατα; φέρε νυν κατείπω τοῖσ θεαταῖσ τὸν λόγον, ὀλίγ’ ἄτθ’ ὑπειπὼν πρῶτον αὐτοῖσιν ταδί, μηδὲν παρ’ ἡμῶν προσδοκᾶν λίαν μέγα, μηδ’ αὖ γέλωτα Μεγαρόθεν κεκλεμμένον.

ἡμῖν γὰρ οὐκ ἔστ’ οὔτε κάρυ’ ἐκ φορμίδοσ δούλω διαρριπτοῦντε τοῖσ θεωμένοισ, οὔθ’ Ἡρακλῆσ τὸ δεῖπνον ἐξαπατώμενοσ, οὐδ’ αὖθισ ἀνασελγαινόμενοσ Εὐριπίδησ· οὐδ’ εἰ Κλέων γ’ ἔλαμψε τῆσ τύχησ χάριν, αὖθισ τὸν αὐτὸν ἄνδρα μυττωτεύσομεν. ἀλλ’ ἔστιν ἡμῖν λογίδιον γνώμην ἔχον, ὑμῶν μὲν αὐτῶν οὐχὶ δεξιώτερον, κωμῳδίασ δὲ φορτικῆσ σοφώτερον. ἔστιν γὰρ ἡμῖν δεσπότησ ἐκεινοσὶ ἅνω καθεύδων, ὁ μέγασ, οὑπὶ τοῦ τέγουσ. οὗτοσ φυλάττειν τὸν πατέρ’ ἐπέταξε νῷν, ἔνδον καθείρξασ, ἵνα θύραζε μὴ ’ξίῃ. νόσον γὰρ ὁ πατὴρ ἀλλόκοτον αὐτοῦ νοσεῖ, ἣν οὐδ’ ἂν εἷσ γνοίη ποτ’ οὐδ’ ἂν ξυμβάλοι εἰ μὴ πύθοιθ’ ἡμῶν· ἐπεὶ τοπάζετε. Ἀμυνίασ μὲν ὁ Προνάπουσ φήσ’ οὑτοσὶ εἶναι φιλόκυβον αὐτόν· ἀλλ’ οὐδὲν λέγει. μὰ Δί’, ἀλλ’ ἀφ’ αὑτοῦ τὴν νόσον τεκμαίρεται. οὔκ, ἀλλὰ "φιλο" μέν ἐστιν ἀρχὴ τοῦ κακοῦ. ὁδὶ δέ φησι Σωσίασ πρὸσ Δερκύλον εἶναι φιλοπότην αὐτόν. οὐδαμῶσ γ’, ἐπεὶ αὕτη γε χρηστῶν ἐστιν ἀνδρῶν ἡ νόσοσ. Νικόστρατοσ δ’ αὖ φησιν ὁ Σκαμβωνίδησ εἶναι φιλοθύτην αὐτὸν ἢ φιλόξενον. μὰ τὸν κύν’ ὦ Νικόστρατ’ οὐ φιλόξενοσ, ἐπεὶ καταπύγων ἐστὶν ὅ γε Φιλόξενοσ. ἄλλωσ φλυαρεῖτ’·

οὐ γὰρ ἐξευρήσετε. εἰ δὴ ’πιθυμεῖτ’ εἰδέναι, σιγᾶτε νῦν. φράσω γὰρ ἤδη τὴν νόσον τοῦ δεσπότου. φιληλιαστήσ ἐστιν ὡσ οὐδεὶσ ἀνήρ, ἐρᾷ τε τούτου, τοῦ δικάζειν, καὶ στένει ἢν μὴ ’πὶ τοῦ πρώτου καθίζηται ξύλου. ὕπνου δ’ ὁρᾷ τῆσ νυκτὸσ οὐδὲ πασπάλην. ἢν δ’ οὖν καταμύσῃ κἂν ἄχνην, ὅμωσ ἐκεῖ ὁ νοῦσ πέτεται τὴν νύκτα περὶ τὴν κλεψύδραν. ὑπὸ τοῦ δὲ τὴν ψῆφόν γ’ ἔχειν εἰωθέναι τοὺσ τρεῖσ ξυνέχων τῶν δακτύλων ἀνίσταται, ὥσπερ λιβανωτὸν ἐπιτιθεὶσ νουμηνίᾳ. καὶ νὴ Δί’ ἢν ἴδῃ γέ που γεγραμμένον υἱὸν Πυριλάμπουσ ἐν θύρᾳ Δῆμον καλόν, ἰὼν παρέγραψε πλησίον "κημὸσ καλόσ. " τὸν ἀλεκτρυόνα δ’, ὃσ ᾖδ’ ἀφ’ ἑσπέρασ, ἔφη ὄψ’ ἐξεγείρειν αὐτὸν ἀναπεπεισμένον, παρὰ τῶν ὑπευθύνων ἔχοντα χρήματα. εὐθὺσ δ’ ἀπὸ δορπηστοῦ κέκραγεν ἐμβάδασ, κἄπειτ’ ἐκεῖσ’ ἐλθὼν προκαθεύδει πρῲ πάνυ, ὥσπερ λεπὰσ προσεχόμενοσ τῷ κίονι. ὑπὸ δυσκολίασ δ’ ἅπασι τιμῶν τὴν μακρὰν ὥσπερ μέλιττ’ ἢ βομβυλιὸσ εἰσέρχεται ὑπὸ τοῖσ ὄνυξι κηρὸν ἀναπεπλασμένοσ. ψήφων δὲ δείσασ μὴ δεηθείη ποτέ, ἵν’ ἔχοι δικάζειν, αἰγιαλὸν ἔνδον τρέφει. τοιαῦτ’ ἀλύει· νουθετούμενοσ δ’ ἀεὶ μᾶλλον δικάζει. τοῦτον οὖν φυλάττομεν μοχλοῖσιν ἐνδήσαντεσ, ὡσ ἂν μὴ ’ξίῃ. ὁ γὰρ υἱὸσ αὐτοῦ τὴν νόσον βαρέωσ φέρει. καὶ πρῶτα μὲν λόγοισι παραμυθούμενοσ ἀνέπειθεν αὐτὸν μὴ φορεῖν τριβώνιον μηδ’ ἐξιέναι θύραζ’, ὁ δ’ οὐκ ἐπείθετο. εἶτ’ αὐτὸν ἀπέλου κἀκάθαιρ’, ὁ δ’ οὐ μάλα. μετὰ τοῦτ’ ἐκορυβάντιζ’, ὁ δ’ αὐτῷ τυμπάνῳ ᾄξασ ἐδίκαζεν ἐσ τὸ καινὸν ἐμπεσών. ὅτε δῆτα ταύταισ ταῖσ τελεταῖσ οὐκ ὠφέλει, διέπλευσεν εἰσ Αἴγιναν, εἶτα ξυλλαβὼν νύκτωρ κατέκλινεν αὐτὸν εἰσ Ἀσκληπιοῦ, ὁ δ’ ἀνεφάνη κνεφαῖοσ ἐπὶ τῇ κιγκλίδι. ἐντεῦθεν οὐκέτ’ αὐτὸν ἐξεφρίεμεν, ὁ δ’ ἐξεδίδρασκε διά τε τῶν ὑδρορροῶν καὶ τῶν ὀπῶν· ἡμεῖσ δ’ ὅσ’ ἦν τετρημένα ἐνεβύσαμεν ῥακίοισι κἀπακτώσαμεν, ὁ δ’ ὡσπερεὶ κολοιὸσ αὑτῷ παττάλουσ ἐνέκρουεν ἐσ τὸν τοῖχον, εἶτ’ ἐξήλλετο. ἡμεῖσ δὲ τὴν αὐλὴν ἅπασαν δικτύοισ καταπετάσαντεσ ἐν κύκλῳ φυλάττομεν. ἔστιν δ’ ὄνομα τῷ μὲν γέροντι Φιλοκλέων ναὶ μὰ Δία, τῷ δ’ υἱεῖ γε τῳδὶ Βδελυκλέων, ἔχων τρόπουσ φρυαγμοσεμνάκουσ τίνασ. ὦ Ξανθία καὶ Σωσία, καθεύδετε;

οἴμοι. τί ἔστι; Βδελυκλέων ἀνίσταται. οὐ περιδραμεῖται σφῷν ταχέωσ δεῦρ’ ἅτεροσ; ὁ γὰρ πατὴρ ἐσ τὸν ἰπνὸν εἰσελήλυθε καὶ μυσπολεῖ τι καταδεδυκώσ. ἀλλ’ ἄθρει κατὰ τῆσ πυέλου τὸ τρῆμ’ ὅπωσ μὴ ’κδύσεται· σὺ δὲ τῇ θύρᾳ πρόσκεισο. ταῦτ’ ὦ δέσποτα. ἄναξ Πόσειδον τί ποτ’ ἄρ’ ἡ κάπνη ψοφεῖ; οὗτοσ τίσ εἶ σύ; καπνὸσ ἔγωγ’ ἐξέρχομαι. καπνόσ; φέρ’ ἴδω ξύλου τίνοσ σύ. συκίνου. νὴ τὸν Δί’ ὅσπερ γ’ ἐστὶ δριμύτατοσ καπνῶν. ἀτὰρ οὐκέτ’ ἐρρήσεισ γε, ποῦ ’σθ’ ἡ τηλία; δύου πάλιν· φέρ’ ἐπαναθῶ σοι καὶ ξύλον. ἐνταῦθά νυν ζήτει τιν’ ἀλλην μηχανήν. ἀτὰρ ἄθλιόσ γ’ εἰίμ’ ὡσ ἕτερόσ γ’ οὐδεὶσ ἀνήρ, ὅστισ πατρὸσ νυνὶ Καπνίου κεκλήσομαι. <ὅδε> τὴν θύραν ὠθεῖ· πιέζέ νυν σφόδρα, εὖ κἀνδρικῶσ· κἀγὼ γὰρ ἐνταῦθ’ ἔρχομαι. καὶ τῆσ κατακλῇδοσ ἐπιμελοῦ, καὶ τοῦ μοχλοῦ φύλατθ’ ὅπωσ μὴ τὴν βάλανον ἐκτρώξεται. τί δράσετ’; οὐκ ἐκφρήσετ’ ὦ μιαρώτατοι δικάσοντά μ’, ἀλλ’ ἐκφεύξεται Δρακοντίδησ; σὺ δὲ τοῦτο βαρέωσ ἂν φέροισ; ὁ γὰρ θεὸσ μαντευομένῳ μοὔχρησεν ἐν Δελφοῖσ ποτέ, ὅταν τισ ἐκφύγῃ μ’ ἀποσκλῆναι τότε. Ἄπολλον ἀποτρόπαιε τοῦ μαντεύματοσ. ἴθ’ ἀντιβολῶ σ’ ἔκφρεσ με, μὴ διαρραγῶ. μὰ τὸν Ποσειδῶ Φιλοκλέων οὐδέποτέ γε. διατρώξομαι τοίνυν ὀδὰξ τὸ δίκτυον. ἀλλ’ οὐκ ἔχεισ ὀδόντασ. οἴμοι δείλαιοσ· τῶσ ἄν σ’ ἀποκτείναιμι; πῶσ; δότε μοι ξίφοσ ὅπωσ τάχιστ’, ἢ πινάκιον τιμητικόν. ἅνθρωποσ οὗτοσ μέγα τι δρασείει κακόν. μὰ τὸν Δί’ οὐ δῆτ’, ἀλλ’ ἀποδόσθαι βούλομαι τὸν ὄνον ἄγων αὐτοῖσι τοῖσ κανθηλίοισ· νουμηνία γάρ ἐστιν. οὔκουν κἂν ἐγὼ αὐτὸν ἀποδοίμην δῆτ’ ἄν; οὐχ ὥσπερ γ’ ἐγώ. μὰ Δί’ ἀλλ’ ἄμεινον. ἀλλὰ τὸν ὄνον ἔξαγε. οἱάν πρόφασιν καθῆκεν, ὡσ εἰρωνικῶσ, ἵν’ αὐτὸν ἐκπέμψειασ. ἀλλ’ οὐκ ἔσπασεν ταύτῃ γ’· ἐγὼ γὰρ ᾐσθόμην τεχνωμένου. ἀλλ’ εἰσιών μοι τὸν ὄνον ἐξάγειν δοκῶ ὅπωσ ἂν ὁ γέρων μηδὲ παρακύψῃ πάλιν. κάνθων τί κλάεισ; ὅτι πεπράσει τήμερον; βάδιζε θᾶττον. τί στένεισ, εἰ μὴ φέρεισ Ὀδυσσέα τιν’; ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία φέρει κάτω γε τουτονί τιν’ ὑποδεδυκότα. ποῖον;

φέρ’ ἴδωμαι τουτονί. τουτὶ τί ἦν; τίσ εἶ ποτ’ ὦνθρωπ’ ἐτεόν; Οὖτισ νὴ Δία. Οὖτισ σύ; ποδαπόσ; Ἴθακοσ Ἀποδρασιππίδου. Οὖτισ μὰ τὸν Δί’ οὔτι χαιρήσων γε σύ. ὕφελκε θᾶττον αὐτόν. ὦ μιαρώτατοσ ἵν’ ὑποδέδυκεν· ὥστ’ ἔμοιγ’ ἰνδάλλεται ὁμοιότατοσ κλητῆροσ εἶναι πωλίῳ. εἰ μή μ’ ἐάσεθ’ ἥσυχον, μαχούμεθα. περὶ τοῦ μαχεῖ νῷν δῆτα; περὶ ὄνου σκιᾶσ. πονηρὸσ εἶ πόρρω τέχνησ καὶ παράβολοσ. ἐγὼ πονηρόσ; οὐ μὰ Δί’ ἀλλ’ οὐκ οἶσθα σὺ νῦν μ’ ὄντ’ ἄριστον· ἀλλ’ ἴσωσ, ὅταν φάγῃσ ὑπογάστριον γέροντοσ ἡλιαστικοῦ. ὤθει τὸν ὄνον καὶ σαυτὸν ἐσ τὴν οἰκίαν. ὦ ξυνδικασταὶ καὶ Κλέων ἀμύνατε. ἔνδον κέκραχθι τῆσ θύρασ κεκλῃμένησ. ὤθει σὺ πολλοὺσ τῶν λίθων πρὸσ τὴν θύραν, καὶ τὴν βάλανον ἔμβαλλε πάλιν ἐσ τὸν μοχλόν, καὶ τῇ δοκῷ προσθεὶσ τὸν ὅλμον τὸν μέγαν ἀνύσασ τι προσκύλισον. οἴμοι δείλαιοσ· πόθεν ποτ’ ἐμπέπτωκέ μοι τὸ βωλίον; ἴσωσ ἄνωθεν μῦσ ἐνέβαλέ σοί ποθεν. μῦσ; οὐ μὰ Δί’ ἀλλ’ ὑποδυόμενόσ τισ οὑτοσὶ ὑπὸ τῶν κεραμίδων ἡλιαστὴσ ὀροφίασ. οἴμοι κακοδαίμων, στροῦθοσ ἁνὴρ γίγνεται· ἐκπτήσεται. ποῦ ποῦ ’στί μοι τὸ δίκτυον; σοῦ σοῦ, πάλιν σοῦ. νὴ Δί’ ἦ μοι κρεῖττον ἦν τηρεῖν Σκιώνην ἀντὶ τούτου τοῦ πατρόσ. ἄγε νυν, ἐπειδὴ τουτονὶ σεσοβήκαμεν, κοὐκ ἔσθ’ ὅπωσ διαδὺσ ἂν ἡμᾶσ ἔτι λάθοι, τί οὐκ ἀπεκοιμήθημεν ὅσον ὅσον στίλην; ἀλλ’ ὦ πόνηρ’ ἥξουσιν ὀλίγον ὕστερον οἱ ξυνδικασταὶ παρακαλοῦντεσ τουτονὶ τὸν πατέρα. τίλέγεισ; ἀλλὰ νῦν γ’ ὄρθροσ βαθύσ. νὴ τὸν Δί’, ὀψὲ γοῦν ἀνεστήκασι νῦν. ὡσ ἀπὸ μέσων νυκτῶν γε παρακαλοῦσ’ ἀεί, λύχνουσ ἔχοντεσ καὶ μινυρίζοντεσ μέλη ἀρχαῖα μελισιδωνοφρυνιχήρατα, οἷσ ἐκκαλοῦνται τοῦτον. οὐκοῦν, ἢν δέῃ, ἤδη ποτ’ αὐτοὺσ τοῖσ λίθοισ βαλλήσομεν. ἀλλ’ ὦ πόνηρε τὸ γένοσ ἤν τισ ὀργίσῃ τὸ τῶν γερόντων, ἔσθ’ ὅμοιον σφηκιᾷ. ἔχουσι γὰρ καὶ κέντρον ἐκ τῆσ ὀσφύοσ ὀξύτατον, ᾧ κεντοῦσι, καὶ κεκραγότεσ πηδῶσι καὶ βάλλουσιν ὥσπερ φέψαλοι. μὴ φροντίσῃσ· ἐὰν ἐγὼ λίθουσ ἔχω, πολλῶν δικαστῶν σφηκιὰν διασκεδῶ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Wasps, Prologue

(아리스토파네스, Wasps, Prologue)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION