Aristophanes, Wasps, Prologue 5:

(아리스토파네스, Wasps, Prologue 5:)

ποῖον; φέρ’ ἴδωμαι τουτονί. τουτὶ τί ἦν; τίσ εἶ ποτ’ ὦνθρωπ’ ἐτεόν; Οὖτισ νὴ Δία. Οὖτισ σύ; ποδαπόσ; Ἴθακοσ Ἀποδρασιππίδου. Οὖτισ μὰ τὸν Δί’ οὔτι χαιρήσων γε σύ. ὕφελκε θᾶττον αὐτόν. ὦ μιαρώτατοσ ἵν’ ὑποδέδυκεν· ὥστ’ ἔμοιγ’ ἰνδάλλεται ὁμοιότατοσ κλητῆροσ εἶναι πωλίῳ. εἰ μή μ’ ἐάσεθ’ ἥσυχον, μαχούμεθα. περὶ τοῦ μαχεῖ νῷν δῆτα; περὶ ὄνου σκιᾶσ. πονηρὸσ εἶ πόρρω τέχνησ καὶ παράβολοσ. ἐγὼ πονηρόσ; οὐ μὰ Δί’ ἀλλ’ οὐκ οἶσθα σὺ νῦν μ’ ὄντ’ ἄριστον· ἀλλ’ ἴσωσ, ὅταν φάγῃσ ὑπογάστριον γέροντοσ ἡλιαστικοῦ. ὤθει τὸν ὄνον καὶ σαυτὸν ἐσ τὴν οἰκίαν. ὦ ξυνδικασταὶ καὶ Κλέων ἀμύνατε. ἔνδον κέκραχθι τῆσ θύρασ κεκλῃμένησ. ὤθει σὺ πολλοὺσ τῶν λίθων πρὸσ τὴν θύραν, καὶ τὴν βάλανον ἔμβαλλε πάλιν ἐσ τὸν μοχλόν, καὶ τῇ δοκῷ προσθεὶσ τὸν ὅλμον τὸν μέγαν ἀνύσασ τι προσκύλισον. οἴμοι δείλαιοσ· πόθεν ποτ’ ἐμπέπτωκέ μοι τὸ βωλίον; ἴσωσ ἄνωθεν μῦσ ἐνέβαλέ σοί ποθεν. μῦσ; οὐ μὰ Δί’ ἀλλ’ ὑποδυόμενόσ τισ οὑτοσὶ ὑπὸ τῶν κεραμίδων ἡλιαστὴσ ὀροφίασ. οἴμοι κακοδαίμων, στροῦθοσ ἁνὴρ γίγνεται· ἐκπτήσεται. ποῦ ποῦ ’στί μοι τὸ δίκτυον; σοῦ σοῦ, πάλιν σοῦ. νὴ Δί’ ἦ μοι κρεῖττον ἦν τηρεῖν Σκιώνην ἀντὶ τούτου τοῦ πατρόσ. ἄγε νυν, ἐπειδὴ τουτονὶ σεσοβήκαμεν, κοὐκ ἔσθ’ ὅπωσ διαδὺσ ἂν ἡμᾶσ ἔτι λάθοι, τί οὐκ ἀπεκοιμήθημεν ὅσον ὅσον στίλην; ἀλλ’ ὦ πόνηρ’ ἥξουσιν ὀλίγον ὕστερον οἱ ξυνδικασταὶ παρακαλοῦντεσ τουτονὶ τὸν πατέρα. τίλέγεισ; ἀλλὰ νῦν γ’ ὄρθροσ βαθύσ. νὴ τὸν Δί’, ὀψὲ γοῦν ἀνεστήκασι νῦν. ὡσ ἀπὸ μέσων νυκτῶν γε παρακαλοῦσ’ ἀεί, λύχνουσ ἔχοντεσ καὶ μινυρίζοντεσ μέλη ἀρχαῖα μελισιδωνοφρυνιχήρατα, οἷσ ἐκκαλοῦνται τοῦτον. οὐκοῦν, ἢν δέῃ, ἤδη ποτ’ αὐτοὺσ τοῖσ λίθοισ βαλλήσομεν. ἀλλ’ ὦ πόνηρε τὸ γένοσ ἤν τισ ὀργίσῃ τὸ τῶν γερόντων, ἔσθ’ ὅμοιον σφηκιᾷ. ἔχουσι γὰρ καὶ κέντρον ἐκ τῆσ ὀσφύοσ ὀξύτατον, ᾧ κεντοῦσι, καὶ κεκραγότεσ πηδῶσι καὶ βάλλουσιν ὥσπερ φέψαλοι. μὴ φροντίσῃσ· ἐὰν ἐγὼ λίθουσ ἔχω, πολλῶν δικαστῶν σφηκιὰν διασκεδῶ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION