Aristophanes, Frogs, Agon, strophe 1

καὶ μὴν ἡμεῖς ἐπιθυμοῦμεν παρὰ σοφοῖν ἀνδροῖν ἀκοῦσαι τίνα λόγων ἐμμέλειαν ἔπιτε δαΐαν ὁδόν.? γλῶσσα μὲν γὰρ ἠγρίωται, λῆμα δ οὐκ ἄτολμον ἀμφοῖν, οὐδ ἀκίνητοι φρένες. προσδοκᾶν οὖν εἰκός ἐστι τὸν μὲν ἀστεῖόν τι λέξειν καὶ κατερρινημένον, τὸν δ ἀνασπῶντ αὐτοπρέμνοις τοῖς λόγοισιν ἐμπεσόντα συσκεδᾶν πολλὰς ἀλινδήθρας ἐπῶν.