Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 4:

(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 4:)

ἢν οὖν ὑφ’ ὑμῶν πρῶτον ἀπόλωμαι κακῶσ, φέρε πῶσ ἐπ’ ἐκείνην τὴν καλὴν ἀφίξομαι; αὐτὸσ σκόπει σύ· τάδε δέ σοι ποιητέον. ποτέρασ προτέρασ οὖν κατελάσασ ἀπαλλαγῶ; οὐκ οἶσθα; βαδιεῖ δεῦρ’. ἀφέτω νύν μ’ αὑτηί. δευρὶ μὲν οὖν ἴθ’ ὡσ ἔμ’. ἢν ἡδί μ’ ἀφῇ. ἀλλ’ οὐκ ἀφήσω μὰ Δία σ’. οὐδὲ μὴν ἐγώ. χαλεπαί γ’ ἂν ἦστε γενόμεναι πορθμῆσ. τιή; ἕλκοντε τοὺσ πλωτῆρασ ἂν ἀπεκναίετε. σιγῇ βάδιζε δεῦρο. μὰ Δί’ ἀλλ’ ὡσ ἐμέ. τουτὶ τὸ πρᾶγμα κατὰ τὸ Καννωνοῦ σαφῶσ ψήφισμα, βινεῖν δεῖ με διαλελημμένον. πῶσ οὖν δικωπεῖν ἀμφοτέρασ δυνήσομαι; καλῶσ, ἐπειδὰν καταφάγῃσ βολβῶν χύτραν. οἴμοι κακοδαίμων ἐγγὺσ ἤδη τῆσ θύρασ ἑλκόμενόσ εἰμ’. ἀλλ’ οὐδὲν ἔσται σοι πλέον. ξυνεσπεσοῦμαι γὰρ μετὰ σοῦ. μὴ πρὸσ θεῶν· ἑνὶ γὰρ ξυνέχεσθαι κρεῖττον ἢ δυοῖν κακοῖν. νὴ τὴν Ἑκάτην ἐάν τε βούλῃ γ’ ἤν τέ μή. ὦ τρισκακοδαίμων εἰ γυναῖκα δεῖ σαπρὰν βινεῖν ὅλην τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν, κἄπειτ’ ἐπειδὰν τῆσδ’ ἀπαλλαγῶ, πάλιν φρύνην ἔχουσαν λήκυθον πρὸσ ταῖσ γνάθοισ. ἆρ’ οὐ κακοδαίμων εἰμί; βαρυδαίμων μὲν οὖν νὴ τὸν Δία τὸν σωτῆρ’ ἀνὴρ καὶ δυστυχήσ, ὅστισ τοιούτοισ θηρίοισ συνείρξομαι. ὅμωσ δ’ ἐάν τι πολλὰ πολλάκισ πάθω ὑπὸ τοῖνδε τοῖν κασαλβάδοιν δεῦρ’ ἐσπλέων, θάψαι μ’ ἐπ’ αὐτῷ τῷ στόματι τῆσ ἐσβολῆσ, καὶ τήνδ’ ἄνωθεν ἐπιπολῆσ τοῦ σήματοσ ζῶσαν καταπιττώσαντεσ εἶτα τὼ πόδε μολυβδοχοήσαντεσ κύκλῳ περὶ τὰ σφυρὰ ἄνω ’πιθεῖναι πρόφασιν ἀντὶ ληκύθου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION