Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 2:

(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 2:)

ἐγὼ δὲ ταῖσ γε τηλικαύταισ ἄχθομαι, κοὐκ ἂν πιθοίμην οὐδέποτ’. ἀλλὰ νὴ Δία ἀναγκάσει τουτί σε. τοῦτο δ’ ἔστι τί; ψήφισμα, καθ’ ὅ σε δεῖ βαδίζειν ὡσ ἐμέ. λέγ’ αὐτὸ τί ποτε κἄστι. καὶ δή σοι λέγω. ἔδοξε ταῖσ γυναιξίν, ἢν ἀνὴρ νέοσ νέασ ἐπιθυμῇ, μὴ σποδεῖν αὐτὴν πρὶν ἂν τὴν γραῦν προκρούσῃ πρῶτον· ἢν δὲ μὴ ’θέλῃ πρότερον προκρούειν ἀλλ’ ἐπιθυμῇ τῆσ νέασ, ταῖσ πρεσβυτέραισ γυναιξὶν ἔστω τὸν νέον ἕλκειν ἀνατεὶ λαβομένασ τοῦ παττάλου. οἴμοι Προκρούστησ τήμερον γενήσομαι. τοῖσ γὰρ νόμοισ τοῖσ ἡμετέροισι πειστέον. τί δ’ ἢν ἀφαιρῆταί μ’ ἀνὴρ τῶν δημοτῶν ἢ τῶν φίλων ἐλθών τισ; ἀλλ’ οὐ κύριοσ ὑπὲρ μέδιμνόν ἐστ’ ἀνὴρ οὐδεὶσ ἔτι. ἐξωμοσία δ’ οὐκ ἔστιν; οὐ γὰρ δεῖ στροφῆσ. ἀλλ’ ἔμποροσ εἶναι σκήψομαι. κλάων γε σύ. τί δῆτα χρὴ δρᾶν; δεῦρ’ ἀκολουθεῖν ὡσ ἐμέ. καὶ ταῦτ’ ἀνάγκη μοὐστί; Διομήδειά γε. ὑποστόρεσαί νυν πρῶτα τῆσ ὀριγάνου καὶ κλήμαθ’ ὑπόθου συγκλάσασα τέτταρα, καὶ ταινίωσαι καὶ παράθου τὰσ ληκύθουσ, ὕδατόσ τε κατάθου τοὔστρακον πρὸ τῆσ θύρασ. ἦ μὴν ἔτ’ ὠνήσει σὺ καὶ στεφάνην ἐμοί. νὴ τὸν Δί’ ἤνπερ ᾖ γέ που τῶν κηρίνων· οἶμαι γὰρ ἔνδον διαπεσεῖσθαί σ’ αὐτίκα. ποῖ τοῦτον ἕλκεισ; τὸν ἐμὸν αὐτῆσ εἰσάγω. οὐ σωφρονοῦσά γ’· οὐ γὰρ ἡλικίαν ἔχει παρὰ σοὶ καθεύδειν τηλικοῦτοσ ὤν, ἐπεὶ μήτηρ ἂν αὐτῷ μᾶλλον εἰήσ ἢ γυνή. ὥστ’ εἰ καταστήσεσθε τοῦτον τὸν νόμον, τὴν γῆν ἅπασαν Οἰδιπόδων ἐμπλήσετε. ὦ παμβδελυρὰ φθονοῦσα τόνδε τὸν λόγον ἐξηῦρεσ· ἀλλ’ ἐγώ σε τιμωρήσομαι. νὴ τὸν Δία τὸν σωτῆρα κεχάρισαί γέ μοι ὦ γλυκύτατον τὴν γραῦν ἀπαλλάξασά μου· ὥστ’ ἀντὶ τούτων τῶν ἀγαθῶν εἰσ ἑσπέραν μεγάλην ἀποδώσω καὶ παχεῖάν σοι χάριν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION