Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 1:

(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 1:)

οὗτοσ τί κόπτεισ; μῶν ἐμὲ ζητεῖσ; πόθεν; καὶ τὴν θύραν γ’ ἤραττεσ. ἀποθάνοιμ’ ἄρα. τοῦ δαὶ δεόμενοσ δᾷδ’ ἔχων ἐλήλυθασ; Ἀναφλύστιον ζητῶν τιν’ ἄνθρωπον. τίνα; οὐ τὸν Σεβῖνον, ὃν σὺ προσδοκᾷσ ἴσωσ. νὴ τὴν Ἀφροδίτην, ἤν τε βούλῃ γ’ ἤν τε μή. ἀλλ’ οὐχὶ νυνὶ τὰσ ὑπερεξηκοντέτεισ εἰσάγομεν, ἀλλ’ εἰσαῦθισ ἀναβεβλήμεθα. τὰσ ἐντὸσ εἴκοσιν γὰρ ἐκδικάζομεν. ἐπὶ τῆσ προτέρασ ἀρχῆσ γε ταῦτ’ ἦν ὦ γλύκων· νυνὶ δὲ πρῶτον εἰσάγειν ἡμᾶσ δοκεῖ. τῷ βουλομένῳ γε κατὰ τὸν ἐν πεττοῖσ νόμον. ἀλλ’ οὐδὲ δειπνεῖσ κατὰ τὸν ἐν πεττοῖσ νόμον. οὐκ οἶδ’ ὅ τι λέγεισ· τηνδεδί μοι κρουστέον. ὅταν γε κρούσῃσ τὴν ἐμὴν πρῶτον θύραν. ἀλλ’ οὐχὶ νυνὶ κρησέραν αἰτούμεθα. οἶδ’ ὅτι φιλοῦμαι· νῦν δὲ θαυμάζεισ ὅτι θύρασί μ’ ηὑρ͂εσ· ἀλλὰ πρόσαγε τὸ στόμα. ἀλλ’ ὦ μέλ’ ὀρρωδῶ τὸν ἐραστήν σου. τίνα; τὸν τῶν γραφέων ἄριστον. οὗτοσ δ’ ἔστι τίσ; ὃσ τοῖσ νεκροῖσι ζωγραφεῖ τὰσ ληκύθουσ. ἀλλ’ ἄπιθ’, ὅπωσ μή σ’ ἐπὶ θύραισιν ὄψεται. οἶδ’ οἶδ’ ὅ τι βούλει. καὶ γὰρ ἐγώ σε νὴ Δία. μὰ τὴν Ἀφροδίτην ἥ μ’ ἔλαχε κληρουμένη, μὴ ’γώ σ’ ἀφήσω. παραφρονεῖσ ὦ γρᾴδιον. ληρεῖσ· ἐγὼ δ’ ἄξω σ’ ἐπὶ τἀμὰ στρώματα. τί δῆτα κρεάγρασ τοῖσ κάδοισ ὠνούμεθα, ἐξὸν καθέντα γρᾴδιον τοιουτονὶ ἐκ τῶν φρεάτων τοὺσ κάδουσ ξυλλαμβάνειν; μὴ σκῶπτέ μ’ ὦ τάλαν ἀλλ’ ἕπου δεῦρ’ ὡσ ἐμέ. ἀλλ’ οὐκ ἀνάγκη μοὐστίν, εἰ μὴ τῶν ἐμῶν τὴν πεντακοσιοστὴν κατέθηκασ τῇ πόλει. νὴ τὴν Ἀφροδίτην δεῖ γε μέντοι <σ’>. ὡσ ἐγὼ τοῖσ τηλικούτοισ ξυγκαθεύδουσ’ ἥδομαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION