Aristophanes, Clouds, Lyric-Scene, iambics 1:

(아리스토파네스, Clouds, Lyric-Scene, iambics 1:)

χἄτερά γε πόλλ’· ἀλλ’ ὅ τι μάθοιμ’ ἑκάστοτε, ἐπελανθανόμην ἂν εὐθὺσ ὑπὸ πλήθουσ ἐτῶν. διὰ ταῦτα δὴ καὶ θοἰμάτιον ἀπώλεσασ; ἀλλ’ οὐκ ἀπολώλεκ’, ἀλλὰ καταπεφρόντικα. τὰσ δ’ ἐμβάδασ ποῖ τέτροφασ ὦνόητε σύ; ὥσπερ Περικλέησ ἐσ τὸ δέον ἀπώλεσα. ἀλλ’ ἴθι βάδιζ’, ἰώμεν· εἶτα τῷ πατρὶ πιθόμενοσ ἐξάμαρτε· κἀγώ τοί ποτε, οἶδ’, ἑξέτει σοι τραυλίσαντι πιθόμενοσ, ὃν πρῶτον ὀβολὸν ἔλαβον ἡλιαστικόν, τούτου ’πριάμην σοι Διασίοισ ἁμαξίδα. ἦ μὴν σὺ τούτοισ τῷ χρόνῳ ποτ’ ἀχθέσει. εὖ γ’ ὅτι ἐπείσθησ. δεῦρο δεῦρ’ ὦ Σώκρατεσ, ἔξελθ’· ἄγω γάρ σοι τὸν υἱὸν τουτονὶ ἄκοντ’ ἀναπείσασ. νηπύτιοσ γάρ ἐστ’ ἔτι, καὶ τῶν κρεμαθρῶν οὔπω τρίβων τῶν ἐνθάδε. αὐτὸσ τρίβων εἰήσ ἄν, εἰ κρέμαιό γε. οὐκ ἐσ κόρακασ; καταρᾷ σὺ τῷ διδασκάλῳ; ἰδοὺ κρέμαι’, ὡσ ἠλίθιον ἐφθέγξατο καὶ τοῖσι χείλεσιν διερρυηκόσιν. πῶσ ἂν μάθοι ποθ’ οὗτοσ ἀπόφυξιν δίκησ ἢ κλῆσιν ἢ χαύνωσιν ἀναπειστηρίαν; καίτοι γε ταλάντου τοῦτ’ ἔμαθεν Ὑπέρβολοσ. ἀμέλει δίδασκε· θυμόσοφόσ ἐστιν φύσει· εὐθύσ γέ τοι παιδάριον ὄν τυννουτονὶ ἔπλαττεν ἔνδον οἰκίασ ναῦσ τ’ ἔγλυφεν, ἁμαξίδασ τε σκυτίνασ ἠργάζετο, κἀκ τῶν σιδίων βατράχουσ ἐποίει πῶσ δοκεῖσ. ὅπωσ δ’ ἐκείνω τὼ λόγω μαθήσεται, τὸν κρείττον’ ὅστισ ἐστὶ καὶ τὸν ἥττονα, ὃσ τἄδικα λέγων ἀνατρέπει τὸν κρείττονα· ἐὰν δὲ μή, τὸν γοῦν ἄδικον πάσῃ τέχνῃ. αὐτὸσ μαθήσεται παρ’ αὐτοῖν τοῖν λόγοιν. ἐγὼ δ’ ἀπέσομαι. τοῦτό νυν μέμνησ’, ὅπωσ πρὸσ πάντα τὰ δίκαι’ ἀντιλέγειν δυνήσεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION