Aristophanes, Clouds, Prologue 1:

(아리스토파네스, Clouds, Prologue 1:)

ἰοὺ ἰού· ὦ Ζεῦ βασιλεῦ τὸ χρῆμα τῶν νυκτῶν ὅσον· ἀπέραντον. οὐδέποθ’ ἡμέρα γενήσεται; καὶ μὴν πάλαι γ’ ἀλεκτρυόνοσ ἤκουσ’ ἐγώ· οἱ δ’ οἰκέται ῥέγκουσιν· ἀλλ’ οὐκ ἂν πρὸ τοῦ. ἀπόλοιο δῆτ’ ὦ πόλεμε πολλῶν οὕνεκα, ὅτ’ οὐδὲ κολάσ’ ἔξεστί μοι τοὺσ οἰκέτασ. ἀλλ’ οὐδ’ ὁ χρηστὸσ οὑτοσὶ νεανίασ ἐγείρεται τῆσ νυκτόσ, ἀλλὰ πέρδεται ἐν πέντε σισύραισ ἐγκεκορδυλημένοσ. ἀλλ’ εἰ δοκεῖ ῥέγκωμεν ἐγκεκαλυμμένοι. ἀλλ’ οὐ δύναμαι δείλαιοσ εὕδειν δακνόμενοσ ὑπὸ τῆσ δαπάνησ καὶ τῆσ φάτνησ καὶ τῶν χρεῶν διὰ τουτονὶ τὸν υἱόν. ὁ δὲ κόμην ἔχων ἱππάζεταί τε καὶ ξυνωρικεύεται ὀνειροπολεῖ θ’ ἵππουσ· ἐγὼ δ’ ἀπόλλυμαι ὁρῶν ἄγουσαν τὴν σελήνην εἰκάδασ· οἱ γὰρ τόκοι χωροῦσιν. ἅπτε παῖ λύχνον, κἄκφερε τὸ γραμματεῖον, ἵν’ ἀναγνῶ λαβὼν ὁπόσοισ ὀφείλω καὶ λογίσωμαι τοὺσ τόκουσ. φέρ’ ἴδω τί ὀφείλω; δώδεκα μνᾶσ Πασίᾳ. τοῦ δώδεκα μνᾶσ Πασίᾳ; τί ἐχρησάμην; ὅτ’ ἐπριάμην τὸν κοππατίαν. οἴμοι τάλασ, εἴθ’ ἐξεκόπην πρότερον τὸν ὀφθαλμὸν λίθῳ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION