Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, παράφρασισ. 4:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, παράφρασισ. 4:)

ἄρνεσ οἱ ἦσαν εὐτραφεῖσ καὶ δασεῖσ μαλλοῖσ, θαυμαστοὶ τὸ κάλλοσ καὶ τὸ μέγεθοσ. τούτουσ ἐγὼ λαμβάνων συνέδουν αὐτοὺσ ἡσυχῇ κατὰ τρεῖσ· ἦσαν γὰρ ἐφ’ ὧν ὁ Κύκλωψ ἐκάθευδεν, ἔμελλε δὲ ὁ μέσοσ ἄρα ἄνδρα οἴσειν τῶν ἑταίρων, εἷσ δὲ ἑκατέρωθε παράσειροσ ἦν ἀσφαλείασ ἕνεκα. εἰσ μὲν οὖν τοὺσ ἄλλουσ ὑπῆρχον οὗτοί μοι, αὐτὸσ δὲ ἐπεχείρουν τρόπῳ τοιῷδε· ἦν κριὸσ τά τε ἄλλα ὑπερμεγέθησ καὶ ὑπέρδασυσ, τούτῳ περιβαλὼν τὼ χεῖρε κατὰ νῶτον, ὑπελειπόμην ἑώσ ὑπὸ τῇ γαστρὶ κἀγὼ γίγνωμαι· ἔπειτα μεταστραφεὶσ εἰχόμην. ἐκείνην οὖν τὴν νύκτα οὕτω ταλαιπωροῦντεσ ἠνεσχόμεθα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION