헬라어 문장 검색 - ΑριστίΑρσΡηετ́1́15́02́

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, παράφρασισ. 2:)

μῆνιν ἀείδε θεὰ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆοσ. τὸ μὲν γὰρ ἔργον Μουσῶν δι’ ἀκριβείασ διελθεῖν τὴν μῆνιν, ᾗ ἐμήνισεν Ἀχιλλεὺσ ἐν Τροίᾳ καὶ τὰ συμβάντα ἀπ’ αὐτῆσ· οὔτε γὰρ οὐχὶ φαῦλα οὔτε ὀλίγα, ἀλλὰ τοῦτο δὴ τὸ βαρύτατον τῶν τοῦ πολέμου συνέβη τοῖσ Ἀχαιοῖσ· πολλοὶ μὲν γὰρ αὐτῶν καὶ ἀγαθοὶ πρὸ ὡρ́ασ διεφθάρησαν, πολλοῖσ δὲ οὐδὲ ταφῆσ ὑπῆρξε τυχεῖν, ἀλλ’ οἱ μὲν κύνεσ διεχρήσαντο αὐτοὺσ κειμένουσ. Διὸσ δὲ ἦν ἄρα τὸ βούλευμα καὶ οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου συνέπεσε τοσαῦτα πράγματα, ἀρξάμενα ἀφ’ οὗ πρῶτον διέστησαν Ἀχιλλεὺσ ὁ Πηλέωσ καὶ Ἀγαμέμνων ὁ Ἀτρέωσ βασιλεὺσ τῶν Ἑλλήνων. τίσ δῆτα θεῶν αὐτοὺσ συνέβαλε καὶ πόθεν ἄρξασθαι φῶμεν τὴν ἔριν; ἀπὸ Ἀπόλλωνοσ, ὃν ἐμβαλεῖν τοῖσ Ἀχαιοῖσ νόσον πρὸσ ὀργὴν τοῦ βασιλέωσ αὐτῶν, αἰτίαν δὲ αὐτοῦ γενέσθαι τήνδε. ἄνδρα ἐλθεῖν πρεσβύτην Χρύσην ὀνόματι εἰσ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀχαιῶν, Ἀπόλλωνοσ ἱερέα, θυγατέρα αἰχμάλωτον λυσόμενον, οὖσαν παρὰ τῷ Ἀγαμέμνονι, σκῆπτρον δὲ δὴ χρυσοῦν ἔχοντα καὶ περὶ τῷ σκήπτρῳ στέμματα τοῦ θεοῦ, κομίζειν δὲ καὶ ἄποινα οὐκ ὀλίγιστα [τὰ δὲ] εἰσ τοὺσ Ἀχαιοὺσ ἱκετεύειν πάντασ μέν, διαφερόντωσ δὲ τοὺσ Ἀτρείδασ, συνευχόμενον ἐκείνοισ μὲν ἑλεῖν τὴν Τροίαν καὶ σωθῆναι οἴκαδε, αὑτῷ δὲ ὑπάρξαι λύσασθαι τὴν κόρην, πάντωσ δὲ προσήκειν αὐτοῖσ αἰδεσθῆναι τὸν θεόν. ἐνταῦθα οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ ἐδέξαντό τε τοὺσ λόγουσ καὶ ἀνεθορύβησαν ἀφιέναι τὴν παῖδα τῷ ἱερεῖ, Ἀγαμέμνων δὲ οὔτ’ ἠφίει καὶ προσηπείλει εἰ λήψοιτο αὐτὸν ἢ νῦν ἐνδιατρίβοντα ἢ αὖθισ τῶν αὐτῶν ἕνεκα ἥκοντα, ὡσ οὐκ ἐπαρκέσουσαν τὴν ἱκετηρίαν αὐτῷ, οὐδὲ ὑπὲρ τῆσ παιδὸσ γενησομένουσ ἔτι τοὺσ λόγουσ, ἀλλ’ ὑπὲρ τῆσ αὐτοῦ σωτηρίασ, τὴν δὲ οὐκ ἀπολύσειν, ἕξειν τε ἐν Ἄργει γυναῖκα, τὰ αὐτοῦ πράττουσαν διὰ βίου, ἀλλ’ εἴ τι δεῖται σωτηρίασ, ἀπιέναι ἤδη. ταῦτα ἀκούσασ ὁ ἱερεὺσ ἔδεισέ τε καὶ παραχρῆμα ἀπῄει σιωπῇ, ὡσ δὲ ἀπέσχε τοῦ στρατοπέδου, πάσασ ἤδη φωνὰσ ἠφίει τὸν Ἀπόλλωνα καλῶν Σμίνθιον, Τενέδιον, Χρύσιον, Καλλίτοξον, πάντα ὀνομάζων, εἴ ποτέ σοι, δέσποτα, ἢ θυσίαν ἔθυσα ἢ νεὼν ἤρεψα εἰσ χάριν, τοῦτό μοι νῦν ἀντ’ ἐκείνων γένοιτο, ἐξομόρξασθαι τοὺσ Ἀχαιοὺσ τὰ δάκρυα ταῦτα τοῖσ ἑαυτῶν σώμασι, σὺ δὲ αὐτοῖσ ἔλθοισ τοξότησ. δέχεται τὰσ εὐχὰσ ὁ θεὸσ καὶ αὐτίκα πρὸσ τὴν τιμωρίαν ἐστέλλετο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, παράφρασισ. 2:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, παράφρασισ. 2:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION