헬라어 문장 검색 - ΑριστίΑρσΡηετ́1́14́

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ.)

σύνθεσίσ ἐστιν ἡ μὲν συνεχὴσ ἡ διὰ πλειόνων ἑξῆσ εἰρομένη, ὡσ τὸ νόσημα γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐμπέπτωκεν εἰσ τὴν Ἑλλάδα χαλεπόν, ἡ δὲ λελυμένη, τότε μὲν κεχυμένη, ὥσπερ τὸ ἔστω, γινέσθω ταῦτα, οὐδὲν ἀντιλέγω, ἡ δὲ κατὰ περίοδον, ἥτισ ἐστὶν σύνταξισ κώλων καὶ κομμάτων εἰσ διάνοιαν ἀπηρτισμένη φράσισ, ὥσπερ τὸ καὶ σπουδαῖα νομίζων, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ ἀναγκαῖα τῇ πόλει πειράσομαι περὶ αὐτῶν εἰπεῖν ἃ νομίζω συμφέρειν. τὸ δὲ κῶλόν ἐστι σύνθεσισ ὀνομάτων δύο καὶ πλειόνων, ὡσ τὸ οὐ προφάσεωσ ἀπορῶ δι’ ἣν Νικίᾳ βοηθῶ.

κόμμα δ’ ἐστὶ κώλου μέροσ καθ’ αὑτὸ μὲν τιθέμενον, ὡσ τὸ γνῶθι σαυτὸν καὶ μηδὲν ἄγαν. μεθ’ ἑτέρων δὲ ὡσ τὸ ἀντιβολῶ πρὸσ παίδων, πρὸσ γυναικῶν, πρὸσ τῶν ὄντων ὑμῖν ἀγαθῶν. περίοδοσ δὲ ἐκ μὲν ἑνὸσ κώλου συνίσταται, ὡσ τὸ τὸ γὰρ εὖ πράττειν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶσ φρονεῖν τοῖσ ἀνοήτοισ γίνεται, αἱ δὲ ἐκ δύο κώλων, ὥσπερ τὸ τὸ μὲν γὰρ ἐξ ἀρχῆσ τι μὴ δοῦναι γνώμῃ χρησαμένων ἐστὶν ἔργον ἀνθρώπων, τὸ δὲ τοὺσ ἔχοντασ ἀφελέσθαι φθονούντων.

ἐκ τριῶν δέ, ἄνδρεσ δικασταί, μάλιστα μὲν εἵνεκα τοῦ νομίζειν συμφέρειν λελύσθαι τὸν νόμον, εἶτα καὶ τοῦ παιδὸσ εἵνεκα τοῦ Χαβρίου ὡμολόγησα τούτοισ ὡσ ἂν οἱο͂́σ τε ὦ συνερεῖν. ἐκ δὲ πλειόνων, οἱ μὲν ἐπαινοῦντεσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοὺσ προγόνουσ ὑμῶν λόγον εἰπεῖν μοι δοκοῦσι κεχαρισμένον, οὐ μὴν συμφέροντά γε ἐκείνοισ οὓσ ἐγκωμιάζουσι ποιεῖν. σύνθεσισ δὲ ἡ μὲν συνεχὴσ καὶ λελυμένη ἔργοισ·

καὶ πάθεσι πρέποι ἄν, ἡ δὲ κατὰ περίοδον τοῖσ ἐπιδεικτικοῖσ καὶ προοιμίοισ καὶ ἐνθυμήμασι. φράσισ δὲ ἀσαφὴσ γίνεται, ὅταν λίαν ἀπηρχαιωμένῃ χρῆταί τισ καὶ ἀμφιβόλῳ, ὥσπερ τὸ ὦ Ζεῦ γένοιτο καταβαλεῖν τὸν σῦν ἐμέ.

ἢ κατ’ ἄλλον τρόπον, οἱο͂ν χρόνον ἢ αἰτίαν ἢ τόπον. πλεονάζει δὲ φράσισ, εἰ διπλασιάζεται ὄνομα ἔχουσα χωρὶσ χρείασ, ὥσπερ ἔλεξα, εἶπον, ἔφρασα.

καὶ εἰ ἐπὶ τῶν προειρημένων ἃ εἴπομεν, ταὐτὰ εἴπωμεν καὶ μετὰ ταῦτα. ματαία ἐστὶ φράσισ ἡ ἐν βαρβάροισ ὀνόμασι, κεκαινοτομημένοισ καὶ παρακεχαραγμένοισ·

διὸ καὶ ἄκαιροσ φαίνεται τὰ ἑτέρων ὀνόματα ἄλλοισ ἀκαίρωσ προσνέμουσα καὶ μὴ τὰ πράγματα φράζουσα. καὶ μὴν εἰ μὲν ἄλλου του χάριν λόγοσ εὑρέθη ἢ τοῦ πείθειν, ἴσωσ ἄν τισ ἀμφισβήτησισ ἦν· ὅτε δὲ ἐστὶν εὔδηλον ὅτι ἐφ’ ἓν τοῦτο πᾶσα ἡ τῆσ λογικῆσ δυνάμεωσ ἕξισ ὡρ́μηται, δυοῖν ἀνάγκη δήπου θάτερον, ἢ μὴ ὀρθῶσ ἔχειν μηδ’ ἱκανὸν φαίνεσθαι τὸν λόγον, ἢ ὁμοῦ βέλτιστόν τε εἶναι καὶ κρατεῖν τῶν ἀκουόντων. φιλανθρωπίασ δὲ κοινῆσ καὶ τῆσ πρὸσ ἅπαντασ εὐνοίασ δεῖγμά ἐστιν ὁ λόγοσ, οὐ πικρίασ οὐδὲ μισανθρωπίασ. οὐχ ἓν τὸ κωλῦόν ἐστιν ἀνακαλεῖν ἡμᾶσ τὸν στόλον ἐκ τῆσ Σικελίασ, ἀλλὰ πρῶτον μὲν τὸ μὴ δεῖν μεταβάλλεσθαι καὶ μεταβουλεύεσθαι ῥᾳδίωσ·

δεινὸν γάρ. αὐξήσεισ δὲ τοῦτο ἐν τῇ τοῦ προσώπου ποιότητι· ὑμῖν δὲ οὐδ’ ἐπ’ ἴσησ αἰσχρὸν οὐδὲ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασι. διὰ τί; ἐπειδὴ πλέον φρονεῖν τῶν ἄλλων πιστεύεσθε. ἑτέρα δὲ πάλιν ἐκ τοῦ πράγματοσ αὔξησισ, ὅτι μηδὲ ἁπλῶσ μηδὲ ἐπὶ ὀλίγου χρόνου περὶ τῶν πραγμάτων τούτων ἐβουλεύσασθε· κἀνταῦθα παραθήσεισ τὰ ἐκ τῆσ ἱστορίασ. πρὸσ ταῦτα ἀντίθεσισ πρώτη μέν, ἀλλὰ χαλεπὴ λαβεῖν ἡ Σικελία. ταῦτα καὶ πρότερον ἴσμεν λεγόμενα, καὶ ὅσον τὸ μέγεθοσ καὶ ὅσοσ αὐτῆσ ὁ περίπλουσ, καὶ ὅμωσ ἐπέμψαμεν. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ χαλεπὸν λαβεῖν· στασιάζουσι γὰρ καὶ πολεμοῦσι πρὸσ ἀλλήλουσ οἱ κατοικοῦντεσ αὐτήν· τί οὖν χαλεπόν ἐστι λαβεῖν νῆσον διῃρημένην καὶ ταῖσ παρασκευαῖσ καὶ ταῖσ γνώμαισ; ἀλλ’ ἐπταίκαμεν. ἀλλ’ οὐ χρὴ ῥᾳδίωσ οὕτωσ ὑφίεσθαι τῇ ψυχῇ· καὶ τοῦτο ἐξ ὁμοίου παρὰ τοῖσ Συρακοσίοισ γεγενημένου κατασκευάσεισ, ὅτι κἀκεῖνοι οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ πολλάκισ πταίσαντεσ ἀνέλαβον ἑαυτούσ· εἰ δ’ ἐκεῖνοι, καὶ ὑμεῖσ. τί οὖν ἐκ τοῦ μεταβάλλεσθαι αὐτοὺσ ἄτοπον; πρῶτον μὲν αἰσχύνη, οὐ μόνον τοῦ βεβουλεῦσθαι κακῶσ, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀνανδροτέρουσ δόξαι Συρακοσίων· εἶτα καταφρονεῖν ὑμῶν Συρακοσίουσ ποιήσετε. ἀλλὰ τὰσ σπονδὰσ λελύκασι Λακεδαιμόνιοι. ἀλλ’ οὐδὲ τότε ταύταισ θαρροῦντεσ ἐφαινόμεθα. ἀλλὰ τὸ ἐπιτείχισμα καινότερον; τί οὖν; ἐλθόντασ αὐτοὺσ κρατήσειν Λακεδαιμονίων οἰέσθε; καὶ μὴν εἰ μένουσιν ἔνδον, τάχ’ ἂν ἡμῖν εἰή καὶ πρὸσ ἐναντίου· οὐ γὰρ συμφέρει τοῖσ πολιορκουμένοισ ἐπεισάγειν πολὺν ἀνθρώπων ὄχλον. τίνα ἐκ τοῦ λαβεῖν Σικελίαν αὐτοῖσ ἀγαθὰ γενήσεται; ἀλλὰ Γύλιπποσ συνάγει στράτευμα, καὶ συναθροίζει Σικελίαν; οὐκοῦν τί προσῆκεν ὑμῖν οὐ δείσασιν ἀποδρᾶναι ἀλλ’ ἢ ἕτερον ἐπιπέμπειν στόλον, ὃσ οὐχ ἥσσω τὴν ἐπιθυμίαν τοῖσ ἡμετέροισ πολίταισ παρέξει ἢ Γύλιπποσ Συρακοσίοισ· τοῖσ μὲν γὰρ ἡμετέροισ οὐ τὸ τῆσ δυνάμεωσ μόνον προσέσται, ἀλλὰ καὶ τὸ συνειδέναι πολλάκισ αὑτοῖσ κεκρατηκόσιν, οἱ δὲ ἐπανορθώσασθαι τὸ πρόσθεν τῷ πλήθει νομίζοντεσ ἔπειθ’ ἥττουσ ταῖσ παρασκευαῖσ φανέντεσ, εἰκότωσ οἶμαι καὶ ταῖσ γνώμαισ ὑποδεέστεροι γενήσονται. λοιπὴ ζήτησισ ἐκ τῶν ἀποβησομένων. τί πλέον ἔσται, κἂν κρατήσωμεν; οὐ γὰρ κατασχεῖν αὐτὴν πόρρωθεν οὖσαν δυνησόμεθα. βουλοίμην δ’ ἂν ὑμῖν ἐν τούτῳ τὰ πράγματα εἶναι, ὡσ τό γε κατασχεῖν αὐτὴν καὶ φυλάξαι βέβαιόν ἐστι. βιαίωσ δ’ ἂν εἴποισ καὶ Δημοσθενικῶσ ὅτι μηδ’ ἕτερόν τι πρᾶξαι δυνατόν ἐστιν· οὐ γὰρ ἀπανίστασθαι, ἀλλὰ φεύγειν δόξομεν, οὐδὲ μὴ δυνηθέντεσ ἑλεῖν, ἀλλὰ παθεῖν φοβηθέντεσ· εἶτ’ οὐκ ἀφέξονται τοῦ διώκειν ἡμᾶσ Συρακόσιοι εἰ δὲ τοῦτο γενήσεται, δέδοικα μὴ περὶ τοῦ Πειραιῶσ ὁ κίνδυνοσ ἡμῖν γένηται, καὶ ναῦσ πολεμίασ εἰσ τοὺσ ἡμετέρουσ λιμένασ εἰσδεξώμεθα, δέον αὐτοὺσ ἑτέροισ ἐφορμεῖν. ταῦτ’ ἐστὶ καὶ ἐν τούτοισ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ.

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION