Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ δεινότητοσ. 3:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ δεινότητοσ. 3:)

δεινότησ δέ ἐστι καὶ τὸ πρὶν θεῖναι ἀνελεῖν τι πόρρωθεν ἀντιπῖπτον αὐτῷ. πῶσ οὖν ἐκ τοῦ συνειπεῖν Φιλοκράτει ᾐσθημένοσ με δῶρα εἰληφότα ἐπὶ τὴν ἡμετέραν πρεσβείαν κεχειροτονημένοσ, σὺν ἡμῖν ὑπέμεινασ πρεσβεύειν καὶ οὐκ ἐξωμόσω; πρὸσ τοῦτο ἀντιθεὶσ ἄνευ προτάσεωσ τὴν ἀντίθεσιν ταύτην, τότε τὴν λύσιν ἐπήνεγκεν. ὡμολογήκειν γὰρ τοῖσ αἰχμαλώτοισ λύτρα κομιεῖν, καὶ διὰ τοῦτο δεύτερον ἐπρέσβευσα, ἵνα αὐτοὺσ λύσωμαι καὶ σώσω εἰσ δύναμιν· δεινὸν οὖν ψεύσασθαι καὶ προέσθαι ἀτυχοῦντασ ἀνθρώπουσ πολίτασ. πρότασισ ἂν ἔδοξεν εἶναι καὶ πλάττεσθαι πρὸσ τὸ συμβὰν μετατεθειμένοσ, νῦν δὲ πρὶν θεῖναι τὴν πρότασιν προλαβὼν ἔθηκε τὸ κατὰ τοὺσ αἰχμαλώτουσ τῇ ἀντεξετάσει τῶν χρόνων. ἐν ᾗ διετρίβομεν ἐν Μακεδονίᾳ, τί ἑκάτεροσ προείλετο πράττειν; ἐγὼ μὲν τοίνυν τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἀνασώζειν καὶ ἀναζητεῖν καὶ παρ’ ἐμοῦ χρήματα ἀναλίσκειν, οὗτοσ δὲ αὐτίκα ἀκούσεσθε τί ποιῶν διετέλεσεν. τοῦτον τὸν τρόπον προδιοικησάμενοσ τὰ περὶ τοὺσ αἰχμαλώτουσ νῦν προάγει καὶ αὐτὴν τὴν πρότασιν ἐπὶ προδιῳκημένῃ τῇ λύσει, ὅταν δ’ οὗτοσ αὐτίκα δὴ λέγῃ πρὸσ ὑμᾶσ, τί δήποτε ὡσ φῄσ, ὦ Δημόσθενεσ, ἀπὸ τοῦ συνειπεῖν ἐμὲ Φιλοκράτει γνοὺσ οὐδὲν ὑγιὲσ πράττοντασ ἡμᾶσ, τὴν μετὰ ταῦτα πρεσβείαν τὴν ἐπὶ τοὺσ ὁρ́κουσ συνεπρέσβευσασ πάλιν καὶ οὐκ ἐξωμόσω; ταῦτα μέμνησθε, ὅτι τούτοισ ὡμολογήκειν, οὓσ αὐτὸσ ἐλυσάμην, ἥξειν καὶ κομιεῖν λύτρα καὶ σώσειν εἰσ δύναμιν· δεινὸν οὖν ἦν ψεύσασθαι καὶ προέσθαι δυστυχοῦντασ ἀνθρώπουσ πολίτασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION