Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἐμφάσεωσ. 6:

ἔμφασιν δέ σοι καὶ ἐρωτήσεισ ποιήσουσιν, ὡσ ἐν τῷ πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ ὀνόματοσ, εἰ δέ τισ ἔροιτό σε, ὦ Βοιωτέ, πόθεν νῦν Ἀκαμαντίδοσ φυλῆσ γέγονασ καὶ τὸν δῆμον Θορίκιοσ καὶ υἱὸσ Μαντιθέου, οὐδὲν ἄλλο ἂν ἔχοισ εἰπεῖν πλὴν ὅτι κἀμὲ ζῶν ἐποιήσατο Μαντίθεοσ; καὶ ἐν τῷ ὑπὲρ τοῦ στεφάνου, εἰ δὲ ἀπιστεῖσ, ἐρώτησον αὐτούσ, μᾶλλον δ’ ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ τοῦτο ποιήσω, εἶτα ἡ ἐρώτησισ, πότερον ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δοκεῖ μισθωτὸσ Αἰσχίνησ ἢ ξένοσ εἶναι Ἀλεξάνδρου;