Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 10:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἀξιοπιστίασ. 10:)

ἀξιοπιστίασ καὶ τὸ ἐνδείκνυσθαι ὡσ χαλεπὰ μὲν ὄντα περὶ ὧν ἐγχειρεῖ, διὰ δὲ τὸ λυσιτελεῖν τῇ πόλει ῥηθῆναι αὐτὰ λέγειν, κἂν αὐτόσ τι κινδυνεύῃ, ὡσ ἐπὶ κοινῷ συμφέροντι, ἂν δέῃ τι καὶ παθεῖν, προῃρημένοσ. παράδειγμα δὲ τούτου ἐν τοῖσ συμβουλευτικοῖσ, ἐγὼ δὲ ὁρῶ μὲν ὡσ χαλεπὸν τὰ βέλτιστα λέγειν ἐστίν· ἐξηπατημένων γὰρ ὑμῶν καὶ τῶν μὲν ταυτί, τῶν δὲ ταυτὶ προῃρημένων, ἐὰν τἀναντία τισ ἐγχειρῇ λέγειν καὶ ὑμεῖσ μὴ περιμένητε μαθεῖν, χαριεῖται μὲν οὐδετέροισ, διαβεβλήσεται δὲ πρὸσ ἀμφοτέρουσ· οὐ μὴν ἀλλ’ αἱρήσομαι μᾶλλον αὐτόσ, ἂν ἄρα τοῦτο πάθω, δοκεῖν φλυαρεῖν ἢ παρ’ ἃ νομίζω βέλτιστα προέσθαι τισὶν ὑμᾶσ ἐξαπατῆσαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION