Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ βαρύτητοσ.

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ βαρύτητοσ.)

βαρύτησ δὲ γίνεται καθολικῶσ κατὰ γνώμην καὶ κατὰ σχῆμα, κατὰ δὲ τὴν ἀπαγγελίαν οὐ πάνυ τι. κατὰ μὲν οὖν γνώμην γίνεται βαρύτησ οὕτωσ, ὅταν ἢ κατηγορεῖν τισ προάγηται αὐτὸσ ἑαυτοῦ ἢ τῶν οἰκείων τινὸσ ἢ φίλων· βαρὺ γὰρ τὸ τοιοῦτον ἂν εἰή ἐξὸν ἐπαινεῖν, ἢ ὅλωσ τούτων τινὸσ ὑπὲρ ὧν λέγει ἢ πρὸσ οὓσ λέγει, ὡσ ὁ Δημοσθένησ περιείργασμαι μὲν ἐγώ, περιείργασται δὲ ἡ πόλισ ἡ πεισθεῖσα ἐμοί, ἔστω δὲ πάντα τὰ ἁμαρτήματα καὶ ἀδικήματα ἐμά. ὅπου δὲ καθ’ ὑπερβολὴν δύνασαι ἀποδεῖξαι μὴ ἀδικοῦντα σεαυτόν, ἐκεῖ δὲ θρασύτητι χρῆσθαι τοιαύτῃ, ὥστε ἀφαιρεῖν σεαυτὸν συγγνώμησ ἢ φιλανθρωπίασ τῆσ παρὰ τῶν δικαστῶν, ὡσ ὅταν λέγῃσ μηδὲ φωνὴν ἀνάσχησθε, μηδ’ εἰ πάντα τὰ κοινὰ ὑπέρευ πεπολίτευμαι, ἀλλ’ ἀναστάντεσ καταψηφίσασθε ἤδη·

βαρύτησ κἀνταῦθα γίνεται. καὶ ἐπὶ φίλου δὲ ὡσαύτωσ βαρύτησ γίνεται, ἐὰν ἀφαιρῇσ αὐτὸν ἢ συγγνώμησ ἢ φιλανθρωπίασ δικαστῶν. βαρύτησ γίνεται καὶ ὅταν τι ἄτοπον σεαυτῷ ἐπαράσῃ, οἱο͂ν καίτοι τεθνάναι μᾶλλον ἢ ταῦτ’ εἰρηκέναι βούλομαι. καὶ ὅταν ἄτοπόν τι προτείνῃ τοῖσ ἀκούουσιν, ὃ μὴ ἂν ἑκόντεσ δέξαιντο, ὡσ ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονοσ ἐπεξελθὼν τὰ συμβαίνοντα ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ, διὰ τὴν ἀπειρίαν τῶν τοιούτων ῥητόρων, σὺν βαρύτητι προέτεινε τὸ ἄτοπον, εἰ μὲν οὖν ὑμεῖσ ταῦτα βούλεσθε καὶ μετὰ τῆσ ἡμετέρασ γνώμησ οὗτοι ταῦτα ποιοῦσιν, ὁδῷ βαδίζειν καὶ ἐᾶν δεῖ.

καὶ ὅταν εἰσ ἄτοπον ἀπάγῃσ τὸν λόγον, βαρύτητα εἴργασαι, ὡσ ἐν τῷ πρὸσ Καλλικλέα, οὐ γὰρ δὴ ἐκπιεῖν με αὐτὸ Καλλικλῆσ ἀναγκάσει, ἢ ὅταν ὁμολογούμενα ἄτοπα τῷ ἀντιδίκῳ συγχωρῇσ, ὡσ ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονοσ, εἰ πονηρόσ ἐστιν Ἀριστογείτων ἁπλῶσ καὶ πικρὸσ καὶ συκοφάντησ, δίδωμι, συγχωρῶ, Φιλόκρατέσ, σοι τῷ τοιούτῳ τὸν ὅμοιον σώζειν.

καὶ ὅταν πάντα τισ διελὼν ἕν τι καταλείπῃ τῷ ἀντιδίκῳ, ὡσ ὑπὲρ αὐτοῦ [τοῦ] μηδὲν ἧττον ἢ κατ’ αὐτοῦ, βαρύτησ γίνεται, οἱο͂ν πλὴν ἔστι νὴ Δία, ἐστὶν ἀδελφόσ τισ αὐτῷ ὁ τὴν καλὴν δίκην αὐτῷ λαχών.

καὶ πάλιν ἀνελὼν δι’ ἃ οὐ δεῖ ἐπάγει πλὴν εἰ τοῦτό τισ εἴποι, μανέντεσ· ἄλλο γὰρ οὐκ ἔστιν εἰπεῖν. καὶ ὅταν εἰσ κρίσιν ἀνάγῃσ τεθνηκότων ἐνδόξων, βαρὺ δοκεῖ τὸ τοιοῦτον εἶναι, οἱο͂ν καίτοι πηλίκον ἂν στενάξαιεν οἱ πρόγονοι.

καὶ πάλιν καίτοι τίνα ποτὲ οἰέσθε τοὺσ προγόνουσ ὑμῶν ὀργὴν ἢ ψῆφον θέσθαι κατὰ τῶν αἰτίων τούτου τοῦ ὀλέθρου; βαρύτητοσ δὲ καὶ τὸ ἃ μηδεὶσ ἂν εἴποι ὑπολιπεῖν ὡσ ῥηθησόμενα, ἐροῦμεν νὴ Δία τοῖσ Ἕλλησι, Τιμοκράτουσ νόμοσ ἐστὶ παρ’ ἡμῖν·

ἀναμείνατε οὖν τὴν ἐνάτην πρυτανείαν· εἶτα τότ’ ἔξιμεν. καὶ τὸ συγχωρεῖν δὲ τὰ παρελθόντα ἄτοπα, ὡσ τὸ μέχρι οὖν τοῦδε διωρίσθω ὑμῖν, βαρύτησ.

βαρύτητοσ δὲ καὶ τὸ ἀπεύχεσθαι τὰ ἄτοπα, καίτοι μὴ γένοιτο, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὰ πράγματα ἐν τούτῳ.

τεθνάναι δὲ μυριάκισ κρεῖττον ἢ κολακείᾳ τι ποιῆσαι Φιλίππῳ. κατὰ δὲ σχῆμα οὕτω βαρύτησ γίνεται, ὅταν τισ τῷ τῆσ διανοίασ σχήματι χρῆται, οἱο͂ν ὅμοιόσ γε, οὐ γάρ;

Σόλων νομοθέτησ καὶ Τιμοκράτησ, ἢ πάλιν καλήν γε οἱ πολλοὶ ἀπειλήφασιν Ὠρειτῶν χάριν, ὅτι τοῖσ Φιλίππου φίλοισ ἐπέτρεψαν ἑαυτούσ, τὸν δὲ Εὐφραῖον ἐμίσουν, καλήν γ’ ὁ δῆμοσ ὁ Ἐρετριέων, ὅτι τοὺσ ὑμετέρουσ πρέσβεισ ἀπήλασαν, Κλειτάρχῳ δὲ ἐνέδωκαν ἑαυτούσ, καὶ δὴ δουλεύουσί γε μαστιγούμενοι. βαρύτητοσ δὲ καὶ τὸ τοῖσ σχετλιαστικοῖσ χρῆσθαι σχήμασιν, οἱο͂ν Χαρίδημον, οἴμοι, καὶ τὸ τοῦ Αἰσχίνου παντελῶσ ἐκαρτερεῖτε ὡσ σιδήρειοι.

καὶ αἱ ἀποσιωπήσεισ δὲ τὸ αὐτό σοι δυνήσονται, οἱο͂ν τί ἄν σέ τισ εἰπὼν ὀρθῶσ προσείποι; βαρύτησ δὲ γίνεται καὶ ὅταν προαχθῇσ εἰπεῖν τι λυπηρὸν κατὰ τῶν ἀκουόντων, ὃ οἰέται βαρέωσ ἂν αὐτοὺσ ἐνεγκεῖν τισ, εἶτα ἀνορθώσῃσ ὡσ μὴ ἔχων αὐτοῦ μετριώτερόν τι εἰπεῖν, ὡσ ἔχει καὶ τὸ ἐν ταῖσ ἐπιστολαῖσ, εἰ δὲ τὸ περιφανὲσ ἀξίωμα τῆσ βουλῆσ ἢ τὸν Ἄρειον πάγον προσβλέπετε, τῆσ Ἀριστογείτονοσ κρίσεωσ ἀναμνησθέντεσ ἐγκαλύψασθε·

οὐ γὰρ ἔχω πρᾳότερον πρόσφθεγμα τοῖσ ἐξημαρτηκόσιν εἰσ ἐμὲ αὐτὸν εἰπεῖν. βαρύτητα δὲ καὶ τὸ τοιοῦτον ἔχει, ὅταν δοὺσ ὡσ ὑπάρχον τί σοι, εἶτα ἀνελὼν αὐτὸ ἐπιδιστάσῃσ, ὥσπερ ἔχει καὶ τὸ ἐν τοῖσ Φιλιππικοῖσ, ἀλλ’ ἐκεῖνοσ μὲν ὑμῶν οἴκοι μενόντων, σχολὴν ἀγόντων, ὑγιαινόντων, δοὺσ τοῦτο ὡσ ὑπάρχον αὐτοῖσ εὐθὺσ ἀνεῖλεν ἐπιλαβόμενοσ, εἰ δὴ τοὺσ τὰ τοιαῦτα ποιοῦντασ ὑγιαίνειν φήσαιμεν.

καὶ αἱ διαπορήσεισ δὲ αἱ ἐν τοῖσ σχετλιασμοῖσ βαρύτητα ἔχουσιν, ὥσπερ ἐν ταῖσ ἐπιστολαῖσ, ὦ τί ἂν εἰπὼν μήτε ἁμαρτεῖν δοκοίην μήτε ψευσαίμην;

λίαν ὀλίγωροι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION