헬라어 문장 검색 - ΑριστίΑρσΡηετ́1́02́

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ.)

ἡ μὲν οὖν σεμνότησ καθολικῶσ συνίσταται τριχῇ, κατὰ γνώμην κατὰ σχῆμα καὶ κατὰ ἀπαγγελίαν. γνώμην δὲ λέγω τὸν νοῦν καὶ τὰ ἐπινοήματα, ἐν οἷσ εὑρίσκεται τὰ πράγματα, σχήματα δὲ τὸν τύπον τοῦ λόγου, ἐν ᾧ ἐκφερόμενα τὰ νοήματα ἤτοι τοιόνδε ἢ τοιόνδε τὸν λόγον φαίνεσθαι ποιεῖ. καὶ ταῦτα τὰ πλείστην δύναμιν ἔχοντα ἐν τῷ λόγῳ καὶ ὅσην τὰ ἔμψυχα καὶ κινούμενα παρὰ τὰ ἐναντίωσ ἔχοντα. ἀπαγγελίαν δὲ λέγω αὐτὴν τὴν λέξιν δι’ ἧσ ἀπαγγέλλεται τὰ ἐπινοήματα. κατὰ δ’ οὖν γνώμην σεμνὸσ ἔσται σοι λόγοσ ἐκ τῶν προτετιμημένων ἐννοημάτων, προτετιμημένα δέ ἐστιν ἑνὶ λόγῳ, ὅταν τισ ἐνδόξοισ πράγμασι χρῆται, καὶ περὶ ἐνδόξων τι λέγηται, καὶ ὅσα σπάνιά ἐστι καὶ παλαιά.

ἔνδοξα δέ ἐστι πρῶτα μὲν τὰ τῶν θεῶν, οἱο͂ν ὅταν εἰσ τὰ θεῖα ἐπανάγῃσ τὰσ ἐννοίασ, θεῶν εὔνοιαν, τύχησ χρηστότητα, οἱο͂ν ἐπὶ πολλῶν ἄν τισ ἰδεῖν δοκεῖ μοι τὴν παρὰ τῶν θεῶν εὔνοιαν, καὶ ὅσα τοιαῦτα. καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δέ, ὅταν εἰσ τὰ προτετιμημένα ἄγῃσ, τὸ τιμᾶν γονέασ, προγόνουσ, τοὺσ πρώτουσ καταστήσαντασ τὰ νόμιμα, καὶ ἑτέροισ τὰ αὐτὰ παραινῇσ, καὶ ὅλωσ τὰ ἐν τῷ βίῳ προτετιμημένα καὶ ταῦτα σεμνότητοσ μετέχει, οἱο͂ν ἐλευθερία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, ὅταν λέγῃσ ὁρ́ον καὶ κανόνα τῆσ εὐδαιμονίασ τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὰ ἐξ αὐτῆσ πεποιημένα, καὶ ὅλωσ μυρία ἄν τισ ἔχοι τοιαῦτα λέγειν, ἃ καὶ δῆλά ἐστι πᾶσι τοῖσ ἐντὸσ ἅπαξ τῆσ θεωρίασ ταύτησ.

καὶ τὰ τοιαῦτα σεμνότητοσ μετέχει, ὅταν περὶ βίου καὶ θανάτου διεξέρχῃ, οἱο͂ν πέρασ μὲν γὰρ ἅπασιν ἀνθρώποισ τοῦ βίου θάνατοσ, ἢ ὅταν λέγῃσ καὶ φύσεισ διαιρῇσ καὶ διορίζῃσ, οἱο͂ν οὐ γὰρ γένοσ ἐστὶ φιλίων καὶ πολεμίων.

ἐν οἷσ ὁ μέγιστοσ κίνδυνοσ ἐν τῷ πολιτικῷ λόγῳ ἢ ἐπακολουθήσαντα καὶ ἐπισπασθέντα τῇ φύσει τῶν ἐννοημάτων, καὶ καθάπαξ ἀποστάντα τῶν ὑποκειμένων διαφθεῖραι [δὲ] τὸ δόκιμον τοῦ λόγου καὶ ὑπόκενον ἐργάσασθαι καὶ γενέσθαι παρόμοιον τοῖσ μετεωρολόγοισ τῶν σοφιστῶν, ἢ τὸ μέτρον τὸ ἐν τούτοισ ἐπισκεψάμενον, εἰσ ὅσον ἐξαίρεται ὁ ἀγωνιστικὸσ λόγοσ καὶ οἷστισιν ἀναμιγνύμενοσ οὐκ ἀμοιρεῖ ἐν τοῖσ ὁρ́οισ τοῦ ἀγωνιστικὴν μένειν τὴν σεμνότητα καὶ μὴ διαμαρτεῖν.

ταῦτα μὲν οὖν ἐν τοῖσ διακούουσι. νῦν δὲ ἐπανέλθωμεν ἐξ ὧν συνίσταται ἡ σεμνότησ ἡ ἀκινδυνοτέρα.

ταῦτα δέ ἐστιν αἵ τε ἔνδοξοι πράξεισ καὶ τὰ διανοήματα καὶ τῶν ἔργων τὰ σπανιώτατα καὶ παραδοξότατα, οἱο͂ν τὸ τὸν Ξέρξην ἐπινοῆσαι τὸν Ἑλλήσποντον ζεῦξαι καὶ διορύξαι τὸν Ἄθων καὶ πλεῦσαι, καὶ Ἀθηναίουσ ὑπομεῖναι ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν καὶ εἰσ τὰσ ναῦσ ἐμβῆναι, καὶ Λακεδαιμονίουσ βασιλεῖ πύλασ ἀποκλεῖσαι. μεγάλα γὰρ ταῦτα καὶ σεμνότητοσ ἔργα καὶ [τὰ] διανοήματα, καὶ ταῦτα εἰκότωσ καὶ τὸν λόγον εἰσ σεμνότητα ἐξαίρει. παραδείγματοσ δὲ ἕνεκα ἔστω νόημα αὐτὸ καθ’ αὑτὸ ἐκ τῆσ ἐννοίασ σεμνότητοσ μετεσχηκὸσ οὐ μὰ τοὺσ ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντασ τῶν προγόνων καὶ τοὺσ ἐμ Πλαταιαῖσ παραταξαμένουσ.

ἐνταῦθα γὰρ τὸ μὲν ζητούμενον ἦν εἰ δέον ἢ οὐ δέον ἡ πόλισ ἐκινδύνευσεν ἐν Χαιρωνείᾳ, εἰ ἡμάρτηται τὸ προελέσθαι τὸν πόλεμον τοῦτον ἢ οὔ. τοῦτό ἐστι τὸ ζητούμενον, καὶ τὸ κατασκευαστικὸν γέγονεν, οὐχ ἡμάρτηται, ὅτι οὐδ’ οἱ πρόγονοι ἥμαρτον οἱ ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντεσ. τὸ δὲ καὶ ὀμόσαι ὡσ κατὰ θεῶν τῶν προγόνων, τοῦτο ἔχει τὴν ὑπερβολὴν τῆσ σεμνότητοσ, οὐ μὰ τοὺσ ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντασ τῶν προγόνων. δῆλον δὲ ὅτι ἐν τοῖσ ἐνδόξοισ καὶ καθ’ ὑπερβολὴν τῶν ἀγώνων ὁ καιρὸσ τῶν τοιούτων ἐννοημάτων, οὐχ ὅταν βλάβησ ἢ ἄλλου τινὸσ τῶν φαυλοτάτων κρίνωμέν τινα ἢ κρινώμεθα. φαίη δ’ ἄν τισ καὶ τὸ τοῦ ὁρ́κου σχῆμα εἶναι πᾶν· αὐτὸ γὰρ τὸ οὐ μὰ τοὺσ ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντασ οὐκ ἔστιν ὁρ́κοσ, ἀλλὰ παράδειγμα, οἱο͂ν οὐχ ἡμαρτήκατε τὸν ὑπὲρ τῆσ ἁπάντων ἐλευθερίασ καὶ σωτηρίασ ἀράμενοι κίνδυνον, ὥσπερ οὐδ’ οἱ ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντεσ· καὶ γάρ ἐστιν ὅμοιον τῷ τὸν ὑπὲρ τῆσ ἁπάντων σωτηρίασ κίνδυνον ἄρασθαι τὸ ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεῦσαι. τὸ μὲν οὖν πρᾶγμα εἰσ παράδειγμα ἀντὶ τοῦ εὐθέωσ εἰπεῖν ἐσχημάτισε, πρόσ τε τὸ λαμπρὸν ἅμα καὶ ἀξιόπιστον εἰσ ὁρ́κου φαντασίαν μεταβαλών. καὶ τὸ ἀρχαιολογεῖν δὲ σεμνότητοσ, οἱο͂ν λογιζόμενοι δὲ ὅτι μητέρα Ὀρέστησ ἀπεκτονὼσ εὐμενῶν θεῶν δικαστῶν τυχὼν ἀποφυγγάνει.

κατὰ γνώμην μὲν οὖν οὕτω γίνοιτ’ ἂν σεμνότησ. κατὰ σχῆμα δὲ οὕτωσ, ὅταν ἀποφαντικοῖσ τισ χρῆται τοῖσ σχήμασιν, ὡσ ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονοσ ὁ Δημοσθένησ ἅπασ ὁ τῶν ἀνθρώπων βίοσ, ἄν τε μικρὰν ἄν τε μεγάλην πόλιν οἰκῶσι, φύσει καὶ νόμοισ διοικεῖται.

ἢ ὅταν ἀποστάσεσί τισ χρῆται, ἔστι δὲ ἡ φύσισ τοῦ σχήματοσ τῆσ ἀποστάσεωσ τοιάδε τισ, ὅταν τοῦ συμπλέκειν κατὰ τὸ ἑξῆσ καὶ συναρτᾶν ἀλλήλοισ ἀποστάντεσ εἰσ ἀρχὴν ἰδίαν ἐπανάγωμεν, ὥστε τὸ συνημμένον τῶν ἐννοημάτων χωρισθὲν ἀποστῆναι, ὡσ ἐν τοῖσ Φιλιππικοῖσ ἐν τῷ κατὰ Φιλίππου τὸ μὲν κατασκευαζόμενον, δεινὰ ποιεῖ Φίλιπποσ·

τάδε γὰρ ποιεῖ καὶ τάδε, οἱο͂ν Θετταλίαν καταδεδούλωται, αἱ δ’ ἐν Εὐβοίᾳ πόλεισ ἤδη τυραννοῦνται, ἐφ’ Ἑλλήσποντον οἴχεται, πρότερον ἧκεν ἐπ’ Ἀμβρακίαν, Ἦλιν ἔχει τηλικαύτην πόλιν ἐν Πελοποννήσῳ. καὶ αὐξητικόν, καὶ τοιαῦτα ποιοῦντοσ οὐδεὶσ κωλύει τῶν Ἑλλήνων, ἐν οἷσ λέγει καὶ ταῦτα εἰδότεσ οἱ Ἕλληνεσ οὐ πέμπομεν πρέσβεισ περὶ τούτων καὶ ἀγανακτοῦμεν· ἐν τέλει, ὥστ’ ἐκείνου ποιοῦντοσ τί αὐτοὶ ποιοῦμεν; καὶ τὸ αὐξητικὸν ἐκ διαφορᾶσ, καὶ ταῦτα τῶν προγόνων οὐχ ὅπωσ τοῖσ βαρβάροισ τι τούτων συγχωρούντων, ἀλλ’ οὐδὲ τῶν Ἑλλήνων τοῖσ ἐνδοξοτάτοισ, οὐ Λακεδαιμονίοισ, οὐκ Ἀθηναίοισ, οὐ τὰ τελευταῖα Θηβαίοισ. εἶτα ἡ αἰτιολογία ἐπὶ πᾶσι τί οὖν τὸ αἴτιον τούτων; ἐνταῦθα πρόσεχε ἤδη τῷ τῆσ ἀποστάσεωσ σχήματι· σαφηνείασ γάρ σοι ἕνεκα πρότερον πάντα ἐπεξῆλθον. εἰ μὲν συμπλέξασ τὸ κατασκευαστικὸν νόημα ἐβούλετο ἐξενεγκεῖν, οὕτωσ ἂν ἐποίησεν, ὅτι ἐκεῖνοι μὲν τοὺσ παρὰ τῶν ἄρχειν βουλομένων ἢ διαφθείρειν τὴν Ἑλλάδα χρήματα λαμβάνοντασ ἅπαντεσ ἐμίσουν, οὗτοσ δὲ οὐχ οὕτωσ, ἀλλὰ διακόψασ τὴν συμπλοκὴν τῶν νοημάτων καὶ ἀποστήσασ ἀπὸ τοῦ συνῆφθαι αὐτὸν αὐτῷ, εἰσ ἀρχὴν ἀναγαγὼν λέγει ἦν τι τότε, ἦν ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι ἐν ταῖσ τῶν πολλῶν διανοίαισ· τί ἦν τοῦτο; τοὺσ παρὰ τῶν ἄρχειν βουλομένων ἢ διαφθείρειν τὴν Ἑλλάδα χρήματα λαμβάνοντασ ἅπαντεσ ἐμίσουν. εἶτα ἕτερον ἐγίνετό τι κατὰ τὸ σχῆμα, καίτοι ἓν καὶ τὸ αὐτὸ ἐννόημα ὄν, ἐάν τε συμπλέξασ εἴπω, τί οὖν τὸ αἴτιον τούτων; ὅτι ἐκεῖνοι μὲν οὐχ οὕτωσ διενοοῦντο, ἐάν τε καὶ ἀποστάσει χρησάμενοσ ἐπαναγάγω, ἦν τι τότ’, ἦν ἐν ταῖσ τῶν πολλῶν διανοίαισ. καὶ ἑτέρωθι δὲ ἐν ἐπαγγελίᾳ χρησάμενοσ λέξω δὲ μετὰ παρρησίασ· καὶ γὰρ οὐδ’ ἂν ἄλλωσ δυναίμην, εἶτα ἀποστήσασ ἐπάγει πάντεσ ὅσοι πώποτε ἐκπεπλεύκασι παρ’ ὑμῶν στρατηγοί. κἀκεῖνα δὲ ἀποστάσεωσ τὰ σχήματα. καλόν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καλὸν ἡ τῶν δημοσίων πραγμάτων φυλακή, κἀκεῖνο ἀντικείμενον τούτῳ, μιαρόν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μιαρὸν τὸ θηρίον καὶ ἄμικτον. οὐχ ὅτι δὲ καὶ ἄλλα μυρία θεωρήματα οὐ πρόσεστι καθ’ ἕκαστον τούτων τῶν θεωρημάτων, διὰ τοῦτο κατ’ εἶδοσ οὐχ ὑπεμνήσθην· καὶ γὰρ καὶ ἐπαναδίπλωσισ ἐν ἐνίοισ αὐτῶν γέγονε, καὶ καθόλου ἐξενήνεκται οὐκ ἐπὶ μέρουσ, ἀλλ’ ἡμῖν πρόκειται καθ’ ἓν ἕκαστον τῶν γενικῶν σχημάτων παραδεικνύναι, καὶ σὺ δὲ οὕτωσ ἠξίωσασ. καὶ ὅλωσ δὲ ἐπὶ μιᾶσ ἐννοίασ πολλάκισ πλείω συμπίπτει θεωρήματα, καὶ μάλιστα ὁπόσα αὐτῶν τῆσ αὐτῆσ ἐστι συγγενείασ, καὶ ἐξ ὧν τελείωσ πᾶσι τοῖσ αὐτοῦ μέρεσι κατεσκεύασται ὁ λόγοσ προσλαμβάνει, ἐννοίᾳ, σχήματι, ῥυθμῷ, λέξει. ἡμῖν δὲ νῦν ὁ λόγοσ περὶ αὐτοῦ μόνου τοῦ σχήματοσ, καὶ ταῦτα τοῦ κατ’ ἔννοιαν μόνου. καὶ ἄλλαι δέ εἰσιν ἀποστάσεισ, οἱο͂ν οὐδὲν δεινόν, οὐδ’ ἐλεεινὸν Μειδίασ πείσεται, ἐὰν ἴσα κτήσηται τοῖσ πολλοῖσ ὑμῶν, καὶ πάλιν πλούσιοι πολλοὶ συνεστηκότεσ, τὸ δοκεῖν τινεσ εἶναι δι’ εὐπορίαν προσειληφότεσ, καὶ πάλιν μισεῖ Μειδίασ ἴσωσ ἐμέ. καὶ αἱ διαστάσεισ σεμνότητα ἔχουσιν, οἱο͂ν ὅταν εἴπῃ τί οὖν ἐπιχειρεῖ;

πόλεμον ποιῆσαι τοῖσ Ἀμφικτύοσι καὶ περὶ τὴν Πυλαίαν ταραχήν, τὸ μὲν γὰρ χωρὶσ τῆσ διαστάσεωσ τοιοῦτον οἱο͂ν ἡγεῖτο γὰρ ὁ Φίλιπποσ, εἰ μὲν τῆσ ἰδίασ ἕνεκα ἔχθρασ ἢ τοὺσ Θετταλοὺσ ἢ τοὺσ Θηβαίουσ συμπείθοι βαδίζειν ἐφ’ ὑμᾶσ, οὐδένα προσέξειν αὐτῷ τὸν νοῦν, ἐὰν δὲ τὰσ ἐκείνων κοινὰσ αἰτίασ λαβὼν ἡγεμὼν αἱρεθῇ, ῥᾷον ἤλπιζε τὰ μὲν παρακρούσασθαι, τὰ δὲ οἷστισι δήποτε. τί οὖν; πόλεμον ποιεῖ τοῖσ Ἀμφικτύοσι καὶ περὶ τὴν Πυλαίαν ταραχήν. τοῦτ’ ἂν ἦν τὸ χωρὶσ τῆσ διαστάσεωσ συγκεχυμένον καὶ ταπεινόν, τὸ δὲ ἐξᾶραι εἰσ τὴν σεμνότητα ἡ διάστασισ ἡ διὰ μέσου, τί οὖν ἐπιχειρεῖ; εἶτα τὸ πρᾶγμα τὸ μετὰ τὴν διάστασιν πόλεμον ποιῆσαι τοῖσ Ἀμφικτύοσι. καὶ ἑτέρωθι τὸ χείριστον ἐν τοῖσ παρεληλυθόσι τοῦτο πρὸσ τὰ μέλλοντα βέλτιστον ὑπάρχει. καὶ ἐνταῦθα τὸ μὲν χωρὶσ τῆσ διαστάσεωσ ἦν ἂν εὐθὺσ ἐπαγαγεῖν, οὐδὲν γὰρ τῶν δεόντων ποιούντων ἡμῶν. ποῦ οὖν ἡ διάστασισ; ἐν τῷ διὰ μέσου, ἐν ᾧ διαστήσασ λέγει τί οὖν τοῦτό ἐστιν· ὅτι οὐδὲν τῶν δεόντων ποιούντων ἡμῶν. ἀλλ’ αὗται μὲν κατὰ πρᾶγμα αἱ διαιρέσεισ, τί οὖν ἐπιχειρεῖ, ἢ πάλιν τί οὖν τοῦτό ἐστιν; ἐκεῖναι δὲ ἐκ τῆσ αὐτοῦ τινοσ ἐπικρίσεωσ, ὅταν λέγῃ, καὶ γὰρ οὕτωσ ἔχει, ὕβρισμαι μὲν ἐγὼ καὶ προπεπηλάκισται τὸ σῶμα τοὐμὸν τότε. ἀεὶ δὲ παρακολουθεῖ τῇ διαστάσει καὶ τὸ εὐκρινῆ τὸν λόγον ποιεῖν, ἐνιαχοῦ δὲ καὶ σαφῆ. εἰδέναι δὲ χρὴ ὅτι τὰ θεωρήματα τοῦ λόγου πολὺ κάλλοσ ἐφέλκεται, ἡμεῖσ δὲ νῦν ἑνὸσ ἐσμὲν τοῦ γενικωτάτου. σεμνότητοσ δὲ σχῆμα καὶ ὅταν πλαγιασμοῖσ τισ χρῆται·

ὅπου μὲν γὰρ ὀρθοῦται τὰ νοήματα, κόπτεται καθ’ ἓν ἕκαστον ὁ λόγοσ, καὶ τοῦ καθαρωτέρου μᾶλλον τρόπου τὸ σχῆμα, οὐ τοῦ σεμνοτέρου· διὰ τοῦτο ἐν τῷ πρὸσ Λεπτίνην ἑώσ μὲν ὀρθῶσ ὁ Δημοσθένησ τὰ νοήματα, καθαρὸσ εἶναι δοκεῖ ὁ λόγοσ, οἱο͂ν λέγονται οἱ τριάκοντα χρήματα δανείσασθαι παρὰ Λακεδαιμονίων ἐπὶ τοὺσ ἐν Πειραιεῖ. ἄλλο νόημα τοῦ αὐτοῦ τρόπου, ἐπειδὴ δὲ τὰ πράγματα ἐκεῖνα κατέστη, πρέσβεισ πέμψαντεσ οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰ χρήματα ἀπῄτουν. καὶ τὸ ἑξῆσ τῷ αὐτῷ τρόπῳ εἰ ὀρθῶσ προήγαγεν, οὕτωσ ἂν εἶπε, λόγοι οὖν ἐγίνοντο, καὶ οἱ μὲν τοὺσ ἐξ ἄστεοσ ἠξίουν ἀποδοῦναι τὰ χρήματα, οἱ δὲ τοὺσ ἐκ Πειραιῶσ, ἀλλὰ διεφθείρετο ὁ τόνοσ τοῦ σχήματοσ καὶ ἡ σεμνότησ, διὰ τοῦτο πλαγιάσασ λέγει, λόγων δὲ γιγνομένων καὶ τῶν μὲν τοὺσ ἐξ ἄστεοσ ἀποδοῦναι κελευόντων, τῶν δὲ τοὺσ ἐν Πειραιεῖ τοῦτο πρῶτον τῆσ ὁμονοίασ σημεῖον ὑπάρξαι. καὶ ἐν ἀρχῇ δὲ τοῦ κατὰ Φιλίππου πολλῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, λόγων γιγνομένων περὶ ὧν Φίλιπποσ ἀδικεῖ. καὶ ἄλλο τι πεπλαγιασμένον ἐπὶ τούτῳ καὶ πάντων εὖ οἶδ’ ὅτι φησάντων γ’ ἄν. καὶ πάλιν ὄντων δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῶν παρόντων πραγμάτων πᾶσιν ὡσ ἐγὼ κρίνω φοβερῶν, οὐδένεσ μὲν ἐν μείζονι κινδύνῳ τῶν πάντων εἰσὶν ὑμῶν. τοῦτο δὲ πρῶτον τῶν σχημάτων εἰδέναι χρή, ὅτι κοινωνίαν τινὰ ἔχει ἐν τῷ λόγῳ τό τε ἀξίωμα καὶ ἡ σεμνότησ·

ὅπου γὰρ ἀξίωμα ὁ λόγοσ προσλαμβάνει, ἐκεῖ καὶ σεμνότητα. ἔστω δὲ ὁ λόγοσ εἰσ τὰ τῆσ γνώμησ ἔτι τὸ εἰκόσι χρῆσθαι σεμνότητα καὶ ἀξίωμα ἔχοντα τὸν λόγον ἐργάζεται, ὥσπερ ἐν θαλάττῃ πνεῦμα ἀκατάστατον ὡσ ἂν τύχῃ κινούμενον, καὶ πάλιν ὥσπερ σκηπτὸσ ἢ χειμάρρουσ ἅπαν τοῦτο τὸ πρᾶγμα εἰσ τὴν πόλιν εἰσέπεσεν, καὶ ἑτέρωθι πάλιν ἐπεὶ ὅτι γε ὥσπερ περίοδοσ ἢ καταβολὴ πυρετοῦ ἢ ἄλλου τινὸσ κακοῦ καὶ τῷ πάνυ πόρρω δοκοῦντι νῦν ἀφεστάναι προσέρχεται οὐδεὶσ ἀγνοεῖ. καὶ τὸ γνωμολογεῖν δὲ τῆσ σεμνότητόσ ἐστιν, οἱο͂ν τὸ γὰρ εὖ πράττειν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶσ φρονεῖν τοῖσ ἀνοήτοισ γίνεται.

καὶ τὸ τὰ ἧττον ἐκτετιμημένα ἐκβάλλοντα καὶ ἀναιροῦντα ἀντεισάγειν τὰ μᾶλλον προτετιμημένα τῆσ σεμνότητόσ ἐστιν, οὐ λίθοισ ἐτείχισα τὴν πόλιν οὔτε πλίνθοισ ἐγώ, ἀλλ’ ἐὰν τὸν ἐμὸν τειχισμὸν θέλῃσ μαθεῖν, νῦν τὰ μᾶλλον προτετιμημένα εὑρήσεισ ὅπλα καὶ πόλεισ καὶ τόπουσ καὶ λιμένασ.

σεμνότητα δὲ ἔχει καὶ ὅταν μὴ εὐθὺσ ἐπιτρέχῃσ τῷ εἰσαγομένῳ, ἀλλὰ προσλαμβάνῃσ τὰσ δυνάμεισ αὐτῶν καὶ προαναρτᾷσ τὸν λόγον.

ἓν δέ τι κοινὸν ἡ φύσισ τῶν εὖ φρονούντων ἐν ἑαυτῇ κέκτηται φυλακτήριον, καὶ οὐκ εὐθὺσ ἐπήγαγε καὶ εἶπεν ἀπιστίαν, ἀλλὰ προσλαβὼν τούτου τὰσ δυνάμεισ καὶ ἀναρτήσασ, ὃ πᾶσι μέν ἐστιν ἀγαθὸν καὶ σωτήριον, μάλιστα δὲ τοῖσ πλήθεσι πρὸσ τοὺσ τυράννουσ, καὶ ἄλλη ἐπανάληψισ τί οὖν ἐστι τοῦτο, εἶτα τὸ εἰσαγόμενον ἀπιστία. ὅμοιον δὲ τούτῳ κἀκεῖνο ὃ καὶ τοῦ Περσῶν ἐκράτησε πλούτου καὶ ἐλευθέραν ἦγε τὴν Ἑλλάδα, καὶ οὔτε ναυμαχίασ οὔτε πεζῆσ μάχησ ἡττᾶτο, νῦν δὲ ἀπολωλὸσ ἅπαντα λελύμανται, καὶ ἄνω καὶ κάτω πεποίηκε πάντα τὰ πράγματα, καὶ τοσούτων προεκκειμένων οὔπω εἴρηται τὸ τί, ἀλλ’ ἐπαναλήψει χρησάμενοσ νῦν εἰσάξει, τί οὖν ἦν τοῦτο; εἶτα τὸ εἰσαγόμενον καθ’ ἑαυτό, ὡσ ἐκεῖ ἀπιστία, οὕτωσ ἐνθάδε, τοὺσ παρὰ τῶν ἄρχειν βουλομένων ἢ διαφθείρειν τὴν Ἑλλάδα χρήματα λαμβάνοντασ ἅπαντεσ ἐμίσουν. καὶ οἱ ἀφορισμοὶ δὲ οἱ ἐν τῷ καθόλου σεμνότητα ἔχουσιν, οἱο͂ν πόλεωσ γὰρ ἔγωγε πλοῦτον ἡγοῦμαι συμμάχουσ, πίστιν, εὔνοιαν.

καὶ τὸ ὑπέρχεσθαι δὲ ἀεὶ τὰ ἔνδοξα ἢ πρόσωπα ἢ πράγματα ἀπάγοντα ἀφ’ ἑαυτοῦ σεμνὸν πάνυ, οἱο͂ν καὶ τούτων οὐδὲν καινόν, οὐδὲ εὑρ́ημα ἐμόν, ἀλλὰ παλαιὸσ ὃν οὗτοσ παρέβη νόμοσ οὕτω κελεύει νομοθετεῖν, καὶ πάλιν οὐ λόγουσ ἐμαυτοῦ λέγων, ἀλλὰ γράμματα τῶν ὑμετέρων προγόνων.

σχῆμα δὲ καὶ τοῦτο τῆσ σεμνότητοσ τὸ ἀσύνδετα παρατιθέναι τὰ νοήματα, ἐφεξῆσ ἐπιτιθέντα ἀλλήλοισ, οἱο͂ν Μειδίασ Ἀναγυράσιοσ προβέβληται, τὰ ἀπόρρητα οἶδεν, ἡ πόλισ αὐτὸν οὐ χωρεῖ.

καὶ πάλιν ἐφ’ Ἑλλήσποντον οἴχεται, πρότερον ἧκεν ἐπ’ Ἀμβρακίαν, Ἦλιν ἔχει τηλικαύτην πόλιν ἐν Πελοποννήσῳ, Μεγάροισ ἐπεβούλευσε πρώην, οὔθ’ ἡ Ἑλλὰσ οὔτε ἡ βάρβαροσ τὴν πλεονεξίαν χωρεῖ τοῦ ἀνθρώπου. κατὰ δὲ ἀπαγγελίαν γίγνεται σεμνότησ οὕτωσ, ὅταν τισ ὀνοματικαῖσ χρῆται ταῖσ λέξεσιν ἀντὶ ῥηματικῶν, οἱο͂ν πλεονέκτημα, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μέγα ὑπῆρξε Φιλίππῳ.

καὶ τόλμα μὲν γὰρ ἀλόγιστοσ ἀνδρεία φιλέταιροσ ἐνομίσθη. καὶ ὅταν τροπικαῖσ ἀντὶ ἰδίων ταῖσ λέξεσι χρήσῃ, οἱο͂ν τὴν δωροδοκίαν νόσημα εἰπεῖν, νόσημα, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δεινὸν ἐμπέπτωκεν εἰσ τὴν Ἑλλάδα.

καὶ ἑτέρωθι πάλιν εἶτα τὸν τοῦτο τὸ μηχάνημα ἐπὶ τὴν πόλιν ἱστάντα. καὶ ἐν τῷ κατὰ Μειδίου σὺ δὲ πληρωτὴσ τοιούτου γεγονὼσ ἐράνου σεαυτῷ τουτονὶ δίκαιοσ εἶ συλλέξασθαι. καὶ τὸ κατὰ πλῆθοσ λέγειν καὶ τὰ ὀνόματα ἐφεξῆσ παρατιθέναι τῆσ σεμνότητόσ ἐστιν, οἱο͂ν εὐδαίμων καὶ μέγασ καὶ φοβερὸσ ἅπασιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ.

καὶ τὸ τὰ πρόσωπα ἀφαιροῦντα ἐπ’ αὐτῶν τῶν πραγμάτων προάγειν τὸν λόγον σεμνὸν σφόδρα.

εἰ μὴ Θεσπιαὶ καὶ Πλαταιαὶ καὶ τὸ Θηβαίουσ αὐτίκα δὴ μάλα δώσειν δίκην ἀφείλετο τὴν ἀλήθειαν ἀλλ’ οἱ λέγοντεσ τὰ περὶ Θεσπιέων καὶ Πλαταιέων, ὁ δὲ ἀφελὼν τὰ πρόσωπα τῶν εἰπόντων αὐτὰ λέγει ἐφ’ ἑαυτῶν, εἰ μὴ Θεσπιαὶ καὶ Πλαταιαί. καὶ ἀλλαχοῦ πάλιν ἐγὼ δὲ οἶμαι τὴν μὲν εἰρήνην ἄγειν οὐχ ὑμᾶσ δεῖν πείθειν· καὶ τὸ ἀντικείμενον εἶπεν ἀλλὰ Φίλιππον, ὁ δὲ ἀφελὼν τὸ πρόσωπον ἐπὶ τοῦ πράγματοσ ἀόριστον εἶπεν, ἀλλὰ τὸν τὰ τοῦ πολέμου πράσσοντα. καὶ πάλιν ἑτέρωθι βουλόμενοσ δεῖξαι ὅτι Φίλιππόσ ἐστιν ὁ τὸν πόλεμον ποιῶν ἀντὶ τοῦ οὕτωσ εἰπεῖν, εἰ δὲ Φίλιπποσ τὰ ὅπλα ἐν ταῖσ χερσὶν ἔχων καὶ δύναμιν πολλὴν περὶ αὑτὸν ὁ δὲ ἕτεροσ εἶπε. σεμνότητοσ δὲ καὶ τὸ τοῖσ ἐν γένει μᾶλλον [ἂν] ὀνόμασι χρῆσθαι, ἐν γένει δὲ λέγω, χρυσόσ, ἄργυροσ.

τὸ μὲν γὰρ ἐκ τούτων ἐστὶ τὸ ἐπὶ εἴδουσ καὶ μέρουσ λεγόμενον, χρήματα, εὐπορία, πρόσοδοσ. ὁ δὲ Θουκυδίδησ ἀντὶ τούτων εἰσ τὸ ἐν γένει ἀναγαγὼν σεμνότητα εἰργάσατο, λέγει δὲ ὁ Ἑρμοκράτησ περὶ τῶν Καρχηδονίων χρυσὸν γὰρ καὶ ἄργυρον πλεῖστον ἔχουσιν ἀντὶ τοῦ πλουσιώτατοι γάρ εἰσιν, ἢ ἑτέρωσ μεταβαλών, πλούσιοι γάρ εἰσιν. καὶ ὁ Δημοσθένησ ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν Ἀρίθμιοσ ἐκολάσθη, ἐπειδὴ διέφθειρε τινὰσ χρήμασιν ἐν Πελοποννήσῳ, ὁ δὲ ἐν γένει εἰπὼν ὅτι χρυσίον ἐκόμισε παρὰ βασιλέωσ σεμνότητα εἰργάσατο. χρὴ δὲ εἰδέναι ὅτι καὶ ἐξ ἑνὸσ ὀνόματοσ γίγνεται σεμνότησ, ὡσ ἐν τῷ πρὸσ Λεπτίνην, ὅπου λέγει ὅτι χρὴ κυρίασ τηρεῖν τὰσ στήλασ.

πῶσ ἐξῆρεν εἰσ σεμνότητα; ἐν τῷ τελευταίῳ ὀνόματι, ἵν’ ἐκεῖναι τοῦ τῆσ πόλεωσ ἤθουσ μνημεῖον ὦσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ.

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ σεμνότητοσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION