헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΛιβραρψ́6́07́

(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 7)

ὁ δὲ Ὀδυσσεύσ, ὡσ μὲν ἔνιοι λέγουσιν, ἐπλανᾶτο κατὰ Λιβύην, ὡσ δὲ ἔνιοι κατὰ Σικελίαν,ὡσ δὲ ἄλλοι κατὰ τὸν Ὠκεανὸν ἢ κατὰ τὸ Τυρρηνικὸν πέλαγοσ. ἀναχθεὶσ δὲ ἀπὸ Ἰλίου προσίσχει πόλει Κικόνων Ἰσμάρῳ καὶ ταύτην αἱρεῖ πολεμῶν καὶ λαφυραγωγεῖ, μόνου φεισάμενοσ Μάρωνοσ, ὃσ ἦν ἱερεὺσ Ἀπόλλωνοσ.

αἰσθόμενοι δὲ οἱ τὴν ἤπειρον οἰκοῦντεσ Κίκονεσ σὺν ὅπλοισ ἐπ’ αὐτὸν παραγίνονται· ἀφ’ ἑκάστησ δὲ νεὼσ ἓξ ἀποβαλὼν ἄνδρασ ἀναχθεὶσ ἔφευγε. καὶ καταντᾷ εἰσ τὴν Λωτοφάγων χώραν καὶ πέμπει τινὰσ μαθησομένουσ τοὺσ κατοικοῦντασ·

οἱ δὲ γευσάμενοι τοῦ λωτοῦ κατέμειναν· ἐφύετο γὰρ ἐν τῇ χώρᾳ καρπὸσ ἡδὺσ λεγόμενοσ λωτόσ, ὃσ τῷ γευσαμένῳ πάντων ἐποίει λήθην. Ὀδυσσεὺσ δὲ αἰσθόμενοσ, τοὺσ λοιποὺσ κατασχών, τοὺσ γευσαμένουσ μετὰ βίασ ἐπὶ τὰσ ναῦσ ἄγει, καὶ προσπλεύσασ τῇ Κυκλώπων γῇ προσπελάζει. καταλιπὼν δὲ τὰσ λοιπὰσ ναῦσ ἐν τῇ πλησίον νήσῳ, μίαν ἔχων τῇ Κυκλώπων γῇ προσπελάζει, μετὰ δώδεκα ἑταίρων ἀποβὰσ τῆσ νεώσ.

ἔστι δὲ τῆσ θαλάσσησ πλησίον ἄντρον, εἰσ ὃ ἔρχεται ἔχωνἀσκὸν οἴνου τὸν ὑπὸ Μάρωνοσ αὐτῷ δοθέντα. ἦν δὲ Πολυφήμου τὸ ἄντρον, ὃσ ἦν Ποσειδῶνοσ καὶ Θοώσησ νύμφησ, ἀνὴρ ὑπερμεγέθησ ἄγριοσ ἀνδροφάγοσ, ἔχων ἕνα ὀφθαλμὸν ἐπὶ τοῦ μετώπου. ἀνακαύσαντεσ δὲ πῦρ καὶ τῶν ἐρίφων θύσαντεσ εὐωχοῦντο.

ἐλθὼν δὲ ὁ Κύκλωψ καὶ εἰσελάσασ τὰ ποίμνια τῇ μὲν θύρᾳ προσέθηκε πέτρον ὑπερμεγέθη καὶ θεασάμενοσ αὐτοὺσ ἐνίουσ κατήσθιεν. Ὀδυσσεὺσ δὲ αὐτῷ δίδωσιν ἐκ τοῦ Μάρωνοσ οἴνου πιεῖν·

ὁ δὲ πιὼν πάλιν ᾔτησε, καὶ πιὼν τὸ δεύτερον ἐπηρώτα τὸ ὄνομα. τοῦ δὲ εἰπόντοσ <ὅτι> Οὔτισ καλεῖται, Οὔτιν ἠπείλει ὕστερον ἀναλῶσαι, τοὺσ δὲ ἄλλουσ ἔμπροσθεν, καὶ τοῦτο αὐτῷ ξένιον ἀποδώσειν ὑπέσχετο. κατασχεθεὶσ δὲ ὑπὸ μέθησ ἐκοιμήθη. Ὀδυσσεὺσ δὲ εὑρὼν ῥόπαλον κείμενον σὺν τέσσαρσιν ἑταίροισ ἀπώξυνε καὶ πυρώσασ ἐξετύφλωσεν αὐτόν.

ἐπιβοωμένου δὲ Πολυφήμου τοὺσ πέριξ Κύκλωπασ, παραγενόμενοι ἐπηρώτων τίσ αὐτὸν ἀδικεῖ. τοῦ δὲ εἰπόντοσ "Οὔτισ," νομίσαντεσ αὐτὸν λέγειν "ὑπὸ μηδενόσ" ἀνεχώρησαν. ἐπιζητούντων δὲ τῶν ποιμνίων τὴν συνήθη νομήν, ἀνοίξασ καὶ ἐπὶ τοῦ προθύρου στὰσ τὰσ χεῖρασ ἐκπετάσασ ἐψηλάφα τὰ ποίμνια.

Ὀδυσσεὺσ δὲ τρεῖσ κριοὺσ ὁμοῦ συνδέων καὶ αὐτὸσ τῷ μείζονι ὑποδύσ, ὑπὸ τὴν γαστέρα κρυβείσ, σὺν τοῖσ ποιμνίοισ ἐξῆλθε, καὶ λύσασ τοὺσ ἑταίρουσ τῶν ποιμνίων, ἐπὶ τὰσ ναῦσ ἐλάσασ ἀποπλέων ἀνεβόησε Κύκλωπι ὡσ Ὀδυσσεὺσ εἰή καὶ ἐκπεφεύγοιτὰσ ἐκείνου χεῖρασ. ἦν δὲ λόγιον Κύκλωπι εἰρημένον ὑπὸ μάντεωσ τυφλωθῆναι ὑπὸ Ὀδυσσέωσ.

καὶ μαθὼν τὸ ὄνομα πέτρασ ἀποσπῶν ἠκόντιζεν εἰσ τὴν θάλασσαν, μόλισ δὲ ἡ ναῦσ σώζεται πρὸσ τὰσ πέτρασ. ἐκ τούτου δὲ μηνίει Ποσειδῶν Ὀδυσσεῖ. ἀναχθεὶσ δὲ συμπάσαισ <ναυσὶ> παραγίνεται εἰσ Αἰολίαν νῆσον, ἧσ ὁ βασιλεὺσ ἦν Αἰόλοσ.

οὗτοσ ἐπιμελητὴσ ὑπὸ Διὸσ τῶν ἀνέμων καθεστήκει καὶ παύειν καὶ προί̈εσθαι. ὃσ ξενίσασ Ὀδυσσέα δίδωσιν αὐτῷ ἀσκὸν βόειον, ἐν ᾧ κατέδησε τοὺσ ἀνέμουσ, ὑποδείξασ οἷσ δεῖ χρῆσθαι πλέοντα, τοῦτον ἐν τῷ σκάφει καταδήσασ. ὁ δὲ Ὀδυσσεὺσ ἐπιτηδείοισ ἀνέμοισ χρώμενοσ εὐπλοεῖ, καὶ πλησίον Ἰθάκησ ὑπάρχων ἤδη τὸν ἀναφερόμενον ἐκ τῆσ πόλεωσ καπνὸν ἰδὼν ἐκοιμήθη. οἱ δὲ ἑταῖροι νομίζοντεσ χρυσὸν ἐν τῷ ἀσκῷ κομίζειν αὐτόν, λύσαντεσ τοὺσ ἀνέμουσ ἐξαφῆκαν, καὶ πάλιν εἰσ τοὐπίσω παρεγένοντο ὑπὸ τῶν πνευμάτων ἁρπασθέντεσ.

Ὀδυσσεὺσ δὲ ἀφικόμενοσ πρὸσ Αἰόλον ἠξίου πομπῆσ τυχεῖν, ὁ δὲ αὐτὸν ἐκβάλλει τῆσ νήσου λέγων ἀντιπρασσόντων τῶν θεῶν μὴ δύνασθαι σώζειν. πλέων οὖν κατῆρε πρὸσ Λαιστρυγόνασ, καὶ τὴν ἑαυτοῦ ναῦν καθώρμισεν ἐσχάτωσ.

Λαιστρυγόνεσ δ’ ἦσαν ἀνδροφάγοι, καὶ αὐτῶν ἐβασίλευεν Ἀντιφάτησ. μαθεῖν οὖν Ὀδυσσεὺσ βουλόμενοστοὺσ κατοικοῦντασ ἔπεμψέ τινασ πευσομένουσ. τούτοισ δὲ ἡ τοῦ βασιλέωσ θυγάτηρ συντυγχάνει καὶ αὐτοὺσ ἄγει πρὸσ τὸν πατέρα. ὁ δὲ ἕνα μὲν αὐτῶν ἁρπάσασ ἀναλίσκει, τοὺσ δὲ λοιποὺσ ἐδίωκε φεύγοντασ κεκραγὼσ καὶ συγκαλῶν τοὺσ ἄλλουσ Λαιστρυγόνασ.

οἱ δὲ ἦλθον ἐπὶ τὴν θάλασσαν καὶ βάλλοντεσ πέτροισ τὰ μὲν σκάφη κατέαξαν, αὐτοὺσ δὲ ἐβίβρωσκον. Ὀδυσσεὺσ δὲ κόψασ τὸ πεῖσμα τῆσ νεὼσ ἀνήχθη, αἱ δὲ λοιπαὶ σὺν τοῖσ πλέουσιν ἀπώλοντο. μίαν δὲ ἔχων ναῦν Αἰαίῃ νήσῳ προσίσχει.

ταύτην κατῴκει Κίρκη, θυγάτηρ Ἡλίου καὶ Πέρσησ, Αἰήτου δὲ ἀδελφή, πάντων ἔμπειροσ οὖσα φαρμάκων. διελὼν τοὺσ ἑταίρουσ αὐτὸσ μὲν κλήρῳ μένει παρὰ τῇ νηί, Εὐρύλοχοσ δὲ πορεύεται μεθ’ ἑταίρων εἰκοσιδύο τὸν ἀριθμὸν πρὸσ Κίρκην. καλούσησ δὲ αὐτῆσ χωρὶσ Εὐρυλόχου πάντεσ εἰσίασιν.

ἡ δ’ ἑκάστῳ κυκεῶνα πλήσασα τυροῦ καὶ μέλιτοσ καὶ ἀλφίτων καὶ οἴνου δίδωσι, μίξασα φαρμάκῳ. πιόντων δὲ αὐτῶν, ἐφαπτομένη ῥάβδῳ τὰσ μορφὰσ ἠλλοίου, καὶ τοὺσ μὲν ἐποίει λύκουσ, τοὺσ δὲ σῦσ, τοὺσ δὲ ὄνουσ, τοὺσ δὲ λέοντασ. Εὐρύλοχοσ δὲ ἰδὼν ταῦτα Ὀδυσσεῖ ἀπαγγέλλει.

ὁ δὲ λαβὼν μῶλυ παρὰ Ἑρμοῦ πρὸσ Κίρκην ἔρχεται, καὶ βαλὼν εἰσ τὰ φάρμακα τὸ μῶλυ μόνοσ πιὼν οὐ φαρμάσσεται· σπασάμενοσ δὲ τὸ ξίφοσ ἤθελε Κίρκην ἀποκτεῖναι. ἡ δὲ τὴν ὀργὴν παύσασα τοὺσ ἑταίρουσ ἀποκαθίστησι. καὶ λαβὼν ὁρ́κουσ Ὀδυσσεὺσ παρ’ αὐτῆσ μηδὲν ἀδικηθῆναι συνευνάζεται, καὶ γίνεται αὐτῷ παῖσ Τηλέγονοσ. ἐνιαυτὸν δὲ μείνασ ἐκεῖ, πλεύσασ τὸν Ὠκεανόν, σφάγια ταῖσ ψυχαῖσ ποιησάμενοσ μαντεύεται παρὰ Τειρεσίου, Κίρκησ ὑποθεμένησ, καὶ θεωρεῖ τάσ τε τῶν ἡρώων ψυχὰσ καὶ τῶν ἡρωί̈δων.

βλέπει δὲ καὶ τὴν μητέρα Ἀντίκλειαν καὶ Ἐλπήνορα, ὃσ ἐν τοῖσ Κίρκησ πεσὼν ἐτελεύτησε. παραγενόμενοσ δὲ πρὸσ Κίρκην ὑπ’ ἐκείνησ προπεμφθεὶσ ἀνήχθη, καὶ τὴν νῆσον παρέπλειτῶν Σειρήνων.

αἱ δὲ Σειρῆνεσ ἦσαν Ἀχελῴου καὶ Μελπομένησ μιᾶσ τῶν Μουσῶν θυγατέρεσ, Πεισινόη Ἀγλαόπη Θελξιέπεια. τούτων ἡ μὲν ἐκιθάριζεν, ἡ δὲ ᾖδεν, ἡ δὲ ηὔλει, καὶ διὰ τούτων ἔπειθον καταμένειν τοὺσ παραπλέοντασ. εἶχον δὲ ἀπὸ τῶν μηρῶν ὀρνίθων μορφάσ.

ταύτασ παραπλέων Ὀδυσσεύσ, τῆσ ᾠδῆσ βουλόμενοσ ὑπακοῦσαι, Κίρκησ ὑποθεμένησ τῶν μὲν ἑταίρων τὰ ὦτα ἔβυσε κηρῷ, ἑαυτὸν δὲ ἐκέλευσε προσδεθῆναι τῷ ἱστῷ. πειθόμενοσ δὲ ὑπὸ τῶν Σειρήνων καταμένειν ἠξίου λυθῆναι, οἱ δὲ μᾶλλον αὐτὸν ἐδέσμευον, καὶ οὕτωπαρέπλει. ἦν δὲ αὐταῖσ Σειρῆσι λόγιον τελευτῆσαι νεὼσ παρελθούσησ. αἱ μὲν οὖν ἐτελεύτων. μετὰ δὲ τοῦτο παραγίνεται ἐπὶ δισσὰσ ὁδούσ.

ἔνθεν μὲν ἦσαν αἱ Πλαγκταὶ πέτραι, ἔνθεν δὲ ὑπερμεγέθεισ σκόπελοι δύο. ἦν δὲ ἐν μὲν θατέρῳ Σκύλλα, Κραταιίδοσ θυγάτηρ καὶ Τριήνου ἢ Φόρκου, πρόσωπον ἔχουσα καὶ στέρνα γυναικόσ, ἐκ λαγόνων δὲ κεφαλὰσ ἓξ καὶ δώδεκα πόδασ κυνῶν. ἐν δὲ θατέρῳ τῷ σκοπέλῳ ἦν Χάρυβδισ, ἣ τῆσ ἡμέρασ τρὶσ ἀνασπῶσα τὸ ὕδωρ πάλιν ἀνίει.

ὑποθεμένησ δὲ Κίρκησ, τὸν μὲν παρὰ τὰσ Πλαγκτὰσ πλοῦν ἐφυλάξατο, παρὰ δὲ τὸν τῆσ Σκύλλησ σκόπελον <πλέων> ἐπὶ τῆσ πρύμνησ ἔστη καθωπλισμένοσ. ἐπιφανεῖσα δὲ ἡ Σκύλλαἓξ ἑταίρουσ ἁρπάσασα τούτουσ κατεβίβρωσκεν. ἐκεῖθεν δὲ ἐλθὼν εἰσ Θρινακίαν νῆσον οὖσαν Ἡλίου, ἔνθα βόεσ ἐβόσκοντο, καὶ ἀπλοίᾳ κατασχεθεὶσ ἔμεινεν αὐτοῦ.

τῶν δὲ ἑταίρων σφαξάντων ἐκ τῶν βοῶν καὶ θοινησαμένων, λειφθέντων τροφῆσ, Ἥλιοσ ἐμήνυσε Διί. καὶ ἀναχθέντα κεραυνῷ ἔβαλε. λυθείσησ δὲ τῆσ νεὼσ Ὀδυσσεὺσ τὸν ἱστὸν κατασχὼν παραγίνεται εἰσ τὴν Χάρυβδιν.

τῆσ δὲ Χαρύβδεωσ καταπινούσησ τὸν ἱστόν, ἐπιλαβόμενοσ ὑπερπεφυκότοσ ἐρινεοῦ περιέμεινε. καὶ πάλιν ἀνεθέντα τὸν ἱστὸν θεωρήσασ, ἐπὶ τοῦτον ῥίψασ εἰσ Ὠγυγίαν νῆσον διεκομίσθη. ἐκεῖ δὲ ἀποδέχεται Καλυψὼ θυγάτηρ Ἄτλαντοσ, καὶ συνευνασθεῖσα γεννᾷ παῖδα Λατῖνον.

μένει δὲ παρ’ αὐτῇ πενταετίαν, καὶ σχεδίαν ποιήσασ ἀποπλεῖ. ταύτησ δὲ ἐν τῷ πελάγει διαλυθείσησ ὀργῇ Ποσειδῶνοσ, γυμνὸσ πρὸσ Φαίακασ ἐκβράσσεται. Ναυσικάα δέ, ἡ τοῦ βασιλέωσ θυγάτηρ Ἀλκινόου, πλύνουσα τὴν ἐσθῆτα ἱκετεύσαντα αὐτὸν ἄγει πρὸσ Ἀλκίνοον, ὃσ αὐτὸν ξενίζεικαὶ δῶρα δοὺσ μετὰ πομπῆσ αὐτὸν εἰσ τὴν πατρίδα ἐξέπεμψε.

Ποσειδῶν δὲ Φαίαξι μηνίσασ τὴν μὲν ναῦν ἀπελίθωσε, τὴν δὲ πόλιν ὄρει περικαλύπτει. Ὀδυσσεὺσ δὲ παραγενόμενοσ εἰσ τὴν πατρίδα εὑρίσκει τὸν οἶκον διεφθαρμένον·

νομίσαντεσ γὰρ αὐτὸν τεθνάναι Πηνελόπην ἐμνῶντο ἐκ Δουλιχίου μὲν νζ· Ἀμφίνομοσ Θόασ Δημοπτόλεμοσ Ἀμφίμαχοσ Εὐρύαλοσ, Πάραλοσ Εὐηνορίδησ Κλυτίοσ Ἀγήνωρ Εὐρύπυλοσ, Πυλαιμένησ Ἀκάμασ Θερσίλοχοσ Ἅγιοσ Κλύμενοσ, Φιλόδημοσ Μενεπτόλεμοσ Δαμάστωρ Βίασ Τέλμιοσ, Πολύιδοσ Ἀστύλοχοσ Σχεδίοσ Ἀντίγονοσ Μάρψιοσ, Ἰφιδάμασ Ἀργεῖοσ Γλαῦκοσ Καλυδωνεὺσ Ἐχίων, Λάμασ Ἀνδραίμων Ἀγέρωχοσ Μέδων Ἄγριοσ, Πρόμοσ Κτήσιοσ Ἀκαρνάν Κύκνοσ Ψηρᾶσ, Ἑλλάνικοσ Περίφρων Μεγασθένησ Θρασυμήδησ Ὀρμένιοσ, Διοπίθησ Μηκιστεὺσ Ἀντίμαχοσ Πτολεμαῖοσ Λεστορίδησ, Νικόμαχοσ Πολυποίτησ Κεραόσ.

ἐκ δὲ Σάμησ κγ·

Ἀγέλαοσ Πείσανδροσ Ἔλατοσ Κτήσιπποσ Ἱππόδοχοσ, Εὐρύστρατοσ Ἀρχέμολοσ Ἴθακοσ Πεισήνωρ Ὑπερήνωρ, Φεροίτησ Ἀντισθένησ Κέρβεροσ Περιμήδησ Κῦννοσ, Θρίασοσ Ἐτεωνεὺσ Κλυτίοσ Πρόθοοσ Λύκαιθοσ, Εὔμηλοσ Ἴτανοσ Λύαμμοσ. ἐκ δὲ Ζακύνθου μδ·

Εὐρύλοχοσ Λαομήδησ Μόλεβοσ Φρένιοσ Ἴνδιοσ, Μίνισ Λειώκριτοσ Πρόνομοσ Νίσασ Δαήμων, Ἀρχέστρατοσ Ἱππόμαχοσ Εὐρύαλοσ Περίαλλοσ Εὐηνορίδησ, Κλυτίοσ Ἀγήνωρ Πόλυβοσ Πολύδωροσ Θαδύτιοσ, Στράτιοσ Φρένιοσ Ἴνδιοσ Δαισήνωρ Λαομέδων, Λαόδικοσ Ἅλιοσ Μάγνησ Ὀλοίτροχοσ Βάρθασ, Θεόφρων Νισσαῖοσ Ἀλκάροψ Περικλύμενοσ Ἀντήνωρ, Πέλλασ Κέλτοσ Περίφασ Ὄρμενοσ Πόλυβοσ, Ἀνδρομήδησ. ἐκ δὲ αὐτῆσ Ἰθάκησ ἦσαν οἱ μνηστευόμενοι ιβ οἵδε·

Ἀντίνοοσ Πρόνοοσ Λειώδησ Εὐρύνομοσ Ἀμφίμαχοσ, Ἀμφίαλοσ Πρόμαχοσ Ἀμφιμέδων Ἀρίστρατοσ Ἕλενοσ, Δουλιχιεὺσ Κτήσιπποσ. οὗτοι πορευόμενοι εἰσ τὰ βασίλεια δαπανῶντεσ τὰσ Ὀδυσσέωσ ἀγέλασ εὐωχοῦντο.

Πηνελόπη δὲ ἀναγκαζομένη τὸν γάμον ὑπέσχετο ὅτε τὸ ἐντάφιον Λαέρτῃ πέρασ ἕξει, καὶ τοῦτο ὕφηνεν ἐπὶ ἔτη τρία, μεθ’ ἡμέραν μὲν ὑφαίνουσα, νύκτωρ δὲ ἀναλύουσα. τοῦτον τὸν τρόπον ἐξηπατῶντο οἱ μνηστῆρεσ ὑπὸ τῆσ Πηνελόπησ, μέχρισ ὅτε ἐφωράθη. Ὀδυσσεὺσ δὲ μαθὼν τὰ κατὰ τὴν οἰκίαν, ὡσ ἐπαίτησ πρὸσ Εὔμαιον οἰκέτην ἀφικνεῖται, καὶ Τηλεμάχῳ ἀναγνωρίζεται, καὶ παραγίνεται εἰσ τὴν πόλιν.

Μελάνθιοσ δὲ αὐτοῖσ συντυχὼν ὁ αἰπόλοσ οἰκέτησ ὑπάρχων ἀτιμάζει. παραγενόμενοσ δὲ εἰσ τὰ βασίλεια τοὺσ μνηστῆρασ μετῄτει τροφήν, καὶεὑρὼν μεταίτην Ἶρον καλούμενον διαπαλαίει αὐτῷ. Εὐμαίῳ δὲ μηνύσασ ἑαυτὸν καὶ Φιλοιτίῳ, μετὰ τούτων καὶ Τηλεμάχου τοῖσ μνηστῆρσιν ἐπιβουλεύει. Πηνελόπη δὲ τοῖσ μνηστῆρσι τίθησιν Ὀδυσσέωσ τόξον, ὃ παρὰ Ἰφίτου ποτὲ ἔλαβε, καὶ τῷ τοῦτο τείναντί φησι συνοικήσειν.

μηδενὸσ δὲ τεῖναι δυναμένου, δεξάμενοσ Ὀδυσσεὺσ τοὺσ μνηστῆρασ κατετόξευσε σὺν Εὐμαίῳ καὶ Φιλοιτίῳ καὶ Τηλεμάχῳ. ἀνεῖλε δὲ καὶ Μελάνθιον καὶ τὰσ συνευναζομένασ τοῖσ μνηστῆρσι θεραπαίνασ, καὶ τῇ γυναικὶ καὶ τῷ πατρὶ ἀναγνωρίζεται. θύσασ δὲ Αἵδῃ καὶ Περσεφόνῃ καὶ Τειρεσίᾳ, πεζῇ διὰ τῆσ Ἠπείρου βαδίζων εἰσ Θεσπρωτοὺσ παραγίνεται καὶ κατὰ τὰσ Τειρεσίου μαντείασ θυσιάσασ ἐξιλάσκεται Ποσειδῶνα.

ἡ δὲβασιλεύουσα τότε Θεσπρωτῶν Καλλιδίκη καταμένειν αὐτὸν ἠξίου τὴν βασιλείαν αὐτῷ δοῦσα. καὶ συνελθοῦσα αὐτῷ γεννᾷ Πολυποίτην.

γήμασ δὲ Καλλιδίκην Θεσπρωτῶν ἐβασίλευσε καὶ μάχῃ τῶν περιοίκων νικᾷ τοὺσ ἐπιστρατεύσαντασ. Καλλιδίκησ δὲ ἀποθανούσησ, τῷ παιδὶ τὴν βασιλείαν ἀποδιδοὺσ εἰσ Ἰθάκην παραγίνεται, καὶ εὑρίσκει ἐκ Πηνελόπησ Πολιπόρθην αὐτῷ γεγεννημένον. Τηλέγονοσ δὲ παρὰ Κίρκησ μαθὼν ὅτι παῖσ Ὀδυσσέωσ ἐστίν, ἐπὶ τὴν τούτου ζήτησιν ἐκπλεῖ.

παραγενόμενοσ δὲ εἰσ Ἰθάκην τὴν νῆσον ἀπελαύνει τινὰ τῶν βοσκημάτων, καὶ Ὀδυσσέα βοηθοῦντα τῷ μετὰ χεῖρασ δόρατι Τηλέγονοσ <τρυγόνοσ> κέντρον τὴν αἰχμὴν ἔχοντι τιτρώσκει, καὶ Ὀδυσσεὺσ θνήσκει. ἀναγνωρισάμενοσ δὲ αὐτὸν καὶπολλὰ κατοδυράμενοσ, τὸν νεκρὸν <καὶ> τὴν Πηνελόπην πρὸσ Κίρκην ἄγει, κἀκεῖ τὴν Πηνελόπην γαμεῖ.

Κίρκη δὲ ἑκατέρουσ αὐτοὺσ εἰσ Μακάρων νήσουσ ἀποστέλλει. τινὲσ δὲ Πηνελόπην ὑπὸ Ἀντινόου φθαρεῖσαν λέγουσιν ὑπὸ Ὀδυσσέωσ πρὸσ τὸν πατέρα Ἰκάριον ἀποσταλῆναι, γενομένην δὲ τῆσ Ἀρκαδίασ κατὰ Μαντίνειαν ἐξ Ἑρμοῦ τεκεῖν Πᾶνα·

ἄλλοι δὲ δι’ Ἀμφίνομον ὑπὸ Ὀδυσσέωσ αὐτοῦ τελευτῆσαι·

διαφθαρῆναι γὰρ αὐτὴν ὑπὸ τούτου λέγουσιν. εἰσὶ δὲ οἱ λέγοντεσ ἐγκαλούμενον Ὀδυσσέα ὑπὸ τῶν οἰκείων ὑπὲρ τῶν ἀπολωλότων δικαστὴνΝεοπτόλεμον λαβεῖν τὸν βασιλεύοντα τῶν κατὰ τὴν Ἤπειρον νήσων, τοῦτον δέ, νομίσαντα ἐκποδὼν Ὀδυσσέωσ γενομένου Κεφαλληνίαν καθέξειν, κατακρῖναι φυγὴν αὐτοῦ, Ὀδυσσέα δὲ εἰσ Αἰτωλίαν πρὸσ Θόαντα τὸν Ἀνδραίμονοσ παραγενόμενον τὴν τούτου θυγατέρα γῆμαι, καὶ καταλιπόντα παῖδα Λεοντοφόνον ἐκ ταύτησ γηραιὸν τελευτῆσαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Library and Epitome, book E, chapter 7

(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION