헬라어 문장 검색 - ΑπολλόΛιβραρψ́6́01́

(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 1)

τρίτην ἔκτεινεν ἐν Κρομμυῶνι σῦν τὴν καλουμένην Φαιὰν ἀπὸ τῆσ θρεψάσησ γραὸσ αὐτήν· ταύτην τινὲσ Ἐχίδνησ καὶ Τυφῶνοσ λέγουσι. τέταρτον ἔκτεινε Σκείρωνα τὸν Κορίνθιον τοῦ Πέλοποσ, ὡσ δὲ ἔνιοι Ποσειδῶνοσ.

οὗτοσ ἐν τῇ Μεγαρικῇ κατέχων τὰσ ἀφ’ ἑαυτοῦ κληθείσασ πέτρασ Σκειρωνίδασ, ἠνάγκαζε τοὺσ παριόντασ νίζειν αὐτοῦ τοὺσ πόδασ, καὶ νίζοντασ εἰσ τὸν βυθὸν αὐτοὺσ ἔρριπτε βορὰν ὑπερμεγέθει χελώνῃ. Θησεὺσ δὲ ἁρπάσασ αὐτὸν τῶν ποδῶν ἔρριψεν <εἰσ τὴν θάλασσαν>.

πέμπτον ἔκτεινεν ἐνἘλευσῖνι Κερκυόνα τὸν Βράγχου καὶ Ἀργιόπησ νύμφησ. οὗτοσ ἠνάγκαζε τοὺσ παριόντασ παλαίειν καὶ παλαίων ἀνῄρει· Θησεὺσ δὲ αὐτὸν μετέωρον ἀράμενοσ ἔρραξεν εἰσ γῆν. ἕκτον ἀπέκτεινε Δαμάστην, ὃν ἔνιοι Πολυπήμονα λέγουσιν.

οὗτοσ τὴνοἴκησιν ἔχων παρ’ ὁδὸν ἐστόρεσε δύο κλίνασ, μίαν μὲν μικράν, ἑτέραν δὲ μεγάλην, καὶ τοὺσ παριόντασ ἐπὶ ξένια καλῶν τοὺσ μὲν βραχεῖσ ἐπὶ τῆσ μεγάλησ κατακλίνων σφύραισ ἔτυπτεν, ἵν’ ἐξισωθῶσι τῇ κλίνῃ, τοὺσ δὲ μεγάλουσ ἐπὶ τῆσ μικρᾶσ, καὶ τὰ ὑπερέχοντα τοῦ σώματοσ ἀπέπριζε. καθάρασ οὖν Θησεὺσ τὴν ὁδὸν ἧκεν εἰσ Ἀθήνασ. Μήδεια δὲ Αἰγεῖ τότε συνοικοῦσα ἐπεβούλευσεν αὐτῷ, καὶ πείθει τὸν Αἰγέα φυλάττεσθαι ὡσ ἐπίβουλον αὐτῷ.

Αἰγεὺσ δὲ τὸν ἴδιον ἀγνοῶν παῖδα, δείσασ ἔπεμψεν ἐπὶ τὸν Μαραθώνιον ταῦρον. ὡσ δὲ ἀνεῖλεν αὐτόν, παρὰ Μηδείασ λαβὼν αὐθήμερον προσήνεγκεν αὐτῷ φάρμακον.

ὁ δὲ μέλλοντοσ αὐτῷ τοῦ ποτοῦ προσφέρεσθαι ἐδωρήσατο τῷ πατρὶ τὸ ξίφοσ, ὅπερ ἐπιγνοὺσ Αἰγεὺσ τὴν κύλικα ἐξέρριψε τῶν χειρῶν αὐτοῦ. Θησεὺσ δὲἀναγνωρισθεὶσ τῷ πατρὶ καὶ τὴν ἐπιβουλὴν μαθὼν ἐξέβαλε τὴν Μήδειαν. καὶ εἰσ τὸν τρίτον δασμὸν τῷ Μινωταύρῳ συγκαταλέγεται ὡσ δέ τινεσ λέγουσιν, ἑκὼν ἑαυτὸν ἔδωκεν.

ἐχούσησ δὲ τῆσ νεὼσ μέλαν ἱστίον Αἰγεὺσ τῷ παιδὶ ἐνετείλατο, ἐὰν ὑποστρέφῃ ζῶν, λευκοῖσ πετάσαι τὴν ναῦν ἱστίοισ.

ὡσ δὲ ἧκεν εἰσ Κρήτην, Ἀριάδνη θυγάτηρ Μίνωοσ ἐρωτικῶσ διατεθεῖσα πρὸσ αὐτὸν συμπράσσειν ἐπαγγέλλεται,ἐὰν ὁμολογήσῃ γυναῖκα αὐτὴν ἕξειν ἀπαγαγὼν εἰσ Ἀθήνασ.

ὁμολογήσαντοσ δὲ σὺν ὁρ́κοισ Θησέωσ δεῖται Δαιδάλου μηνῦσαι τοῦ λαβυρίνθου τὴν ἔξοδον. ὑποθεμένου δὲ ἐκείνου, λίνον εἰσιόντι Θησεῖ δίδωσι·

τοῦτο ἐξάψασ Θησεὺσ τῆσ θύρασ ἐφελκόμενοσ εἰσῄει. καταλαβὼν δὲ Μινώταυρονἐν ἐσχάτῳ μέρει τοῦ λαβυρίνθου παίων πυγμαῖσ ἀπέκτεινεν, ἐφελκόμενοσ δὲ τὸ λίνον πάλιν ἐξῄει. καὶ διὰ νυκτὸσ μετὰ Ἀριάδνησ καὶ τῶν παίδων εἰσ Νάξον ἀφικνεῖται. ἔνθα Διόνυσοσ ἐρασθεὶσ Ἀριάδνησ ἡρ́πασε, καὶ κομίσασ εἰσ Λῆμνον ἐμίγη. καὶ γεννᾷ Θόαντα Στάφυλον Οἰνοπίωνα καὶ Πεπάρηθον.

λυπούμενοσ δὲ Θησεὺσ ἐπ’ Ἀριάδνῃ καταπλέων ἐπελάθετο πετάσαι τὴν ναῦν λευκοῖσ ἱστίοισ.

Αἰγεὺσ δὲ ἀπὸ τῆσ ἀκροπόλεωσ τὴν ναῦν ἰδὼν ἔχουσαν μέλαν ἱστίον, Θησέα νομίσασ ἀπολλέναι ῥίψασ ἑαυτὸν μετήλλαξε. Θησεὺσ δὲπαρέλαβε τὴν Ἀθηναίων δυναστείαν, <καὶ> τοὺσ μὲν Πάλλαντοσ παῖδασ πεντήκοντα τὸν ἀριθμὸν ἀπέκτεινεν·

ὁμοίωσ δὲ καὶ ὅσοι ἀντᾶραι ἤθελον παρ’ αὐτοῦ ἀπεκτάνθησαν, καὶ τὴν ἀρχὴν ἅπασαν ἔσχε μόνοσ.

ὅτι Μίνωσ, αἰσθόμενοσ τοῦ φεύγειν τοὺσ μετὰ Θησέωσ, Δαίδαλον αἴτιον ἐν τῷ λαβυρίνθῳ μετὰ τοῦ παιδὸσ Ἰκάρου καθεῖρξεν, ὃσ ἐγεγέννητο αὐτῷ ἐκ δούλησ Μίνωοσ Ναυκράτησ.

ὁ δὲ πτερὰ κατασκευάσασ ἑαυτῷ καὶ τῷ παιδὶ ἀναπτάντι ἐνετείλατο μήτε εἰσ ὕψοσ πέτεσθαι, μὴ τακείσησ τῆσ κόλλησ ὑπὸ τοῦ ἡλίου αἱ πτέρυγεσ λυθῶσι, μήτε ἐγγὺσ θαλάσσησ, ἵνα μὴ τὰ πτερὰ ὑπὸ τῆσ νοτίδοσ λυθῇ. Ἴκαροσ δὲ ἀμελήσασ τῶν τοῦ πατρὸσ ἐντολῶν ψυχαγωγούμενοσ ἀεὶ μετέωροσ ἐφέρετο·

τακείσησ δὲ τῆσ κόλλησ πεσὼν εἰσ τὴν ἀπ’ ἐκείνου κληθεῖσαν Ἰκαρίαν θάλασσαν ἀπέθανε. <Δαίδαλοσ δὲ διασώζεται εἰσ Κάμικον τῆσ Σικελίασ>. Δαίδαλον δὲ ἐδίωκε Μίνωσ, καὶ καθ’ ἑκάστην χώραν ἐρευνῶν ἐκόμιζε κόχλον, καὶ πολὺν ἐπηγγέλλετο δώσειν μισθὸν τῷ διὰ τοῦ κοχλίου λίνον διείραντι, διὰ τούτου νομίζων εὑρήσειν Δαίδαλον.

ἐλθὼν δὲ εἰσ Κάμικον τῆσ Σικελίασ παρὰ Κώκαλον, παρ’ ᾧ Δαίδαλοσ ἐκρύπτετο, δείκνυσι τὸν κοχλίαν. ὁ δὲ λαβὼν ἐπηγγέλλετο διείρειν καὶ Δαιδάλῳ δίδωσιν· ὁ δὲ ἐξάψασ μύρμηκοσ λίνον καὶ τρήσασ τὸν κοχλίαν εἰάσε δι’ αὐτοῦ διελθεῖν.

λαβὼν δὲ Μίνωσ τὸ λίνον διειρμένον ᾔσθετο ὄντα παρ’ ἐκείνῳ Δαίδαλον, καὶ εὐθέωσ ἀπῄτει. Κώκαλοσ δὲ ὑποσχόμενοσ ἐκδώσειν ἐξένισεν αὐτόν· ὁ δὲλουσάμενοσ ὑπὸ τῶν Κωκάλου θυγατέρων ἔκλυτοσ ἐγένετο· ὡσ δὲ ἔνιοί φασι, ζεστῷ καταχυθεὶσ ὕδατι μετήλλαξεν. συστρατευσάμενοσ δὲ ἐπὶ Ἀμαζόνασ Ἡρακλεῖ ἡρ́πασεν Ἀντιόπην, ὡσ δέ τινεσ Μελανίππην, Σιμωνίδησ δὲ Ἱππολύτην.

διὸ ἐστράτευσαν ἐπ’Ἀθήνασ Ἀμαζόνεσ.

καὶ στρατοπεδευσαμένασ αὐτὰσ περὶ τὸν Ἄρειον πάγον Θησεὺσ μετὰ Ἀθηναίων ἐνίκησεν. λαμβάνει μετὰ ταῦτα παρὰ Δευκαλίωνοσ Φαίδραν τὴν Μίνωοσ θυγατέρα, ἧσ ἐπιτελουμένων τῶν γάμων Ἀμαζὼν ἡ προγαμηθεῖσα Θησεῖ τοὺσ συγκατακειμένουσ σὺν ταῖσ μεθ’ ἑαυτῆσ Ἀμαζόσιν ἐπιστᾶσα σὺν ὅπλοισ κτείνειν ἔμελλεν.

οἱ δὲ κλείσαντεσ διὰ τάχουσ τὰσ θύρασ ἀπέκτειναν αὐτὴν.

τινὲσ δὲ μαχομένην αὐτὴν ὑπὸ Θησέωσ λέγουσιν ἀποθανεῖν. Φαίδρα δὲ γεννήσασα Θησεῖ δύο παιδία Ἀκάμαντα καὶ Δημοφῶντα ἐρᾷ τοῦ ἐκ τῆσ Ἀμαζόνοσ παιδὸσ ἤγουν τοῦ Ἱππολύτου καὶ δεῖται συνελθεῖν αὐτῇ.

ὁ δὲ μισῶν πάσασ γυναῖκασ τὴν συνουσίαν ἔφυγεν. ἡ δὲ Φαίδρα, δείσασα μὴ τῷ πατρὶ διαβάλῃ, κατασχίσασα τὰσ τοῦ θαλάμου θύρασ καὶ τὰσ ἐσθῆτασ σπαράξασα κατεψεύσατο Ἱππολύτου βίαν. Θησεὺσ δὲ πιστεύσασ ηὔξατο Ποσειδῶνι Ἱππόλυτον διαφθαρῆναι·

ὁ δέ, θέοντοσ αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ ἁρ́ματοσ καὶ παρὰ τῇ θαλάσσῃ ὀχουμένου, ταῦρον ἀνῆκεν ἐκ τοῦ κλύδωνοσ. πτοηθέντων δὲ τῶν ἵππωνκατηρράχθη τὸ ἁρ́μα. ἐμπλακεὶσ δὲ <ταῖσ ἡνίαισ> Ἱππόλυτοσ συρόμενοσ ἀπέθανε. γενομένου δὲ τοῦ ἔρωτοσ περιφανοῦσ ἑαυτὴν ἀνήρτησε Φαίδρα. ὅτι ὁ Ἰξίων Ἥρασ ἐρασθεὶσ ἐπεχείρει βιάζεσθαι, καὶ προσαγγειλάσησ τῆσ Ἥρασ γνῶναι θέλων ὁ Ζεύσ, εἰ οὕτωσ ἔχει τὸ πρᾶγμα, νεφέλην ἐξεικάσασ Ἥρᾳ παρέκλινεν αὐτῷ·

καὶ καυχώμενον ὡσ Ἥρᾳ μιγέντα ἐνέδησε τροχῷ, ὑφ’ οὗ φερόμενοσ διὰ πνευμάτων ἐν αἰθέρι ταύτην τίνει δίκην. νεφέλη δὲ ἐξ Ἰξίονοσ ἐγέννησε Κένταυρον. <συνεμάχησε δὲ τῷ Πειρίθῳ Θησεύσ, ὅτε κατὰ τῶν Κενταύρων συνεστήσατο πόλεμον.

Πειρίθουσ γὰρ Ἱπποδάμειαν μνηστευόμενοσ εἱστία Κενταύρουσ ὡσ συγγενεῖσ ὄντασ αὐτῇ. ἀσυνήθωσ δὲ ἔχοντεσ οἴνου ἀφειδῶσ ἐμφορησάμενοι ἐμέθυον, καὶ εἰσαγομένην τὴν νύμφην ἐπεχείρουν βιάζεσθαι· ὁ δὲ Πειρίθουσ μετὰ Θησέωσ καθοπλισάμενοσ μάχην συνῆψε, καὶ πολλοὺσ ὁ Θησεὺσ αὐτῶν ἀνεῖλεν>. ὅτι Καινεὺσ πρότερον ἦν γυνή, συνελθόντοσ δὲ αὐτῇ Ποσειδῶνοσ ᾐτήσατο ἀνὴρ γενέσθαι ἄτρωτοσ·

διὸ καὶ ἐν τῇ πρὸσ Κενταύρουσ μάχῃ τραυμάτων καταφρονῶν πολλοὺσ τῶν Κενταύρων ἀπώλεσεν, οἱ δὲ λοιποί, περιστάντεσ αὐτῷ, ἐλάταισ τύπτοντεσ ἔχωσαν εἰσ γῆν. ὅτι Θησεύσ, Πειρίθῳ συνθέμενοσ Διὸσ θυγατέρασ γαμῆσαι, ἑαυτῷ μὲν ἐκ Σπάρτησ μετ’ ἐκείνου ἡρ́πασεν Ἑλένην δωδεκαέτη οὖσαν, Πειρίθῳ δὲ μνηστευόμενοσ τὸν Περσεφόνησ γάμον εἰσ Αἵδου κάτεισι.

καὶ Διόσκουροι μὲν μετὰ Λακεδαιμονίων καὶ Ἀρκάδων εἷλον Ἀθήνασ καὶ ἀπάγουσιν Ἑλένην καὶ μετὰ ταύτησ Αἴθραν τὴν Πιτθέωσ αἰχμάλωτον· Δημοφῶν δὲ καὶ Ἀκάμασ ἔφυγον. κατάγουσι δὲ καὶ Μενεσθέα καὶ τὴν ἀρχὴν τῶν Ἀθηναίων διδόασι τούτῳ. Θησεὺσ δὲ μετὰ Πειρίθου παραγενόμενοσ εἰσ Αἵδου ἐξαπατᾶται, καὶ <ὃσ> ὡσ ξενίων μεταληψομένουσ πρῶτον ἐν τῷ τῆσ Λήθησ εἶπε καθεσθῆναι θρόνῳ, ᾧ προσφυέντεσ σπείραισ δρακόντων κατείχοντο.

Πειρίθουσ μὲν οὖν εἰσ ἀίδιον δεθεὶσ ἔμεινε, Θησέα δὲ Ἡρακλῆσ ἀναγαγὼν ἔπεμψεν εἰσ Ἀθήνασ. ἐκεῖθεν δὲ ὑπὸ Μενεσθέωσ ἐξελαθεὶσ πρὸσΛυκομήδην ἦλθεν, ὃσ αὐτὸν βάλλει κατὰ βαράθρων καὶ ἀποκτείνει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Apollodorus, Library and Epitome, book E, chapter 1

(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION