Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 19

(디오니시오스, De Isocrate, chapter 19)

ὁ μὲν ἀγών μοι μέγασ ἐστίν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί· οὐ γὰρ μόνον περὶ πολλῶν χρημάτων κινδυνεύω, ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ μὴ δοκεῖν ἀδίκωσ τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν· ὃ ἐγὼ περὶ πλείστου ποιοῦμαι· οὐσία γάρ μοι ἱκανὴ καταλειφθήσεται καὶ τούτων στερηθέντι. εἰ δὲ δόξαιμι μηδὲν προσῆκον τοσαῦτα χρήματα ἐγκαλέσαι, διαβληθείην ἂν τὸν ἅπαντα βίον. ἔστι δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πάντων χαλεπώτατον τοιούτων ἀντιδίκων τυχεῖν. τὰ μὲν γὰρ συμβόλαια πρὸσ τοὺσ ἐπὶ ταῖσ τραπέζαισ ἄνευ μαρτύρων γίνεται, τοῖσ ἀδικουμένοισ δὲ πρὸσ τοιούτουσ ἀνάγκη κινδυνεύειν, οἳ καὶ φίλουσ πολλοὺσ κέκτηνται καὶ χρήματα πολλὰ διαχειρίζουσι καὶ πιστοὶ διὰ τὴν τέχνην δοκοῦσιν εἶναι. ὅμωσ δὲ καὶ τούτων ὑπαρχόντων ἡγοῦμαι φανερὸν πᾶσι ποιήσειν, ὅτι ἀποστεροῦμαι τοσούτων χρημάτων ὑπὸ Πασίωνοσ. ἐξ ἀρχῆσ δὲ ὑμῖν, ὅπωσ ἂν δύνωμαι, διηγήσομαι τὰ πεπραγμένα. ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πατὴρ μέν ἐστι Σωπαῖοσ, ὃν οἱ πλέοντεσ εἰσ τὸν Πόντον ἅπαντεσ ἴσασιν οὕτωσ οἰκείωσ πρὸσ Σάτυρον διακείμενον, ὥστε πολλῆσ μὲν χώρασ ἄρχειν, ἁπάσησ δὲ τῆσ δυνάμεωσ ἐπιμελεῖσθαι τῆσ ἐκείνου. πυνθανόμενοσ δὲ καὶ περὶ τῆσδε τῆσ πόλεωσ καὶ περὶ τῆσ ἄλλησ Ἑλλάδοσ ἐπεθύμησ’ ἀποδημῆσαι.

ἐμπλήσασ δὲ ὁ πατήρ μου δύο ναῦσ σίτου καὶ χρήματα δοὺσ ἐξέπεμψεν ἅμα κατ’ ἐμπορίαν καὶ θεωρίαν. συστήσαντοσ δέ μοι Πυθοδώρου τοῦ Φοίνικοσ Πασίωνα ἐχρώμην τῇ τούτου τραπέζῃ. χρόνῳ δ’ ὕστερον διαβολῆσ πρὸσ Σάτυρον γενομένησ, ὡσ καὶ ὁ πατὴρ οὑμὸσ ἐπιβουλεύοι τῇ ἀρχῇ κἀγὼ τοῖσ φυγάσι συγγενοίμην, τὸν μὲν πατέρα μου συλλαμβάνει, ἐπιστέλλει δὲ τοῖσ ἐνθάδε ἐπιδημοῦσιν ἐκ τοῦ Πόντου, τὰ χρήματα παρ’ ἐμοῦ παραλαβεῖν καὶ αὐτὸν εἰσπλεῖν κελεύειν, ἐὰν δὲ τούτων μηδὲν ποιῶ, παρ’ ὑμῶν ἐξαιτεῖν. ἐν τοσούτοισ δὲ κακοῖσ ὤν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, λέγω πρὸσ Πασίωνα τὰσ ἐμαυτοῦ συμφοράσ. οὕτω γὰρ οἰκείωσ πρὸσ αὐτὸν διεκείμην, ὥστε μὴ μόνον περὶ τῶν χρημάτων ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν ἄλλων τούτῳ μάλιστα πιστεύειν. ἡγούμην δέ, εἰ μὲν προοίμην ἅπαντα τὰ χρήματα, κινδυνεύσειν, εἴ τι πάθοι ἐκεῖνοσ, στερηθεὶσ καὶ τῶν ἐνθάδε καὶ τῶν ἐκεῖ πάντων ἐνδεὴσ γενήσεσθαι, εἰ δ’ ὁμολογῶν εἶναι ἐπιστείλαντοσ Σατύρου μὴ παραδοίην, εἰσ τὰσ μεγίστασ διαβολὰσ ἐμαυτὸν καὶ τὸν πατέρα καταστήσειν πρὸσ Σάτυρον.

βουλευομένοισ οὖν ἡμῖν ἐδόκει βέλτιστον εἶναι τὰ μὲν φανερὰ τῶν χρημάτων παραδοῦναι, περὶ δὲ τῶν παρὰ τούτῳ κειμένων μὴ μόνον ἔξαρνον εἶναι, ἀλλὰ καὶ ὀφείλοντά με καὶ τούτῳ καὶ ἑτέροισ ἐπὶ τόκῳ φαίνεσθαι καὶ πάντα ποιεῖν, ἐξ ὧν ἐκεῖνοι μάλιστα ἤμελλον πεισθήσεσθαι μὴ εἶναί μοι χρήματα. τότε μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐνόμιζόν μοι Πασίωνα δἰ εὔνοιαν ἅπαντα ταῦτα συμβουλεύειν. ἐπειδὴ δὲ ταῦτα πρὸσ τοὺσ περὶ Σάτυρον διεπραξάμην, ἔγνων αὐτὸν ἐπιβουλεύοντα τοῖσ ἐμοῖσ.

βουλομένου γὰρ ἐμοῦ κομίσασθαι τἀμαυτοῦ καὶ πλεῖν εἰσ Βυζάντιον, ἡγησάμενοσ οὗτοσ κάλλιστον καιρὸν αὑτῷ παραπεπτωκέναι· τὰ μὲν γὰρ χρήματα πολλὰ εἶναι τὰ παρ’ αὐτῷ κείμενα καὶ ἄξια ἀναισχυντίασ, ἐμὲ δὲ πολλῶν ἀκουόντων ἔξαρνον γεγενῆσθαι μηδὲν κεκτῆσθαι πᾶσί τε φανερὸν ἀπαιτούμενον καὶ ἑτέροισ ὁμολογοῦντα ὀφείλειν· καὶ πρὸσ τούτοισ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, νομίζων, εἰ μὲν αὐτοῦ μένειν ἐπιχειροίην, ἐκδοθήσεσθαί με ὑπὸ τῆσ πόλεωσ Σατύρῳ, εἰ δ’ ἄλλοσέ ποι τραποίμην, οὐδὲν αὐτῷ μελήσειν τῶν ἐμῶν λόγων, εἰ δ’ εἰσπλευσοίμην εἰσ τὸν Πόντον, ἀποθανεῖσθαί με μετὰ τοῦ πατρόσ· ταῦτα διαλογιζόμενοσ διενοεῖτό με ἀποστερεῖν τὰ χρήματα καὶ πρὸσ μὲν ἐμὲ προσεποιεῖτο ἀπορεῖν ἐν τῷ παρόντι καὶ οὐκ ἂν ἔχειν ἀποδοῦναι. ἐπειδὴ δ’ ἐγώ, βουλόμενοσ εἰδέναι τὸ πρᾶγμα, προσπέμπω Φιλόμηλον αὐτῷ καὶ Μενέξενον ἀπαιτήσοντασ, ἔξαρνοσ γίνεται πρὸσ αὐτοὺσ μηδὲν ἔχειν τῶν ἐμῶν.

πανταχόθεν δέ μοι τοσούτων κακῶν προσπεπτωκότων τίνα οἰέσθέ με γνώμην ἔχειν; ᾧ γε ὑπῆρχε σιωπῶντι μὲν ὑπὸ τούτου ἀπεστερῆσθαι τῶν χρημάτων, λέγοντι δὲ ταῦτα μὲν μηδὲν μᾶλλον κομίσασθαι, πρὸσ Σάτυρον δὲ εἰσ τὴν μεγίστην διαβολὴν ἐμαυτὸν καὶ τὸν πατέρα καταστῆσαι. κράτιστον οὖν ἡγησάμην ἡσυχίαν ἄγειν. μετὰ ταῦτα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀφικνοῦνταί μοι ἀπαγγέλλοντεσ, ὅτι ὁ πατὴρ ἀφεῖται καὶ Σατύρῳ οὕτωσ ἁπάντων μεταμέλει τῶν πεπραγμένων, ὥστε πίστεισ τε τὰσ μεγίστασ αὐτῷ δεδωκὼσ εἰή καὶ τὴν ἀρχὴν ἔτι μείζω πεποιηκὼσ ἧσ εἶχε πρότερον καὶ τὴν ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν γυναῖκα τῷ ἑαυτοῦ υἱεῖ εἰληφώσ. πυθόμενοσ δὲ ταῦτα Πασίων καὶ εἰδὼσ ὅτι φανερῶσ ἤδη πράξω περὶ τῶν ἐμαυτοῦ, ἀφανίζει τὸν παῖδα, ὃσ συνῄδει περὶ τῶν χρημάτων. ἐπειδὴ δὲ ἐγὼν προσελθὼν ἐπεζήτουν αὐτόν, ἡγούμενοσ ἔλεγχον ἂν τοῦτον σαφέστατον γενέσθαι περὶ ὧν ἐνεκάλουν, λέγει λόγον δεινότατον, ὡσ ἐγὼ καὶ Μενέξενοσ διαφθείραντεσ καὶ πείσαντεσ τὸν ἐπὶ τῇ τραπέζῃ καθήμενον ἓξ τάλαντα ἀργυρίου λάβοιμεν παρ’ αὐτοῦ.

ἵνα δὲ μηδεὶσ ἔλεγχοσ μηδὲ βάσανοσ γένοιτο περὶ αὐτῶν, ἔφασκεν ἡμᾶσ ἀφανίσαντασ τὸν παῖδα ἀντεγκαλεῖν αὐτῷ καὶ ἐξαιτεῖν τοῦτον, ὃν αὐτοὶ ἠφανίσαμεν. καὶ ταῦτα λέγων καὶ ἀγανακτῶν καὶ δακρύων εἷλκέ με πρὸσ τὸν πολέμαρχον, ἐγγυητὰσ αἰτῶν, καὶ οὐ πρότερον ἀφῆκεν, ἑώσ αὐτῷ κατέστησα ἓξ ταλάντων ἐγγυητάσ. καί μοι ἀνάβητε τούτων μάρτυρεσ. ταῦθ’ ὅτι μὲν ὅλῳ τῷ γένει διαφέρει τῶν ἐπιδεικτικῶν τε καὶ συμβουλευτικῶν κατὰ τὸν χαρακτῆρα τῆσ λέξεωσ, οὐθείσ ἐστιν ὃσ οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν.

οὐ μέντοι παντάπασί γε τὴν Ἰσοκράτειον ἀγωγὴν ἐκβέβηκεν, ἀκαρῆ δέ τινα διασῴζει τῆσ κατασκευῆσ τε καὶ σεμνολογίασ ἐκείνησ ἐνθυμήματα καὶ ποιητικώτερα μᾶλλόν ἐστιν ἢ ἀληθινώτερα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION