헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΜινορΩό5́06́

(크세노폰, Minor Works, Περὶ Ἱππικῆς, chapter 6)

δηλώσομεν δὲ καὶ τοῦτο, ὡσ ἂν ἀβλαβέστατα μέν τισ ἑαυτῷ, τῷ δ’ ἵππῳ ὠφελιμώτατα <τὰ πρόσθεν> ψήχοι. ἢν μὲν γὰρ ἐσ τὸ αὐτὸ βλέπων τῷ ἵππῳ καθαίρῃ, κίνδυνοσ καὶ τῷ γόνατι καὶ τῇ ὁπλῇ εἰσ τὸ πρόσωπον πληγῆναι· ἢν δὲ ἀντία τῷ ἵππῳ ὁρῶν καὶ ἔξω τοῦ σκέλουσ, ὅταν καθαίρῃ, κατὰ τὴν ὠμοπλάτην καθίζων ἀποτρίβῃ, οὕτω πάθοι μὲν ἂν οὐδέν, δύναιτο δ’ ἂν καὶ τὴν χελιδόνα τοῦ ἵππου θεραπεύειν ἀναπτύσσων τὴν ὁπλήν.

ὡσ δ’ αὔτωσ καὶ τὰ ὄπισθεν σκέλη καθαιρέτω. εἰδέναι δὲ χρὴ τὸν περὶ τὸν ἵππον ὅτι καὶ ταῦτα καὶ τἆλλα πάντα ὅσα πράττειν δεῖ ὡσ ἥκιστα χρὴ κατὰ τὸ πρόσωπόν τε καὶ οὐρὰν ἀντίον ἑαυτὸν ποιήσαντα προσιέναι·

ἢν γὰρ ἐπιχειρῇ ἀδικεῖν, κατ’ ἀμφότερα ταῦτα κρείττων ὁ ἵπποσ ἀνθρώπου. ἐκ πλαγίου δ’ ἄν τισ προσιὼν ἀβλαβέστατα μὲν ἑαυτῷ, πλεῖστα δ’ ἂν ἵππῳ δύναιτο χρῆσθαι. ἐπειδὰν δὲ ἄγειν δέῃ τὸν ἵππον, τὴν μὲν ὄπισθεν ἀγωγὴν διὰ τάδε οὐκ ἐπαινοῦμεν, ὅτι τῷ μὲν ἄγοντι οὕτωσ ἥκιστα ἔστι φυλάξασθαι, τῷ δὲ ἵππῳ οὕτωσ μάλιστα ἔξεστι ποιῆσαι ὅ τι ἂν βούληται.

τὸ δ’ αὖ ἔμπροσθεν μακρῷ τῷ ἀγωγεῖ προϊόντα διδάσκειν ὑφηγεῖσθαι τὸν ἵππον διὰ τάδε αὖ ψέγομεν·

ἔξεστι μὲν γὰρ τῷ ἵππῳ καθ’ ὁπότερ’ ἂν βούληται τῶν πλαγίων κακουργεῖν, ἔξεστι δὲ ἀναστρεφόμενον ἀντίον γίγνεσθαι τῷ ἄγοντι. ἁθρόοι δὲ δὴ ἵπποι πῶσ ἄν ποτε ἀλλήλων δύναιντο ἀπέχεσθαι οὕτωσ ἀγόμενοι;

ἐκ πλαγίου δὲ ἵπποσ ἐθισθεὶσ παράγεσθαι ἥκιστα μὲν ἂν καὶ ἵππουσ καὶ ἀνθρώπουσ δύναιτ’ ἂν κακουργεῖν, κάλλιστα δ’ ἂν παρεσκευασμένοσ τῷ ἀναβάτῃ εἰή καὶ εἴ ποτε ἐν τάχει ἀναβῆναι δεήσειεν. ἵνα δὲ ὁ ἱπποκόμοσ καὶ τὸν χαλινὸν ὀρθῶσ ἐμβάλῃ, πρῶτον μὲν προσίτω κατὰ τὰ ἀριστερὰ τοῦ ἵππου·

ἔπειτα τὰσ μὲν ἡνίασ περιβαλὼν περὶ τὴν κεφαλὴν καθέτω ἐπὶ τῇ ἀκρωμίᾳ, τὴν δὲ κορυφαίαν τῇ δεξιᾷ αἰρέτω, τὸ δὲ στόμιον τῇ ἀριστερᾷ προσφερέτω. κἂν μὲν δέχηται, δῆλον ὅτι περιτιθέναι δεῖ τὸν κεκρύφαλον·

ἐὰν δὲ μὴ ὑποχάσκῃ, ἔχοντα δεῖ πρὸσ τοῖσ ὀδοῦσι τὸν χαλινὸν τὸν μέγαν δάκτυλον τῆσ ἀριστερᾶσ χειρὸσ εἴσω τῆσ γνάθου τῷ ἵππῳ ποιῆσαι. οἱ γὰρ πολλοὶ τούτου γιγνομένου χαλῶσι τὸ στόμα. ἢν δὲ μηδ’ οὕτω δέχηται, πιεσάτω τὸ χεῖλοσ περὶ τῷ κυνόδοντι· καὶ πάνυ τινὲσ ὀλίγοι οὐ δέχονται τοῦτο πάσχοντεσ. δεδιδάχθω δὲ καὶ τάδε ὁ ἱπποκόμοσ, πρῶτον μὲν μήποτε ἄγειν τῆσ ἡνίασ τὸν ἵππον·

τοῦτο γὰρ ἑτερογνάθουσ ποιεῖ· ἔπειτα δὲ ὅσον δεῖ ἀπέχειν τὸν χαλινὸν τῶν γνάθων. ὁ μὲν γὰρ ἄγαν πρὸσ αὐταῖσ τυλοῖ τὸ στόμα, ὥστε μὴ εὐαίσθητον εἶναι, ὁ δὲ ἄγαν εἰσ ἄκρον τὸ στόμα καθιέμενοσ ἐξουσίαν παρέχει συνδάκνοντι τὸ στόμιον μὴ πείθεσθαι. χρὴ δὲ τὸν ἱπποκόμον καὶ τὰ τοιάδε παρατηρεῖν, εἰ μὴ ῥᾳδίωσ τὸν χαλινὸν ὁ ἵπποσ δέχεται, αἰσθανόμενοσ ὅτι δεῖ πονεῖν.

οὕτω γὰρ δὴ μέγα ἐστὶ τὸ λαμβάνειν ἐθέλειν τὸν ἵππον τὸν χαλινὸν ὡσ ὁ μὴ δεχόμενοσ παντάπασιν ἄχρηστοσ. ἢν δὲ μὴ μόνον ὅταν πονεῖν μέλλῃ χαλινῶται, ἀλλὰ καὶ ὅταν ἐπὶ τὸν σῖτον καὶ ὅταν ἐξ ἱππασίασ εἰσ οἶκον ἀπάγηται, οὐδὲν ἂν εἰή θαυμαστὸν εἰ ἁρπάζοι τὸν χαλινὸν αὐτόματοσ προτεινόμενον.

ἀγαθὸν δὲ τὸν ἱπποκόμον καὶ ἀναβάλλειν ἐπίστασθαι τὸν Περσικὸν τρόπον, ὅπωσ αὐτόσ τε ὁ δεσπότησ, ἤν ποτε ἀρρωστήσῃ ἢ πρεσβύτεροσ γένηται, ἔχῃ τὸν εὐπετῶσ ἀναβιβάσοντα καὶ ἄλλῳ ἤν τινι βούληται τὸν ἀναβαλοῦντα ἐπιχαρίσηται.

τὸ δὲ μήποτε σὺν ὀργῇ ἵππῳ προσφέρεσθαι, ἓν τοῦτο καὶ δίδαγμα καὶ ἔθισμα πρὸσ ἵππον ἄριστον.

ἀπρονόητον γὰρ ἡ ὀργή, ὥστε πολλάκισ ἐξεργάζεται ὧν μεταμέλειν ἀνάγκη. καὶ ὅταν δὲ ὑποπτεύσασ τι ὁ ἵπποσ μὴ θέλῃ πρὸσ τοῦτο προσιέναι, διδάσκειν δεῖ ὅτι οὐ δεινόν ἐστι μάλιστα μὲν οὖν ἵππῳ εὐκαρδίῳ, εἰ δὲ μή, ἁπτόμενον αὐτὸν τοῦ δεινοῦ δοκοῦντοσ εἶναι καὶ τὸν ἵππον πρᾴωσ προσάγοντα.

οἱ δὲ πληγαῖσ ἀναγκάζοντεσ ἔτι πλείω φόβον παρέχουσιν·

οἰόνται γὰρ οἱ ἵπποι, ὅταν τι χαλεπὸν πάσχωσιν ἐν τῷ τοιούτῳ, καὶ τούτου τὰ ὑποπτευόμενα αἴτια εἶναι. ἐπειδάν γε μὴν ὁ ἱπποκόμοσ τὸν ἵππον παραδῷ τῷ ἀναβάτῃ, τὸ μὲν ἐπίστασθαι ὑποβιβάζεσθαι τὸν ἵππον, ὥστε εὐπετὲσ εἶναι ἀναβῆναι, οὐ μεμφόμεθα·

τόν γε μέντοι ἱππέα νομίζομεν χρῆναι μελετᾶν καὶ μὴ παρέχοντοσ ἵππου δύνασθαι ἀναβαίνειν. ἄλλοτε μὲν γὰρ ἀλλοῖοσ ἵπποσ παραπίπτει, ἄλλοτε δ’ ἄλλωσ ὁ αὐτὸσ ὑπηρετεῖ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Minor Works, Περὶ Ἱππικῆς, chapter 6

(크세노폰, Minor Works, Περὶ Ἱππικῆς, chapter 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION