호흡부호 보기
강세부호 보기
장단부호 보기
작은 Iota 보기
모든 부호 보기
τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἀναλαβὼν ὁ Κῦροσ τὸν Τιγράνην καὶ τῶν Μήδων ἱππέων τοὺσ κρατίστουσ καὶ τῶν ἑαυτοῦ φίλων ὁπόσουσ καιρὸσ ἐδόκει εἶναι, περιελαύνων τὴν χώραν κατεθεᾶτο, σκοπῶν ποῦ τειχίσειε φρούριον. καὶ ἐπ’ ἄκρον τι ἐλθὼν ἐπηρώτα τὸν Τιγράνην ποῖα εἰή τῶν ὀρέων ὁπόθεν οἱ Χαλδαῖοι καταθέοντεσ λῄζονται. καὶ ὁ Τιγράνησ ἐδείκνυεν. ὁ δὲ πάλιν ἤρετο· νῦν δὲ ταῦτα τὰ ὄρη ἔρημά ἐστιν; οὐ μὰ Δί’, ἔφη, ἀλλ’ ἀεὶ σκοποὶ εἰσὶν ἐκείνων οἳ σημαίνουσι τοῖσ ἄλλοισ ὅ τι ἂν ὁρῶσι. τί οὖν, ἔφη, ποιοῦσιν, ἐπὴν αἴσθωνται; βοηθοῦσιν, ἔφη, ἐπὶ τὰ ἄκρα, ὡσ ἂν ἕκαστοσ δύνηται. ταῦτα μὲν δὴ ὁ Κῦροσ ἠκηκόει·
σκοπῶν δὲ κατενόει πολλὴν τῆσ χώρασ τοῖσ Ἀρμενίοισ ἔρημον καὶ ἀργὸν οὖσαν διὰ τὸν πόλεμον. καὶ τότε μὲν ἀπῆλθον ἐπὶ τὸ στρατόπεδον καὶ δειπνήσαντεσ ἐκοιμήθησαν. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ αὐτόσ τε ὁ Τιγράνησ παρῆν συνεσκευασμένοσ καὶ ἱππεῖσ εἰσ τοὺσ τετρακισχιλίουσ συνελέγοντο αὐτῷ καὶ τοξόται εἰσ τοὺσ μυρίουσ, καὶ πελτασταὶ ἄλλοι τοσοῦτοι.
ὁ δὲ Κῦροσ ἐν ᾧ συνελέγοντο ἐθύετο· ἐπεὶ δὲ καλὰ τὰ ἱερὰ ἦν αὐτῷ, συνεκάλεσε τούσ τε τῶν Περσῶν ἡγεμόνασ καὶ τοὺσ τῶν Μήδων. ἐπεὶ δ’ ὁμοῦ ἦσαν, ἔλεξε τοιάδε.
ἄνδρεσ φίλοι, ἔστι μὲν τὰ ὄρη ταῦτα ἃ ὁρῶμεν Χαλδαίων·
εἰ δὲ ταῦτα καταλάβοιμεν καὶ ἐπ’ ἄκρου γένοιτο ἡμέτερον φρούριον, σωφρονεῖν ἀνάγκη ἂν εἰή πρὸσ ἡμᾶσ ἀμφοτέροισ, τοῖσ τε Ἀρμενίοισ καὶ τοῖσ Χαλδαίοισ. τὰ μὲν οὖν ἱερὰ καλὰ ἡμῖν· ἀνθρωπίνῃ δὲ προθυμίᾳ εἰσ τὸ πραχθῆναι ταῦτα οὐδὲν οὕτω μέγα σύμμαχον ἂν γένοιτο ὡσ τάχοσ. ἢν γὰρ φθάσωμεν πρὶν τοὺσ πολεμίουσ συλλεγῆναι ἀναβάντεσ, ἢ παντάπασιν ἀμαχεὶ λάβοιμεν ἂν τὸ ἄκρον ἢ ὀλίγοισ τε καὶ ἀσθενέσι χρησαίμεθ’ ἂν πολεμίοισ. τῶν οὖν πόνων οὐδεὶσ ῥᾴων οὐδ’ ἀκινδυνότεροσ, ἔφη, ἐστὶ τοῦ νῦν καρτερῆσαι σπεύδοντασ.
ἴτε οὖν ἐπὶ τὰ ὅπλα. καὶ . . . ὑμεῖσ μέν, ὦ Μῆδοι, ἐν ἀριστερᾷ ἡμῶν πορεύεσθε· ὑμεῖσ δέ, ὦ Ἀρμένιοι, οἱ μὲν ἡμίσεισ ἐν δεξιᾷ, οἱ δ’ ἡμίσεισ ἔμπροσθεν ἡμῶν ἡγεῖσθε· ὑμεῖσ δ’, ὦ ἱππεῖσ, ὄπισθεν ἕπεσθε παρακελευόμενοι καὶ ὠθοῦντεσ ἄνω ἡμᾶσ, ἢν δέ τισ μαλακύνηται, μὴ ἐπιτρέπετε. ταῦτ’ εἰπὼν ὁ Κῦροσ ἡγεῖτο ὀρθίουσ ποιησάμενοσ τοὺσ λόχουσ.
οἱ δὲ Χαλδαῖοι ὡσ ἔγνωσαν τὴν ὁρμὴν ἄνω οὖσαν, εὐθὺσ ἐσήμαινόν τε τοῖσ ἑαυτῶν καὶ συνεβόων ἀλλήλουσ καὶ συνηθροίζοντο. ὁ δὲ Κῦροσ παρηγγύα, ἄνδρεσ Πέρσαι, ἡμῖν σημαίνουσι σπεύδειν. ἢν γὰρ φθάσωμεν ἄνω γενόμενοι, οὐδὲν τὰ τῶν πολεμίων δυνήσεται. εἶχον δ’ οἱ Χαλδαῖοι γέρρα τε καὶ παλτὰ δύο·
καὶ πολεμικώτατοι δὲ λέγονται οὗτοι τῶν περὶ ἐκείνην τὴν χώραν εἶναι· καὶ μισθοῦ στρατεύονται, ὁπόταν τισ αὐτῶν δέηται, διὰ τὸ πολεμικοί τε καὶ πένητεσ εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χώρα αὐτοῖσ ὀρεινή τέ ἐστι καὶ ὀλίγη ἡ τὰ χρήματα ἔχουσα. ὡσ δὲ μᾶλλον ἐπλησίαζον οἱ ἀμφὶ τὸν Κῦρον τῶν ἄκρων, ὁ Τιγράνησ σὺν τῷ Κύρῳ πορευόμενοσ εἶπεν·
ὦ Κῦρε, ἆρ’ οἶσθ’, ἔφη, ὅτι αὐτοὺσ ἡμᾶσ αὐτίκα μάλα δεήσει μάχεσθαι; ὡσ οἵ γε Ἀρμένιοι οὐ μὴ δέξονται τοὺσ πολεμίουσ. καὶ ὁ Κῦροσ εἰπὼν ὅτι εἰδείη τοῦτο, εὐθὺσ παρηγγύησε τοῖσ Πέρσαισ παρασκευάζεσθαι, ὡσ αὐτίκα δεῆσον διώκειν, ἐπειδὰν ὑπαγάγωσι τοὺσ πολεμίουσ ὑποφεύγοντεσ οἱ Ἀρμένιοι ὥστ’ ἐγγὺσ ἡμῖν γενέσθαι. οὕτω δὴ ἡγοῦντο μὲν οἱ Ἀρμένιοι·
τῶν δὲ Χαλδαιών οἱ παρόντεσ, ὡσ ἐπλησίαζον οἱ Ἀρμένιοι, ἀλαλάξαντεσ ἔθεον, ὥσπερ εἰώθεσαν, εἰσ αὐτούσ· οἱ δὲ Ἀρμένιοι, ὥσπερ εἰώθεσαν, οὐκ ἐδέχοντο. ὡσ δὲ διώκοντεσ οἱ Χαλδαῖοι εἶδον ἐναντίουσ μαχαιροφόρουσ ἱεμένουσ ἄνω, οἱ μέν τινεσ αὐτοῖσ πελάσαντεσ ταχὺ ἀπέθνῃσκον, οἱ δ’ ἔφευγον, οἱ δέ τινεσ καὶ ἑάλωσαν αὐτῶν, ταχὺ δὲ εἴχετο τὰ ἄκρα.
ἐπεὶ δὲ τὰ ἄκρα εἶχον οἱ ἀμφὶ τὸν Κῦρον, καθεώρων τε τῶν Χαλδαίων τὰσ οἰκήσεισ καὶ ᾐσθάνοντο φεύγοντασ αὐτοὺσ ἐκ τῶν ἐγγὺσ οἰκήσεων. ὁ δὲ Κῦροσ, ὡσ πάντεσ οἱ στρατιῶται ὁμοῦ ἐγένοντο, ἀριστοποιεῖσθαι παρήγγειλεν.
ἐπεὶ δὲ ἠριστήκεσαν, καταμαθὼν ἔνθα αἱ σκοπαὶ ἦσαν αἱ τῶν Χαλδαίων ἐρυμνόν τε ὂν καὶ ἔνυδρον, εὐθὺσ ἐτείχιζε φρούριον· καὶ τὸν Τιγράνην ἐκέλευε πέμπειν ἐπὶ τὸν πατέρα καὶ κελεύειν παραγενέσθαι ἔχοντα ὁπόσοι εἰε͂ν τέκτονέσ τε καὶ λιθοτόμοι. ἐπὶ μὲν δὴ τὸν Ἀρμένιον ᾤχετο ἄγγελοσ· ὁ δὲ Κῦροσ τοῖσ παροῦσιν ἐτείχιζεν. ἐν δὲ τούτῳ προσάγουσι τῷ Κύρῳ τοὺσ αἰχμαλώτουσ δεδεμένουσ, τοὺσ δέ τινασ καὶ τετρωμένουσ.
ὡσ δὲ εἶδεν, εὐθὺσ λύειν μὲν ἐκέλευσε τοὺσ δεδεμένουσ, τοὺσ δὲ τετρωμένουσ ἰατροὺσ καλέσασ θεραπεύειν ἐκέλευσεν· ἔπειτα δὲ ἔλεξε τοῖσ Χαλδαίοισ ὅτι ἥκοι οὔτε ἀπολέσαι ἐπιθυμῶν ἐκείνουσ οὔτε πολεμεῖν δεόμενοσ, ἀλλ’ εἰρήνην βουλόμενοσ ποιῆσαι Ἀρμενίοισ καὶ Χαλδαίοισ. πρὶν μὲν οὖν ἔχεσθαι τὰ ἄκρα οἶδ’ ὅτι οὐδὲν ἐδεῖσθε εἰρήνησ· τὰ μὲν γὰρ ὑμέτερα ἀσφαλῶσ εἶχε, τὰ δὲ τῶν Ἀρμενίων ἤγετε καὶ ἐφέρετε· νῦν δὲ ὁρᾶτε δὴ ἐν οἱῴ ἐστέ. ἐγὼ οὖν ἀφίημι ὑμᾶσ οἴκαδε τοὺσ εἰλημμένουσ, καὶ δίδωμι ὑμῖν σὺν τοῖσ ἄλλοισ Χαλδαίοισ βουλεύσασθαι εἴτε βούλεσθε πολεμεῖν ἡμῖν εἴτε φίλοι εἶναι.
καὶ ἢν μὲν πόλεμον αἱρῆσθε, μηκέτι ἥκετε δεῦρο ἄνευ ὅπλων, εἰ σωφρονεῖτε· ἢν δὲ εἰρήνησ δοκῆτε δεῖσθαι, ἄνευ ὅπλων ἥκετε· ὡσ δὲ καλῶσ ἕξει τὰ ὑμέτερα, ἢν φίλοι γένησθε, ἐμοὶ μελήσει. ἀκούσαντεσ δὲ ταῦτα οἱ Χαλδαῖοι, πολλὰ μὲν ἐπαινέσαντεσ, πολλὰ δὲ δεξιωσάμενοι τὸν Κῦρον ᾤχοντο οἴκαδε.
ὁ δὲ Ἀρμένιοσ ὡσ ἤκουσε τήν τε κλῆσιν τοῦ Κύρου καὶ τὴν πρᾶξιν, λαβὼν τοὺσ τέκτονασ καὶ τἆλλα ὅσων ᾤετο δεῖν, ἧκε πρὸσ τὸν Κῦρον ὡσ ἐδύνατο τάχιστα.
ἐπεὶ δὲ εἶδε τὸν Κῦρον, ἔλεξεν·
ὦ Κῦρε, ὡσ ὀλίγα δυνάμενοι προορᾶν ἅνθρωποι περὶ τοῦ μέλλοντοσ πολλὰ ἐπιχειροῦμεν πράττειν. νῦν γὰρ δὴ καὶ ἐγὼ ἐλευθερίαν μὲν μηχανᾶσθαι ἐπιχειρήσασ δοῦλοσ ὡσ οὐδεπώποτε ἐγενόμην· ἐπεὶ δ’ ἑάλωμεν, σαφῶσ ἀπολωλέναι νομίσαντεσ νῦν ἀναφαινόμεθα σεσωσμένοι ὡσ οὐδεπώποτε. οἳ γὰρ οὐδεπώποτε ἐπαύοντο πολλὰ κακὰ ἡμᾶσ ποιοῦντεσ, νῦν ὁρῶ τούτουσ ἔχοντασ ὥσπερ ἐγὼ ηὐχόμην. καὶ τοῦτο ἐπίστω, ἔφη, ὦ Κῦρε, ὅτι ἐγὼ ὥστε ἀπελάσαι Χαλδαίουσ ἀπὸ τούτων τῶν ἄκρων πολλαπλάσια ἂν ἔδωκα χρήματα ὧν σὺ νῦν ἔχεισ παρ’ ἐμοῦ·
καὶ ἃ ὑπισχνοῦ ποιήσειν ἀγαθὰ ἡμᾶσ ὅτ’ ἐλάμβανεσ τὰ χρήματα, ἀποτετέλεσταί σοι ἤδη, ὥστε καὶ προσοφείλοντέσ σοι ἄλλασ χάριτασ ἀναπεφήναμεν, ἃσ ἡμεῖσ γε, εἰ μὴ κακοί ἐσμεν, αἰσχυνοίμεθ’ ἄν σοι μὴ ἀποδιδόντεσ. ὁ μὲν Ἀρμένιοσ τοσαῦτ’ ἔλεξεν.
οἱ δὲ Χαλδαῖοι ἧκον δεόμενοι τοῦ Κύρου εἰρήνην σφίσι ποιῆσαι.
καὶ ὁ Κῦροσ ἐπήρετο αὐτούσ· ἄλλο τι, ἔφη, ὦ Χαλδαῖοι, ἢ τούτου ἕνεκα εἰρήνησ νῦν ἐπιθυμεῖτε ὅτι νομίζετε ἀσφαλέστερον ἂν δύνασθαι ζῆν εἰρήνησ γενομένησ ἢ πολεμοῦντεσ, ἐπεὶ ἡμεῖσ τάδ’ ἔχομεν; ἔφασαν οἱ Χαλδαῖοι.
καὶ ὅσ, τί δ’, ἔφη, εἰ καὶ ἄλλα ὑμῖν ἀγαθὰ προσγένοιτο διὰ τὴν εἰρήνην; ἔτι ἄν, ἔφασαν, μᾶλλον εὐφραινοίμεθα. ἄλλο τι οὖν, ἔφη, ἢ διὰ τὸ γῆσ σπανίζειν ἀγαθῆσ νῦν πένητεσ νομίζετ’ εἶναι; συνέφασαν καὶ τοῦτο. τί οὖν; ἔφη ὁ Κῦροσ, βούλοισθ’ ἂν ἀποτελοῦντεσ ὅσαπερ οἱ ἄλλοι Ἀρμένιοι ἐξεῖναι ὑμῖν τῆσ Ἀρμενίασ γῆσ ἐργάζεσθαι ὁπόσην ἂν θέλητε; ἔφασαν οἱ Χαλδαῖοι, εἰ πιστεύοιμεν μὴ ἀδικήσεσθαι.
τί δέ, σύ, ἔφη, ὦ Ἀρμένιε, βούλοιο ἄν σοι τὴν νῦν ἀργὸν οὖσαν γῆν ἐνεργὸν γενέσθαι, εἰ μέλλοιεν τὰ νομιζόμενα παρὰ σοὶ ἀποτελεῖν οἱ ἐργαζόμενοι; ἔφη ὁ Ἀρμένιοσ πολλοῦ ἂν τοῦτο πρίασθαι· πολὺ γὰρ ἂν αὐξάνεσθαι τὴν πρόσοδον. τί δ’, ὑμεῖσ, ἔφη, ὦ Χαλδαῖοι, ἐπεὶ ὄρη ἀγαθὰ ἔχετε, ἐθέλοιτ’ ἂν ἐᾶν νέμειν ταῦτα τοὺσ Ἀρμενίουσ, εἰ ὑμῖν μέλλοιεν οἱ νέμοντεσ τὰ δίκαια ἀποτελεῖν;
ἔφασαν οἱ Χαλδαῖοι· πολλὰ γὰρ ἂν ὠφελεῖσθαι οὐδὲν πονοῦντεσ. σὺ δέ, ἔφη, ὦ Ἀρμένιε, ἐθέλοισ ἂν ταῖσ τούτων νομαῖσ χρῆσθαι, εἰ μέλλοισ μικρὰ ὠφελῶν Χαλδαίουσ πολὺ πλείω ὠφελήσεσθαι; καὶ σφόδρα ἄν, ἔφη, εἴπερ οἰοίμην ἀσφαλῶσ νεμεῖν. οὐκοῦν, ἔφη, ἀσφαλῶσ ἂν νέμοιτε, εἰ τὰ ἄκρα ἔχοιτε σύμμαχα; ἔφη ὁ Ἀρμένιοσ. ἀλλὰ μὰ Δί’, ἔφασαν οἱ Χαλδαῖοι, οὐκ ἂν ἡμεῖσ ἀσφαλῶσ ἐργαζοίμεθα μὴ ὅτι τὴν τούτων, ἀλλ’ οὐδ’ ἂν τὴν ἡμετέραν, εἰ οὗτοι τὰ ἄκρα ἔχοιεν.
εἰ δ’ ὑμῖν αὖ, ἔφη, τὰ ἄκρα σύμμαχα εἰε͂ν; οὕτωσ ἄν, ἔφασαν, ἡμῖν καλῶσ ἔχοι. ἀλλὰ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Ἀρμένιοσ, οὐκ ἂν ἡμῖν αὖ καλῶσ ἔχοι, εἰ οὗτοι παραλήψονται πάλιν τὰ ἄκρα ἄλλωσ τε καὶ τετειχισμένα. καὶ ὁ Κῦροσ εἶπεν·
οὑτωσὶ τοίνυν, ἔφη, ἐγὼ ποιήσω· οὐδετέροισ ὑμῶν τὰ ἄκρα παραδώσω, ἀλλ’ ἡμεῖσ φυλάξομεν αὐτά· κἂν ἀδικῶσιν ὑμῶν ὁπότεροι, σὺν τοῖσ ἀδικουμένοισ ἡμεῖσ ἐσόμεθα. ὡσ δ’ ἤκουσαν ταῦτα ἀμφότεροι, ἐπῄνεσαν καὶ ἔλεγον ὅτι οὕτωσ ἂν μόνωσ ἡ εἰρήνη βεβαία γένοιτο.
καὶ ἐπὶ τούτοισ ἔδοσαν καὶ ἔλαβον πάντεσ τὰ πιστά, καὶ ἐλευθέρουσ μὲν ἀμφοτέρουσ ἀπ’ ἀλλήλων εἶναι συνετίθεντο, ἐπιγαμίασ δ’ εἶναι καὶ ἐπεργασίασ καὶ ἐπινομίασ, καὶ ἐπιμαχίαν δὲ κοινήν, εἴ τισ ἀδικοίη ὁποτέρουσ. οὕτω μὲν οὖν τότε διεπράχθη·
καὶ νῦν δὲ ἔτι οὕτω διαμένουσιν αἱ τότε γενόμεναι συνθῆκαι Χαλδαίοισ καὶ τῷ τὴν Ἀρμενίαν ἔχοντι. ἐπεὶ δὲ αἱ συνθῆκαι ἐγεγένηντο, εὐθὺσ συνετείχιζόν τε ἀμφότεροι προθύμωσ ὡσ κοινὸν φρούριον καὶ τὰ ἐπιτήδεια συνεισῆγον. ἐπεὶ δ’ ἑσπέρα προσῄει, συνδείπνουσ ἔλαβεν ἀμφοτέρουσ πρὸσ ἑαυτὸν ὡσ φίλουσ ἤδη.
συσκηνούντων δὲ εἶπέ τισ τῶν Χαλδαίων ὅτι τοῖσ μὲν ἄλλοισ σφῶν πᾶσιν εὐκτὰ ταῦτα εἰή· εἰσὶ δέ τινεσ τῶν Χαλδαίων οἳ λῃζόμενοι ζῶσι καὶ οὔτ’ ἐπίστανται ἐργάζεσθαι οὔτ’ ἂν δύναιντο, εἰθισμένοι ἀπὸ πολέμου βιοτεύειν· αἰδὲ γὰρ ἐλῄζοντο ἢ ἐμισθοφόρουν, πολλάκισ μὲν παρὰ τῷ Ἰνδῶν βασιλεῖ καὶ γάρ, ἔφασαν, πολύχρυσοσ ἁνήρ, πολλάκισ δὲ καὶ παρ’ Ἀστυάγει. καὶ ὁ Κῦροσ ἔφη· τί οὖν οὐ καὶ νῦν παρ’ ἐμοὶ μισθοφοροῦσιν; ἐγὼ γὰρ δώσω ὅσον τισ καὶ ἄλλοσ πλεῖστον δήποτε ἔδωκε.
συνέφασαν οἱ, καὶ πολλούσ γε ἔσεσθαι ἔλεγον τοὺσ ἐθελήσοντασ. καὶ ταῦτα μὲν δὴ οὕτω συνωμολογεῖτο.
ὁ δὲ Κῦροσ ὡσ ἤκουσεν ὅτι πολλάκισ πρὸσ τὸν Ἰνδὸν οἱ Χαλδαῖοι ἐπορεύοντο, ἀναμνησθεὶσ ὅτι ἦλθον παρ’ αὐτοῦ κατασκεψόμενοι εἰσ Μήδουσ τὰ αὐτῶν πράγματα καὶ ᾤχοντο πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ, ὅπωσ αὖ καὶ τὰ ἐκείνων κατίδωσιν, ἐβούλετο μαθεῖν τὸν Ἰνδὸν τὰ αὑτῷ πεπραγμένα. ἤρξατο οὖν λόγου τοιοῦδε·
ὦ Ἀρμένιε, ἔφη, καὶ ὑμεῖσ, ὦ Χαλδαῖοι, εἴπατέ μοι, εἴ τινα ἐγὼ νῦν τῶν ἐμῶν ἀποστέλλοιμι πρὸσ τὸν Ἰνδόν, συμπέμψαιτ’ ἄν μοι τῶν ὑμετέρων οἵτινεσ αὐτῷ τήν τε ὁδὸν ἡγοῖντο ἂν καὶ συμπράττοιεν ὥστε γενέσθαι ἡμῖν παρὰ τοῦ Ἰνδοῦ ἃ ἐγὼ βούλομαι; ἐγὼ γὰρ χρήματα μὲν προσγενέσθαι ἔτι ἂν βουλοίμην ἡμῖν, ὅπωσ ἔχω καὶ μισθὸν ἀφθόνωσ διδόναι οἷσ ἂν δέῃ καὶ τιμᾶν καὶ δωρεῖσθαι τῶν συστρατευομένων τοὺσ ἀξίουσ· τούτων δὴ ἕνεκα βούλομαι ὡσ ἀφθονώτατα χρήματα ἔχειν, δεῖσθαι τούτων νομίζων. τῶν δὲ ὑμετέρων ἡδύ μοι ἀπέχεσθαι φαίνεται· φίλουσ γὰρ ὑμᾶσ ἤδη νομίζω· παρὰ δὲ τοῦ Ἰνδοῦ ἡδέωσ ἂν λάβοιμι, εἰ διδοίη. ὁ οὖν ἄγγελοσ, ᾧ κελεύω ὑμᾶσ ἡγεμόνασ δοῦναι καὶ συμπράκτορασ γενέσθαι, ἐλθὼν ἐκεῖσε ὧδε λέξει·
ἔπεμψέ με Κῦροσ, ὦ Ἰνδέ, πρὸσ σέ· φησὶ δὲ προσδεῖσθαι χρημάτων, προσδεχόμενοσ ἄλλην στρατιὰν οἴκοθεν ἐκ Περσῶν· καὶ γὰρ προσδέχομαι, ἔφη· ἢν οὖν αὐτῷ πέμψῃσ ὁπόσα σοι προχωρεῖ, φησίν, ἢν θεὸσ ἀγαθὸν τέλοσ διδῷ αὐτῷ, πειράσεσθαι ποιῆσαι ὥστε σε νομίζειν καλῶσ βεβουλεῦσθαι χαρισάμενον αὐτῷ. ταῦτα μὲν ὁ παρ’ ἐμοῦ λέξει.
τοῖσ δὲ παρ’ ὑμῶν ὑμεῖσ αὖ ἐπιστέλλετε ὅ τι ὑμῖν σύμφορον δοκεῖ εἶναι. καὶ ἢν μὲν λάβωμεν, ἔφη, παρ’ αὐτοῦ, ἀφθονωτέροισ χρησόμεθα· ἢν δὲ μὴ λάβωμεν, εἰσόμεθα ὅτι οὐδεμίαν αὐτῷ χάριν ὀφείλομεν, ἀλλ’ ἐξέσται ἡμῖν ἐκείνου ἕνεκα πρὸσ τὸ ἡμέτερον συμφέρον πάντα τίθεσθαι. ταῦτ’ εἶπεν ὁ Κῦροσ, νομίζων τοὺσ ἰόντασ Ἀρμενίων καὶ Χαλδαίων τοιαῦτα λέξειν περὶ αὐτοῦ οἱᾶ αὐτὸσ ἐπεθύμει πάντασ ἀνθρώπουσ καὶ λέγειν καὶ ἀκούειν περὶ αὐτοῦ.
καὶ τότε μὲν δή, ὁπότε καλῶσ εἶχε, διαλύσαντεσ τὴν σκηνὴν ἀνεπαύοντο.
호흡부호 보기
강세부호 보기
장단부호 보기
작은 Iota 보기
모든 부호 보기