Sophocles, choral, antistrophe 2

(소포클레스, choral, antistrophe 2)

θάρσει μοι, θάρσει, τέκνον. ἔτι μέγασ οὐρανῷ Ζεύσ, ὃσ ἐφορᾷ πάντα καὶ κρατύνει· ᾧ τὸν ὑπεραλγῆ χόλον νέμουσα μήθ’ οἷσ ἐχθαίρεισ ὑπεράχθεο μήτ’ ἐπιλάθου· χρόνοσ γὰρ εὐμαρὴσ θεόσ. οὔτε γὰρ ὁ τὰν Κρῖσαν βούνομον ἔχων ἀκτὰν παῖσ Ἀγαμεμνονίδασ ἀπερίτροποσ οὔθ’ ὁ παρὰ τὸν Ἀχέροντα θεὸσ ἀνάσσων. ἀλλ’ ἐμὲ μὲν ὁ πολὺσ ἀπολέλοιπεν ἤδη βίοτοσ ἀνέλπιστοσ, οὐδ’ ἔτ’ ἀρκῶ· ἅτισ ἄνευ τεκέων κατατάκομαι, ἇσ φίλοσ οὔτισ ἀνὴρ ὑπερίσταται, ἀλλ’ ἁπερεί τισ ἔποικοσ ἀναξία οἰκονομῶ θαλάμουσ πατρόσ, ὧδε μὲν ἀεικεῖ σὺν στολᾷ, κεναῖσ δ’ ἀμφίσταμαι τραπέζαισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION