헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Εἰ ψυχρότεροσ τῇ δυνάμει ὁ οἶνοσ.)

"καὶ πρὸσ τοὐναντίον ἀνδρικῶσ ἐπικεχείρηται. "τοῦτον ἡμέτερον εἶναι τὸν λόγον;

"ἑτέρου; "καὶ Ἀριστοτέλουσ ἐντυχὼν οὐ νεωστὶ λόγῳ περὶ τούτου τοῦ προβλήματοσ ἀλλ’ ἱκανῶσ πάλαι. "διείλεκται δὲ καὶ Ἐπίκουροσ ἐν τῷ Συμποσίῳ πολλοὺσ λόγουσ, ὧν τὸ κεφάλαιόν ἐστιν ὡσ ἐγᾦμαι τοιόνδε. "φησὶ γὰρ οὐκ εἶναι θερμὸν αὐτοτελῶσ τὸν οἶνον, ἀλλ’ ἔχειν τινὰσ ἀτόμουσ ἐν αὑτῷ θερμασίασ ἀποτελεστικὰσ ἑτέρασ δ’ αὖ ψυχρότητοσ· "ὧν τὰσ μὲν ἀποβάλλειν, ὅταν εἰσ τὸ σῶμα παραγένηται, τὰσ δὲ προσλαμβάνειν ἐκ τοῦ σώματοσ, ὡσ ἂν ἔχωσι κράσεωσ ἡμῖν ἢ φύσεωσ ὁμιλῆσαι, ὡσ τοὺσ μὲν ἐκθερμαίνεσθαι τοὺσ δὲ τοὐναντίον πάσχειν μεθυσκομένουσ. "ἄντικρυσ εἰσ τὸν Πύρρωνα διὰ τοῦ Πρωταγόρου φέρει ἡμᾶσ·

"δῆλον γὰρ ὅτι καὶ περὶ ἐλαίου καὶ περὶ γάλακτοσ μέλιτὸσ τε καὶ ὁμοίωσ τῶν ἄλλων διεξιόντεσ ἀποδρασόμεθα τὸ λέγειν περὶ ἑκάστου, ὁποῖον τῇ φύσει ἐστί, μίξεσι ταῖσ πρὸσ ἄλληλα καὶ κράσεσιν ἕκαστον γίγνεσθαι φάσκοντεσ. "ἀλλὰ σὺ πῶσ ἐπιχειρεῖσ τὸ ψυχρὸν εἶναι τὸν οἶνον; "ὑπὸ δυεῖν τότε προσηναγκασμένοσ αὐτοσχεδιάσαι.

"πρῶτον δ’ ὑπῄει μοι τὸ γιγνόμενον ὑπὸ τῶν ἰατρῶν· "τοῖσ γὰρ ἐκλελυμένοισ καὶ τόνου τινὸσ δεομένοισ κατὰ τὰσ ἀρρωστίασ στομάχου θερμὸν μὲν οὐδὲν προσφέρουσιν οἶνον δὲ διδόντεσ βοηθοῦσιν· "ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τὰσ ῥύσεισ καὶ ἐφιδρώσεισ οἴνῳ καταπαύουσιν, ὡσ οὐδὲν ἧττον ἀλλὰ καὶ μᾶλλον τῆσ χιόνοσ ἱστάντι καὶ κρατύνοντι τῷ ψύχειν καὶ περιστέλλειν φερομένην τὴν ἕξιν. "εἰ δὲ καὶ φύσιν καὶ δύναμιν εἶχε θερμαντικήν, ὅμοιον ἦν οἶμαι χιόνι πῦρ καὶ καρδίᾳ προσφέρειν ἄκρατον. "ἔπειτα τὸν μὲν ὕπνον οἱ πλεῖστοι περιψύξει γίγνεσθαι λέγουσι καὶ ψυκτικὰ τὰ πλεῖστα τῶν ὑπνωτικῶν φαρμάκων ἐστίν, ὡσ ὁ μανδραγόρασ καὶ τὸ μηκώνιον· ἡδονῆσ καὶ ἀναπαύει τὴν κίνησιν ἐν τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον οὔσησ πρὸσ ἐκεῖνα τῆσ διαφορᾶσ.

ἔτι δὲ τὸ μὲν θερμὸν γόνιμον· εὔροιαν γὰρ ἡ ὑγρότησ ἴσχει, καὶ τόνον τὸ πνεῦμα καὶ δύναμιν ὑπὸ τῆσ θερμότητοσ ἐξοργῶσαν.

οἱ δὲ πίνοντεσ πολὺν ἄκρατον ἀμβλύτεροι πρὸσ τὰσ συνουσίασ εἰσὶ καὶ σπείρουσιν οὐθὲν εἰσ γένεσιν ἰσχυρὸν οὐδὲ κεκρατημένον, ἀλλ’ ἐξίτηλοι καὶ ἀτελεῖσ εἰσιν αἱ πρὸσ τὰσ γυναῖκασ ὁμιλίαι αὐτῶν διὰ φαυλότητα καὶ κατάψυξιν τοῦ σπέρματοσ.

καὶ μὴν ὅσα πάσχουσιν ἄνθρωποι ὑπὸ κρύουσ, πάντα συμβαίνει τοῖσ μεθυσκομένοισ, τρόμοι, βαρύτητεσ, ὠχριάσεισ, σάλοι τοῦ περὶ τὰ γυῖα πνεύματοσ, ἀσάφεια γλώττησ, ἔντασισ τῶν περὶ τοῖσ ἄκροισ νεύρων καὶ ἀπονάρκησισ·

τοῖσ δὲ πλείστοισ εἰσ πάρεσιν αἱ μέθαι τελευτῶσιν, ὅταν ἐκπλήξῃ παντάπασι καὶ κατασβέσῃ τὸ θερμὸν ὁ ἄκρατοσ.

καὶ κατακλίσει συνθάλποντεσ, μεθ’ ἡμέραν δὲ λουτρῷ καὶ ἀλείμματι καὶ σιτίοισ, ὅσα μὴ ταράττοντα τὸν ὄγκον ἅμα πράωσ ἀνακαλεῖται τὸ θερμὸν ὑπὸ τοῦ οἴνου διεσπασμένον καὶ πεφυγαδευμένον ἐκ τοῦ σώματοσ.

ὅλωσ δ’ εἰπεῖν, ἐν τοῖσ φαινομένοισ καὶ ὁμοιότητασ ἀδήλουσ ἐξιχνεύομεν καὶ δυνάμεισ.

οὐδὲν δὲ περὶ τῆσ μέθησ δεῖ διαπορεῖν, ὁποῖὸν ποτ’ ἐστίν·

ὡσ γὰρ ἐοίκε, μάλιστα, ὡσ εἰρήκαμεν, ἐοίκασι τοῖσ πρεσβύταισ οἱ μεθύοντεσ· διὸ καὶ πρωιαίτατα γηρῶσιν οἱ φίλοινοι· τοὺσ δὲ πολλοὺσ αὐτῶν καὶ φαλακρώσεισ ἀώροι καὶ πολιαὶ πρὸ ἡλικίασ; ἔχουσι·

πάντα δὲ ταῦτα δοκεῖ θερμότητοσ ἐνδείᾳ καταλαμβάνειν τὸν ἄνθρωπον. ἔτι τοίνυν τὸ ὄξοσ οἴνου τινόσ ἐστι φύσισ καὶ δύναμισ· οὐδὲν δὲ τῶν σβεστηρίων ὄξουσ πυρὶ μαχιμώτερον, ἀλλὰ μάλιστα πάντων ἐπικρατεῖ καὶ συμπιέζει τὴν φλόγα δι’ ὑπερβολὴν ψυχρότητοσ· καὶ τῶν ἄλλων δὲ καρπῶν τοῖσ οἰνώδεσι μᾶλλον ὡσ ψυκτικοῖσ χρωμένουσ τοὺσ ἰατροὺσ ὁρῶμεν ὥσπερ ῥόαισ καὶ μήλοισ.

αὐτὴν δὲ τὴν τοῦ μέλιτοσ φύσιν οὐχὶ πρὸσ ὄμβριον ὕδωρ καὶ χιόνα συμμιγνύοντεσ οἰνοποιοῦσι, τοῦ ψυχροῦ τὸ γλυκὺ διὰ συγγένειαν εἰσ τὸ αὐστηρόν, ὅταν κρατήσῃ, φθείροντοσ;

οἱ παλαιοὶ δ’ οὐχὶ διὰ τοῦτο τῶν ἑρπετῶν τὸν δράκοντα καὶ τῶν φυτῶν τὸν κιττὸν ἀνέθεσαν τῷ θεῷ καὶ καθιέρωσαν, ὥσ τινοσ ψυχρᾶσ;

καὶ κρυώδουσ δυνάμεωσ;

τοὺσ πίνοντασ ὥστε μηδὲν μᾶλλον εἶναι δοκεῖν τῷ ἀντιπράττειν θερμὸν ἢ τῷ συνεργεῖν ψυχρόν, εἴ γε δὴ ψυχρότητι τὸ κώνειον οὐκ ἄλλῃ τινὶ φύσει καὶ δυνάμει μᾶλλον πιθανόν ἐστιν ἀναιρεῖν τοὺσ πιόντασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 3, Εἰ ψυχρότεροσ τῇ δυνάμει ὁ οἶνοσ.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 3, Εἰ ψυχρότεροσ τῇ δυνάμει ὁ οἶνοσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION