Plutarch, Cato the Younger, chapter 67 2:

(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 67 2:)

ἀντιβάντοσ τοῦ Περιπατητικοῦ, σφοδρὸσ ἐμπεσὼν ὁ Κάτων καὶ τόνον προσθεὶσ καὶ τραχύτητα φωνῆσ ἀπέτεινε πορρωτάτω τὸν λόγον, ἀγῶνι θαυμαστῷ χρησάμενοσ, ὥστε μηδένα λαθεῖν ὅτι τῷ βίῳ πέρασ ἔγνωκεν ἐπιθεὶσ ἀπαλλάττεσθαι τῶν παρόντων, διὸ καὶ μετὰ τὸν λόγον σιωπῆσ καὶ κατηφείασ γενομένησ ἐν πᾶσιν, ἀναλαμβάνων αὐτοὺσ καὶ ἀπάγων τῆσ ὑποψίασ ὁ Κάτων αὖθισ ὑπὲρ τῶν παρόντων ἐνέβαλλεν ἐρωτήματα καὶ φροντίδασ, ὡσ δεδιὼσ μὲν ὑπὲρ τῶν πλεόντων, δεδιὼσ δὲ ὑπὲρ τῶν ὁδευόντων ἐρημίαν ἄνυδρον καὶ βάρβαρον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION