Pindar, Odes, isthmian odes, isthmian 8 ΚΛΕΑΝΔΡῼ ΑΙΓΙΝΗΤῌ ΠΑΓΚΡΑΤΙῼ

(핀다르, Odes, isthmian odes, isthmian 8 ΚΛΕΑΝΔΡῼ ΑΙΓΙΝΗΤῌ ΠΑΓΚΡΑΤΙῼ)

Κλεάνδρῳ τισ ἁλικίᾳ τε λύτρον εὔδοξον, ὦ νέοι, καμάτων πατρὸσ ἀγλαὸν Τελεσάρχου παρὰ πρόθυρον ἰὼν ἀνεγειρέτω κῶμον, Ἰσθμιάδοσ τε νίκασ ἄποινα, καὶ Νεμέᾳ ἀέθλων ὅτι κράτοσ ἐξεῦρε. τῷ καὶ ἐγώ, καίπερ ἀχνύμενοσ θυμόν, αἰτέομαι χρυσέαν καλέσαι Μοῖσαν.

ἐκ μεγάλων δὲ πενθέων λυθέντεσ μήτ’ ἐν ὀρφανίᾳ πέσωμεν στεφάνων, μήτε κάδεα θεράπευε· παυσάμενοι δ’ ἀπρήκτων κακῶν γλυκύ τι δαμωσόμεθα καὶ μετὰ πόνον· ἐπειδὴ τὸν ὑπὲρ κεφαλᾶσ τὸν Ταντάλου λίθον παρά τισ ἔτρεψεν ἄμμι θεόσ, ἀτόλματον Ἑλλάδι μόχθον.

ἀλλά μοι δεῖμα μὲν παροιχόμενον καρτερὰν ἔπαυσε μέριμναν·

τὸ δὲ πρὸ ποδὸσ ἄρειον ἀεὶ <σκοπεῖν> χρῆμα πᾶν. δόλιοσ γὰρ αἰὼν ἐπ’ ἀνδράσι κρέμαται, ἑλίσσων βίου πόρον· ἰατὰ δ’ ἔστι βροτοῖσ σύν γ’ ἐλευθερίᾳ καὶ τά.

χρὴ δ’ ἀγαθὰν ἐλπίδ’ ἀνδρὶ μέλειν· ὁπλόταται, Ζηνί τε ἅδον βασιλέϊ.

ὃ τὰν μὲν παρὰ καλλιρόῳ Δίρκᾳ φιλαρμάτου πόλιοσ ᾤκισσεν ἁγεμόνα· σὲ δ’ ἐσ νᾶσον Οἰνοπίαν ἐνεγκὼν κοιμᾶτο, δῖον ἔνθα τέκεσ Αἰακὸν βαρυσφαράγῳ πατρὶ κεδνότατον ἐπιχθονίων·

ὃ καὶ δαιμόνεσσι δίκασ ἐπείραινε· τοῦ μὲν ἀντίθεοι ἀρίστευον υἱέεσ υἱέων τ’ ἀρηί̈φιλοι παῖδεσ ἀνορέᾳ χάλκεον στονόεντ’ ἀμφέπειν ὅμαδον·

σώφρονέσ τ’ ἐγένοντο πινυτοί τε θυμόν. ταῦτα καὶ μακάρων ἐμέμναντ’ ἀγοραί, Ζεὺσ ὅτ’ ἀμφὶ Θέτιοσ ἀγλαόσ τ’ ἔρισαν Ποσειδᾶν γάμῳ, ἄλοχον εὐειδέ’ ἐθέλων ἑκάτεροσ ἑὰν ἔμμεν· ἔρωσ γὰρ ἔχεν.

ἀλλ’ οὔ σφιν ἄμβροτοι τέλεσαν εὐνὰν θεῶν πραπίδεσ, ἐπεὶ θεσφάτων ἐπάκουσαν· εἶπε δ’ εὔβουλοσ ἐν μέσοισι Θέμισ, οὕνεκεν πεπρωμένον ἦν φέρτερον γόνον ἄνακτα πατρὸσ τεκεῖν ποντίαν θεόν, ὃσ κεραυνοῦ τε κρέσσον ἄλλο βέλοσ διώξει χερὶ τριόδοντόσ τ’ ἀμαιμακέτου, Δί τε μισγομέναν ἢ Διὸσ παρ’ ἀδελφεοῖσιν.

‐ "ἀλλὰ τὰ μὲν παύσατε·

υἱὸν εἰσιδέτω θανόντ’ ἐν πολέμῳ, χεῖρασ Ἄρεί̈ <τ’> ἐναλίγκιον στεροπαῖσί τ’ ἀκμὰν ποδῶν.

τὸ μὲν ἐμὸν Πηλέϊ γάμου θεόμορον ὀπάσσαι γέρασ Αἰακίδᾳ, ὅντ’ εὐσεβέστατον φάτισ Ιὠλκοῦ τράφειν πεδίον· ἰόντων δ’ ἐσ ἄφθιτον ἄντρον εὐθὺσ Χείρωνοσ αὐτίκ’ ἀγγελίαι·

μηδὲ Νηρέοσ θυγάτηρ νεικέων πέταλα δὶσ ἐγγυαλιζέτω ἄμμιν·

ἐν διχομηνίδεσσιν δὲ ἑσπέραισ ἐρατὸν λύοι κεν χαλινὸν ὑφ’ ἡρ́ωϊ παρθενίασ. " ὣσ φάτο Κρονίδαισ ἐννέποισα θεά·

τοὶ δ’ ἐπὶ γλεφάροισ νεῦσαν ἀθανάτοισιν· ἐπέων δὲ καρπὸσ οὐ κατέφθινε. φαντὶ γὰρ ξύν’ ἀλέγειν καὶ γάμον Θέτιοσ ἄνακτα. καὶ νεαρὰν ἔδειξαν σοφῶν στόματ’ ἀπείροισιν ἀρετὰν Ἀχιλέοσ· γεφύρωσέ τ’ Ἀτρεί̈δαισι νόστον, Ἑλέναν τ’ ἐλύσατο, Τρωί̈ασ ἶνασ ἐκταμὼν δορί, ταί νιν ῥύοντό ποτε μάχασ ἐναριμβρότου ἔργον ἐν πεδίῳ κορύσσοντα, Μέμνονόσ τε βίαν ὑπέρθυμον Ἕκτορά τ’ ἄλλουσ τ’ ἀριστέασ·

οἷσ δῶμα Φερσεφόνασ μανύων Ἀχιλεύσ, οὖροσ Αἰακιδᾶν, Αἴγιναν σφετέραν τε ῥίζαν πρόφαινεν.

τὸν μὲν οὐδὲ θανόντ’ ἀοιδαὶ ἔλιπον, ἀλλά οἱ παρά τε πυρὰν τάφον θ’ Ἑλικώνιαι παρθένοι στάν, ἐπὶ θρῆνόν τε πολύφαμον ἔχεαν. ἔδοξ’ ἆρα τόδ’ ἀθανάτοισ, ἐσλόν γε φῶτα καὶ φθίμενον ὕμνοισ θεᾶν διδόμεν.

τὸ καὶ νῦν φέρει λόγον, ἔσσυταί τε Μοισαῖον ἁρ́μα Νικοκλέοσ μνᾶμα πυγμάχου κελαδῆσαι.

γεραίρετέ νιν, ὃσ Ἴσθμιον ἂν νάποσ Δωρίων ἔλαχεν σελίνων· ἐπεὶ περικτίονασ ἐνίκασε δή ποτε καὶ κεῖνοσ ἄνδρασ ἀφύκτῳ χερὶ κλονέων. τὸν μὲν οὐ κατελέγχει κριτοῦ γενεὰ πατραδελφεοῦ·

ἁλίκων τῷ τισ ἁβρὸν ἀμφὶ παγκρατίου Κλεάνδρῳ πλεκέτω μυρσίνασ στέφανον, ἐπεί νιν Ἀλκαθόου τ’ ἀγὼν σὺν τύχᾳ ἐν Ἐπιδαύρῳ τε νεότασ δέκετο πρίν· τὸν αἰνεῖν ἀγαθῷ παρέχει·

ἥβαν γὰρ οὐκ ἄπειρον ὑπὸ χειᾷ καλῶν δάμασεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION