헬라어 문장 검색 - Πινδαρ́ΟδεσΓρέ2́05́

(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 5 ΑΡΚΕΣΙΛᾼ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ)

ὁ πλοῦτοσ εὐρυσθενήσ, ὅταν τισ ἀρετᾷ κεκραμένον καθαρᾷ βροτήσιοσ ἀνὴρ πότμου παραδόντοσ, αὐτὸν ἀνάγῃ πολύφιλον ἑπέταν. ὦ θεόμορ’ Ἀρκεσίλα, σύ τοί νιν κλυτᾶσ αἰῶνοσ ἀκρᾶν βαθμίδων ἄπο σὺν εὐδοξίᾳ μετανίσεαι ἕκατι χρυσαρμάτου Κάστοροσ· εὐδίαν ὃσ μετὰ χειμέριον ὄμβρον τεὰν καταιθύσσει μάκαιραν ἑστίαν.

σοφοὶ δέ τοι κάλλιον φέροντι καὶ τὰν θεόσδοτον δύναμιν.

σὲ δ’ ἐρχόμενον ἐν δίκᾳ πολὺσ ὄλβοσ ἀμφινέμεται· τὸ μέν, ὅτι βασιλεὺσ ἐσσὶ μεγαλᾶν πολίων, ἔχει συγγενὴσ ὀφθαλμὸσ αἰδοιότατον γέρασ τεᾷ τοῦτο μιγνύμενον φρενί· μάκαρ δὲ καὶ νῦν, κλεεννᾶσ ὅτι εὖχοσ ἤδη παρὰ Πυθιάδοσ ἵπποισ ἑλὼν δέδεξαι τόνδε κῶμον ἀνέρων, Ἀπολλώνιον ἄθυρμα.

τῷ σε μὴ λαθέτω Κυράνασ γλυκὺν ἀμφὶ κᾶπον Ἀφροδίτασ ἀειδόμενον, παντὶ μὲν θεὸν αἴτιον ὑπερτιθέμεν·

φιλεῖν δὲ Κάρρωτον ἔξοχ’ ἑταίρων· ὃσ οὐ τὰν Ἐπιμαθέοσ ἄγων ὀψινόου θυγατέρα Πρόφασιν, Βαττιδᾶν ἀφίκετο δόμουσ θεμισκρεόντων· ὕδατι Κασταλίασ ξενωθεὶσ γέρασ ἀμφέβαλε τεαῖσιν κόμαισ, ἀκηράτοισ ἁνίαισ ποδαρκέων δωδεκάδρομον τέμενοσ.

κατέκλασε γὰρ ἐντέων σθένοσ οὐδέν·

ἀλλὰ κρέμαται, ὁπόσα χεριαρᾶν τεκτόνων δαίδαλ’ ἄγων Κρισαῖον λόφον ἄμειψεν ἐν κοιλόπεδον νάποσ θεοῦ· τό σφ’ ἔχει κυπαρίσσινον μέλαθρον ἀμφ’ ἀνδριάντι σχεδόν, Κρῆτεσ ὃν τοξοφόροι τέγεϊ Παρνασσίῳ καθέσσαντο μονόδροπον φυτόν.

ἑκόντι τοίνυν πρέπει νόῳ τὸν εὐεργέταν ὑπαντιάσαι.

Ἀλεξιβιάδα, σὲ δ’ ἠύ̈κομοι φλέγοντι Χάριτεσ.

μακάριοσ, ὃσ ἔχεισ καὶ πεδὰ μέγαν κάματον λόγων φερτάτων μναμήϊ’· ἀέθλων καὶ πατρωί̈αν πόλιν.

πόνων δ’ οὔ τισ ἀπόκλαρόσ ἐστιν οὔτ’ ἔσεται·

ὁ Βάττου δ’ ἕπεται παλαιὸσ ὄλβοσ ἔμπαν τὰ καὶ τὰ νέμων, πύργοσ ἄστεοσ ὄμμα τε φαεννότατον ξένοισι. κεῖνόν γε καὶ βαρύκομποι λέοντεσ περὶ δείματι φύγον, γλῶσσαν ἐπεί σφιν ἀπένεικεν ὑπερποντίαν· ὁ δ’ ἀρχαγέτασ ἔδωκ’ Ἀπόλλων θῆρασ αἰνῷ φόβῳ, ὄφρα μὴ ταμίᾳ Κυράνασ ἀτελὴσ γένοιτο μαντεύμασιν.

ὃ καὶ βαρειᾶν νόσων ἀκέσματ’ ἄνδρεσσι καὶ γυναιξὶ νέμει, πόρεν τε κίθαριν, δίδωσί τε Μοῖσαν οἷσ ἂν ἐθέλῃ, ἀπόλεμον ἀγαγὼν ἐσ πραπίδασ εὐνομίαν, μυχόν τ’ ἀμφέπει μαντήϊον·

τῷ καὶ Λακεδαίμονι ἐν Ἄργει τε καὶ ζαθέᾳ Πύλῳ ἔνασσεν ἀλκάεντασ Ἡρακλέοσ ἐκγόνουσ Αἰγιμιοῦ τε.

τὸ δ’ ἐμὸν γαρύειν ἀπὸ Σπάρτασ ἐπήρατον κλέοσ· ὅθεν γεγενναμένοι ἵκοντο Θήρανδε φῶτεσ Αἰγεί̈δαι, ἐμοὶ πατέρεσ, οὐ θεῶν ἄτερ, ἀλλὰ μοῖρά τισ ἄγεν·

πολύθυτον ἔρανον ἔνθεν ἀναδεξάμενοι, Ἄπολλον, τεᾷ, Καρνήϊ’, ἐν δαιτὶ σεβίζομεν Κυράνασ ἀγακτιμέναν πόλιν·

ἔχοντι τὰν χαλκοχάρμαι ξένοι Τρῶεσ Ἀντανορίδαι. καπνωθεῖσαν πάτραν ἐπεὶ ἴδον ἐν Ἄρει.

τὸ δ’ ἐλάσιππον ἔθνοσ ἐνδυκέωσ δέκονται θυσίαισιν ἄνδρεσ οἰχνέοντέσ σφε δωροφόροι, τοὺσ Ἀριστοτέλησ ἄγαγε, ναυσὶ θοαῖσ ἁλὸσ βαθεῖαν κέλευθον ἀνοίγων.

κτίσεν δ’ ἄλσεα μείζονα θεῶν, εὐθύτομόν τε κατέθηκεν Ἀπολλωνίαισ ἀλεξιμβρότοισ πεδιάδα πομπαῖσ ἔμμεν ἱππόκροτον σκυρωτὰν ὁδόν, ἔνθα πρυμνοῖσ ἀγορᾶσ ἔπι δίχα κεῖται θανών.

μάκαρ μὲν ἀνδρῶν μέτα ἔναιεν, ἡρ́ωσ δ’ ἔπειτα λαοσεβήσ.

ἄτερθε δὲ πρὸ δωμάτων ἕτεροι λαχόντεσ Αἴ̈δαν βασιλέεσ ἱεροὶ ἐντί, μεγάλαν δ’ ἀρετὰν δρόσῳ μαλθακᾷ ῥανθεῖσαν κώμων ὑπὸ χεύμασιν, ἀκούοντί που χθονίᾳ φρενί, σφὸν ὄλβον υἱῷ τε κοινὰν χάριν ἔνδικόν τ’ Ἀρκεσίλᾳ.

πρέπει χρυσάορα Φοῖβον ἀπύειν, ἔχοντα Πυθωνόθεν τὸ καλλίνικον λυτήριον δαπανᾶν μέλοσ χαρίεν.

ἄνδρα κεῖνον ἐπαινέοντι συνετοί.

λεγόμενον ἐρέω· κρέσσονα μὲν ἁλικίασ νόον φέρβεται γλῶσσάν τε· θάρσοσ δὲ τανύπτεροσ ἐν ὄρνιξιν αἰετὸσ ἔπλετο· ἀγωνίασ δ’, ἑρ́κοσ οἱο͂ν, σθένοσ·

ἔν τε Μοίσαισι ποτανὸσ ἀπὸ ματρὸσ φίλασ, πέφανταί θ’ ἁρματηλάτασ σοφόσ· ὅσαι τ’ εἰσὶν ἐπιχωρίων καλῶν ἔσοδοι, τετόλμακε.

θεόσ τέ οἱ τὸ νῦν τε πρόφρων τελεῖ δύνασιν, καὶ τὸ λοιπὸν <ὁμοῖα>, Κρονίδαι μάκαρεσ, διδοῖτ’ ἐπ’ ἔργοισιν ἀμφί τε βουλαῖσ ἔχειν, μὴ φθινοπωρὶσ ἀνέμων χειμερία κατὰ πνοὰ δαμαλίζοι χρόνον. Διόσ τοι νόοσ μέγασ κυβερνᾷ δαίμον’ ἀνδρῶν φίλων.

εὔχομαί νιν Ὀλυμπίᾳ τοῦτο δόμεν γέρασ ἔπι Βάττου γένει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pindar, Odes, pythian odes, pythian 5 ΑΡΚΕΣΙΛᾼ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ

(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 5 ΑΡΚΕΣΙΛᾼ ΚΥΡΗΝΑΙῼ ΑΡΜΑΤΙ)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION