헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́02́1́

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 1)

ΑΡΧΗ τοῦ εὐαγγελίου Ιἠσοῦ Χριστοῦ . Καθὼσ γέγραπται ἐν τῷ Ἠσαίᾳ τῷ προφήτῃ Ἰδοὺ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃσ κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου·

ἐγένετο Ιωἄνησ ὁ βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίασ εἰσ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.

καὶ ἐξεπορεύετο πρὸσ αὐτὸν πᾶσα ἡ Ιοὐδαία χώρα καὶ οἱ Ιἐροσολυμεῖται πάντεσ, καὶ ἐβαπτίζοντο ὑπ’ αὐτοῦ ἐν τῷ Ιὀρδάνῃ ποταμῷ ἐξομολογούμενοι τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῶν.

καὶ ἦν ὁ Ιωἄνησ ἐνδεδυμένοσ τρίχασ καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἔσθων ἀκρίδασ καὶ μέλι ἄγριον.

καὶ ἐκήρυσσεν λέγων Ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερόσ μου ὀπίσω [μου], οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸσ κύψασ λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ·

ἐγὼ ἐβάπτισα ὑμᾶσ ὕδατι, αὐτὸσ δὲ βαπτίσει ὑμᾶσ πνεύματι ἁγίῳ.

ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ἐν ἐκείναισ ταῖσ ἡμέραισ ἦλθεν Ιἠσοῦσ ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆσ Γαλιλαίασ καὶ ἐβαπτίσθη εἰσ τὸν Ιὀρδάνην ὑπὸ Ιωἄνου.

καὶ εὐθὺσ ἀναβαίνων ἐκ τοῦ ὕδατοσ εἶδεν σχιζομένουσ τοὺσ οὐρανοὺσ καὶ τὸ πνεῦμα ὡσ περιστερὰν καταβαῖνον εἰσ αὐτόν·

καὶ φωνὴ [ἐγένετο] ἐκ τῶν οὐρανῶν Σὺ εἶ ὁ υἱόσ μου ὁ ἀγαπητόσ, ἐν σοὶ εὐδόκησα.

Καὶ εὐθὺσ τὸ πνεῦμα αὐτὸν ἐκβάλλει εἰσ τὴν ἔρημον.

καὶ ἦν ἐν τῇ ἐρήμῳ τεσσεράκοντα ἡμέρασ πειραζόμενοσ ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ, καὶ ἦν μετὰ τῶν θηρίων, καὶ οἱ ἄγγελοι διηκόνουν αὐτῷ.

Καὶ μετὰ τὸ παραδοθῆναι τὸν Ιωἄνην ἦλθεν ὁ Ιἠσοῦσ εἰσ τὴν Γαλιλαίαν κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ [καὶ λέγων] ὅτι Πεπλήρωται ὁ καιρὸσ καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ·

μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ.

Καὶ παράγων παρὰ τὴν θάλασσαν τῆσ Γαλιλαίασ εἶδεν Σίμωνα καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν Σίμωνοσ ἀμφιβάλλοντασ ἐν τῇ θαλάσσῃ, ἦσαν γὰρ ἁλεεῖσ·

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶσ γενέσθαι ἁλεεῖσ ἀνθρώπων.

καὶ εὐθὺσ ἀφέντεσ τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

καὶ εὐθὺσ ἐκάλεσεν αὐτούσ.

καὶ ἀφέντεσ τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ. Καὶ εἰσπορεύονται εἰσ Καφαρναούμ.

Καὶ εὐθὺσ τοῖσ σάββασιν εἰσελθὼν εἰσ τὴν συναγωγὴν ἐδίδασκεν. καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ, ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺσ ὡσ ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχ ὡσ οἱ γραμματεῖσ.

καὶ εὐθὺσ ἦν ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν ἄνθρωποσ ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ, καὶ ἀνέκραξεν λέγων Τί ἡμῖν καὶ σοί, Ιἠσοῦ Ναζαρηνέ;

ἦλθεσ ἀπολέσαι ἡμᾶσ;

οἶδά σε τίσ εἶ, ὁ ἅγιοσ τοῦ θεοῦ. καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ [λέγων] Φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ.

καὶ σπαράξαν αὐτὸν τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον καὶ φωνῆσαν φωνῇ μεγάλῃ ἐξῆλθεν ἐξ αὐτοῦ.

καὶ ἐθαμβήθησαν ἅπαντεσ, ὥστε συνζητεῖν αὐτοὺσ λέγοντασ Τί ἐστιν τοῦτο; διδαχὴ καινή·

κατ’ ἐξουσίαν καὶ τοῖσ πνεύμασι τοῖσ ἀκαθάρτοισ ἐπιτάσσει, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ. Καὶ ἐξῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εὐθὺσ πανταχοῦ εἰσ ὅλην την περίχωρον τῆσ Γαλιλαίασ.

Καὶ εὐθὺσ ἐκ τῆσ συναγωγῆσ ἐξελθόντεσ ἦλθαν εἰσ τὴν οἰκίαν Σίμωνοσ καὶ Ἀνδρέου μετὰ Ιἀκώβου καὶ Ιωἄνου.

ἡ δὲ πενθερὰ Σίμωνοσ κατέκειτο πυρέσσουσα, καὶ εὐθὺσ λέγουσιν αὐτῷ περὶ αὐτῆσ.

καὶ προσελθὼν ἤγειρεν αὐτὴν κρατήσασ τῆσ χειρόσ· καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετόσ, καὶ διηκόνει αὐτοῖσ.

Ὀψίασ δὲ γενομένησ, ὅτε ἔδυσεν ὁ ἥλιοσ, ἔφερον πρὸσ αὐτὸν πάντασ τοὺσ κακῶσ ἔχοντασ καὶ τοὺσ δαιμονιζομένουσ·

καὶ ἦν ὅλη ἡ πόλισ ἐπισυνηγμένη πρὸσ τὴν θύραν.

καὶ ἐθεράπευσεν πολλοὺσ κακῶσ ἔχοντασ ποικίλαισ νόσοισ, καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλεν, καὶ οὐκ ἤφιεν λαλεῖν τὰ δαιμόνια, ὅτι ᾔδεισαν αὐτὸν [Χριστὸν εἶναι].

Καὶ πρωὶ ἔννυχα λίαν ἀναστὰσ ἐξῆλθεν [καὶ ἀπῆλθεν] εἰσ ἔρημον τόπον κἀκεῖ προσηύχετο.

καὶ εὑρ͂ον αὐτὸν καὶ λέγουσιν αὐτῷ ὅτι Πάντεσ ζητοῦσίν σε.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Ἄγωμεν ἀλλαχοῦ εἰσ τὰσ ἐχομένασ κωμοπόλεισ, ἵνα καὶ ἐκεῖ κηρύξω, εἰσ τοῦτο γὰρ ἐξῆλθον.

καὶ ἦλθεν κηρύσσων εἰσ τὰσ συναγωγὰσ αὐτῶν εἰσ ὅλην τὴν Γαλιλαίαν καὶ τὰ δαιμόνια ἐκβάλλων.

Καὶ ἔρχεται πρὸσ αὐτὸν λεπρὸσ παρακαλῶν αὐτὸν [καὶ γονυπετῶν] λέγων αὐτῷ ὅτι Εἂν θέλῃσ δύνασαί με καθαρίσαι.

καὶ σπλαγχνισθεὶσ ἐκτείνασ τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἥψατο καὶ λέγει αὐτῷ Θέλω, καθαρίσθητι·

καὶ εὐθὺσ ἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ ἡ λέπρα, καὶ ἐκαθερίσθη.

καὶ λέγει αὐτῷ Ὅρα μηδενὶ μηδὲν εἴπῃσ, ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ καὶ προσένεγκε περὶ τοῦ καθαρισμοῦ σου ἃ προσέταξεν Μωυσῆσ εἰσ μαρτύριον αὐτοῖσ.

ὁ δὲ ἐξελθὼν ἤρξατο κηρύσσειν πολλὰ καὶ διαφημίζειν τὸν λόγον, ὥστε μηκέτι αὐτὸν δύνασθαι φανερῶσ εἰσ πόλιν εἰσελθεῖν, ἀλλὰ ἔξω ἐπ’ ἐρήμοισ τόποισ [ἦν]·

καὶ ἤρχοντο πρὸσ αὐτὸν πάντοθεν. Καὶ εἰσελθὼν πάλιν εἰσ Καφαρναοὺμ δι’ ἡμερῶν ἠκούσθη ὅτι ἐν οἴκῳ ἐστίν·

καὶ συνήχθησαν πολλοὶ ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸσ τὴν θύραν, καὶ ἐλάλει αὐτοῖσ τὸν λόγον.

καὶ ἔρχονται φέροντεσ πρὸσ αὐτὸν παραλυτικὸν αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.

καὶ μὴ δυνάμενοι προσενέγκαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντεσ χαλῶσι τὸν κράβαττον ὅπου ὁ παραλυτικὸσ κατέκειτο.

καὶ ἰδὼν ὁ Ιἠσοῦσ τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ Τέκνον, ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι.

ἦσαν δέ τινεσ τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖσ καρδίαισ αὐτῶν Τί οὗτοσ οὕτω λαλεῖ;

βλασφημεῖ·

τίσ δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίασ εἰ μὴ εἷσ ὁ θεόσ; καὶ εὐθὺσ ἐπιγνοὺσ ὁ Ιἠσοῦσ τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι [οὕτωσ] διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖσ λέγει [αὐτοῖσ] Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖσ καρδίαισ ὑμῶν;

τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ Ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν Ἐγείρου [καὶ] ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;

Σοὶ λέγω, ἔγειρε ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰσ τὸν οἶκόν σου.

καὶ ἠγέρθη καὶ εὐθὺσ ἄρασ τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἔμπροσθεν πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντασ καὶ δοξάζειν τὸν θεὸν [λέγοντασ] ὅτι Οὕτωσ οὐδέποτε εἴδαμεν.

Καὶ ἐξῆλθεν πάλιν παρὰ τὴν θάλασσαν·

καὶ πᾶσ ὁ ὄχλοσ ἤρχετο πρὸσ αὐτόν, καὶ ἐδίδασκεν αὐτούσ. Καὶ παράγων εἶδεν Λευεὶν τὸν τοῦ Ἁλφαίου καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ λέγει αὐτῷ Ἀκολούθει μοι.

καὶ ἀναστὰσ ἠκολούθησεν αὐτῷ. Καὶ γίνεται κατακεῖσθαι αὐτὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τῷ Ιἠσοῦ καὶ τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ, ἦσαν γὰρ πολλοὶ καὶ ἠκολούθουν αὐτῷ.

καὶ οἱ γραμματεῖσ τῶν Φαρισαίων ἰδόντεσ ὅτι ἐσθίει μετὰ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ τελωνῶν ἔλεγον τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ Ὅτι μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει;

καὶ ἀκούσασ ὁ Ιἠσοῦσ λέγει αὐτοῖσ [ὅτι] Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντεσ ἰατροῦ ἀλλ’ οἱ κακῶσ ἔχοντεσ·

οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίουσ ἀλλὰ ἁμαρτωλούσ. Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ιωἄνου καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύοντεσ.

καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ Διὰ τί οἱ μαθηταὶ Ιωἄνου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ [μαθηταὶ] οὐ νηστεύουσιν; καὶ εἶπεν αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνοσ ἐν ᾧ ὁ νυμφίοσ μετ’ αὐτῶν ἐστὶν νηστεύειν;

ὅσον χρόνον ἔχουσιν τὸν νυμφίον μετ’ αὐτῶν οὐ δύνανται νηστεύειν· ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίοσ, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ.

οὐδεὶσ ἐπίβλημα ῥάκουσ ἀγνάφου ἐπιράπτει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν·

εἰ δὲ μή, αἴρει τὸ πλήρωμα ἀπ’ αὐτοῦ τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. καὶ οὐδεὶσ βάλλει οἶνον νέον εἰσ ἀσκοὺσ παλαιούσ·

εἰ δὲ μή, ῥήξει ὁ οἶνοσ τοὺσ ἀσκούσ, καὶ ὁ οἶνοσ ἀπόλλυται καὶ οἱ ἀσκοί· [ἀλλὰ οἶνον νέον εἰσ ἀσκοὺσ καινούσ. Καὶ ἐγένετο αὐτὸν ἐν τοῖσ σάββασιν διαπορεύεσθαι διὰ τῶν σπορίμων, καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤρξαντο ὁδὸν ποιεῖν τίλλοντεσ τοὺσ στάχυασ.

καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγον αὐτῷ Ἴδε τί ποιοῦσιν τοῖσ σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστιν;

καὶ λέγει αὐτοῖσ Οὐδέποτε ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυεὶδ ὅτε χρείαν ἔσχεν καὶ ἐπείνασεν αὐτὸσ καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ;

[πῶσ] εἰσῆλθεν εἰσ τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ ἐπὶ Ἀβιάθαρ ἀρχιερέωσ καὶ τοὺσ ἄρτουσ τῆσ προθέσεωσ ἔφαγεν, οὓσ οὐκ ἔξεστιν φαγεῖν εἰ μὴ τοὺσ ἱερεῖσ, καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖσ σὺν αὐτῷ οὖσιν;

καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο καὶ οὐχ ὁ ἄνθρωποσ διὰ τὸ σάββατον·

ὥστε κύριόσ ἐστιν ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.

Καὶ εἰσῆλθεν πάλιν εἰσ συναγωγήν, καὶ ἦν ἐκεῖ ἄνθρωποσ ἐξηραμμένην ἔχων τὴν χεῖρα·

καὶ παρετήρουν αὐτὸν εἰ τοῖσ σάββασιν θεραπεύσει αὐτόν, ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτοῦ.

καὶ λέγει τῷ ἀνθρώπῳ τῷ τὴν χεῖρα ἔχοντι ξηράν Ἔγειρε εἰσ τὸ μέσον.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Ἔξεστιν τοῖσ σάββασιν ἀγαθοποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι, ψυχὴν σῶσαι ἢ ἀποκτεῖναι;

οἱ δὲ ἐσιώπων. καὶ περιβλεψάμενοσ αὐτοὺσ μετ’ ὀργῆσ, συνλυπούμενοσ ἐπὶ τῇ πωρώσει τῆσ καρδίασ αὐτῶν, λέγει τῷ ἀνθρώπῳ Ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου·

καὶ ἐξέτεινεν, καὶ ἀπεκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ. Καὶ ἐξελθόντεσ οἱ Φαρισαῖοι εὐθὺσ μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν συμβούλιον ἐδίδουν κατ’ αὐτοῦ ὅπωσ αὐτὸν ἀπολέσωσιν.

Καὶ ὁ Ιἠσοῦσ μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἀνεχώρησεν πρὸσ τὴν θάλασσαν·

καὶ ἀπὸ τῆσ Ιοὐδαίασ καὶ ἀπὸ Ιἐροσολύμων καὶ ἀπὸ τῆσ Ἰδουμαίασ καὶ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου καὶ περὶ Τύρον καὶ Σιδῶνα, πλῆθοσ πολύ, ἀκούοντεσ ὅσα ποιεῖ ἦλθαν πρὸσ αὐτόν.

καὶ εἶπεν τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ ἵνα πλοιάριον προσκαρτερῇ αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον ἵνα μὴ θλίβωσιν αὐτόν·

πολλοὺσ γὰρ ἐθεράπευσεν, ὥστε ἐπιπίπτειν αὐτῷ ἵνα αὐτοῦ ἅψωνται ὅσοι εἶχον μάστιγασ.

καὶ τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα, ὅταν αὐτὸν ἐθεώρουν, προσέπιπτον αὐτῷ καὶ ἔκραζον λέγοντα ὅτι Σὺ εἶ ὁ υἱὸσ τοῦ θεοῦ.

καὶ πολλὰ ἐπετίμα αὐτοῖσ ἵνα μὴ αὐτὸν φανερὸν ποιήσωσιν.

Καὶ ἀναβαίνει εἰσ τὸ ὄροσ καὶ προσκαλεῖται οὓσ ἤθελεν αὐτόσ, καὶ ἀπῆλθον πρὸσ αὐτόν.

καὶ ἔχειν ἐξουσίαν ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια·

καὶ Ιοὔδαν Ἰσκαριώθ, ὃσ καὶ παρέδωκεν αὐτόν.

Καὶ ἔρχεται εἰσ οἶκον·

καὶ συνέρχεται πάλιν [ὁ] ὄχλοσ, ὥστε μὴ δύνασθαι αὐτοὺσ μηδὲ ἄρτον φαγεῖν. καὶ ἀκούσαντεσ οἱ παρ’ αὐτοῦ ἐξῆλθον κρατῆσαι αὐτόν, ἔλεγον γὰρ ὅτι ἐξέστη.

καὶ οἱ γραμματεῖσ οἱ ἀπὸ Ιἐροσολύμων καταβάντεσ ἔλεγον ὅτι Βεεζεβοὺλ ἔχει, καὶ ὅτι ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια.

καὶ προσκαλεσάμενοσ αὐτοὺσ ἐν παραβολαῖσ ἔλεγεν αὐτοῖσ Πῶσ δύναται Σατανᾶσ Σατανᾶν ἐκβάλλειν;

καὶ ἐὰν βασιλεία ἐφ’ ἑαυτὴν μερισθῇ, οὐ δύναται σταθῆναι ἡ βασιλεία ἐκείνη·

καὶ ἐὰν οἰκία ἐφ’ ἑαυτὴν μερισθῇ, οὐ δυνήσεται ἡ οἰκία ἐκείνη στῆναι·

καὶ εἰ ὁ Σατανᾶσ ἀνέστη ἐφ’ ἑαυτὸν καὶ ἐμερίσθη, οὐ δύναται στῆναι ἀλλὰ τέλοσ ἔχει.

ἀλλ’ οὐ δύναται οὐδεὶσ εἰσ τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ εἰσελθὼν τὰ σκεύη αὐτοῦ διαρπάσαι ἐὰν μὴ πρῶτον τὸν ἰσχυρὸν δήσῃ, καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει.

Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πάντα ἀφεθήσεται τοῖσ υἱοῖσ τῶν ἀνθρώπων, τὰ ἁμαρτήματα καὶ αἱ βλασφημίαι ὅσα ἐὰν βλασφημήσωσιν·

ὃσ δ’ ἂν βλασφημήσῃ εἰσ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰσ τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ ἔνοχόσ ἐστιν αἰωνίου ἁμαρτήματοσ.

ὅτι ἔλεγον Πνεῦμα ἀκάθαρτον ἔχει.

Καὶ ἔρχονται ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ ἔξω στήκοντεσ ἀπέστειλαν πρὸσ αὐτὸν καλοῦντεσ αὐτόν.

καὶ ἐκάθητο περὶ αὐτὸν ὄχλοσ, καὶ λέγουσιν αὐτῷ Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἔξω ζητοῦσίν σε.

καὶ ἀποκριθεὶσ αὐτοῖσ λέγει Τίσ ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί;

καὶ περιβλεψάμενοσ τοὺσ περὶ αὐτὸν κύκλῳ καθημένουσ λέγει Ἴδε ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου·

ὃσ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ, οὗτοσ ἀδελφόσ μου καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 1

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 1)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION