헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΙπηιγεν

(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode, lyric)

ὦ σχέτλιοι πομπαί. φεῦ φεῦ, διόλλυσαι. αἰαῖ αἰαῖ. πότεροσ ὁ μᾶλλον; ἔτι γὰρ ἀμφίλογα δίδυμα μέμονε φρήν, σὲ πάροσ ἢ σὲ ἀναστενάξω γόοισ. Πυλάδη, πέπονθασ ταὐτὸ πρὸσ θεῶν ἐμοί;

οὐκ οἶδ’· ἐρωτᾷσ οὐ λέγειν ἔχοντά με. τίσ ἐστὶν ἡ νεᾶνισ; ὡσ Ἑλληνικῶσ ἀνήρεθ’ ἡμᾶσ τούσ τ’ ἐν Ἰλίῳ πόνουσ νόστον τ’ Ἀχαιῶν τόν τ’ ἐν οἰωνοῖσ σοφὸν Κάλχαντ’ Ἀχιλλέωσ τ’ ὄνομα, καὶ τὸν ἄθλιον Ἀγαμέμνον’ ὡσ ᾤκτιρ’ ἀνηρώτα τέ με γυναῖκα παῖδάσ τε. ἔστιν ἡ ξένη γένοσ ἐκεῖθεν Ἀργεία τισ· οὐ γὰρ ἄν ποτε δέλτον τ’ ἔπεμπε καὶ τάδ’ ἐξεμάνθανεν, ὡσ κοινὰ πράσσουσ’, Ἄργοσ εἰ πράσσει καλῶσ. ἔφθησ με μικρόν· ταὐτὰ δὲ φθάσασ λέγεισ, πλὴν ἕν· τὰ γὰρ τῶν βασιλέων παθήματα ἴσασι πάντεσ, ὧν ἐπιστροφή τισ ἦν. ἀτὰρ διῆλθον χἅτερον λόγον τινά. τίν’; ἐσ τὸ κοινὸν δοὺσ ἄμεινον ἂν μάθοισ. αἰσχρὸν θανόντοσ σοῦ βλέπειν ἡμᾶσ φάοσ· κοινῇ τ’ ἔπλευσα . . . δεῖ με καὶ κοινῇ θανεῖν. καὶ δειλίαν γὰρ καὶ κάκην κεκτήσομαι Ἄργει τε Φωκέων τ’ ἐν πολυπτύχῳ χθονί, δόξω δὲ τοῖσ πολλοῖσι ‐ πολλοὶ γὰρ κακοί ‐ προδοὺσ σεσῷσθαί σ’ αὐτὸσ εἰσ οἴκουσ μόνοσ ἢ καὶ φονεύσασ ἐπὶ νοσοῦσι δώμασι ῥάψαι μόρον σοι σῆσ τυραννίδοσ χάριν, ἔγκληρον ὡσ δὴ σὴν κασιγνήτην γαμῶν. ταῦτ’ οὖν φοβοῦμαι καὶ δι’ αἰσχύνησ ἔχω, κοὐκ ἔσθ’ ὅπωσ οὐ χρὴ συνεκπνεῦσαί μέ σοι καὶ σὺν σφαγῆναι καὶ πυρωθῆναι δέμασ, φίλον γεγῶτα καὶ φοβούμενον ψόγον. εὔφημα φώνει·

τἀμὰ δεῖ φέρειν κακά, ἁπλᾶσ δὲ λύπασ ἐξόν, οὐκ οἴσω διπλᾶσ. ὃ γὰρ σὺ λυπρὸν κἀπονείδιστον λέγεισ, ταὔτ’ ἔστιν ἡμῖν, εἴ σε συμμοχθοῦντ’ ἐμοὶ κτενῶ· τὸ μὲν γὰρ εἰσ ἔμ’ οὐ κακῶσ ἔχει, πράσσονθ’ ἃ πράσσω πρὸσ θεῶν, λῦσαι βίον. σὺ δ’ ὄλβιόσ τ’ εἶ, καθαρά τ’, οὐ νοσοῦντ’, ἔχεισ μέλαθρ’, ἐγὼ δὲ δυσσεβῆ καὶ δυστυχῆ. σωθεὶσ δέ, παῖδασ ἐξ ἐμῆσ ὁμοσπόρου κτησάμενοσ, ἣν ἔδωκά σοι δάμαρτ’ ἔχειν ‐ ὄνομά τ’ ἐμοῦ γένοιτ’ ἄν, οὐδ’ ἄπαισ δόμοσ πατρῷοσ οὑμὸσ ἐξαλειφθείη ποτ’ ἄν. ἀλλ’ ἑρ́πε καὶ ζῆ καὶ δόμουσ οἴκει πατρόσ. ὅταν δ’ ἐσ Ἑλλάδ’ ἵππιόν τ’ Ἄργοσ μόλῃσ, πρὸσ δεξιᾶσ σε τῆσδ’ ἐπισκήπτω τάδε· τύμβον τε χῶσον κἀπίθεσ μνημεῖά μοι, καὶ δάκρυ’ ἀδελφὴ καὶ κόμασ δότω τάφῳ. ἄγγελλε δ’ ὡσ ὄλωλ’ ὑπ’ Ἀργείασ τινὸσ γυναικόσ, ἀμφὶ βωμὸν ἁγνισθεὶσ φόνῳ. καὶ μὴ προδῷσ μου τὴν κασιγνήτην ποτέ, ἔρημα κήδη καὶ δόμουσ ὁρῶν πατρόσ. καὶ χαῖρ’· ἐμῶν γὰρ φίλτατόν σ’ ηὑρ͂ον φίλων, ὦ συγκυναγὲ καὶ συνεκτραφεὶσ ἐμοί, ὦ πόλλ’ ἐνεγκὼν τῶν ἐμῶν ἄχθη κακῶν. ἡμᾶσ δ’ ὁ Φοῖβοσ μάντισ ὢν ἐψεύσατο·

γυνὴ γὰρ ἥδε δωμάτων ἔξω περᾷ. τέχνην δὲ θέμενοσ ὡσ προσώταθ’ Ἑλλάδοσ ἀπήλασ’, αἰδοῖ τῶν πάροσ μαντευμάτων. ᾧ πάντ’ ἐγὼ δοὺσ τἀμὰ καὶ πεισθεὶσ λόγοισ, μητέρα κατακτὰσ αὐτὸσ ἀνταπόλλυμαι. ἔσται τάφοσ σοι, καὶ κασιγνήτησ λέχοσ οὐκ ἂν προδοίην, ὦ τάλασ, ἐπεί σ’ ἐγὼ θανόντα μᾶλλον ἢ βλέπονθ’ ἕξω φίλον. ἀτὰρ τὸ τοῦ θεοῦ σ’ οὐ διέφθορέν γέ πω μάντευμα· καίτοι γ’ ἐγγὺσ ἕστηκασ φόνου. ἀλλ’ ἔστιν, ἔστιν, ἡ λίαν δυσπραξία λίαν διδοῦσα μεταβολάσ, ὅταν τύχῃ. σίγα· τὰ Φοίβου δ’ οὐδὲν ὠφελεῖ μ’ ἔπη· ἀπέλθεθ’ ὑμεῖσ καὶ παρευτρεπίζετε τἄνδον μολόντεσ τοῖσ ἐφεστῶσι σφαγῇ.

δέλτου μὲν αἵδε πολύθυροι διαπτυχαί, ξένοι, πάρεισιν·

ἃ δ’ ἐπὶ τοῖσδε βούλομαι, ἀκούσατ’. οὐδεὶσ αὑτὸσ ἐν πόνοισ <τ’> ἀνὴρ ὅταν τε πρὸσ τὸ θάρσοσ ἐκ φόβου πέσῃ. ἐγὼ δὲ ταρβῶ μὴ ἀπονοστήσασ χθονὸσ θῆται παρ’ οὐδὲν τὰσ ἐμὰσ ἐπιστολὰσ ὁ τήνδε μέλλων δέλτον εἰσ Ἄργοσ φέρειν. τί δῆτα βούλῃ; τίνοσ ἀμηχανεῖσ πέρι; ὁρ́κον δότω μοι τάσδε πορθμεύσειν γραφὰσ πρὸσ Ἄργοσ, οἷσι βούλομαι πέμψαι φίλων. ἦ κἀντιδώσεισ τῷδε τοὺσ αὐτοὺσ λόγουσ; τί χρῆμα δράσειν ἢ τί μὴ δράσειν; λέγε. ἐκ γῆσ ἀφήσειν μὴ θανόντα βαρβάρου. δίκαιον εἶπασ· πῶσ γὰρ ἀγγείλειεν ἄν; ἦ καὶ τύραννοσ ταῦτα συγχωρήσεται; ναί. πείσω σφε, καὐτὴ ναὸσ εἰσβήσω σκάφοσ. ὄμνυ· σὺ δ’ ἔξαρχ’ ὁρ́κον ὅστισ εὐσεβήσ. δώσω, λέγειν χρή, τήνδε τοῖσι σοῖσ φίλοισ. τοῖσ σοῖσ φίλοισι γράμματ’ ἀποδώσω τάδε. κἀγὼ σὲ σώσω κυανέασ ἔξω πέτρασ. τίν’ οὖν ἐπόμνυσ τοισίδ’ ὁρ́κιον θεῶν; Ἄρτεμιν, ἐν ἧσπερ δώμασιν τιμὰσ ἔχω. ἐγὼ δ’ ἄνακτά γ’ οὐρανοῦ, σεμνὸν Δία. εἰ δ’ ἐκλιπὼν τὸν ὁρ́κον ἀδικοίησ ἐμέ; ἄνοστοσ εἰήν· τί δὲ σύ, μὴ σῴσασά με; μήποτε κατ’ Ἄργοσ ζῶσ’ ἴχνοσ θείην ποδόσ. ἄκουε δή νυν ὃν παρήλθομεν λόγον. ἀλλ’ αὖθισ ἔσται καινόσ, ἢν καλῶσ ἔχῃ. ἐξαίρετόν μοι δὸσ τόδ’, ἤν τι ναῦσ πάθῃ, χἡ δέλτοσ ἐν κλύδωνι χρημάτων μέτα ἀφανὴσ γένηται, σῶμα δ’ ἐκσῴσω μόνον, τὸν ὁρ́κον εἶναι τόνδε μηκέτ’ ἔμπεδον. ἀλλ’ οἶσθ’ ὃ δράσω; πολλὰ γὰρ πολλῶν κυρεῖ· τἀνόντα κἀγγεγραμμέν’ ἐν δέλτου πτυχαῖσ λόγῳ φράσω σοι πάντ’ ἀναγγεῖλαι φίλοισ. ἐν ἀσφαλεῖ γάρ· ἢν μὲν ἐκσῴσῃσ γραφήν, αὐτὴν φράσει σιγῶσα τἀγγεγραμμένα· ἢν δ’ ἐν θαλάσσῃ γράμματ’ ἀφανισθῇ τάδε, τὸ σῶμα σῴσασ τοὺσ λόγουσ σῴσεισ ἐμοί. καλῶσ ἔλεξασ τῶν θεῶν ἐμοῦ θ’ ὕπερ. σήμαινε δ’ ᾧ χρὴ τάσδ’ ἐπιστολὰσ φέρειν πρὸσ Ἄργοσ ὅ τι τε χρὴ κλύοντα σοῦ λέγειν. ἄγγελλ’ Ὀρέστῃ, παιδὶ τῷ Ἀγαμέμνονοσ·

Ἡ ’ν Αὐλίδι σφαγεῖσ’ ἐπιστέλλει τάδε ζῶσ’ Ἰφιγένεια, τοῖσ ἐκεῖ δ’ οὐ ζῶσ’ ἔτι ‐ ποῦ δ’ ἔστ’ ἐκείνη; κατθανοῦσ’ ἥκει πάλιν; ἥδ’ ἣν ὁρᾷσ σύ· μὴ λόγοισ ἔκπλησσέ με. Κόμισαί μ’ ἐσ Ἄργοσ, ὦ σύναιμε, πρὶν θανεῖν, ἐκ βαρβάρου γῆσ καὶ μετάστησον θεᾶσ σφαγίων, ἐφ’ οἷσι ξενοφόνουσ τιμὰσ ἔχω. Πυλάδη, τί λέξω; ποῦ ποτ’ ὄνθ’ ηὑρήμεθα; ἢ σοῖσ ἀραία δώμασιν γενήσομαι. Ὀρέστα ‐ ; ἵν’ αὖθισ ὄνομα δὶσ κλύων μάθῃσ. ὦ θεοί. τί τοὺσ θεοὺσ ἀνακαλεῖσ ἐν τοῖσ ἐμοῖσ; οὐδέν· πέραινε δ’· ἐξέβην γὰρ ἄλλοσε. τάχ’ οὐκ ἐρωτῶν σ’ εἰσ ἄπιστ’ ἀφίξομαι. λέγ’ οὕνεκ’ ἔλαφον ἀντιδοῦσά μου θεὰ Ἄρτεμισ ἔσῳσέ μ’, ἣν ἔθυσ’ ἐμὸσ πατήρ, δοκῶν ἐσ ἡμᾶσ ὀξὺ φάσγανον βαλεῖν, ἐσ τήνδε δ’ ᾤκισ’ αἰᾶν. αἵδ’ ἐπιστολαί, τάδ’ ἐστὶ τἀν δέλτοισιν ἐγγεγραμμένα. ὦ ῥᾳδίοισ ὁρ́κοισι περιβαλοῦσά με, κάλλιστα δ’ ὀμόσασ’, οὐ πολὺν σχήσω χρόνον, τὸν δ’ ὁρ́κον ὃν κατώμοσ’ ἐμπεδώσομεν. ἰδού, φέρω σοι δέλτον ἀποδίδωμί τε, Ὀρέστα, τῆσδε σῆσ κασιγνήτησ πάρα.

δέχομαι· παρεὶσ δὲ γραμμάτων διαπτυχὰσ τὴν ἡδονὴν πρῶτ’ οὐ λόγοισ αἱρήσομαι. ὦ φιλτάτη μοι σύγγον’, ἐκπεπληγμένοσ ὅμωσ σ’ ἀπίστῳ περιβαλὼν βραχίονι ἐσ τέρψιν εἶμι, πυθόμενοσ θαυμάστ’ ἐμοί.

ξέν’, οὐ δικαίωσ τῆσ θεοῦ τὴν πρόσπολον χραίνεισ ἀθίκτοισ περιβαλὼν πέπλοισ χέρα.

ὦ συγκασιγνήτη τε κἀκ ταὐτοῦ πατρὸσ Ἀγαμέμνονοσ γεγῶσα, μή μ’ ἀποστρέφου, ἔχουσ’ ἀδελφόν, οὐ δοκοῦσ’ ἕξειν ποτέ. ἐγώ σ’ ἀδελφὸν τὸν ἐμόν; οὐ παύσῃ λέγων; τὸ δ’ Ἄργοσ αὐτοῦ μεστὸν ἥ τε Ναυπλία. οὐκ ἔστ’ ἐκεῖ σόσ, ὦ τάλαινα, σύγγονοσ. ἀλλ’ ἡ Λάκαινα Τυνδαρίσ σ’ ἐγείνατο; Πέλοπόσ γε παιδὶ παιδόσ, οὗ ’κπέφυκ’ ἐγώ. τί φῄσ; ἔχεισ τι τῶνδέ μοι τεκμήριον; ἔχω· πατρῴων ἐκ δόμων τι πυνθάνου. οὐκοῦν λέγειν μὲν χρὴ σέ, μανθάνειν δ’ ἐμέ. λέγοιμ’ ἄν, ἀκοῇ πρῶτον Ἠλέκτρασ τάδε· Ἀτρέωσ Θυέστου τ’ οἶσθα γενομένην ἔριν; ἤκουσα· χρυσῆσ ἀρνὸσ ἦν νείκη πέρι. ταῦτ’ οὖν ὑφήνασ’ οἶσθ’ ἐν εὐπήνοισ ὑφαῖσ; ὦ φίλτατ’, ἐγγὺσ τῶν ἐμῶν κάμπτεισ φρενῶν. εἰκώ τ’ ἐν ἱστοῖσ ἡλίου μετάστασιν; ὕφηνα καὶ τόδ’ εἶδοσ εὐμίτοισ πλοκαῖσ. καὶ λούτρ’ ἐσ Αὖλιν μητρὸσ ἀνεδέξω πάρα; οἶδ’· οὐ γὰρ ὁ γάμοσ ἐσθλὸσ ὤν μ’ ἀφείλετο. τί γάρ; κόμασ σὰσ μητρὶ δοῦσα σῇ φέρειν; μνημεῖά γ’ ἀντὶ σώματοσ τοὐμοῦ τάφῳ. ἃ δ’ εἶδον αὐτόσ, τάδε φράσω τεκμήρια· Πέλοποσ παλαιὰν ἐν δόμοισ λόγχην πατρόσ, ἣν χερσὶ πάλλων παρθένον Πισάτιδα ἐκτήσαθ’ Ἱπποδάμειαν, Οἰνόμαον κτανών, ἐν παρθενῶσι τοῖσι σοῖσ κεκρυμμένην. ὦ φίλτατ’, οὐδὲν ἄλλο, φίλτατοσ γὰρ εἶ, ἔχω σ’, Ὀρέστα, τηλύγετον χθονὸσ ἀπὸ πατρίδοσ Ἀργόθεν, ὦ φίλοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Iphigenia in Tauris, episode, lyric

(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode, lyric)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION