헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΙπηιγεν

(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode, anapests)

ἀλλ’ οἵδε χέρασ δεσμοῖσ δίδυμοι συνερεισθέντεσ χωροῦσι, νέον πρόσφαγμα θεᾶσ· σιγᾶτε, φίλαι. τὰ γὰρ Ἑλλήνων ἀκροθίνια δὴ ναοῖσι πέλασ τάδε βαίνει· οὐδ’ ἀγγελίασ ψευδεῖσ ἔλακεν βουφορβὸσ ἀνήρ. ὦ πότνι’, εἴ σοι τάδ’ ἀρεσκόντωσ πόλισ ἥδε τελεῖ, δέξαι θυσίασ, ἃσ ὁ παρ’ ἡμῖν νόμοσ οὐχ ὁσίασ Ἕλλησι διδοὺσ ἀναφαίνει. εἰε͂̔ν·

τὰ τῆσ θεοῦ μὲν πρῶτον ὡσ καλῶσ ἔχῃ φροντιστέον μοι. μέθετε τῶν ξένων χέρασ, ὡσ ὄντεσ ἱεροὶ μηκέτ’ ὦσι δέσμιοι. ναοῦ δ’ ἔσω στείχοντεσ εὐτρεπίζετε ἃ χρὴ ’πὶ τοῖσ παροῦσι καὶ νομίζεται. φεῦ· τίσ ἆρα μήτηρ ἡ τεκοῦσ’ ὑμᾶσ ποτε πατήρ τ’; ἀδελφή τ’, εἰ γεγῶσα τυγχάνει ‐ οἱών στερεῖσα διπτύχων νεανιῶν ἀνάδελφοσ ἔσται. ‐ τὰσ τύχασ τίσ οἶδ’ ὅτῳ τοιαίδ’ ἔσονται; πάντα γὰρ τὰ τῶν θεῶν ἐσ ἀφανὲσ ἑρ́πει, κοὐδὲν οἶδ’ οὐδεὶσ κακὸν <> ἡ γὰρ τύχη παρήγαγ’ ἐσ τὸ δυσμαθέσ. πόθεν ποθ’ ἥκετ’, ὦ ταλαίπωροι ξένοι; ὡσ διὰ μακροῦ μὲν τήνδ’ ἐπλεύσατε χθόνα, μακρὸν δ’ ἀπ’ οἴκων χρόνον ἔσεσθ’ ἀεὶ κάτω. τί ταῦτ’ ὀδύρῃ, κἀπὶ τοῖσ μέλλουσι νῷν κακοῖσι λυπεῖσ, ἥτισ εἶ ποτ’, ὦ γύναι; οὔτοι νομίζω σοφόν, ὃσ ἂν μέλλων κτενεῖν οἴκτῳ τὸ δεῖμα τοὐλέθρου νικᾶν θέλῃ. οὐχ ὅστισ Αἵδην ἐγγὺσ ὄντ’ οἰκτίζεται σωτηρίασ ἄνελπισ· ὡσ δύ’ ἐξ ἑνὸσ κακὼ συνάπτει, μωρίαν τ’ ὀφλισκάνει θνῄσκει θ’ ὁμοίωσ· τὴν τύχην δ’ ἐᾶν χρεών. ἡμᾶσ δὲ μὴ θρήνει σύ· τὰσ γὰρ ἐνθάδε θυσίασ ἐπιστάμεσθα καὶ γιγνώσκομεν. πότεροσ ἄρ’ ὑμῶν ἐνθάδ’ ὠνομασμένοσ Πυλάδησ κέκληται;

τόδε μαθεῖν πρῶτον θέλω. ὅδ’, εἴ τι δή σοι τοῦτ’ ἐν ἡδονῇ μαθεῖν. ποίασ πολίτησ πατρίδοσ Ἕλληνοσ γεγώσ; τί δ’ ἂν μαθοῦσα τόδε πλέον λάβοισ, γύναι; πότερον ἀδελφὼ μητρόσ ἐστον ἐκ μιᾶσ; φιλότητί γ’· ἐσμὲν δ’ οὐ κασιγνήτω, γύναι. σοὶ δ’ ὄνομα ποῖον ἔθεθ’ ὁ γεννήσασ πατήρ; τὸ μὲν δίκαιον Δυστυχὴσ καλοίμεθ’ ἄν. οὐ τοῦτ’ ἐρωτῶ· τοῦτο μὲν δὸσ τῇ τύχῃ. ἀνώνυμοι θανόντεσ οὐ γελῴμεθ’ ἄν. τί δὲ φθονεῖσ τοῦτο; ἦ φρονεῖσ οὕτω μέγα; τὸ σῶμα θύσεισ τοὐμόν, οὐχὶ τοὔνομα. οὐδ’ ἂν πόλιν φράσειασ ἥτισ ἐστί σοι; ζητεῖσ γὰρ οὐδὲν κέρδοσ, ὡσ θανουμένῳ. χάριν δὲ δοῦναι τήνδε κωλύει τί σε; τὸ κλεινὸν Ἄργοσ πατρίδ’ ἐμὴν ἐπεύχομαι. πρὸσ θεῶν, ἀληθῶσ, ὦ ξέν’, εἶ κεῖθεν γεγώσ; ἐκ τῶν Μυκηνῶν <γ’>, αἵ ποτ’ ἦσαν ὄλβιαι. φυγὰσ <δ’> ἀπῆρασ πατρίδοσ, ἢ ποίᾳ τύχῃ; φεύγω τρόπον γε δή τιν’ οὐχ ἑκὼν ἑκών. ἆρ’ ἄν τί μοι φράσειασ ὧν ἐγὼ θέλω; ὡσ ἐν παρέργῳ τῆσ ἐμῆσ δυσπραξίασ. καὶ μὴν ποθεινόσ γ’ ἦλθεσ ἐξ Ἄργουσ μολών. οὔκουν ἐμαυτῷ γ’· εἰ δὲ σοί, σὺ τοῦτ’ ἔρα. Τροίαν ἴσωσ οἶσθ’, ἧσ ἁπανταχοῦ λόγοσ. ὡσ μήποτ’ ὤφελόν γε μηδ’ ἰδὼν ὄναρ. φασίν νιν οὐκέτ’ οὖσαν οἴχεσθαι δορί. ἔστιν γὰρ οὕτωσ οὐδ’ ἄκραντ’ ἠκούσατε. Ἑλένη δ’ ἀφῖκται δῶμα Μενέλεω πάλιν; ἥκει, κακῶσ γ’ ἐλθοῦσα τῶν ἐμῶν τινι. καὶ ποῦ ’στι; κἀμοὶ γάρ τι προυφείλει κακόν. Σπάρτῃ ξυνοικεῖ τῷ πάροσ ξυνευνέτῃ. ὦ μῖσοσ εἰσ Ἕλληνασ, οὐκ ἐμοὶ μόνῃ. ἀπέλαυσα κἀγὼ δή τι τῶν κείνησ γάμων. νόστοσ δ’ Ἀχαιῶν ἐγένεθ’, ὡσ κηρύσσεται; ὡσ πάνθ’ ἅπαξ με συλλαβοῦσ’ ἀνιστορεῖσ. πρὶν γὰρ θανεῖν σε, τοῦδ’ ἐπαυρέσθαι θέλω. ἔλεγχ’, ἐπειδὴ τοῦδ’ ἐρᾷσ· λέξω δ’ ἐγώ. Κάλχασ τισ ἦλθε μάντισ ἐκ Τροίασ πάλιν; ὄλωλεν, ὡσ ἦν ἐν Μυκηναίοισ λόγοσ. ὦ πότνι’, ὡσ εὖ. ‐ τί γὰρ ὁ Λαέρτου γόνοσ; οὔπω νενόστηκ’ οἶκον, ἔστι δ’, ὡσ λόγοσ. ὄλοιτο, νόστου μήποτ’ ἐσ πάτραν τυχών. μηδὲν κατεύχου· πάντα τἀκείνου νοσεῖ. Θέτιδοσ δ’ ὁ τῆσ Νηρῇδοσ ἔστι παῖσ ἔτι; οὐκ ἔστιν· ἄλλωσ λέκτρ’ ἔγημ’ ἐν Αὐλίδι. δόλια γάρ, ὡσ ἴσασιν οἱ πεπονθότεσ. τίσ εἶ ποθ’;

ὡσ εὖ πυνθάνῃ τἀφ’ Ἑλλάδοσ. ἐκεῖθέν εἰμι· παῖσ ἔτ’ οὖσ’ ἀπωλόμην. ὀρθῶσ ποθεῖσ ἄρ’ εἰδέναι τἀκεῖ, γύναι. τί δ’ ὁ στρατηγόσ, ὃν λέγουσ’ εὐδαιμονεῖν; τίσ; οὐ γὰρ ὅν γ’ ἐγᾦδα τῶν εὐδαιμόνων. Ἀτρέωσ ἐλέγετο δή τισ Ἀγαμέμνων ἄναξ. οὐκ οἶδ’· ἄπελθε τοῦ λόγου τούτου, γύναι. μὴ πρὸσ θεῶν, ἀλλ’ εἴφ’, ἵν’ εὐφρανθῶ, ξένε. τέθνηχ’ ὁ τλήμων, πρὸσ δ’ ἀπώλεσέν τινα. τέθνηκε; ποίᾳ συμφορᾷ; τάλαιν’ ἐγώ. τί δ’ ἐστέναξασ τοῦτο; μῶν προσῆκέ σοι; τὸν ὄλβον αὐτοῦ τὸν πάροιθ’ ἀναστένω. δεινῶσ γὰρ ἐκ γυναικὸσ οἴχεται σφαγείσ. ὦ πανδάκρυτοσ ἡ κτανοῦσα . . . χὡ κτανών. παῦσαί νυν ἤδη μηδ’ ἐρωτήσῃσ πέρα. τοσόνδε γ’, εἰ ζῇ τοῦ ταλαιπώρου δάμαρ. οὐκ ἔστι· παῖσ νιν ὃν ἔτεχ’, οὗτοσ ὤλεσεν. ὦ συνταραχθεὶσ οἶκοσ. ὡσ τί δὴ θέλων; πατρὸσ θανόντοσ τήνδε τιμωρούμενοσ. φεῦ· ὡσ εὖ κακὸν δίκαιον εἰσεπράξατο. ἀλλ’ οὐ τὰ πρὸσ θεῶν εὐτυχεῖ δίκαιοσ ὤν. λείπει δ’ ἐν οἴκοισ ἄλλον Ἀγαμέμνων γόνον; λέλοιπεν Ἠλέκτραν γε παρθένον μίαν. τί δέ; σφαγείσησ θυγατρὸσ ἔστι τισ λόγοσ; οὐδείσ γε, πλὴν θανοῦσαν οὐχ ὁρᾶν φάοσ. τάλαιν’ ἐκείνη χὡ κτανὼν αὐτὴν πατήρ. κακῆσ γυναικὸσ χάριν ἄχαριν ἀπώλετο. ὁ τοῦ θανόντοσ δ’ ἔστι παῖσ Ἄργει πατρόσ; ἔστ’, ἄθλιόσ γε, κοὐδαμοῦ καὶ πανταχοῦ. ψευδεῖσ ὄνειροι, χαίρετ’· οὐδὲν ἦτ’ ἄρα. οὐδ’ οἱ σοφοί γε δαίμονεσ κεκλημένοι πτηνῶν ὀνείρων εἰσὶν ἀψευδέστεροι. πολὺσ ταραγμὸσ ἔν τε τοῖσ θείοισ ἔνι κἀν τοῖσ βροτείοισ· ἓν δὲ λυπεῖται μόνον, ὃσ οὐκ ἄφρων ὢν μάντεων πεισθεὶσ λόγοισ ὄλωλεν ‐ ὡσ ὄλωλε τοῖσιν εἰδόσιν. φεῦ φεῦ· τί δ’ ἡμεῖσ οἵ τ’ ἐμοὶ γεννήτορεσ; ἆρ’ εἰσίν; ἆρ’ οὐκ εἰσί; τίσ φράσειεν ἄν; ἀκούσατ’·

ἐσ γὰρ δή τιν’ ἥκομεν λόγον, ὑμῖν τ’ ὄνησιν, ὦ ξένοι, σπουδῆσ ἅμα κἀμοί. τὸ δ’ εὖ μάλιστά γ’ οὕτω γίγνεται, εἰ πᾶσι ταὐτὸν πρᾶγμ’ ἀρεσκόντωσ ἔχει. θέλοισ ἄν, εἰ σῴσαιμί σ’, ἀγγεῖλαί τί μοι πρὸσ Ἄργοσ ἐλθὼν τοῖσ ἐμοῖσ ἐκεῖ φίλοισ, δέλτον τ’ ἐνεγκεῖν, ἥν τισ οἰκτίρασ ἐμὲ ἔγραψεν αἰχμάλωτοσ, οὐχὶ τὴν ἐμὴν φονέα νομίζων χεῖρα, τοῦ νόμου δ’ ὕπο θνῄσκειν τὰ τῆσ θεοῦ, τάδε δίκαι’ ἡγουμένησ; οὐδένα γὰρ εἶχον ὅστισ ἀγγείλαι μολὼν ἐσ Ἄργοσ αὖθισ, τάσ <τ’> ἐμὰσ ἐπιστολὰσ πέμψειε σωθεὶσ τῶν ἐμῶν φίλων τινί. σὺ δ’ ‐ εἶ γάρ, ὡσ ἐοίκασ, οὔτε δυσμενὴσ καὶ τὰσ Μυκήνασ οἶσθα χοὓσ κἀγὼ θέλω ‐ σώθητι, καὶ σὺ μισθὸν οὐκ αἰσχρὸν λαβών, κούφων ἕκατι γραμμάτων σωτηρίαν. οὗτοσ δ’, ἐπείπερ πόλισ ἀναγκάζει τάδε, θεᾷ γενέσθω θῦμα χωρισθεὶσ σέθεν. καλῶσ ἔλεξασ τἄλλα πλὴν ἕν, ὦ ξένη· τὸ γὰρ σφαγῆναι τόνδε μοι βάροσ μέγα. ὁ ναυστολῶν γάρ εἰμ’ ἐγὼ τὰσ συμφοράσ, οὗτοσ δὲ συμπλεῖ τῶν ἐμῶν μόχθων χάριν. οὔκουν δίκαιον ἐπ’ ὀλέθρῳ τῷ τοῦδ’ ἐμὲ χάριν τίθεσθαι καὐτὸν ἐκδῦναι κακῶν. ἀλλ’ ὣσ γενέσθω· τῷδε μὲν δέλτον δίδου· πέμψει γὰρ Ἄργοσ, ὥστε σοι καλῶσ ἔχειν· ἡμᾶσ δ’ ὁ χρῄζων κτεινέτω. τὰ τῶν φίλων αἴσχιστον ὅστισ καταβαλὼν ἐσ ξυμφορὰσ αὐτὸσ σέσῳσται. τυγχάνει δ’ ὅδ’ ὢν φίλοσ, ὃν οὐδὲν ἧσσον ἢ ’μὲ φῶσ ὁρᾶν θέλω. ὦ λῆμ’ ἄριστον, ὡσ ἀπ’ εὐγενοῦσ τινοσ ῥίζησ πέφυκασ τοῖσ φίλοισ τ’ ὀρθῶσ φίλοσ. τοιοῦτοσ εἰή τῶν ἐμῶν ὁμοσπόρων ὅσπερ λέλειπται. καὶ γὰρ οὐδ’ ἐγώ, ξένοι, ἀνάδελφόσ εἰμι, πλὴν ὅσ’ οὐχ ὁρῶσά νιν. ἐπεὶ δὲ βούλῃ ταῦτα, τόνδε πέμψομεν δέλτον φέροντα, σὺ δὲ θανῇ· πολλὴ δέ τισ προθυμία σε τοῦδ’ ἔχουσα τυγχάνει. θύσει δὲ τίσ με καὶ τὰ δεινὰ τλήσεται;

ἐγώ· θεᾶσ γὰρ τῆσδε προστροπὴν ἔχω. ἄζηλά γ’, ὦ νεᾶνι, κοὐκ εὐδαίμονα. ἀλλ’ εἰσ ἀνάγκην κείμεθ’, ἣν φυλακτέον. αὐτὴ ξίφει θύουσα θῆλυσ ἄρσενασ; οὔκ, ἀλλὰ χαίτην ἀμφὶ σὴν χερνίψομαι. ὁ δὲ σφαγεὺσ τίσ; εἰ τάδ’ ἱστορεῖν με χρή. ἔσω δόμων τῶνδ’ εἰσὶν οἷσ μέλει τάδε. τάφοσ δὲ ποῖοσ δέξεταί μ’, ὅταν θάνω; πῦρ ἱερὸν ἔνδον χάσμα τ’ εὐρωπὸν πέτρασ. φεῦ· πῶσ ἄν μ’ ἀδελφῆσ χεὶρ περιστείλειεν ἄν; μάταιον εὐχήν, ὦ τάλασ, ὅστισ ποτ’ εἶ, ηὔξω· μακρὰν γὰρ βαρβάρου ναίει χθονόσ. οὐ μήν, ἐπειδὴ τυγχάνεισ Ἀργεῖοσ ὤν, ἀλλ’ ὧν γε δυνατὸν οὐδ’ ἐγὼ λείψω χάριν. πολύν τε γάρ σοι κόσμον ἐνθήσω τάφῳ, ξανθῷ τ’ ἐλαίῳ σῶμα σὸν κατασβέσω, καὶ τῆσ ὀρείασ ἀνθεμόρρυτον γάνοσ ξουθῆσ μελίσσησ ἐσ πυρὰν βαλῶ σέθεν. ἀλλ’ εἶμι δέλτον τ’ ἐκ θεᾶσ ἀνακτόρων οἴσω· τὸ μέντοι δυσμενὲσ μὴ ’μοὶ λάβῃσ. φυλάσσετ’ αὐτούσ, πρόσπολοι, δεσμῶν ἄτερ ‐ ἴσωσ ἀέλπτα τῶν ἐμῶν φίλων τινὶ πέμψω πρὸσ Ἄργοσ, ὃν μάλιστ’ ἐγὼ φιλῶ, καὶ δέλτοσ αὐτῷ ζῶντασ οὓσ δοκεῖ θανεῖν λέγουσα πιστὰσ ἡδονὰσ ἀπαγγελεῖ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Iphigenia in Tauris, episode, anapests

(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode, anapests)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION