헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔνδειξισ κατὰ Θεοκρίνου)

τοῦ πατρὸσ ἡμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, διὰ τουτονὶ Θεοκρίνην ἀτυχήσαντοσ πρὸσ τὴν πόλιν καὶ ὀφλόντοσ δέκα τάλαντα, καὶ τούτου διπλοῦ γεγενημένου ὥστε μηδ’ ἐλπίδα ἡμῖν εἶναι σωτηρίασ μηδεμίαν, ἡγησάμην δεῖν ἐπὶ τῷ τιμωρεῖσθαι μεθ’ ὑμῶν τοῦτον μήτε ἡλικίαν μήτε ἄλλο μηδὲν ὑπολογισάμενοσ δοῦναι τὴν ἔνδειξιν ταύτην. καὶ γὰρ ὁ πατήρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ᾧπερ πάντα πειθόμενοσ πεποίηκα, πρὸσ ἅπαντασ ὠδύρετο τοὺσ γνωρίμουσ, εἰ παραλιπὼν ἐγὼ τὸν καιρὸν ἐν ᾧ διὰ τὸ τὸν πατέρα ζῆν ἔξεστί μοι τοῦτον ἀμύνασθαι, τὴν ἀπειρίαν καὶ τὴν ἡλικίαν προφασιζόμενοσ αὐτὸν μὲν περιόψομαι πάντων ἀπεστερημένον, Θεοκρίνην δὲ παρὰ τοὺσ νόμουσ γραφὰσ γραφόμενον καὶ συκοφαντοῦντα πολλοὺσ τῶν πολιτῶν, οὐκ ἐξὸν αὐτῷ.

δέομαι οὖν ὑμῶν ἁπάντων, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ ἱκετεύω μετ’ εὐνοίασ ἀκοῦσαί μου, πρῶτον μὲν ὅτι τῷ πατρὶ βοηθῶν καὶ πειθόμενοσ ἀγωνίζομαι, ἔπειθ’ ὅτι καὶ νέοσ ὢν καὶ ἄπειροσ, ὥστ’ ἀγαπητὸν εἶναί μοι, ἐὰν ὑπαρξάσησ τῆσ παρ’ ὑμῶν εὐνοίασ δυνηθῶ δηλῶσαι τὰ πεπραγμένα τούτῳ·

πρὸσ δὲ τούτοισ, ὅτι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, προδέδομαι τὰ γὰρ ἀληθῆ πρὸσ ὑμᾶσ εἰρήσεται ὑπ’ ἀνθρώπων, οἳ πιστευθέντεσ ὑφ’ ἡμῶν διὰ τὴν πρὸσ τοῦτον ἔχθραν, καὶ πυθόμενοι τὰ πράγματα καὶ φήσαντεσ ἐμοὶ συναγωνιεῖσθαι, ἐγκαταλελοίπασι νυνί με καὶ διαλέλυνται πρὸσ τοῦτον ἐν τοῖσ ἐμοῖσ πράγμασιν, ὥστε μοι μηδὲ τὸν συνεροῦντ’ εἶναι, ἐὰν μή τισ ἄρα τῶν οἰκείων βοηθήσῃ.

πολλαῖσ μὲν οὖν ἐνδείξεσιν ἦν ἔνοχοσ οὑτοσί, καὶ ἅπαντασ τοὺσ περὶ ταῦτα νόμουσ ἐφαίνετο παραβεβηκώσ·

καινότατον δὲ τῶν ἔργων τῶν τούτου τὴν περὶ τὸ πλοῖον φάσιν ηὑρίσκομεν γεγονυῖαν, διόπερ ταῦτα γράψασ εἰσ τὴν ἔνδειξιν ἔδωκεν ὁ πατήρ μοι. πρῶτον μὲν οὖν τὸν νόμον ὑμῖν ἀναγνώσεται τὸν περὶ τῶν φαινόντων καὶ οὐκ ἐπεξιόντων, ἀλλὰ διαλυομένων παρὰ τοὺσ νόμουσ ἐντεῦθεν γὰρ οἶμαι προσήκειν μοι τὴν ἀρχὴν ποιήσασθαι τοῦ λόγου, εἶτα τὴν φάσιν αὐτὴν ἣν οὗτοσ ἐποιήσατο κατὰ τοῦ Μίκωνοσ. λέγε. Νόμοσ ὁ νόμοσ οὑτοσί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῖσ προαιρουμένοισ ἢ γράφεσθαι γραφὰσ ἢ φαίνειν ἢ ἄλλο τι ποιεῖν τῶν ἐν τῷ νόμῳ τούτῳ γεγραμμένων προλέγει διαρρήδην, ἐφ’ οἷσ ἕκαστόν ἐστιν τούτων ποιητέον. ἔστι δὲ ταῦτα, ὥσπερ ἠκούσατε ἐξ αὐτοῦ τοῦ νόμου, ἐὰν ἐπεξιών τισ μὴ μεταλάβῃ τὸ πέμπτον μέροσ τῶν ψήφων, χιλίασ ἀποτίνειν, κἂν μὴ ἐπεξίῃ <γ’>, ὦ Θεοκρίνη, χιλίασ ἑτέρασ, ἵνα μήτε συκοφαντῇ μηδείσ, μήτε ἄδειαν ἔχων ἐργολαβῇ καὶ καθυφιῇ τὰ τῆσ πόλεωσ.

φημὶ δὴ κατὰ ταύτην τὴν ἔνδειξιν ἔνοχον εἶναι Θεοκρίνην τῷ φήναντα Μίκωνα Χολλῄδην μὴ ἐπεξελθεῖν, ἀλλ’ ἀργύριον λαβόντα ἀποδόσθαι τὸ πρᾶγμα. καὶ τοῦτο ἀποδείξω σαφῶσ, ὡσ ἐγὼ νομίζω.

καίτοι Θεοκρίνησ γε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ οἱ μετὰ τούτου οὐδὲν ὅ τι οὐ πεποιήκασι προσιόντεσ τοῖσ μάρτυσι καὶ τὰ μὲν ἀπειλοῦντεσ αὐτοῖσ, τὰ δὲ πείθοντεσ μὴ μαρτυρεῖν. ἀλλ’ ὅμωσ ἐὰν ὑμεῖσ βούλησθε τὰ δίκαια βοηθεῖν μοι, καὶ κελεύητε αὐτούσ, μᾶλλον δὲ ἀναγκάζοντοσ ἐμοῦ συναναγκάζητε, ἤτοι μαρτυρεῖν ἢ ἐξόμνυσθαι, καὶ μὴ ἐᾶτε λόγουσ λέγειν, εὑρεθήσεται τἀληθέσ. λέγε οὖν πρῶτον μὲν τὴν φάσιν, εἶτα τὰσ μαρτυρίασ. Φάσισ ταύτην τὴν φάσιν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἔδωκεν μὲν οὑτοσὶ προσκαλεσάμενοσ τὸν Μίκωνα, ἔλαβεν δὲ ὁ γραμματεὺσ ὁ τῶν τοῦ ἐμπορίου ἐπιμελητῶν, Εὐθύφημοσ. ἐξέκειτο δὲ πολὺν χρόνον ἔμπροσθεν τοῦ συνεδρίου ἡ φάσισ, ἑώσ λαβὼν ἀργύριον οὗτοσ εἰάσε διαγραφῆναι καλούντων αὐτὸν εἰσ τὴν ἀνάκρισιν τῶν ἀρχόντων.

ὅτι δὲ ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, πρῶτον μὲν κάλει ὃσ ἐγραμμάτευε τῇ ἀρχῇ, Εὐθύφημον. Μαρτυρία λέγε δὴ καὶ τὴν τῶν ἰδόντων ἐκκειμένην τὴν φάσιν μαρτυρίαν. λέγε.

Μαρτυρία κάλει δὲ καὶ τοὺσ τοῦ ἐμπορίου ἐπιμελητάσ, καὶ αὐτὸν τὸν Μίκων’ οὗ ἔφηνε τὸ πλοῖον· καὶ τὰσ μαρτυρίασ ἀναγίγνωσκε.

Μαρτυρίαι ὡσ μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἔφηνε Θεοκρίνησ τὸ τοῦ Μίκωνοσ πλοῖον, καὶ ὡσ ἐξέκειτο πολὺν χρόνον ἡ φάσισ, καὶ ὡσ εἰσ τὴν ἀνάκρισιν καλούμενοσ οὐχ ὑπήκουσεν οὐδ’ ἐπεξῆλθεν, ἀκηκόατε μαρτυρούντων τούτων οὓσ εἰδέναι μάλιστα προσήκει. ὅτι δ’ οὐ ταῖσ χιλίαισ μόνον ἔνοχόσ ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ἀπαγωγῇ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὅσα κελεύει πάσχειν ὁ νόμοσ οὑτοσὶ τὸν συκοφαντοῦντα τοὺσ ἐμπόρουσ καὶ τοὺσ ναυκλήρουσ, ῥᾳδίωσ ἐξ αὐτοῦ τοῦ νόμου γνώσεσθε.

βουλόμενοσ γὰρ ὁ τὸν νόμον τιθεὶσ μήτε τοὺσ ἀδικοῦντασ τῶν ἐμπόρων ἀθῴουσ εἶναι, μήτε τοὺσ ἄλλουσ πράγματ’ ἔχειν, ἁπλῶσ ἀπεῖπε τοῖσ τοιούτοισ τῶν ἀνθρώπων μὴ φαίνειν, εἰ μὴ πιστεύει τισ αὑτῷ δείξειν ἐν ὑμῖν γεγενημένα περὶ ὧν ποιεῖται τὴν φάσιν·

ἐὰν δέ τισ παρὰ ταῦτα ποιῇ τῶν συκοφαντούντων, ἔνδειξιν αὐτῶν εἶναι καὶ ἀπαγωγήν. μᾶλλον δὲ λέγε τὸν νόμον αὐτόν· πολὺ γὰρ ἐμοῦ σαφέστερον διδάξει. Νόμοσ ἀκούετε τοῦ νόμου ἃ κελεύει πάσχειν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὸν συκοφάντην. οὐκοῦν εἰ μέν τι πεποιηκότα τούτων ὧν ἔγραψεν ἐν τῇ φάσει Θεοκρίνησ πεποιηκέναι τὸν Μίκωνα, καθυφεῖκε τὸ πρᾶγμα καὶ διαλέλυται πρὸσ τὸν ἄνθρωπον, ἀδικεῖ πάντασ ὑμᾶσ καὶ δικαίωσ ὀφείλει τὰσ χιλίασ.

εἰ δὲ πλεύσαντα αὐτὸν δικαίωσ οἷ προσῆκεν ἔστω γὰρ ὁπότερον οὗτοσ βούλεται φαίνει καὶ προσκαλεῖται, συκοφαντεῖ τοὺσ ναυκλήρουσ, καὶ τὸν νόμον οὐ μόνον τὸν πρότερον, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀρτίωσ ἀναγνωσθέντα παραβέβηκεν, καὶ καταμεμαρτύρηκεν αὑτοῦ μηδὲν ὑγιὲσ μήτε λέγειν μήτε πράττειν. τίσ γὰρ ἂν παρεὶσ τὸ δικαίωσ πράττοντα λαβεῖν τὸ μέροσ τῶν χρημάτων κατὰ τὸν νόμον, διαλυσάμενοσ ἐβουλήθη μικρὰ κερδᾶναι καὶ τούτοισ ἔνοχον αὑτὸν καταστῆσαι τοῖσ νόμοισ, ἐξόν, ὅπερ ἀρτίωσ εἶπον, τὰ ἡμίσεα τῶν φανθέντων λαβεῖν;

οὐδ’ ἂν εἷσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μὴ οὐ συνειδὼσ ἑαυτῷ συκοφαντοῦντι. δύο μὲν τοίνυν οὗτοι νόμοι εἰσὶν οὓσ παραβέβηκεν ὁ τοὺσ ἄλλουσ παρανόμων γραφόμενοσ·

ἕτερον δὲ τρίτον, ὃσ ὁμοίωσ κελεύει κατά τε τῶν ὀφειλόντων τῷ δημοσίῳ τὰσ ἐνδείξεισ τὸν βουλόμενον ποιεῖσθαι τῶν πολιτῶν, καὶ ἐάν τισ ὀφείλῃ τῇ Ἀθηνᾷ ἢ τῶν ἄλλων θεῶν ἢ τῶν ἐπωνύμων τῳ. ὃ φανήσεται οὗτοσ, ὀφείλων καὶ οὐκ ἐκτετεικὼσ ἑπτακοσίασ δραχμάσ, ἃσ ὦφλεν ἐν ταῖσ εὐθύναισ τῷ ἐπωνύμῳ τῆσ αὑτοῦ φυλῆσ. καί μοι λέγε τοῦτ’ αὐτὸ τοῦ νόμου. Νόμοσ ἐπίσχεσ. ἀκούεισ, οὑτοσί, τί λέγει;

ἢ τῶν ἐπωνύμων τῳ. λέγε δὴ τὴν τῶν φυλετῶν μαρτυρίαν. ταχύ γ’ ἂν οὗτοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀνθρώπων ὀλίγων φροντίσειεν ἢ τῶν τὸν πλεῖστον τοῦ χρόνου πλεόντων, ὥσπερ ὁ Μίκων, ὅστισ τοὺσ φυλέτασ παρόντασ οὔτ’ ἔδεισεν οὔτ’ ᾐσχύνθη, τοῦτο μὲν οὕτωσ αὐτῶν τὰ κοινὰ διοικήσασ ὥστ’ ἐκείνουσ κλοπὴν αὐτοῦ καταγνῶναι, τοῦτο δὲ ὀφλὼν καὶ τοὺσ νόμουσ ἀκριβῶσ εἰδὼσ ὅτι κωλύουσιν αὐτὸν γράφεσθαι γραφὰσ ἑώσ ἂν ἐκτείσῃ, βιαζόμενοσ καὶ νομίζων δεῖν τοὺσ μὲν ἄλλουσ τοὺσ ὀφείλοντασ μηδενὸσ μετέχειν τῶν κοινῶν, αὑτὸν δὲ κρείττω τῶν νόμων εἶναι.

φήσει τοίνυν τὸν πάππον, οὐχ αὑτὸν εἶναι τὸν ἐν τῷ γραμματείῳ γεγραμμένον, καὶ περὶ τούτου πολλοὺσ ἐρεῖ λόγουσ, ὡσ ἐκεῖνόσ ἐστιν.

ἐγὼ δὲ τὸ μὲν ἀκριβέσ, ὁπότερόσ ἐστιν, οὐκ ἔχω λέγειν· εἰ δ’ οὖν ἐστιν ὡσ οὗτοσ ἐρεῖ, πολὺ δικαιότερον εἶναι νομίζω καταψηφίσασθαι ὑμᾶσ αὐτοῦ, εἰ ταῦθ’ οὕτωσ ἐστίν. εἰ γὰρ ὀφείλοντοσ αὐτῷ τοῦ πάππου πάλαι, καὶ τοῦ νόμου κελεύοντοσ κληρονομεῖν τοῦτον τῶν ἐκείνου, προσῆκον αὐτῷ μηδὲ πάλαι γράφεσθαι ἐγράφετο, καὶ διὰ τοῦτο οἰήσεται δεῖν ἀποφεύγειν ὅτι πονηρὸσ ἐκ τριγονίασ ἐστίν, οὐ δίκαια ἐρεῖ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί.

ὡσ οὖν καὶ παρ’ αὐτοῦ Θεοκρίνου ὁμολογεῖται τοῦτ’ εἶναι τὸ ὄφλημα καὶ κατετάξατο τοῖσ φυλέταισ ὑπὲρ αὑτοῦ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ τοῖσ βουλομένοισ εὐορκεῖν οὐ καλῶσ ἔχει ταύτην ἀπογιγνώσκειν τὴν ἔνδειξιν, λαβέ μοι τὸ ψήφισμα ὃ εἶπεν ἐν τοῖσ φυλέταισ Σκιρωνίδησ. προσελθὼν δὲ οὑτοσὶ Θεοκρίνησ ὡμολόγησεν ὀφείλειν καὶ ἐκτείσειν ἐναντίον τῶν φυλετῶν, ἐπειδὴ προσιόντασ ἡμᾶσ ᾔσθετο καὶ βουλομένουσ ἀντίγραφα τῶν ἐν τῷ γραμματείῳ γεγραμμένων λαβεῖν.

πολύ γ’ ἄν, ὦ ἄνδρεσ Λεωντίδαι, τοὺσ ἀναγκάσαντασ ἀποδοῦναι Θεοκρίνην τὰσ ἑπτὰ μνᾶσ ἐπῃνέσατ’ ἂν μᾶλλον ἢ τοῦτον.

τέταρτοσ τοίνυν νόμοσ ἐστίν ὁμολογῶ γὰρ τῶν τούτῳ πεπραγμένων τὰ πλεῖστα ἐξητακέναι καθ’ ὃν ὀφείλει πεντακοσίασ δραχμὰσ Θεοκρίνησ οὑτοσί, οὐκ ἐκτετεικότοσ αὐτῷ τοῦ πατρὸσ ἃσ προσῶφλεν ἀφελόμενοσ τὴν Κηφισοδώρου θεράπαιναν εἰσ ἐλευθερίαν, ἀλλὰ διοικησαμένου πρὸσ Κτησικλέα τὸν λογογράφον, ὃσ ἦν ἐπὶ τοῖσ τῶν ἀντιδίκων πράγμασιν, ὥστε μήτ’ ἐκτεῖσαι μήτ’ εἰσ ἀκρόπολιν ἀνενεχθῆναι.

ἃσ οὐδὲν ἧττον οἶμαι Θεοκρίνησ ὀφείλει νυνὶ κατὰ τὸν νόμον.

οὐ γὰρ ἐὰν Κτησικλῆσ ὁ μέτοικοσ συγχωρήσῃ τούτῳ, πονηρὸσ πονηρῷ, μὴ παραδοθῆναι τοῖσ πράκτορσιν τὸν προσοφλόντα κατὰ τὸν νόμον, διὰ τοῦτο δεῖ τὴν πόλιν ἀπεστερῆσθαι τῶν ἐκ τῶν νόμων ἐπικειμένων ζημιῶν, ἀλλὰ προσήκει τοὺσ ἀντιδίκουσ ὑπὲρ μὲν τῶν ἰδίων, ὅπωσ ἂν αὑτοὺσ πείθωσιν, διοικεῖσθαι πρὸσ ἀλλήλουσ, ὑπὲρ δὲ τῶν πρὸσ τὸ δημόσιον, ὅπωσ ἂν οἱ νόμοι κελεύωσιν. καί μοι λέγε τόν τε νόμον, ὃσ κελεύει τὸ ἥμισυ τοῦ τιμήματοσ ὀφείλειν τῷ δημοσίῳ ὃσ ἂν δόξῃ μὴ δικαίωσ εἰσ τὴν ἐλευθερίαν ἀφελέσθαι, καὶ τὴν τοῦ Κηφισοδώρου μαρτυρίαν.

λέγε δὴ κἀκεῖνον τὸν νόμον τὸν ἀπ’ ἐκείνησ κελεύοντα τῆσ ἡμέρασ ὀφείλειν ἀφ’ ἧσ ἂν ὄφλῃ, ἐάν τε ἐγγεγραμμένοσ ᾖ, ἐάν τε μή.

Νόμοσ πῶσ οὖν ἄλλωσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, προσήκει τὸν δικαίωσ κατηγοροῦντα ἀποφαίνειν ὀρθῶσ ἐνδεδειγμένον Θεοκρίνην τουτονί, καὶ μὴ μόνον ἔνοχον ὄντα τῇ ἐνδείξει κατὰ τὰσ χιλίασ ἐφ’ αἷσ ἐνδέδεικται, ἀλλὰ καὶ πολλοῖσ ἄλλοισ ὀφλήμασιν; ἐγὼ μὲν οὐδαμῶσ νομίζω.

οὐ γὰρ δὴ προσδοκᾶν γε δεῖ Θεοκρίνην αὐτὸν ὁμολογήσειν ὀφείλειν ὑμῖν τῷ δημοσίῳ καὶ δικαίωσ ἐνδεδεῖχθαι φήσειν, ἀλλὰ τοὐναντίον πάντα λόγον μᾶλλον ἐρεῖν καὶ πάσασ αἰτίασ οἴσειν, ὡσ καταστασιάζεται, ὡσ διὰ τὰσ τῶν παρανόμων γραφὰσ εἰσ ταῦθ’ ἥκει. λοιπὸν γάρ ἐστιν τοῦτο τοῖσ ἐν αὐτοῖσ τοῖσ πράγμασιν ἐξελεγχομένοισ, αἰτίασ καὶ προφάσεισ εὑρίσκειν αἵτινεσ τοῦ παρόντοσ ὑμᾶσ ποιήσουσι πράγματοσ ἐπιλαθομένουσ τοῖσ ἔξω τῆσ κατηγορίασ λόγοισ προσέχειν.

ἐγὼ δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἰ μὲν ἑώρων ἐν τοῖσ ἀνεγνωσμένοισ νόμοισ γεγραμμένον ταῦτα δ’ εἶναι κύρια περὶ τῶν συκοφαντούντων, ἂν μὴ Θεοκρίνησ ἐνδειχθεὶσ αἰτιᾶσθαι βούληται Θουκυδίδην ἢ Δημοσθένην ἢ καὶ τῶν πολιτευομένων ἄλλον τινά, ἡσυχίαν ἂν ἦγον. νῦν δὲ τούτων οὐδεμίαν ὁρῶ τῶν σκήψεων ὑπόλογον οὖσαν ἐν τοῖσ νόμοισ, οὐδὲ καινήν, ὥστε προσέχειν νῦν πρῶτον ἀκούσαντασ, ἀλλὰ μυριάκισ παρὰ τῶν κρινομένων εἰρημένην. ἀκούω δὲ καὶ παρὰ τῶν πρεσβυτέρων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὡσ ἄρα προσῆκόν ἐστιν ὅλωσ μὲν μηδενὶ μηδεμίαν συγγνώμην ὑπάρχειν παραβαίνοντι τοὺσ νόμουσ, εἰ δ’ ἄρα δεῖ, μὴ τοῖσ συνεχῶσ οὖσι πονηροῖσ μηδὲ τοῖσ ἐπ’ ἀργυρίῳ τοὺσ νόμουσ προϊεμένοισ οὐ γὰρ εἰκόσ, ἀλλ’ οἵτινεσ ἂν διὰ τὴν αὑτῶν ἀπραγμοσύνην ἄκοντέσ τι τῶν γεγραμμένων παραβῶ‐ σιν.

ὧν οὐδεὶσ ἂν δήπου Θεοκρίνην τουτονὶ φήσειεν εἶναι, ἀλλὰ τοὐναντίον οὐδενὸσ τῶν ἐν τοῖσ νόμοισ ἄπειρον. διὸ καὶ δεῖ φυλάττειν αὐτόν, μὴ πρὸσ τοὺσ ἐμοὺσ λόγουσ μηδὲ τοὺσ ὑπὸ τούτου ῥηθησομένουσ ἀποβλέποντασ.

οὐ γὰρ δίκαιον τοὺσ ὑπὲρ τῶν νόμων καθημένουσ μακροῖσ λόγοισ καὶ κατηγορίαισ προσέχειν, ἀλλ’ οἷσ ἂν ἅπαντεσ ῥᾳδίωσ ἐπακολουθήσαιτε, καὶ δι’ ὧν δόξετε πᾶσι τοῖσ ἐν τῇ πόλει τῶν νόμων ἀξίωσ ταύτην τὴν ἔνδειξιν δικάσαι, σαφῶσ ἐρωτῶντασ τί λέγεισ, Θεοκρίνη καὶ πάντεσ οἱ τῶν αὐτῶν τούτῳ μετέχοντεσ; ἀξιοῦθ’ ἡμᾶσ, κατὰ τοὺσ νόμουσ ὀμωμοκότασ δικάσειν, παρὰ τούτουσ διὰ τοὺσ ὑμετέρουσ λόγουσ ψηφίζεσθαι; μεμαρτυρηκότοσ μὲν ἡμῖν τοῦ Μίκωνοσ, καθ’ οὗ δοὺσ Θεοκρίνησ οὑτοσὶ τὴν φάσιν οὐκ ἐπεξῆλθε, καὶ πεποιηκότοσ αὑτὸν τούτοισ ὑπόδικον, ὁμολογοῦντοσ δὲ τοῦ γραμματέωσ λαβεῖν τὴν φάσιν παρὰ τούτου, καὶ πεποιηκυίασ τῆσ μαρτυρίασ τῆσ ὀλίγον τι πρότερον ἀναγνωσθείσησ αὐτὸν ὑπόδικον;

ἔτι δὲ τῶν τοῦ ἐμπορίου ἐπιμελητῶν μόλισ μέν, ἀλλ’ οὖν ταὐτὰ τούτοισ μεμαρτυρηκότων; πρὸσ δὲ τούτοισ τῶν ἰδόντων ἐκκειμένην τὴν φάσιν καὶ προσελθόντων τοῖσ ἄρχουσι μαρτυρούντων, ὥσπερ ὀλίγον πρότερον ἠκούσατε; ἀλλ’ οὐ δίκαιον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί. οὐ γὰρ δὴ διὰ τὸν τρόπον γε τὸν τοῦ φεύγοντοσ καὶ τὸν βίον ψευδεῖσ ὑπολήψεσθε τὰσ μαρτυρίασ τὰσ ἀνεγνωσμένασ εἶναι.

πολὺ γὰρ ἐκ τοῦ τρόπου σαφέστερον ἐπιδείκνυται Θεοκρίνησ τοιοῦτοσ ὢν ἢ διὰ τῶν εἰρημένων. τί γὰρ οὐ πεποίηκεν οὗτοσ ὧν ἂν πονηρὸσ καὶ συκοφάντησ ἄνθρωποσ ποιήσειεν; οὐ διὰ μὲν τὴν τούτου πονηρίαν ἁδελφὸσ αὐτοῦ θεσμοθετῶν καὶ τούτῳ χρώμενοσ συμβούλῳ τοιοῦτοσ ἔδοξε παρ’ ὑμῖν ἄνθρωποσ εἶναι, ὥστε οὐ μόνον αὐτὸσ ἀπεχειροτο‐ νήθη τῶν ἐπιχειροτονιῶν οὐσῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀρχὴν ἅπασαν ἐποίησεν; καὶ εἰ μὴ δεομένων αὐτῶν καὶ ἱκετευόντων, καὶ λεγόντων ὡσ οὐκέτι πρόσεισιν Θεοκρίνησ πρὸσ τὴν ἀρχήν, ἐπείσθηθ’ ὑμεῖσ καὶ πάλιν ἀπέδοτε τοὺσ στεφάνουσ αὐτοῖσ, πάντων ἂν αἴσχιστα οἱ συνάρχοντεσ ἐπεπόνθεσαν; καὶ τούτων οὐδέν με δεῖ μάρτυρασ ὑμῖν παρασχέσθαι·

πάντεσ γὰρ ἴστε τοὺσ ἐπὶ Λυκίσκου ἄρχοντοσ θεσμοθέτασ ἀποχειροτονηθέντασ ἐν τῷ δήμῳ διὰ τοῦτον. ὧν ἀναμιμνῃσκομένουσ ὑμᾶσ χρὴ τὸν αὐτὸν ὑπολαμβάνειν εἶναι τοῦτον καὶ πρότερον καὶ νῦν. οὐ πολλῷ τοίνυν χρόνῳ ὕστερον τῆσ ἀποχειροτονίασ, τελευτήσαντοσ αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ βιαίῳ θανάτῳ, τοιοῦτοσ ἐγένετο περὶ αὐτὸν οὗτοσ, ὥστε ζητήσασ τοὺσ δράσαντασ καὶ πυθόμενοσ οἵτινεσ ἦσαν, ἀργύριον λαβὼν ἀπηλλάγη. καὶ τὴν μὲν ἀρχὴν ἣν ἐκεῖνοσ ἄρχων ἐτελεύτησεν, ἱεροποιὸσ ὤν, παρὰ τοὺσ νόμουσ ἦρχεν οὗτοσ, οὔτε λαχὼν οὔτ’ ἐπιλαχών·

ὑπὲρ ὧν δ’ ἔπαθεν ἐκεῖνοσ, μέχρι τούτου σχετλιάζων περιῄει καὶ φάσκων εἰσ Ἄρειον πάγον Δημοχάρην προσκαλεῖσθαι, ἑώσ διελύσατο πρὸσ τοὺσ τὴν αἰτίαν ἔχοντασ. χρηστόσ γ’ ἐστὶ καὶ πιστὸσ καὶ κρείττων χρημάτων. οὐδ’ ἂν αὐτὸσ φήσειεν. οὐ γὰρ τοσούτων δεῖσθαί φασι δεῖν τὸν δικαίωσ καὶ μετρίωσ τῶν κοινῶν ἐπιμελησόμενον, ἀλλὰ πάντων τούτων εἶναι κρείττω δι’ ὧν ἀναλίσκουσιν εἰσ ἑαυτοὺσ ἃ λαμβάνουσιν. καὶ τὰ μὲν πρὸσ τὸν ἀδελφὸν αὐτῷ πεπραγμένα τοιαῦτά ἐστιν·

ἃ δὲ πρὸσ τὴν πόλιν προσελθὼν διῴκηται δευτέρουσ γὰρ ὑμᾶσ φήσει φιλεῖν μετὰ τοὺσ οἰκείουσ ἄξιον ἀκοῦσαι. ἄρξομαι δ’ ἀπὸ τῶν πρὸσ ἡμᾶσ αὐτῷ πεπραγμένων. τοῦ γὰρ πατρὸσ κατηγορῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτε τὴν τῶν παρανόμων αὐτὸν ἐδίωκε γραφήν, ἔλεγεν ὡσ ἐπιβεβουλευμένοσ ὁ παῖσ εἰή περὶ οὗ τὸ ψήφισμα γεγραμμένον ἦν, ἐν ᾧ τὴν σίτησιν ἔγραψεν Χαριδήμῳ ὁ πατὴρ τῷ Ἰσχομάχου υἱῷ, λέγων ὡσ, ἐὰν ἐπανέλθῃ εἰσ τὸν πατρῷον οἶκον ὁ παῖσ, ἀπολωλεκὼσ ἔσται τὴν οὐσίαν ἅπασαν ἣν Αἰσχύλοσ ὁ ποιησάμενοσ αὐτὸν υἱὸν ἔδωκεν αὐτῷ, ψευδόμενοσ· οὐδενὶ γὰρ πώποτε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοῦτο τῶν εἰσποιηθέντων συνέβη.

καὶ τούτων πάντων αἴτιον ἔφη Πολύευκτον γεγενῆσθαι τὸν ἔχοντα τὴν μητέρα τοῦ παιδόσ, βουλόμενον ἔχειν αὐτὸν τὴν τοῦ παιδὸσ οὐσίαν. ὀργισθέντων δὲ τῶν δικαστῶν ἐπὶ τοῖσ λεγομένοισ, καὶ νομισάντων αὐτὸ μὲν τὸ ψήφισμα καὶ τὴν δωρεὰν κατὰ τοὺσ νόμουσ εἶναι, τῷ δὲ ὄντι τὸν παῖδα μέλλειν ἀποστερεῖσθαι τῶν χρημάτων, τῷ μὲν πατρὶ δέκα ταλάντων ἐτίμησαν ὡσ μετὰ Πολυεύκτου ταῦτα πράττοντι, τούτῳ δ’ ἐπίστευσαν ὡσ δὴ βοηθήσαντι τῷ παιδί. καὶ τὰ μὲν ἐπὶ τοῦ δικαστηρίου γενόμενα τοιαῦτα καὶ παραπλήσια τούτοισ ἦν·

ὡσ δ’ ὁ χρηστὸσ οὗτοσ ὠργισμένουσ ᾔσθετο τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ πεπιστευμένον αὑτὸν ὡσ οὐ παντάπασιν ἀνόσιον ὄντα, προσκαλεσάμενοσ τὸν Πολύευκτον ἀποφέρει γραφὴν κατ’ αὐτοῦ κακώσεωσ πρὸσ τὸν ἄρχοντα καὶ δίδωσι τὴν λῆξιν Μνησαρχίδῃ τῷ παρέδρῳ· λαβὼν δὲ διακοσίασ δραχμὰσ παρὰ τοῦ Πολυεύκτου, καὶ τὰ δεινὰ ταῦτ’ ἀποδόμενοσ μικροῦ λήμματοσ ἐφ’ οἷσ τῷ πατρὶ ἐτιμήσατο δέκα ταλάντων, ἀπηλλάγη καὶ τὴν γραφὴν ἀνείλετο προδοὺσ τὸν ὀρφανόν. καί μοι κάλει τούτων τοὺσ μάρτυρασ. Μάρτυρεσ εἰ τοίνυν εὔποροσ ἦν ὁ πατήρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ δυνατὸσ πορίσαι χιλίασ δραχμάσ, ὅλωσ ἂν ἀπηλλάγη τῆσ γραφῆσ τῆσ τῶν παρανόμων· τοσοῦτον γὰρ αὐτὸν ᾔτει οὑτοσί.

καί μοι κάλει Φιλιππίδην τὸν Παιανιέα, πρὸσ ὃν ἔλεγε ταῦτα Θεοκρίνησ οὑτοσί, καὶ τοὺσ ἄλλουσ οἳ συνίσασιν τούτῳ ταῦτα λέγοντι. Μάρτυρεσ ὅτι μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, Θεοκρίνησ, εἴ τισ αὐτῷ τὰσ χιλίασ δραχμὰσ ἐδίδου, τὴν γραφὴν <ἂν> ἀνείλετο τὴν κατὰ τοῦ πατρόσ, ἡγοῦμαι πάντασ ὑμᾶσ πιστεύειν, καὶ εἰ μηδεὶσ ἐμαρτύρησεν. ὅτι δὲ πολλὰσ ἑτέρασ προσκαλεσάμενοσ καὶ γραψάμενοσ καθυφεῖκεν, καὶ μικρὸν ἀργύριον λαμβάνων ἀπαλλάττεται, τοὺσ δόντασ ὑμῖν αὐτοὺσ καλῶ, ἵνα μὴ πιστεύητε αὐτῷ λέγοντι ὡσ αὐτὸσ φυλάττει τοὺσ παράνομα γράφοντασ, καὶ ὡσ, ὅταν αἱ τῶν παρανόμων γραφαὶ ἀναιρεθῶσιν, ὁ δῆμοσ καταλύεται·

ταῦτα γὰρ οἱ πάντα πωλοῦντεσ λέγειν εἰθισμένοι εἰσίν. κάλει μοι Ἀριστόμαχον Κριτοδήμου Ἀλωπεκῆθεν.

οὗτοσ γὰρ ἔδωκεν, μᾶλλον δ’ ἐν τῇ τούτου οἰκίᾳ ἐδόθη τρί’ ἡμίμναια τούτῳ τῷ ἀδωροδοκήτῳ ὑπὲρ τοῦ ψηφίσματοσ ὃ Ἀντιμέδων ἔγραψε τοῖσ Τενεδίοισ. Μαρτυρία λέγε δὴ καὶ τὰσ τῶν ἄλλων ἐφεξῆσ τὰσ τοιαύτασ μαρτυρίασ, καὶ τὴν Ὑπερείδου καὶ Δημοσθένουσ. τοῦτο γάρ ἐστιν ὑπερβολή, τὸ παρ’ ὧν οὐδ’ ἂν εἷσ ἀξιώσαι λαβεῖν, τοῦτον παρὰ τούτων ἥδιστα λαμβάνειν πωλοῦντα τὰσ γραφάσ.

Μαρτυρίαι οὗτοσ τοίνυν αὐτίκα φήσει διὰ τοῦτο τὴν ἔνδειξιν καθ’ αὑτοῦ γεγονέναι, ἵνα Δημοσθένει μὴ ἐπεξέλθῃ τὴν γραφὴν ἣν ἐγράψατ’ αὐτόν, μηδὲ Θουκυδίδῃ· δεινὸσ γάρ ἐστι ψεύσασθαι καὶ μηδὲν ὑγιὲσ εἰπεῖν.

ἡμεῖσ δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τοῦτ’ ἐπεσκεψάμεθα, καὶ δείξομεν ὑμῖν οὐδὲν τὴν πόλιν βλαπτομένην, οὔτε μὰ τὸν Δία ἐὰν κύριον γένηται τὸ ψήφισμα τὸ Θουκυδίδου οὔτ’ ἂν ἄκυρον. καίτοι τάσ γε τοιαύτασ ἀπολογίασ οὐ δίκαιόν ἐστι προσφέρειν τοῖσ κατὰ τοὺσ νόμουσ ὀμωμοκόσιν δικάσειν· ἀλλ’ ὅμωσ ἐξ αὐτῆσ τῆσ γραφῆσ αὐτίκα γνώσεσθε διότι πρόφασίσ ἐστιν τῆσ ἐνδείξεωσ ἡ γραφή. λέγε τὰσ γραφὰσ ταύτασ. Γραφαί τούτων τῶν ψηφισμάτων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἢ μενόντων κατὰ χώραν ἢ ἁλόντων οὐδὲν γὰρ ἔμοιγε διαφέρει τί ἡ πόλισ κερδαίνει ἢ βλάπτεται; ἐγὼ μὲν γὰρ οὐδὲν οἶμαι.

τοὺσ γὰρ Αἰνίουσ φασὶν οὐδὲ προσέχειν τῇ πόλει, τοῦτο δὲ γεγονέναι διὰ Θεοκρίνην τουτονί. συκοφαντούμενοι γὰρ ἐν ἐκείνοισ τοῖσ χρόνοισ ὑπὸ τούτου, ἐν οἷσ οἱ μὲν ἐφιλίππιζον, οἱ δ’ ἠττίκιζον αὐτῶν, καὶ πυνθανόμενοι γεγράφθαι τὸ ψήφισμα παρανόμων ὃ Χαρῖνοσ πρότερον ἐγράψατο, τοῦτο τὸ περὶ τῆσ συντάξεωσ, ὃ Θουκυδίδησ εἶπε, καὶ πέρασ τῶν πραγμάτων οὐδὲν γιγνόμενον, ἀλλὰ τὸν μὲν δῆμον συγχωροῦντα τὴν σύνταξιν διδόναι τοὺσ Αἰνίουσ ὅσην Χάρητι τῷ στρατηγῷ συνεχώρησαν, τοῦτον δὲ τὸν μιαρὸν παραδεξάμενον Χαρίνῳ τῷ προδότῃ ταὐτὰ πράττειν, ὅπερ ἦν ἀναγκαῖον αὐτοῖσ, τοῦτ’ ἔπραξαν· εἵλοντο γὰρ τῶν παρόντων κακῶν τὰ ἐλάχιστα.

καίτοι τί χρὴ νομίζειν αὐτοὺσ πάσχειν ὑπὸ τῶν ἐνθάδε γραφομένων, οἷσ ἦν αἱρετώτερον φρουρὰν ὑποδέχεσθαι καὶ βαρβάρων ἀκούειν, ὑμῶν ἀποστάντασ; ἀλλ’ οἶμαι τὴν τούτων πονηρίαν ὑμεῖσ μόνοι δύνασθε φέρειν, ἄλλοσ δ’ οὐδεὶσ τῶν Ἑλλήνων. ὅτι μὲν οὖν οὔτε διὰ τὰσ γραφὰσ τὰσ ἀνεγνωσμένασ οὔτε δι’ ἄλλην αἰτίαν οὐδεμίαν ἄξιόν ἐστιν παρὰ πάντασ τοὺσ νόμουσ τοὺσ περὶ τῶν ἐνδείξεων ἀφεῖναι Θεοκρίνην, σχεδὸν καὶ διὰ τῶν εἰρημένων φανερόν ἐστιν.

ἐγὼ δὲ τὰσ μὲν τούτων προφάσεισ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τὰσ κατηγορίασ καὶ τὰσ προσποιήτουσ ταύτασ ἔχθρασ οὐ λανθάνειν ὑμᾶσ νομίζω. οὐ γὰρ ὀλιγάκισ ἑοράκατ’ αὐτοὺσ ἐπὶ μὲν τῶν δικαστηρίων καὶ τοῦ βήματοσ ἐχθροὺσ εἶναι φάσκοντασ ἀλλήλοισ, ἰδίᾳ δὲ ταὐτὰ πράττοντασ καὶ μετέχοντασ τῶν λημμάτων, καὶ τοτὲ μὲν λοιδορουμένουσ καὶ πλύνοντασ αὑτοὺσ τἀπόρρητα, μικρὸν δὲ διαλιπόντασ τοῖσ αὐτοῖσ τούτοισ συνδεκαδίζοντασ καὶ τῶν αὐτῶν ἱερῶν κοινωνοῦντασ.

καὶ τούτων οὐδὲν ἴσωσ θαυμάσαι ἄξιόν ἐστιν· φύσει τε γάρ εἰσι πονηροί, καὶ τὰσ τοιαύτασ προφάσεισ ὁρῶσιν ὑμᾶσ ἀποδεχομένουσ, ὥστε τί κωλύει ταύταισ αὐτοὺσ χρωμένουσ ἐξαπατᾶν ὑμᾶσ πειρᾶσθαι; ὅλωσ δ’ ἔγωγε οἶμαι δεῖν ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ πράγματοσ σκεψαμένουσ, εἰ μὲν δίκαια λέγω καὶ κατὰ τοὺσ νόμουσ, βοηθεῖν μοι, μηδὲν ὑπολογισαμένουσ εἰ μὴ Δημοσθένησ ἐστὶν ὁ κατηγορῶν, ἀλλὰ μειράκιον, μηδὲ νομίζειν κυριωτέρουσ δεῖν εἶναι τοὺσ νόμουσ, ἂν εὖ τισ τοῖσ ὀνόμασι συμπλέξασ αὐτοὺσ τούτουσ ὑμῖν παράσχηται, τῶν ὅπωσ ἔτυχεν λεγόντων, ἀλλὰ τοὺσ αὐτούσ, καὶ τοσούτῳ μᾶλλον τοῖσ ἀπείροισ καὶ τοῖσ νέοισ βοηθεῖν, ὅσῳπερ ἂν ἧττον ἐξαπατήσειαν ὑμᾶσ.

ἐπεὶ διότι τοὐναντίον ἐστίν, καὶ οὐχ οὗτοσ, ἀλλ’ ἐγὼ κατεστασίασμαι, καὶ φησάντων τινῶν μοι συναγωνιεῖσθαι προδέδομαι διὰ τὰσ τούτων ἑταιρείασ, ἐκείνωσ δῆλον ὑμῖν ἔσται.

καλείτω ὁ κῆρυξ οὗτοσ τὸν Δημοσθένην· οὐκ ἀναβήσεται. τὸ δ’ αἴτιόν ἐστιν, οὐ τὸ ἐμὲ ὑπό τινων πεπεισμένον ἐνδεῖξαι τουτονί, ἀλλὰ τοῦτον καὶ τὸν ἄρτι καλούμενον διαλελύσθαι. καὶ τοῦθ’ ὅτι ἐστὶν ἀληθέσ, ἀναγκάσω μὲν μαρτυρεῖν καὶ Κλεινόμαχον τὸν συναγαγόντ’ αὐτοὺσ καὶ Εὐβουλίδην τὸν ἐν Κυνοσάργει παραγενόμενον· οὐ μὴν ἔλατ‐ τόν γε τούτου σημεῖον ὑμῖν, ἀλλὰ μεῖζον παρασχήσομαι διότι τοῦτ’ ἔστιν ἀληθέσ, ὃ πάντεσ ἀκούσαντεσ ὁμολογήσετε.

Θεοκρίνησ γὰρ οὑτοσὶ τοῦτον διώκων παρανόμων, τὸν μιαρόν, ὡσ αὐτίκα φήσει, καὶ τῶν νῦν αὐτῷ κακῶν αἴτιον, φανερῶσ ἀφῆκε τῆσ γραφῆσ, ἐφ’ ᾗ δέκα τάλαντα ἐπεγράψατο τίμημα. πῶσ; οὐδὲν καινὸν διαπραξάμενοσ, ἀλλ’ ὅπερ ἕτεροί τινεσ τῶν ὁμοίων τούτῳ. τὸν μὲν Δημοσθένην τισ ὑπωμόσατο καλουμένησ τῆσ γραφῆσ ὡσ νοσοῦντα, τὸν περιιόντα καὶ λοιδορούμενον Αἰσχίνῃ· τοῦτον δ’ οὗτοσ τὸν ἐχθρὸν εἰάσεν, καὶ οὔτε τότε ἀνθυπωμόσατο οὔθ’ ὕστερον ἐπήγγελκεν. ἆρ’ οὐ περιφανῶσ οὗτοι φενακίζουσιν ὑμᾶσ τοὺσ προσέχοντασ τούτοισ ὡσ ἐχθροῖσ; λέγε τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι οὐκοῦν δίκαιόν ἐστιν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μηδ’ ὑμᾶσ τῶν φησόντων Θεοκρίνῃ διὰ τὴν πρὸσ Δημοσθένην ἔχθραν συνερεῖν ἐθέλειν ἀκούειν, ἀλλὰ κελεύειν αὐτούσ, εἴπερ ὡσ ἀληθῶσ ἐχθροί εἰσιν τοῦ Δημοσθένουσ, αὐτὸν ἐκεῖνον γράφεσθαι καὶ μὴ ἐπιτρέπειν αὐτῷ παράνομα γράφειν. εἰσὶ δὲ δεινοὶ καὶ οὗτοι, καὶ πιστεύονται μᾶλλον παρ’ ὑμῖν.

ἀλλ’ οὐ ποιήσουσι τοῦτο. διὰ τί; ὅτι φασὶ πολεμεῖν ἀλλήλοισ οὐ πολεμοῦντεσ. περὶ μὲν οὖν τῆσ τούτων ἔχθρασ ὑμεῖσ ἂν ἀκριβέστερον ἐμοὶ διεξέλθοιτε ἢ ἐγὼ ὑμῖν.

ἡδέωσ δ’ ἂν ἠρόμην Θεοκρίνην ἐναντίον ὑμῶν, εἴ μοι ἔμελλεν ἀποκρινεῖσθαι δικαίωσ, τί ποτ’ ἂν ἐποίησεν, ἐπειδή φησιν ἐπὶ τῷ κωλύειν τετάχθαι τοὺσ παράνομα γράφοντασ, εἴ τισ ἐν τῷ δήμῳ διαλεχθεὶσ ἅπασι τοῖσ πολίταισ καὶ πείσασ ἔγραψεν ἐξεῖναι τοῖσ ἀτίμοισ καὶ τοῖσ ὀφείλουσιν τῷ δημοσίῳ γράφεσθαι, φαίνειν, ἐνδεικνύειν, ἁπλῶσ ποιεῖν ὅσαπερ νῦν ὁ νόμοσ κωλύει πράττειν, πότερον ἐγράψατο ἂν παρανόμων τὸν ταῦτ’ εἰπόντα, ἢ οὔ; εἰ μὲν γὰρ μή φήσει ἂν γράψασθαι, πῶσ χρὴ πιστεύειν αὐτῷ λέγοντι, ὡσ φυλάττει τοὺσ παράνομα γράφοντασ;

νυνὶ δὲ αὐτὸν τοῦτον, μήτε πείσαντα τὸν δῆμον μήτε κοινὸν καταστήσαντα τὸ πρᾶγμα, γράφεσθαι τῶν νόμων αὐτῷ ἀπαγορευόντων καὶ δεινὰ φήσει αὐτίκα δὴ μάλα πάσχειν, εἰ μὴ ταῦτ’ ἐξέσται ποιεῖν αὐτῷ, καὶ διέξεισι τὰσ ἐκ τῶν νόμων ζημίασ, αἷσ ἔνοχοσ ἐὰν ἁλῷ γενήσεται τῶν δὲ νόμων μὴ φροντίζειν, ἀλλ’ ἀξιοῦν αὑτῷ τηλικαύτην δωρεὰν δεδόσθαι παρ’ ὑμῶν, ὅσην οὐδ’ αἰτῆσαι τετόλμηκεν οὐδείσ;

ὅτι μὲν οὖν περὶ τῆσ ἐνδείξεωσ οὐδὲν ἕξει δίκαιον λέγειν οὔτε Θεοκρίνησ οὔτε τῶν ὑπὲρ τούτου λεγόντων οὐδείσ, σχεδὸν εἰδέναι πάντασ ὑμᾶσ νομίζω.

οἶμαι δ’ αὐτοὺσ ἐπιχειρήσειν λέγειν, ὡσ οὐδ’ εἰσὶν ἐνδείξεισ τούτων ὅσοι μὴ ἐν ἀκροπόλει ἐγγεγραμμένοι εἰσίν, οὐδ’ ἐστὶ δίκαιον τούτουσ ὑπολαμβάνειν ὀφείλειν ὧν οὐδεὶσ παρέδωκε τοῖσ πράκτορσι τὰ ὀνόματα, ὥσπερ ὑμᾶσ ἀγνοήσοντασ τὸν νόμον, ὃσ ὀφείλειν κελεύει ἀπ’ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ, ἀφ’ ἧσ ἂν ὄφλῃ ἢ παραβῇ τὸν νόμον ἢ τὸ ψήφισμα, ἢ οὐ πᾶσι δῆλον <ὂν> ὅτι πολλαχῶσ καὶ ὀφείλουσι τῷ δημοσίῳ καὶ ἐκτίνουσιν οἱ βουλόμενοι τοῖσ νόμοισ πείθεσθαι, καὶ τοῦτο ἐξ αὐτοῦ τοῦ νόμου δῆλον. καί μοι πάλιν λαβὲ τὸν νόμον τοῦτον.

Νόμοσ ἀκούεισ, ὦ μιαρὸν σὺ θηρίον, ὅ τι κελεύει; ἀφ’ ἧσ ἂν ὄφλῃ ἢ τὸν νόμον παραβῇ.

ἀκούω τοίνυν αὐτοὺσ κἀκεῖνον ὑμῖν μέλλειν δεικνύναι τὸν νόμον, ὃσ ἀπαλείφειν κελεύει τοῖσ ἐγγεγραμμένοισ ἀπὸ τοῦ ὀφλήματοσ καθ’ ὅ τι ἂν ἐκτίνῃ, καὶ ἐρήσεσθαι πῶσ ἀπὸ τοῦ μηδ’ ἐγγεγραμμένου ἀπαλείψουσιν, ὥσπερ οὐ περὶ μὲν τῶν ἐγγεγραμμένων τοῦτον κείμενον, περὶ δὲ τῶν μὴ ἐγγεγραμμένων ὀφειλόντων δ’ ἐκεῖνον, ὃσ κελεύει ἀπ’ ἐκείνησ ὀφείλειν τῆσ ἡμέρασ, ἀφ’ ἧσ ἂν ὄφλῃ ἢ παραβῇ τὸν νόμον ἢ τὸ ψήφισμα.

τί οὖν οὐκ ἀγραφίου με, φήσει, γράφει, τὸν ὀφείλοντα καὶ μὴ ἐγγεγραμμένον;

ὅτι ὁ νόμοσ οὐ κατὰ τῶν ὀφειλόντων καὶ μὴ ἐγγραφέντων κελεύει τὰσ γραφὰσ τοῦ ἀγραφίου εἶναι, ἀλλ’ οἵτινεσ ἂν ἐγγραφέντεσ καὶ μὴ ἐκτείσαντεσ τῇ πόλει τὸ ὄφλημα ἐξαλειφθῶσι. καί μοι λαβὲ τὸν νόμον καὶ ἀνάγνωθι. Νόμοσ ἀκούετε τοῦ νόμου, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι διαρρήδην λέγει, ἐάν τισ τῶν ὀφειλόντων τῷ δημοσίῳ μὴ ἐκτείσασ τὸ ὄφλημα τῇ πόλει ἐξαλειφθῇ, εἶναι κατ’ αὐτοῦ τὰσ γραφὰσ πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ τοῦ ἀγραφίου, καὶ οὐ κατὰ τοῦ ὀφείλοντοσ καὶ μὴ ἐγγεγραμμένου, ἀλλ’ ἔνδειξιν κελεύει καὶ ἄλλασ τιμωρίασ κατὰ τούτων εἶναι. ἀλλὰ σὺ τί διδάσκεισ με πάντασ τοὺσ τρόπουσ οἷσ δεῖ με τιμωρήσασθαι τοὺσ ἐχθρούσ, ἀλλ’ οὐ καθ’ ὃν εἰσελήλυθα, τοῦτον ἀπολογεῖ;

ἀλλὰ τολμήσει πείθειν ὑμᾶσ ὡσ χρὴ τὸν οὕτωσ φανερῶσ ἐξεληλεγμένον φάσεισ ποιούμενον ἀδίκουσ κατὰ τῶν ἐμπόρων ἀφεῖναι καὶ μὴ τιμωρήσασθαι, ὥσπερ ἕνεκα τούτου γράψασ καθαρὰν εἶναι τὴν θάλατταν, ἵνα σωθέντεσ οἱ πλέοντεσ ἐκ τοῦ πελάγουσ ἐν τῷ λιμένι χρήματα τούτοισ ἀποτίνωσιν, ἢ διαφέρον τι τοῖσ ἐμπόροισ, ἂν μακρὸν διαφυγόντεσ πλοῦν Θεοκρίνῃ περιπέσωσιν.

ἐγὼ δ’ οἶμαι τῶν μὲν κατὰ πλοῦν γιγνομένων οὐχ ὑμᾶσ, ἀλλὰ τοὺσ στρατηγοὺσ καὶ τοὺσ ἐπὶ τοῖσ μακροῖσ πλοίοισ αἰτίουσ εἶναι, τῶν δ’ ἐν τῷ Πειραιεῖ καὶ πρὸσ ταῖσ ἀρχαῖσ ὑμᾶσ, οἳ τούτων κύριοι ἁπάντων ἐστέ.

διὸ καὶ μᾶλλόν ἐστι τηρητέον τοὺσ ἐνθάδε παραβαίνοντασ τοὺσ νόμουσ τῶν ἔξω τοῖσ ψηφίσμασιν οὐκ ἐμμενόντων, ἵνα μὴ δοκῆτε αὐτοὶ πράωσ ἐπὶ τοῖσ γιγνομένοισ φέρειν καὶ συνειδέναι τι τούτοισ ὧν πράττουσιν. οὐ γὰρ δήπου Μηλίουσ μέν, ὦ Μοιρόκλεισ, κατὰ τὸ σὸν ψήφισμα δέκα τάλαντα νῦν εἰσεπράξαμεν, ὅτι τοὺσ λῃστὰσ ὑπεδέξαντο, τουτονὶ δ’ ἀφήσομεν, ὃσ καὶ τὸ σὸν ψήφισμα καὶ τοὺσ νόμουσ, δι’ οὓσ οἰκοῦμεν τὴν πόλιν, παραβέβηκεν·

καὶ τοὺσ μὲν τὰσ νήσουσ οἰκοῦντασ κωλύσομεν ἀδικεῖν, ἐφ’ οὓσ τριήρεισ δεῖ πληρώσαντασ ἀναγκάσαι τὰ δίκαια ποιεῖν, ὑμᾶσ δὲ τοὺσ μιαρούσ, οἷσ αὐτοῦ δεῖ καθημένουσ τουτουσὶ κατὰ τοὺσ νόμουσ ἐπιθεῖναι δίκην, ἐάσομεν; οὔκ, ἄν γε σωφρονῆτε. λέγε τὴν στήλην. Στήλη περὶ μὲν οὖν τῶν νόμων καὶ τοῦ πράγματοσ οὐκ οἶδ’ ὅ τι δεῖ πλείω λέγειν· ἱκανῶσ γάρ μοι δοκεῖτε μεμαθηκέναι.

βούλομαι δὲ δεηθεὶσ ὑμῶν τὰ δίκαι’ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ καὶ τοῦ πατρὸσ καταβαίνειν καὶ μὴ ἐνοχλεῖν ὑμῖν. τὴν ἔνδειξιν ταύτην ἐποιησάμην, ὥσπερ ἐξ ἀρχῆσ εἶπον, οὐκ ἀγνοῶν οὔτε τοὺσ βλασφημεῖν βουλομένουσ, ὅτι λόγουσ εὑρήσουσι τοὺσ διαβαλοῦντασ τὴν ἐμὴν ἡλικίαν, οὔτε τοὺσ ἐπαινεσομένουσ καὶ σωφρονεῖν με νομιοῦντασ, εἰ τὸν ἐχθρὸν τοῦ πατρὸσ τιμωρεῖσθαι προαιροῦμαι, ἀλλ’ ἡγούμενοσ ταῦτα μὲν οὕτωσ ὅπωσ ἂν τύχῃ παρὰ τοῖσ ἀκροωμένοισ συμβήσεσθαι, ἐμοὶ δὲ τὸ προσταχθὲν ὑπὸ τοῦ πατρόσ, ἄλλωσ τε καὶ δίκαιον ὄν, τοῦτ’ εἶναι ποιητέον.

πότε γάρ με καὶ δεῖ βοηθεῖν αὐτῷ;

οὐχ ὅταν ἡ μὲν τιμωρία κατὰ τοὺσ νόμουσ ᾖ, μετέχων δ’ αὐτὸσ τυγχάνω τῆσ τοῦ πατρὸσ ἀτυχίασ, μόνοσ δὲ καταλελειμμένοσ ὁ πατήρ; ὅπερ νῦν συμβέβηκεν. πρὸσ γὰρ τοῖσ ἄλλοισ ἀτυχήμασι καὶ τοῦθ’ ἡμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, συμβέβηκεν· παροξύνουσι μὲν ἡμᾶσ ἅπαντεσ καὶ συνάχθεσθαί φασι τοῖσ γεγενημένοισ καὶ δεινὰ πεπονθέναι λέγουσι καὶ τοῦτον εἶναι ἔνοχον τῇ ἐνδείξει, συμπράττειν δ’ οὐδεὶσ ἐθέλει τῶν εἰπόντων, οὐδέ φησιν ἀπεχθάνεσθαι βούλεσθαι φανερῶσ· οὕτωσ ἔλαττον παρά τισιν τὸ δίκαιον ἰσχύει τῆσ παρρησίασ. πολλῶν δ’ ἡμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, διὰ τουτονὶ Θεοκρίνην ἀτυχημάτων ἐν οὐκ ὀλίγῳ χρόνῳ συμβεβηκότων, οὐδενὸσ ἔλαττόν ἐστιν τὸ νῦν συμβαῖνον, ὅτι τὰ δεινὰ καὶ τὰ παρὰ τοὺσ νόμουσ πεπραγμένα Θεοκρίνῃ τῷ μὲν πατρὶ τῷ πεπονθότι καὶ δυναμένῳ ἂν δηλῶσαι πρὸσ ὑμᾶσ ἐξ ἀνάγκησ ἡσυχίαν ἑκτέον ἐστίν οἱ γὰρ νόμοι ταῦτα κελεύουσιν, ἐμοὶ δὲ τῷ πάντων τούτων ὑστερίζοντι λεκτέον, καὶ τοῖσ μὲν ἄλλοισ τοῖσ τηλικούτοισ οἱ πατέρεσ βοηθοῦσιν, οὗτοσ δ’ ἐν ἐμοὶ νῦν ἔχει τὰσ ἐλπίδασ.

τοιοῦτον οὖν ἀγωνιζόμενοι ἀγῶνα δεόμεθ’ ὑμῶν ἐπικουρεῖν ἡμῖν, καὶ δεῖξαι πᾶσιν ὅτι, κἂν παῖσ κἂν γέρων κἂν ἡντινοῦν ἡλικίαν ἔχων ἥκῃ πρὸσ ὑμᾶσ κατὰ τοὺσ νόμουσ, οὗτοσ τεύξεται πάντων τῶν δικαίων.

καλὸν γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μήτε τοὺσ νόμουσ μήθ’ ὑμᾶσ αὐτοὺσ ἐπὶ τοῖσ λέγουσι ποιεῖν, ἀλλ’ ἐκείνουσ ἐφ’ ὑμῖν, καὶ χωρὶσ κρίνειν τούσ τ’ εὖ καὶ σαφῶσ καὶ τοὺσ τὰ δίκαια λέγοντασ· περὶ γὰρ τούτου τὴν ψῆφον ὀμωμόκατ’ οἴσειν. οὐ γὰρ δὴ πείσει γ’ ὑμᾶσ οὐδεὶσ ὡσ ἐπιλείψουσιν οἱ τοιοῦτοι ῥήτορεσ, οὐδ’ ὡσ διὰ τοῦτο χεῖρον ἡ πόλισ οἰκήσεται.

τοὐναντίον γάρ ἐστιν, ὡσ ἐγὼ τῶν πρεσβυτέρων ἀκούω· τότε γάρ φασιν ἄριστα πρᾶξαι τὴν πόλιν, ὅτε μέτριοι καὶ σώφρονεσ ἄνδρεσ ἐπολιτεύοντο. πότερον γὰρ συμβούλουσ εὑρ́οι τισ ἂν τούτουσ ἀγαθούσ; ἀλλ’ οὐδὲν ἐν τῷ δήμῳ λέγουσιν, ἀλλὰ τοὺσ ἐκεῖθεν γραφόμενοι χρήματα λαμβάνουσιν. ὃ καὶ θαυμάσιόν ἐστιν, ὅτι ζῶντεσ ἐκ τοῦ συκοφαντεῖν οὔ φασι λαμβάνειν ἀπὸ τῆσ πόλεωσ·

καὶ πρὶν προσελθεῖν πρὸσ ὑμᾶσ οὐδὲν ἔχοντεσ, νῦν εὐποροῦντεσ οὐδὲ χάριν ὑμῖν ἔχουσιν, ἀλλὰ περιιόντεσ λέγουσιν ὡσ ἀβέβαιόσ ἐστιν ὁ δῆμοσ, ὡσ δυσχερήσ, ὡσ ἀχάριστοσ, ὥσπερ ὑμᾶσ διὰ τούτουσ εὐποροῦντασ, οὐ τούτουσ διὰ τὸν δῆμον. ἀλλὰ γὰρ εἰκότωσ ταῦθ’ οὗτοι λέγουσιν, ὁρῶντεσ τὴν ὑμετέραν ῥᾳθυμίαν. οὐδένα γὰρ ἀξίωσ αὐτῶν τῆσ πονηρίασ τετιμώρησθε, ἀλλ’ ὑπομένετε λεγόντων αὐτῶν ὡσ ἡ τοῦ δήμου σωτηρία διὰ τῶν γραφομένων καὶ συκοφαντούντων ἐστίν· ὧν γένοσ ἐξω‐ λέστερον οὐδέν ἐστιν. τί γὰρ ἄν τισ τούτουσ εὑρ́οι χρησίμουσ ὄντασ τῇ πόλει;

τοὺσ ἀδικοῦντασ νὴ Δί’ οὗτοι κολάζουσιν, καὶ διὰ τούτουσ ἐλάττουσ εἰσὶν ἐκεῖνοι. οὐ δῆτα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀλλὰ καὶ πλείουσ· εἰδότεσ γὰρ οἱ κακόν τι βουλόμενοι πράττειν ὅτι τούτοισ ἐστὶν ἀπὸ τῶν λημμάτων τὸ μέροσ δοτέον, ἐξ ἀνάγκησ μείζω προαιροῦνται παρὰ τῶν ἄλλων ἁρπάζειν, ἵνα μὴ μόνον αὑτοῖσ, ἀλλὰ καὶ τούτοισ ἔχωσιν ἀναλίσκειν. καὶ τοὺσ μὲν ἄλλουσ ὅσοι κακουργοῦντεσ βλάπτουσί τι τοὺσ ἐντυγχάνοντασ, τοὺσ μὲν τῶν οἴκοι φυλακὴν καταστήσαντασ σῴζειν ἔστι, τοὺσ δ’ ἔνδον μένοντασ τῆσ νυκτὸσ μηδὲν παθεῖν, τοὺσ δ’ ἑνί γέ τῳ τρόπῳ φυλαξαμένουσ ἔνεστι διώσασθαι τὴν τῶν κακόν τι ποιεῖν βουλομένων ἐπιβουλήν·

τοὺσ δὲ τοιουτουσὶ συκοφάντασ, ποῖ χρὴ πορευθέντασ ἀδείασ παρὰ τούτων τυχεῖν; αἱ γὰρ τῶν ἄλλων ἀδικημάτων καταφυγαὶ τούτοισ εἰσὶν ἐργασίαι, νόμοι, δικαστήρια, μάρτυρεσ, ἀγοραί· ἐν οἷσ τὰσ αὑτῶν ῥώμασ ἐπιδείκνυνται, φίλουσ μὲν τοὺσ διδόντασ νομίζοντεσ, ἐχθροὺσ δὲ τοὺσ ἀπράγμονασ καὶ πλουσίουσ. ἀναμνησθέντεσ οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τῆσ τούτων πονηρίασ καὶ τῶν προγόνων τῶν ἡμετέρων, ὧν Ἐπιχάρησ μὲν ὁ πάπποσ ὁ ἐμὸσ Ὀλυμπίασι νικήσασ παῖδασ στάδιον ἐστεφάνωσε τὴν πόλιν, καὶ παρὰ τοῖσ ὑμετέροισ προγόνοισ ἐπιεικῆ δόξαν ἔχων ἐτελεύτησεν·

ὑπὲρ ἧσ Ἀριστοκράτησ ὁ Σκελίου, θεῖοσ ὢν Ἐπιχάρουσ τοῦ πάππου τοῦ ἐμοῦ, οὗ ἔχει ἁδελφὸσ οὑτοσὶ τοὔνομα, πολλὰ καὶ καλὰ διαπραξάμενοσ ἔργα πολεμούσησ τῆσ πόλεωσ Λακεδαιμονίοισ, κατασκάψασ τὴν Ηἐτιώνειαν, εἰσ ἣν Λακεδαιμονίουσ ἔμελλον οἱ περὶ Κριτίαν ὑποδέχεσθαι, καθεῖλε μὲν τὸ ἐπιτείχισμα, κατήγαγε δὲ τὸν δῆμον κινδυνεύων αὐτὸσ οὐ τοιούτουσ κινδύνουσ, ἀλλ’ ἐν οἷσ καὶ παθεῖν τι καλόν ἐστιν, ἔπαυσε δὲ τοὺσ ἐπιβουλεύοντασ ὑμῖν.

δι’ ὅν, εἰ Θεοκρίνῃ τουτῳὶ ὅμοιοι ὄντεσ ἐτυγχάνομεν, εἰκότωσ ἐσῴζετ’ ἂν ἡμᾶσ, μὴ ὅτι βελτίουσ ὄντασ τούτου καὶ δίκαια λέγοντασ.

οὐ γὰρ πολλάκισ ὑμᾶσ ταῦτα λέγοντεσ ἐνοχλήσομεν· οὕτωσ γὰρ ἡμᾶσ οὗτοσ διατέθηκεν ὥστε, ὅπερ ἐξ ἀρχῆσ εἶπον, μηδ’ ἐλπίδ’ ἡμῖν εἶναι μηδεμίαν τοῦ μετασχεῖν τῆσ καὶ τοῖσ ξένοισ δεδομένησ παρρησίασ. ἵν’ οὖν, εἰ καὶ μηδὲν ἄλλο, ταύτην γε ἔχωμεν παραψυχήν, τὸ καὶ τοῦτον ὁρᾶν ἡσυχίαν ἄγοντα, βοηθήσαθ’ ἡμῖν, ἐλεήσατε τοὺσ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ ἡμῶν τετελευτηκότασ, ἀναγκάσατ’ αὐτὸν ὑπὲρ αὐτῆσ τῆσ ἐνδείξεωσ ἀπολογεῖσθαι, καὶ τοιοῦτοι γένεσθ’ αὐτῷ δικασταὶ τῶν λεγομένων οἱο͂σ ἡμῶν οὗτοσ ἐγένετο κατήγοροσ, ὃσ ἐξαπατήσασ τοὺσ δικαστὰσ οὐκ ἠθέλησε τιμήσασθαι μετρίου τινὸσ τιμήματοσ τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ, πολλὰ ἐμοῦ δεηθέντοσ καὶ τοῦτον ἱκετεύσαντοσ πρὸσ τῶν γονάτων, ἀλλ’ ὥσπερ τὴν πόλιν προδεδωκότι τῷ πατρὶ δέκα ταλάντων ἐτιμήσατο.

δεόμεθ’ οὖν ὑμῶν, ἀντιβολοῦμεν, τὰ δίκαια ψηφίζεσθε.

βοήθησον ἡμῖν ὁ δεῖνα, εἴ τι ἔχεισ, καὶ σύνειπε.

ἀνάβηθι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 51-61, Ἔνδειξισ κατὰ Θεοκρίνου

(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔνδειξισ κατὰ Θεοκρίνου)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION