헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΞλουδσ́01́

(아리스토파네스, Clouds, Prologue)

ἰοὺ ἰού· ὦ Ζεῦ βασιλεῦ τὸ χρῆμα τῶν νυκτῶν ὅσον· ἀπέραντον. οὐδέποθ’ ἡμέρα γενήσεται; καὶ μὴν πάλαι γ’ ἀλεκτρυόνοσ ἤκουσ’ ἐγώ· οἱ δ’ οἰκέται ῥέγκουσιν· ἀλλ’ οὐκ ἂν πρὸ τοῦ. ἀπόλοιο δῆτ’ ὦ πόλεμε πολλῶν οὕνεκα, ὅτ’ οὐδὲ κολάσ’ ἔξεστί μοι τοὺσ οἰκέτασ. ἀλλ’ οὐδ’ ὁ χρηστὸσ οὑτοσὶ νεανίασ ἐγείρεται τῆσ νυκτόσ, ἀλλὰ πέρδεται ἐν πέντε σισύραισ ἐγκεκορδυλημένοσ. ἀλλ’ εἰ δοκεῖ ῥέγκωμεν ἐγκεκαλυμμένοι. ἀλλ’ οὐ δύναμαι δείλαιοσ εὕδειν δακνόμενοσ ὑπὸ τῆσ δαπάνησ καὶ τῆσ φάτνησ καὶ τῶν χρεῶν διὰ τουτονὶ τὸν υἱόν. ὁ δὲ κόμην ἔχων ἱππάζεταί τε καὶ ξυνωρικεύεται ὀνειροπολεῖ θ’ ἵππουσ· ἐγὼ δ’ ἀπόλλυμαι ὁρῶν ἄγουσαν τὴν σελήνην εἰκάδασ· οἱ γὰρ τόκοι χωροῦσιν. ἅπτε παῖ λύχνον, κἄκφερε τὸ γραμματεῖον, ἵν’ ἀναγνῶ λαβὼν ὁπόσοισ ὀφείλω καὶ λογίσωμαι τοὺσ τόκουσ. φέρ’ ἴδω τί ὀφείλω; δώδεκα μνᾶσ Πασίᾳ. τοῦ δώδεκα μνᾶσ Πασίᾳ; τί ἐχρησάμην; ὅτ’ ἐπριάμην τὸν κοππατίαν. οἴμοι τάλασ, εἴθ’ ἐξεκόπην πρότερον τὸν ὀφθαλμὸν λίθῳ. Φίλων ἀδικεῖσ·

ἔλαυνε τὸν σαυτοῦ δρόμον. τοῦτ’ ἔστι τουτὶ τὸ κακὸν ὅ μ’ ἀπολώλεκεν· ὀνειροπολεῖ γὰρ καὶ καθεύδων ἱππικήν. πόσουσ δρόμουσ ἐλᾷ τὰ πολεμιστήρια; ἐμὲ μὲν σὺ πολλοὺσ τὸν πατέρ’ ἐλαύνεισ δρόμουσ. ἀτὰρ τί χρέοσ ἔβα με μετὰ τὸν Πασίαν; τρεῖσ μναῖ διφρίσκου καὶ τροχοῖν Ἀμυνίᾳ. ἄπαγε τὸν ἵππον ἐξαλίσασ οἴκαδε. ἀλλ’ ὦ μέλ’ ἐξήλικασ ἐμέ γ’ ἐκ τῶν ἐμῶν, ὅτε καὶ δίκασ ὤφληκα χἄτεροι τόκου ἐνεχυράσεσθαί φασιν. ἐτεὸν ὦ πάτερ τί δυσκολαίνεισ καὶ στρέφει τὴν νύχθ’ ὅλην; δάκνει μὲ δήμαρχόσ τισ ἐκ τῶν στρωμάτων. ἐάσον ὦ δαιμόνιε καταδαρθεῖν τί με. σὺ δ’ οὖν κάθευδε· τὰ δὲ χρέα ταῦτ’ ἴσθ’ ὅτι ἐσ τὴν κεφαλὴν ἅπαντα τὴν σὴν τρέψεται. φεῦ. εἴθ’ ὤφελ’ ἡ προμνήστρι’ ἀπολέσθαι κακῶσ, ἥτισ με γῆμ’ ἐπῆρε τὴν σὴν μητέρα· ἐμοὶ γὰρ ἦν ἄγροικοσ ἥδιστοσ βίοσ εὐρωτιῶν, ἀκόρητοσ, εἰκῇ κείμενοσ, βρύων μελίτταισ καὶ προβάτοισ καὶ στεμφύλοισ. ἔπειτ’ ἔγημα Μεγακλέουσ τοῦ Μεγακλέουσ ἀδελφιδῆν ἄγροικοσ ὢν ἐξ ἄστεωσ, σεμνὴν τρυφῶσαν ἐγκεκοισυρωμένην. ταύτην ὅτ’ ἐγάμουν, συγκατεκλινόμην ἐγὼ ὄζων τρυγὸσ τρασιᾶσ ἐρίων περιουσίασ, ἡ δ’ αὖ μύρου κρόκου καταγλωττισμάτων, δαπάνησ λαφυγμοῦ Κωλιάδοσ Γενετυλλίδοσ. οὐ μὴν ἐρῶ γ’ ὡσ ἀργὸσ ἦν, ἀλλ’ ἐσπάθα. ἐγὼ δ’ ἂν αὐτῇ θοἰμάτιον δεικνὺσ τοδὶ πρόφασιν ἔφασκον, ὦ γύναι λίαν σπαθᾷσ. ἔλαιον ἡμῖν οὐκ ἔνεστ’ ἐν τῷ λύχνῳ.

οἴμοι· τί γάρ μοι τὸν πότην ἧπτεσ λύχνον; δεῦρ’ ἔλθ’ ἵνα κλάῃσ. διὰ τί δῆτα κλαύσομαι; ὅτι τῶν παχειῶν ἐνετίθεισ θρυαλλίδων. μετὰ ταῦθ’, ὅπωσ νῷν ἐγένεθ’ υἱὸσ οὑτοσί, ἐμοί τε δὴ καὶ τῇ γυναικὶ τἀγαθῇ, περὶ τοὐνόματοσ δὴ ’ντεῦθεν ἐλοιδορούμεθα· ἡ μὲν γὰρ ἵππον προσετίθει πρὸσ τοὔνομα, Ξάνθιππον ἤ Χαριππον ἢ Καλλιππίδην, ἐγὼ δὲ τοῦ πάππου ’τιθέμην Φειδωνίδην. τέωσ μὲν οὖν ἐκρινόμεθ’· εἶτα τῷ χρόνῳ κοινῇ ξυνέβημεν κἀθέμεθα Φειδιππίδην. τοῦτον τὸν υἱὸν λαμβάνουσ’ ἐκορίζετο, ὅταν σὺ μέγασ ὢν ἁρ́μ’ ἐλαύνῃσ πρὸσ πόλιν, ὥσπερ Μεγακλέησ, ξυστίδ’ ἔχων. ἐγὼ δ’ ἔφην, ὅταν μὲν οὖν τὰσ αἶγασ ἐκ τοῦ φελλέωσ, ὥσπερ ὁ πατήρ σου, διφθέραν ἐνημμένοσ. ἀλλ’ οὐκ ἐπίθετο τοῖσ ἐμοῖσ οὐδὲν λόγοισ, ἀλλ’ ἵππερόν μου κατέχεεν τῶν χρημάτων. νῦν οὖν ὅλην τὴν νύκτα φροντίζων ὁδοῦ μίαν ηὑρ͂ον ἀτραπὸν δαιμονίωσ ὑπερφυᾶ, ἣν ἢν ἀναπείσω τουτονί, σωθήσομαι. ἀλλ’ ἐξεγεῖραι πρῶτον αὐτὸν βούλομαι. πῶσ δῆτ’ ἂν ἥδιστ’ αὐτὸν ἐπεγείραιμι; πῶσ; Φειδιππίδη Φειδιππίδιον. τί ὦ πάτερ; κύσον με καὶ τὴν χεῖρα δὸσ τὴν δεξιάν. ἰδού. τί ἔστιν; εἰπέ μοι, φιλεῖσ ἐμέ; νὴ τὸν Ποσειδῶ τουτονὶ τὸν ἵππιον. μὴ ’μοί γε τοῦτον μηδαμῶσ τὸν ἵππιον· οὗτοσ γὰρ ὁ θεὸσ αἴτιόσ μοι τῶν κακῶν. ἀλλ’ εἴπερ ἐκ τῆσ καρδίασ μ’ ὄντωσ φιλεῖσ, ὦ παῖ πιθοῦ. τί οὖν πίθωμαι δῆτά σοι; ἔκστρεψον ὡσ τάχιστα τοὺσ σαυτοῦ τρόπουσ, καὶ μάνθαν’ ἐλθὼν ἃν ἐγὼ παραινέσω. λέγε δή, τί κελεύεισ;

καί τι πείσει; πείσομαι νὴ τὸν Διόνυσον. δεῦρό νυν ἀπόβλεπε. ὁρᾷσ τὸ θύριον τοῦτο καὶ τᾠκίδιον; ὁρῶ. τί οὖν τοῦτ’ ἐστὶν ἐτεὸν ὦ πάτερ; ψυχῶν σοφῶν τοῦτ’ ἐστὶ φροντιστήριον. ἐνταῦθ’ ἐνοικοῦσ’ ἄνδρεσ, οἳ τὸν οὐρανὸν λέγοντεσ ἀναπείθουσιν ὡσ ἔστιν πνιγεύσ, κἄστιν περὶ ἡμᾶσ οὗτοσ, ἡμεῖσ δ’ ἄνθρακεσ. οὗτοι διδάσκουσ’, ἀργύριον ἤν τισ διδῷ, λέγοντα νικᾶν καὶ δίκαια κἄδικα. εἰσὶν δὲ τίνεσ; οὐκ οἶδ’ ἀκριβῶσ τοὔνομα· μεριμνοφροντισταὶ καλοί τε κἀγαθοί. αἰβοῖ πονηροί γ’, οἶδα. τοὺσ ἀλαζόνασ τοὺσ ὠχριῶντασ τοὺσ ἀνυποδήτουσ λέγεισ, ὧν ὁ κακοδαίμων Σωκράτησ καὶ Χαιρεφῶν. ἢ ἢ σιώπα· μηδὲν εἴπῃσ νήπιον. ἀλλ’ εἴ τι κήδει τῶν πατρῴων ἀλφίτων, τούτων γενοῦ μοι σχασάμενοσ τὴν ἱππικήν. οὐκ ἂν μὰ τὸν Διόνυσον, εἰ δοίησ γέ μοι τοὺσ φασιανοὺσ οὓσ τρέφει Λεωγόρασ. ἴθ’ ἀντιβολῶ σ’ ὦ φίλτατ’ ἀνθρώπων ἐμοὶ ἐλθὼν διδάσκου. καὶ τί σοι μαθήσομαι; εἶναι παρ’ αὐτοῖσ φασιν ἄμφω τὼ λόγω, τὸν κρείττον’, ὅστισ ἐστί, καὶ τὸν ἥττονα. τούτοιν τὸν ἕτερον τοῖν λόγοιν, τὸν ἥττονα, νικᾶν λέγοντά φασι τἀδικώτερα. ἢν οὖν μάθῃσ μοι τὸν ἄδικον τοῦτον λόγον, ἃ νῦν ὀφείλω διὰ σέ, τούτων τῶν χρεῶν οὐκ ἂν ἀποδοίην οὐδ’ ἂν ὀβολὸν οὐδενί. οὐκ ἂν πιθοίμην· οὐ γὰρ ἂν τλαίην ἰδεῖν τοὺσ ἱππέασ τὸ χρῶμα διακεκναισμένοσ. οὐκ ἄρα μὰ τὴν Δήμητρα τῶν γ’ ἐμῶν ἔδει, οὔτ’ αὐτὸσ οὔθ’ ὁ ζύγιοσ οὔθ’ ὁ σαμφόρασ· ἀλλ’ ἐξελῶ σ’ ἐσ κόρακασ ἐκ τῆσ οἰκίασ. ἀλλ’ οὐ περιόψεταί μ’ ὁ θεῖοσ Μεγακλέησ ἄνιππον. ἀλλ’ εἴσειμι, σοῦ δ’ οὐ φροντιῶ. ἀλλ’ οὐδ’ ἐγὼ μέντοι πεσών γε κείσομαι, ἀλλ’ εὐξάμενοσ τοῖσιν θεοῖσ διδάξομαι αὐτὸσ βαδίζων ἐσ τὸ φροντιστήριον. πῶσ οὖν γέρων ὢν κἀπιλήσμων καὶ βραδὺσ λόγων ἀκριβῶν σχινδαλάμουσ μαθήσομαι; ἰτητέον. τί ταῦτ’ ἔχων στραγγεύομαι, ἀλλ’ οὐχὶ κόπτω τὴν θύραν; παῖ παιδίον. βάλλ’ ἐσ κόρακασ·

τίσ ἐσθ’ ὁ κόψασ τὴν θύραν; Φείδωνοσ υἱὸσ Στρεψιάδησ Κικυννόθεν. ἀμαθήσ γε νὴ Δί’ ὅστισ οὑτωσὶ σφόδρα ἀπεριμερίμνωσ τὴν θύραν λελάκτικασ καὶ φροντίδ’ ἐξήμβλωκασ ἐξηυρημένην. σύγγνωθί μοι· τηλοῦ γὰρ οἰκῶ τῶν ἀγρῶν. ἀλλ’ εἰπέ μοι τὸ πρᾶγμα τοὐξημβλωμένον. ἀλλ’ οὐ θέμισ πλὴν τοῖσ μαθηταῖσιν λέγειν. λέγε νυν ἐμοὶ θαρρῶν· ἐγὼ γὰρ οὑτοσὶ ἥκω μαθητὴσ ἐσ τὸ φροντιστήριον. λέξω. νομίσαι δὲ ταῦτα χρὴ μυστήρια. ἀνήρετ’ ἄρτι Χαιρεφῶντα Σωκράτησ ψύλλαν ὁπόσουσ ἅλλοιτο τοὺσ αὑτῆσ πόδασ· δακοῦσα γὰρ τοῦ Χαιρεφῶντοσ τὴν ὀφρῦν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τὴν Σωκράτουσ ἀφήλατο. πῶσ δῆτα διεμέτρησε; δεξιώτατα. κηρὸν διατήξασ, εἶτα τὴν ψύλλαν λαβὼν ἐνέβαψεν ἐσ τὸν κηρὸν αὐτῆσ τὼ πόδε, κᾆτα ψυχείσῃ περιέφυσαν Περσικαί. ταύτασ ὑπολύσασ ἀνεμέτρει τὸ χωρίον. ὦ Ζεῦ βασιλεῦ τῆσ λεπτότητοσ τῶν φρενῶν. τί δῆτ’ ἂν ἕτερον εἰ πύθοιο Σωκράτουσ φρόντισμα; ποῖον; ἀντιβολῶ κάτειπέ μοι. ἀνήρετ’ αὐτὸν Χαιρεφῶν ὁ Σφήττιοσ ὁπότερα τὴν γνώμην ἔχοι, τὰσ ἐμπίδασ κατὰ τὸ στόμ’ ᾄδειν ἢ κατὰ τοὐρροπύγιον. τί δῆτ’ ἐκεῖνοσ εἶπε περὶ τῆσ ἐμπίδοσ; ἔφασκεν εἶναι τοὔντερον τῆσ ἐμπίδοσ στενόν· διὰ λεπτοῦ δ’ ὄντοσ αὐτοῦ τὴν πνοὴν βίᾳ βαδίζειν εὐθὺ τοὐρροπυγίου· ἔπειτα κοῖλον πρὸσ στενῷ προσκείμενον τὸν πρωκτὸν ἠχεῖν ὑπὸ βίασ τοῦ πνεύματοσ. σάλπιγξ ὁ πρωκτόσ ἐστιν ἄρα τῶν ἐμπίδων. ὦ τρισμακάριοσ τοῦ διεντερεύματοσ. ἦ ῥᾳδίωσ φεύγων ἂν ἀποφύγοι δίκην ὅστισ δίοιδε τοὔντερον τῆσ ἐμπίδοσ. πρώην δέ γε γνώμην μεγάλην ἀφῃρέθη ὑπ’ ἀσκαλαβώτου. τίνα τρόπον; κάτειπέ μοι. ζητοῦντοσ αὐτοῦ τῆσ σελήνησ τὰσ ὁδοὺσ καὶ τὰσ περιφορὰσ εἶτ’ ἄνω κεχηνότοσ ἀπὸ τῆσ ὀροφῆσ νύκτωρ γαλεώτησ κατέχεσεν. ἥσθην γαλεώτῃ καταχέσαντι Σωκράτουσ. ἐχθὲσ δέ γ’ ἡμῖν δεῖπνον οὐκ ἦν ἑσπέρασ. εἰε͂ν· τί οὖν πρὸσ τἄλφιτ’ ἐπαλαμήσατο; κατὰ τῆσ τραπέζησ καταπάσασ λεπτὴν τέφραν κάμψασ ὀβελίσκον εἶτα διαβήτην λαβὼν ἐκ τῆσ παλαίστρασ θοἰμάτιον ὑφείλετο. τί δῆτ’ ἐκεῖνον τὸν Θαλῆν θαυμάζομεν;

ἄνοιγ’ ἄνοιγ’ ἀνύσασ τὸ φροντιστήριον, καὶ δεῖξον ὡσ τάχιστά μοι τὸν Σωκράτη. μαθητιῶ γάρ· ἀλλ’ ἄνοιγε τὴν θύραν. ὦ Ἡράκλεισ ταυτὶ ποδαπὰ τὰ θηρία; τί ἐθαύμασασ; τῷ σοι δοκοῦσιν εἰκέναι; τοῖσ ἐκ Πύλου ληφθεῖσι τοῖσ Λακωνικοῖσ. ἀτὰρ τί ποτ’ ἐσ τὴν γῆν βλέπουσιν οὑτοιί; ζητοῦσιν οὗτοι τὰ κατὰ γῆσ. βολβοὺσ ἄρα ζητοῦσι. μή νυν τουτογὶ φροντίζετε· ἐγὼ γὰρ οἶδ’ ἵν’ εἰσὶ μεγάλοι καὶ καλοί. τί γὰρ οἵδε δρῶσιν οἱ σφόδρ’ ἐγκεκυφότεσ; οὗτοι δ’ ἐρεβοδιφῶσιν ὑπὸ τὸν Τάρταρον. τί δῆθ’ ὁ πρωκτὸσ ἐσ τὸν οὐρανὸν βλέπει; αὐτὸσ καθ’ αὑτὸν ἀστρονομεῖν διδάσκεται. ἀλλ’ εἴσιθ’, ἵνα μὴ ’κεῖνοσ ὑμῖν ἐπιτύχῃ. μήπω γε μήπω γ’· ἀλλ’ ἐπιμεινάντων, ἵνα αὐτοῖσι κοινώσω τι πραγμάτιον ἐμόν. ἀλλ’ οὐχ οἱο͂́ν τ’ αὐτοῖσι πρὸσ τὸν ἀέρα ἔξω διατρίβειν πολὺν ἄγαν ἐστὶν χρόνον. πρὸσ τῶν θεῶν τί γὰρ τάδ’ ἐστίν; εἰπέ μοι. ἀστρονομία μὲν αὑτηί. τουτὶ δὲ τί; γεωμετρία. τοῦτ’ οὖν τί ἐστι χρήσιμον; γῆν ἀναμετρῆσαι. πότερα τὴν κληρουχικήν; οὔκ, ἀλλὰ τὴν σύμπασαν. ἀστεῖον λέγεισ. τὸ γὰρ σόφισμα δημοτικὸν καὶ χρήσιμον. αὕτη δέ σοι γῆσ περίοδοσ πάσησ. ὁρᾷσ; αἵδε μὲν Ἀθῆναι. τί σὺ λέγεισ; οὐ πείθομαι, ἐπεὶ δικαστὰσ οὐχ ὁρῶ καθημένουσ. ὡσ τοῦτ’ ἀληθῶσ Ἀττικὸν τὸ χωρίον. καὶ ποῦ Κικυννῆσ εἰσὶν οὑμοὶ δημόται; ἐνταῦθ’ ἔνεισιν. ἡ δέ γ’ Εὔβοἰ, ὡσ ὁρᾷσ, ἡδὶ παρατέταται μακρὰ πόρρω πάνυ. οἶδ’· ὑπὸ γὰρ ἡμῶν παρετάθη καὶ Περικλέουσ. ἀλλ’ ἡ Λακεδαίμων ποῦ ’σθ’; ὅπου ’στίν; αὑτηί. ὡσ ἐγγὺσ ἡμῶν. τοῦτο πάνυ φροντίζετε, ταύτην ἀφ’ ἡμῶν ἀπαγαγεῖν πόρρω πάνυ. ἀλλ’ οὐχ οἱο͂́ν τε. νὴ Δί’ οἰμώξεσθ’ ἄρα. φέρε τίσ γὰρ οὗτοσ οὑπὶ τῆσ κρεμάθρασ ἀνήρ; αὐτόσ. τίσ αὐτόσ; Σωκράτησ. ὦ Σώκρατεσ. ἴθ’ οὗτοσ, ἀναβόησον αὐτόν μοι μέγα. αὐτὸσ μὲν οὖν σὺ κάλεσον· οὐ γάρ μοι σχολή. ὦ Σώκρατεσ, ὦ Σωκρατίδιον.

τί με καλεῖσ ὦφήμερε; πρῶτον μὲν ὅ τι δρᾷσ ἀντιβολῶ κάτειπέ μοι. ἀεροβατῶ καὶ περιφρονῶ τὸν ἥλιον. ἔπειτ’ ἀπὸ ταρροῦ τοὺσ θεοὺσ ὑπερφρονεῖσ, ἀλλ’ οὐκ ἀπὸ τῆσ γῆσ, εἴπερ; οὐ γὰρ ἄν ποτε ἐξηῦρον ὀρθῶσ τὰ μετέωρα πράγματα, εἰ μὴ κρεμάσασ τὸ νόημα καὶ τὴν φροντίδα λεπτὴν καταμείξασ ἐσ τὸν ὅμοιον ἀέρα. εἰ δ’ ὢν χαμαὶ τἄνω κάτωθεν ἐσκόπουν, οὐκ ἄν ποθ’ ηὑρ͂ον· οὐ γὰρ ἀλλ’ ἡ γῆ βίᾳ ἕλκει πρὸσ αὑτὴν τὴν ἰκμάδα τῆσ φροντίδοσ. πάσχει δὲ ταὐτὸ τοῦτο καὶ τὰ κάρδαμα. τί φῄσ; ἡ φροντὶσ ἕλκει τὴν ἰκμάδ’ ἐσ τὰ κάρδαμα; ἴθι νυν κατάβηθ’ ὦ Σωκρατίδιον ὡσ ἐμέ, ἵνα με διδάξῃσ ὧνπερ οὕνεκ’ ἐλήλυθα. ἦλθεσ δὲ κατὰ τί; βουλόμενοσ μαθεῖν λέγειν. ὑπὸ γὰρ τόκων χρήστων τε δυσκολωτάτων ἄγομαι φέρομαι, τὰ χρήματ’ ἐνεχυράζομαι. πόθεν δ’ ὑπόχρεωσ σαυτὸν ἔλαθεσ γενόμενοσ; νόσοσ μ’ ἐπέτριψεν ἱππικὴ δεινὴ φαγεῖν. ἀλλά με δίδαξον τὸν ἕτερον τοῖν σοῖν λόγοιν, τὸν μηδὲν ἀποδιδόντα. μισθὸν δ’ ὅντιν’ ἂν πράττῃ μ’ ὀμοῦμαί σοι καταθήσειν τοὺσ θεούσ. ποίουσ θεοὺσ ὀμεῖ σύ; πρῶτον γὰρ θεοὶ ἡμῖν νόμισμ’ οὐκ ἔστι. τῷ γὰρ ὄμνυτ’; ἢ σιδαρέοισιν ὥσπερ ἐν Βυζαντίῳ; βούλει τὰ θεῖα πράγματ’ εἰδέναι σαφῶσ ἅττ’ ἐστὶν ὀρθῶσ; νὴ Δί’ εἴπερ ἔστι γε. καὶ ξυγγενέσθαι ταῖσ Νεφέλαισιν ἐσ λόγουσ, ταῖσ ἡμετέραισι δαίμοσιν; μάλιστά γε. κάθιζε τοίνυν ἐπὶ τὸν ἱερὸν σκίμποδα. ἰδοὺ κάθημαι. τουτονὶ τοίνυν λαβὲ τὸν στέφανον. ἐπὶ τί στέφανον; οἴμοι Σώκρατεσ ὥσπερ με τὸν Ἀθάμανθ’ ὅπωσ μὴ θύσετε. οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα πάντα τοὺσ τελουμένουσ ἡμεῖσ ποιοῦμεν. εἶτα δὴ τί κερδανῶ; λέγειν γενήσει τρῖμμα κρόταλον παιπάλη. ἀλλ’ ἔχ’ ἀτρεμί.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Clouds, Prologue

(아리스토파네스, Clouds, Prologue)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION